Την άποψη πως την άνοιξη, Ευρωζώνη και Ελλάδα αναμένεται να συγκρουστούν για πιο δύσκολα ζητήματα εκφράζει ο αρθρογράφος της Wall Street Journal, Μάρκους Γουώκερ, σε κείμενό του με τίτλο «Μόνο με περισσότερο δράμα η Ελλάδα θα αποφύγει τη δραχμή».
Οπως επισημαίνει ο Γουώκερ, Ελλάδα και Ευρωπαίοι εταίροι πέρασαν τον Φεβρουάριο «μαλώνοντας» για τη διαδικασία που θα κρατήσει τη χώρα εν ζωή, ωστόσο, την άνοιξη θα πρέπει να αποφασίσουν ποιες οικονομικές πολιτικές μπορούν να κατευνάσουν τόσο τους πιστωτές όσο και τους πολίτες.
«Η συμφωνία αυτής της εβδομάδας ήταν πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Η επόμενη θα είναι ακόμη πιο δύσκολη διότι τα ανακοινωθέντα θα πρέπει να μετατραπούν τώρα σε πολιτικές αποφάσεις» αναφέρει η Wall Street Journal.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, η διαφορά που υπάρχει μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών (με ηγέτη τη Γερμανία) προέρχεται από μια ιδεολογική κόντρα σχετικά με τι έχει πάει στραβά σε αυτή τη χώρα τα τελευταία χρόνια.
Τα τρία στάδια για να αποφύγει η Ελλάδα τη δραχμή
Στο Βερολίνο, σύμφωνα με το iefimerida.gr, αποδίδουν την οικονομική κατάρρευση που ακολούθησε τη διάσωση της Ελλάδας στις δημοσιονομικές και άλλες αμαρτίες που είχαν προηγηθεί, ωστόσο, η νέα ελληνική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι το πρόγραμμα διάσωσης είναι εκείνο που μετέτρεψε την χρηματοπιστωτική κρίση σε πλήρη ύφεση. Αυτές οι αντικρουόμενες ερμηνείες συνοδεύονται από αντίθετες πολιτικές συνταγές.
Το κοινό σημείο θα είναι το κλειδί για να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ και η αναζήτηση αυτή πρέπει να περάσει από τρία στάδια για να μην καταλήξει το νέο δράμα της χώρας σε δραχμή.
Η πρώτη πράξη αφορούσε το εάν η Αθήνα θα μπορούσε να αποδεχθεί τους κανόνες του παιχνιδιού κρατικής διάσωσης της ευρωζώνης, που σχεδιάστηκε από τη Γερμανία για να εξασφαλίσει ότι οι φορολογούμενοί της θα χρηματοδοτούσαν άλλα κράτη του ευρώ, μόνο με αντάλλαγμα σκληρές οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές τον Ιανουάριο με την υπόσχεση να δώσει τέλος στην πενταετή ταπείνωση της Ελλάδας υπό τους ξένους τεχνοκράτες. Τον Φεβρουάριο, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε πως ο μόνος τρόπος να αποφύγει μια άμεση τραπεζική κρίση και capital controls, ήταν να αποδεχθεί τη «μωρολογία των αξιολογήσεων, των μεταρρυθμίσεων και της αποδέσμευσης των δανείων», αναφέρει ο Μάρκους Γουώκερ.
Η δεύτερη πράξη θα είναι η συμφωνία και εφαρμογή των οικονομικών μέτρων (μέχρι το καλοκαίρι) που θα ξεκλειδώσουν την απολύτως αναγκαία χρηματοδότηση για την ολοκλήρωση του τρέχτοντος προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας. Ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, θα πρέπει να μετατρέψει το πρόγραμμα πολιτικής που έστειλε στις Βρυξέλλες στις 23 Φεβρουαρίου επικεντρωμένο στις φιλοδοξίες για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και την ανακούφιση των περισσότερο πληγέντων- σε πιο συγκεκριμένα μέτρα που θα ικανοποιήσουν τις προτεραιότητες των πιστωτών: να αφήσουν την Ελλάδα με μια ευέλικτη και ανταγωνιστική οικονομία που θα μπορεί να εξυπηρετήσει το τεράστιο δημόσιο χρέος της. Η ανάγκη της Αθήνας για χρηματοδότηση προκειμένου να εξυπηρετήσει το χρέος της και η επιθυμία των Ελλήνων να παραμείνουν στο ευρώ, σημαίνει ότι οι πιστωτές θα συνεχίσουν να κρατούν αυτοί τα ατού. Ο Αλ. Τσίπρας θα πρέπει να «πουλήσει» κάποιες οδυνηρές παραχωρήσεις στους υποστηρικτές και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ορισμένοι εκ των οποίων ήδη έχουν ξεκινήσει να βγάζουν αντάρτικες φωνές προτού καν ξεκινήσουν οι μεγάλες μάχες για την οικονομική πολιτική. Ο κύριος λόγος για την αισιοδοξία παραμένει ότι κανένας δεν θέλει η Ελλάδα να χρεοκοπήσει και να βγει από το ευρώ. «Πιθανώς θα γίνουμε μάρτυρες μιας ακόμη συμφωνίας της τελευταίας στιγμής μετά από τέσσερις μήνες», δηλώνει ο Christian Odendahl, επικεφαλής οικονομολόγος του think tank CER.
