Η ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Είναι αρκετοί οι λόγοι που μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η χρονολογία της γέννησης του χριστού είναι πλασματική και δεν ταυτίζεται ούτε με την 25η Δεκεμβρίου, αλλά ούτε και με το έτος μηδέν. Από το κείμενο του ευαγγελίου, όπως άλλωστε και από την παράδοση βλέπουμε ότι η γέννηση του Χριστού τοποθετείτε την εποχή του χρόνου που οι βοσκοί με τα ποίμνιά τους ευρίσκοντο έξω από τα χειμαδιά, δηλαδή από το τέλος Μαΐου μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου. Στην ίδια χρονική περίοδο, μας περιορίζει και το γεγονός από την καθιερωμένη από τον Καίσαρα Αύγουστο απογραφής, κατά την οποίαν μετακινήθηκε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Εδώ είναι λίγο δύσκολο να πιστέψουμε ότι η μετακίνηση πραγματοποιήθηκε τους χειμερινούς μήνες.
Επίσης από ιστορικής πλευράς ξέρουμε ότι η 25η Δεκεμβρίου, ως ημερομηνία γέννησης του Χριστού καθιερώθηκε το 336 μ.Χ. Μέχρι τότε, η γέννηση του εορτάζετο την 21η Δεκεμβρίου κι αυτό για να υπάρχει κάποιος ανταγωνισμός με την μεγάλη Ελληνορωμαϊκή γιορτή των Σατουρναλίων, τα οποία εόρταζαν κατά το χειμερινό Ηλιοστάσιο. Όταν δηλαδή, ο ήλιος έκανε την είσοδό του στο ζώδιο του Αιγόκερω, κυβερνήτης του οποίου είναι ο Κρόνος.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι η γέννηση του χριστού πρέπει να έλαβε χώρα μεταξύ Μαΐου και Οκτωβρίου, για καθαρά δε λόγους αντιπερισπασμού τοποθετήθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου.
Αναφορικά με το έτος γέννησης η πληροφόρηση είναι λανθασμένη.
Το έτος 525 μ.Χ. ο καλόγερος Denis ο μικρός καθιέρωσε το πρότυπο του δικού μας ημερολογίου κατά τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ότι ο Χριστός γεννήθηκε την 25η Στους λογαριασμούς του ο ανωτέρω καλόγερος έκανε αρκετά λάθη τα οποία ανέρχονται σε μία περίοδο 4-5 ετών. Κυρίως δεν έχει υπολογίσει το έτος μηδέν, καθώς και τα 4 έτη κατά τη διάρκεια των οποίων ο Αυτοκράτορας Αύγουστος βασίλευε κάτω από το όνομα Οκτάβιος. κ.λπ.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να καθορίσουμε την ημερομηνία γέννησης του Χριστού, ξεκινώντας από τα ιστορικά γεγονότα και συγκρίνοντας τα με τα Αστρολογικά δεδομένα. Στο έτος γέννησης πρέπει να συνυπάρχουν δύο προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι ότι ζούσε ο βασιλιάς Ηρώδης και η δεύτερη ότι είχε αρχίσει η μετακίνηση του πληθυσμού για την απογραφή.
Η μετακίνηση άρχισε την άνοιξη του έτους 746 από κτήσεως Ρώμης, δηλαδή το 7 πχ. της δικής μας αρίθμησης. Ο δε θάνατος του Ηρώδη, έλαβε χώρα λίγο μετά την έκλειψη της σελήνης την νύχτα της 12ης προς 13ης Μαρτίου το 749 ή 4 π.Χ.
Συνύπαρξη των δύο προϋποθέσεων έχουμε από την άνοιξη του 746 μέχρι την άνοιξη του 749, από κτήσεως Ρώμης ή από το 7 έως το 4 π.Χ.

Για τον ακριβή προσδιορισμό της χρονολογίας της γέννησης θα πρέπει να συνδυάσουμε τα προαναφερόμενα και με μία άλλη παράμετρο… Το λαμπρό άστρο των Μάγων – Αστρολόγων της εποχής.

Το έτος 4 π.Χ. παρατηρήθηκε ένας κομήτης στον αστερισμό του Αετού, αλλά κανείς δεν το υπολόγισε ως το άστρο των τριών μάγων άλλα ως τη θεία τιμωρία του Ηρώδη υπαίτιου της παιδοκτονίας.
