Η έλλειψη κλασικής παιδείας αλλά και η μονομέρεια διακρίνεται στους λόγους των κυβερνητικών, με πρώτο βεβαίως τον πρωθυπουργό
Προ καιρού ο Ν. Καρανίκας προέβη σε μια διαπίστωση, ορθή κατά το ήμισυ. Είπε ότι οι νέοι της Αριστεράς μελετούν τον μαρξισμό, ενώ οι νέοι της Δεξιάς περνούν τον καιρό τους σε μπαράκια, παραθέτοντας αρκετούς τίτλους βιβλίων γνωστών μαρξιστών συγγραφέων.
Αυτό είναι αλήθεια. Οι νέοι της Αριστεράς μελετούν, συζητούν και μάλιστα και θέματα παντελώς ασήμαντα, αλλά μαρξιστικά. Ο Ν. Καρανίκας προφανώς και αγνοεί την αρχαία ρήση ότι η «ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια». Μπορεί να γνωρίζει αρκετά περί μαρξισμού ο νέος της Αριστεράς, αλλά ακόμη και αν ο αναλυτής-συγγραφέας που προτιμά μπόρεσε να προσεγγίσει το πνεύμα των πρωτοπόρων του μαρξισμού, ακόμη και αν αυτό κατανοήθηκε, πρόκειται για μονομερή μόρφωση.
Τα της ιδιωτικής οικονομίας τα έχουν πληροφορηθεί, μόνον από τις αρνητικές κριτικές των μαρξιστών συγγραφέων. Απόδειξη τούτου είναι ότι ο Ν. Καρανίκας παρέθεσε τίτλους βιβλίων μόνον μαρξιστών. Ούτε ένα βιβλίο αστών οικονομολόγων ή πολιτικών. Αυτή η μονομέρεια είναι που οδηγεί σε ιδεοληψία, σε δογματική αντιμετώπιση καταστάσεων.
Η έλλειψη κλασικής παιδείας διακρίνεται στους λόγους των κυβερνητικών, με πρώτο βεβαίως τον πρωθυπουργό που οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις δεν του άφησαν ελεύθερο χρόνο να μορφωθεί. Η λήψη ενός πτυχίου, ακόμη και αν ελήφθη με αξιοκρατικές διαδικασίες και όχι με το “δημοκρατικό πέντε”, όπως απαιτούν οι συνδικαλιστές και αποδέχονται οι καθηγητές, δεν παρέχει μόρφωση αλλά ειδίκευση σε κάποιο αντικείμενο.
Και από εδώ προκύπτει το ερώτημα: Πού διδάχτηκαν την πολιτική οι πολιτικοί; Στην χώρα μας υπάρχουν σχολές για οποιοδήποτε επάγγελμα. Υπάρχουν ακόμη και σχολές Αστρολογίας. Δεν υπάρχουν όμως σχολές Πολιτικών. Αναφέρομαι στην εφαρμοσμένη πολιτική, όχι στην θεωρητική που διδάχθηκα κι εγώ στο Πανεπιστήμιο. Με ωφέλησαν οι ιδέες του Καντ ή του Χόμπς, για να κατανοώ κάποιες καταστάσεις, αλλά δεν διδάχθηκα πώς θα συγκροτήσω ένα όργανο που να επέμβει αστραπιαία και να μη επιτρέψει στην πετρελαιοκηλίδα του Κουρουμπλή να μολύνει τον Σαρωνικό.
Πλην αυτού, είναι και ελάχιστοι οι πολιτικοί στην Βουλή και την Κυβέρνηση που σπούδασαν πολιτικές ή οικονομικές επιστήμες. Με γιατρούς, δικηγόρους και μηχανικούς απαρτίζεται ο πολιτικός κόσμος, διότι είναι επαγγέλματα που τους δίνουν τα οικονομικά εφόδια για πολιτική καριέρα.
