Οι μαύρες τρύπες είναι ένα από τα πιο παράξενα αντικείμενα στο σύμπαν, εμποδίζοντας να ξεφύγει οτιδήποτε από τη λαβή τους – ακόμη και το φως.
Τώρα οι αστρονόμοι ανακάλυψαν κάτι ακόμα πιο ιδιόμορφο για αυτά τα αινιγματικά αντικείμενα. Είναι ευθυγραμμισμένες η μία από την άλλη, σε αποστάσεις που εκτείνονται δισεκατομμύρια έτη φωτός.
Οι αξιόλογες παρατηρήσεις έγιναν από το Very Large Telescope (VLT) στη Χιλή, το οποίο ανίχνευσε μια απόκοσμη ευθυγράμμιση ανάμεσα σε τεράστια διαστρικά αντικείμενα που ονομάζονται κβάζαρ.
Τα κβάζαρ είναι γαλαξίες με πολύ ενεργές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες στα κέντρα τους.
Το υλικό που περιδινίζεται γύρω από τη μαύρη τρύπα θερμαίνεται και εκπέμπει πίδακες ακτινοβολίας πριν χαθεί για πάντα μέσα στον ορίζοντα γεγονότων της .
Λάμπουν πιο έντονα από ό, τι αν βάλει κανείς όλα μαζί τα αστέρια όλων των υπολοίπων γαλαξιών που τα φιλοξενούν.
Μια ευρωπαϊκή ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι οι άξονες περιστροφής των κεντρικών υπερμεγεγεθών μελανών οπών σε ένα δείγμα από κβάζαρς είναι παράλληλοι μεταξύ τους σε τεράστιες αποστάσεις.
Αυτές οι μαύρες τρύπες περιβάλλονται από περιστρεφόμενους δίσκους από εξαιρετικά καυτό υλικό που συχνά εκτοξεύεται σε μορφή μακρών πιδάκων (jets) κατά μήκος των αξόνων περιστροφής τους.
Μια ομάδα με επικεφαλής τον Damien Hutsemékers από το Πανεπιστήμιο της Λιέγης στο Βέλγιο χρησιμοποίησε το όργανο Fors στο VLT για να μελετήσουν 93 κβάζαρ που ήταν γνωστό ότι σχηματίζουν τεράστιες ομάδες διασκορπισμένες σε έκταση δισεκατομμυρίων ετών φωτός και τα οποία παρατηρήθηκαν όπως ήταν σε μια εποχή που το σύμπαν ήταν περίπου το ένα τρίτο της σημερινής ηλικίας του.
«Το πρώτο περίεργο που παρατηρήσαμε είναι ότι οι άξονες περιστροφής ορισμένων κβάζαρ ήταν ευθυγραμμισμένοι μεταξύ τους, παρόλο που τα κβάζαρ αυτά απέχουν μεταξύ τους δισεκατομμύρια έτη φωτός» αναφέρει ο Ντέιμιεν Χουτσεμέκερς του Πανεπιστημίου της Λιέγης στο Βέλγιο.
Η ομάδα στη συνέχεια προχώρησε και αναζήτησε να δει αν οι άξονες περιστροφής συνδέονται, όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και με τη δομή του σύμπαντος σε μεγάλες κλίμακες εκείνη τη εποχή.
Όταν οι αστρονόμοι εξετάζουν την κατανομή των γαλαξιών σε κλίμακες δισεκατομμυρίων ετών φωτός βρίσκουν ότι δεν είναι ομοιόμορφα κατανεμημένοι.
Σχηματίζουν ένα κοσμικό ιστό από ίνες και συσσωματώματα γύρω από τεράστια κενά όπου οι γαλαξίες είναι λιγοστοί.
Αυτή η ενδιαφέρουσα και όμορφη διαρρύθμιση του υλικού είναι γνωστή ως δομή μεγάλης κλίμακας.
Τα νέα αποτελέσματα του VLT υποδεικνύουν ότι οι άξονες περιστροφής των κβάζαρ τείνουν να είναι παράλληλοι με τις δομές μεγάλης κλίμακας στις οποίες βρίσκονται.
Έτσι, αν τα κβάζαρ βρίσκονται σε μια κατανομή με μορφή μακριού νήματος, τότε, οιιδιοπεριστροφές (spins) των κεντρικών μαύρων τρυπών θα δείχνουν (προσανατολίζονται) κατά μήκος του νήματος.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η πιθανότητα ότι αυτές οι ευθυγραμμίσεις να είναι απλά το αποτέλεσμα καθαρής τύχης είναι λιγότερο από το ένα τοις εκατό.
«Μία συσχέτιση μεταξύ του προσανατολισμού των κβάζαρ και της δομής στην οποία ανήκουν είναι μια σημαντική πρόβλεψη των αριθμητικών μοντέλων της εξέλιξης του σύμπαντος μας», είπε ο Dominique Sluse, ένας ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης.
«Τα στοιχεία μας παρέχουν την πρώτη παρατηρήσιμη επιβεβαίωση αυτού του αποτελέσματος, σε κλίμακες πολύ μεγαλύτερες από ό, τι είχε παρατηρηθεί μέχρι σήμερα για κανονικούς γαλαξίες.»
«Οι ευθυγραμμίσεις στα νέα δεδομένα, σε κλίμακες ακόμα μεγαλύτερες από τις τρέχουσες προβλέψεις από προσομοιώσεις, μπορεί να είναι ένας υπαινιγμός ότι υπάρχει ένα συστατικό που λείπει στα σημερινά μας μοντέλα του σύμπαντος,” πρόσθεσε ο καθηγητής Dominique Sluse.
Use Facebook to Comment on this Post