Η τρίτη πράξη, με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει μια συμφωνία που να ολοκληρώνει το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης, θα είναι να συμφωνηθεί ένα follow-up πρόγραμμα που θα επιτρέπει στην Ελλάδα να καλύψει τις αποπληρωμές του χρέους το καλοκαίρι και μετά, μέχρι να μπορέσει να επιστρέψει στις αγορές ομολόγων. Για να πάρει τα λεφτά ωστόσο, η Ελλάδα θα πρέπει να επιλύσει την ασάφεια συμφωνώντας σε συγκεκριμένα μέτρα με τους θεσμούς. Το ΔΝΤ εδώ και καιρό είναι ο αυστηρότερος επιθεωρητής της Ελλάδας, κάτι που είναι και ο λόγος για τον οποίο η Γερμανίδα Ανγκελα Μέρκελ το έφερε στην κρίση χρέους της ευρωζώνης: δεν εμπιστεύεται τους ευρωπαϊκούς θεσμούς να κρατούν το μαστίγιο στις ευρωπαϊκές χώρες που χρειάζονται πολιτικά επώδυνες μεταρρυθμίσεις. «Απαιτείται η έγκριση από το ΔΝΤ για τα μεταρρυθμιστικά μέτρα της Ελλάδας, όχι απλώς για να εκταμιευθούν οι δόσεις του Ταμείου, αλλά και για να συναινέσει η Γερμανία στην απελευθέρωση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων, δίνοντας στο ταμείο ένα ισχυρό βέτο σε όλα τα δάνεια της Ελλάδας», αναφέρει ο Γουώκερ της WSJ.
Ο καίριος ρόλος του ΔΝΤ
Για αυτόν τον λόγο, σύμφωνα με τον Γουώκερ η πιο σημαντική από τις επιστολές ήταν εκείνη της Κριστίν Λαγκάρντ προς το Eurogroup τη Δευτέρα.
Σε αυτήν η επικεφαλής του ΔΝΤ προειδοποιούσε ότι το πρόγραμμα της Ελλάδας είναι διχασμένο για τις μεταρρυθμίσεις που το Ταμείο θεωρεί περισσότερο απαραίτητες, συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων, των ιδιωτικοποιήσεων, του φόρου επί των πωλήσεων και το ρυθμιστικό περιβάλλον για επιχειρήσεις και αγορά εργασίας.
«Οι δύο κύριοι τομείς τριβής θα είναι η αγορά εργασίας και οι συντάξεις», δηλώνει ο Γ. Παγουλάτος, καθηγητής ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. «Δεν θα είναι ομαλό».
Ποια είναι η νίκη της Ελλάδας
Η μεγαλύτερη νίκη της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις μέχρι τώρα, ήταν που κέρδισε την ευκαιρία να αντικαταστήσει τα προτιμώμενα μέτρα του ΔΝΤ με δικές της πολιτικές, τονίζει ο Walker. Αλλά για να ακολουθήσει η Ελλάδα το δικό της μονοπάτι, πρέπει να πείσει το ΔΝΤ ότι οι πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος ώστε να επιτευχθεί ο ευρύτερος στόχος του προγράμματος διάσωσης, το να καταστεί η ελληνική οικονομία ανταγωνιστική εντός το ευρώ. «Το Ταμείο και το Βερολίνο είναι επιφυλακτικοί».
Use Facebook to Comment on this Post