Πού λοιπόν, αποκτούν τις γνώσεις οι πολιτικοί για να κυβερνήσουν σε κεντρικό ή τοπικό επίπεδο; Πού διδάσκονται την τέχνη του διοικείν, όχι παντοπωλείο ή μπαράκι, αλλά ολόκληρο λαό; Όταν μάλιστα, κατεβαίνει συνεχώς το ηλικιακό επίπεδο ενασχόλησης των πολιτικών; Μου είπε παλαιός πολιτικός, ότι εκπαιδεύονται οι καινούργιοι πολιτικοί στα πολιτικά ή κομματικά γραφεία. Αλλά, κατ’ αρχάς, δεν είναι ταυτόσημες οι γνώσεις που αποκτούνται σε κάθε τέτοιο γραφείο, διότι εξαρτώνται από την προσωπικότητα του πολιτικού προϊσταμένου.
Επί πλέον, τι είδους γνώσεις αποκτούν εκεί; Πώς να διεκπεραιώνουν υποθέσεις των πελατών-ψηφοφόρων ή πώς να γράφουν επερωτήσεις και λόγους, με πολλές λέξεις αλλά καθόλου ουσία. Διότι αυτοί οι νεφελώδεις λόγοι δεν επιτρέπουν αντιπαραθέσεις, αφού ο καθένας τους ερμηνεύει κατά το δοκούν. Οι συγκεκριμένοι και ουσιώδεις δημιουργούν αντιπαραθέσεις, γι’ αυτό και αποφεύγονται.
Να μου επιτραπεί να υπενθυμίσω την γνώμη του Σωκράτους, στην οποία αναφέρθηκα και παλαιότερα. Είχε ερωτηθεί ο Σωκράτης, πώς θα γίνει αντιληπτό ποιος πολίτης είναι κατάλληλος για να του ανατεθεί η διοίκηση. Η απάντηση ήταν απλή, διότι απλή είναι και η σοφία. Θα πρέπει είπε, να ελεγχθεί στην προσωπική του ζωή. Αν διοικεί σωστά την οικογένειά του, αν ανατρέφει σωστά τα παιδιά του, αν είναι επιτυχημένος στο επάγγελμά του, αν είναι ευγενικός στις κοινωνικές του συναναστροφές, αν ενδιαφέρεται για το συνάνθρωπό του, και πάνω απ’ όλα αν είναι έντιμος. Με λίγα λόγια, ο σοφός δάσκαλος μάς είπε, ότι εκείνος που θα αποδείξει, στον μικρόκοσμο που ζει, ότι έχει τα προσόντα του σωστού πολίτη, τότε είναι κατάλληλος για υψηλό δημόσιο λειτούργημα.
Ακριβώς, δηλαδή, τα αντίθετα απ’ όσα εφαρμόζονται στη χώρα μας. Ο αυτοαποκληθείς μορφωμένος Ν. Καρανίκας, τα γνωρίζει αυτά, ώστε να συμβουλεύει σωστά, ως σύμβουλος στρατηγικής -πού απέκτησε γνώσεις στρατηγικής, για τις οποίες αμείβεται από τον ελληνικό λαό;- τον πρωθυπουργό, ώστε να επιλέγει με αξιοκρατικό τρόπο τους συνεργάτες του, και όχι επειδή στα μαθητικά χρόνια ήσαν μαζί στις καταλήψεις;
Και αφού αγνοούν οι πολιτικοί την “εφαρμοσμένη” πολιτική επιστήμη, την μαθαίνουν πάνω στα πειραματόζωα, που ήμαστε εμείς, με όλες φυσικά τις γνωστές συνέπειες. Λόγω περιορισμένων δυνατοτήτων στην πολιτική, υπάρχουν συνεχείς “επιδιορθώσεις” των μόλις ληφθεισών αποφάσεων, υπάρχουν νόμοι επί νόμων, υπαναχωρήσεις, ανεφάρμοστες αποφάσεις και χίλιες δυο άλλες καταστάσεις που οδηγούν σε δυσλειτουργία το σύστημα.
voria.gr
Use Facebook to Comment on this Post