Το έτος 5 π.Χ. παρατηρήθηκε επίσης, ένας άλλος κομήτης περίπου για 70 ημέρες, αλλά για τους σύγχρονους αστρολόγους αυτό ήταν μία ΝOVA όλως διόλου απρόβλεπτη από τους τότε αστρολόγους.
Το έτος 6 π.Χ. δεν έχουμε κανένα φαινόμενο που να μας θυμίζει το… λαμπρό άστρο των μάγων. Έτι φτάνουμε στο έτος 7 π.Χ. όπου και κατά πάσα πιθανότητα πρέπει να τοποθετήσουμε τη γέννηση του.
Την νύχτα της 29ης Μαΐου του έτους 7 π.Χ. σχηματίστηκε στον Ουρανό ένας από τους πιο μεγάλους και πιο μεγαλειώδεις ουράνιους σχηματισμούς που το ανθρώπινο μάτι δε μπορούσε να δει.
Οι δύο γιγάντιοι πλανήτες ο Δίας και ο Κρόνος ενώθηκαν σένα είδος μπαλέτου φωτός. Φαινόμενο αρκετά γνωστό από χιλιετηρίδες το οποίο βασίζεται στους κύκλους των 2.400, 800, 200 και 20 ετών. Ο ι κύκλοι αυτοί έχουν μελετηθεί με πολύ προσοχή από τους αστρολόγους της Χαλδαίας, της Αιγύπτου και της Μεσοποταμίας και αποτελούν τη βάση των πολιτικών τους προβλέψεων.
Τη νύχτα εκείνη λοιπόν το συμβούλιο των παπάδων- αστρολόγων της Βαβυλωνίας παρακολουθούσαν λεπτό προς λεπτό το φαινόμενο που είχαν προβλέψει πριν από 20 χρόνια. Η Μεγάλη σύνοδος αυτή τη φορά συνέπιπτε με τη νέα Σελήνη στον αστερισμό των Ιχθύων.
Αυτός ο σχηματισμός στον ουρανό μιλούσε για τον Θεό, ήταν ένα σημάδι του Θεού, προς τον τρικλίζοντα κόσμο.
Η ερμηνεία ήλθε από το στόμα των αστρολόγων:
«Ο Κρόνος προστάτης του Ισραήλ εμφανίζεται στον αστερισμό των Ιχθύων που είναι οι Εβραίοι, για να προστατεύσει τον ερχομό του Μεγάλου Βασιλιά, που είναι ο Δίας, και ίσως είναι ο Μεσσίας των προφητών, ανοίγοντας μια καινούρια εποχή νέα Σελήνη».
Οι μεμυημένοι σωπαίνουν έχοντας συνειδητοποιήσει καθαρά ένα πολύ μεγάλο γεγονός, το αντάμωμα, το σμίξιμο της γης και του Ουρανού αυτού που είναι «ως εν ουρανό και επί της γης».
Έτσι ξεκίνησε από τη Βαβυλώνα η φάλαγγα των μάγων και κατευθύνθηκε προς την Ιερουσαλήμ για να είναι εκεί γύρω στις 25 Σεπτεμβρίου, μιας και το φαινόμενο θα επαναλαμβανόταν πάλι τη νύχτα της 29ης Σεπ/ρίου Μία Τρίτη εμφάνιση του «άστρου» θα γινόταν το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου.
Οι μάγοι προχωρούν νότια της Ιερουσαλήμ και φθάνοντας στην Βηθλεέμ βρίσκουν ένα μωρό. Το οποίο ήταν 2έως 6 μηνών γεγονός που σημαίνει ότι είχε γεννηθεί ή την 29η Σεπ/ρίου ή την 29η Μαΐου του έτους 7 π.Χ. Αυτό το μωρό ανήκε σε μία οικογένεια σεμνών τεχνιτών οι οποίοι όμως προέρχονταν από πολύ παλιά οικογένεια, έκπτωτης βασιλικής ακολουθίας του «οίκου του Δαυίδ»
Οι μάγοι συνειδητοποιούν πλέον ότι έχουν φτάσει στο τέλος του ταξιδιού τους. Αυτό που έψαχναν να βρουν ήταν εδώ.