Οπότε μην παρεξηγείτε την κλανιά, γιατί το να κλάνεις είναι ευλογία Θεού. Είναι γνωστό ότι για το οτιδήποτε δεν ευθύνεται ο κλάνων , αν και ίσως οι κάτοικοι του Τσέρνομπιλ , της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι να έχουν διαφορετική γνώμη.Ναι. Είναι αλήθεια. Κατά καιρούς ένας από τους πιο σημαντικούς προβληματισμούς μου ήταν το κλάσιμο (ή αλλιώς η πορδή). Η κλανιά είναι όντως μια παρεξηγημένη πράξη. Όπως ο βήχας, το φτέρνισμα, το χασμουρητό, το ρέψιμο, έτσι και η κλανιά είναι μια από τις ανάγκες του ανθρώπου.
Πάρτε το χαμπάρι. ΟΛΟΙ κλάνουν. ΟΛΟΙ. Βασικά δεν γνωρίζουμε ακόμα από που κλάνουν οι γοργόνες, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Το κλάσιμο δεν είναι ντροπή. Είναι κάτι το φυσιολογικό.
Κλάσιμο: Συμφιλιωθείτε με την φύση.
Αλήθεια , τι είναι η κλανιά; Μετά από έρευνα (γιατί δεν σας πουλάμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες), βρήκαμε τον χημικό τύπο της πορδής. Ο τύπος είναι:
S204H2 + CH4 + Ca3RA
Οι κλανιές δεν είναι μία και δύο!! Χωρίζονται σε πολλές κατηγορίες, πάρα πολλές για κάποιους, και όπως το μέταλ, χρειάζεται ένας γνώστης (κλάστης) για να τις ξεχωρίσει.
Γενικά όμως μπορούμε να τις χωρίσουμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Τα ευγενή αέρια και τα (καυτά) ραδιενεργά υλικά.
Τα ευγενή αέρια είναι η μικρότερη κατηγορία, καθώς μόνο μια στις εκατό κλανιές εντάσσεται εδώ. Πρόκειται για αόσμες, άχρωμες και άηχες κλανιές. Θεωρητικά είναι σαν να μην υπάρχουν. Δεν έχουν πραγματικά κανένα απολύτως επιστημονικό ενδιαφέρον.
Τα (καυτά) ραδιενεργά υλικά είναι οι κλανιές που έχουν όλα εκείνα τα κριτήρια για να προκαλέσουν επιπτώσεις – πολλές φορές μη αναστρέψιμες- στον ανθρώπινο οργανισμό. Από απλές λιποθυμίες, μέχρι και εκκενώσεις ολόκληρων πόλεων. Πολλές υποκατηγορίες διακρίνουμε εδώ και είναι οι εξής
- Η απλή, καθημερινή: Διαρκεί περίπου ένα δευτερόλεπτο, έχει μια βαθιά και υποβλητική χροιά στον ήχο της και εκλύει ένα βρωμερό σύννεφο αερίων ΡΒΧΠ (Ράδιο Βιολογικός Χημικός Πόλεμος) περίπου 2 μέτρων. Απλή, καθημερινή και πάνω απ’ όλα φιλική!
- Η νταβραντισμένη: Δυνατή και πομπώδης, περίπου σαν ΜΠΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΠ έχει τη χαρακτηστική μυρωδιά του σάπιου μήλου (έχει γίνει και κολώνια από τη DKNY).
- Η σκατένια: εκεί που νομίζεις ότι θα βγει μια χαλαρωτικη πορδή, βγαίνει ένα ΠΛΟΥΡΠ και γεμίζεις σκατά όλο το πάτωμα. Αυτό γίνεται συνήθως όταν έχεις ευκοίλια.
- Η κλούβια: Όχι κλούβα, κλούβια. Το όνομά της το χρωστάει στο γεγονός πως η οσμή της μοιάζει με αυτήν του κλούβιου αυγού (Υδρόθειο για τους γνώστες). Συχνά κόβει την όρεξη στους γύρω και μπορεί να εξελιχθεί σε όπλο μαζικής καταστροφής συνδυαζόμενη με την παραπάνω.
- Η κωλοχωρίστρα: Χαρακτηριστικός ήχος ΜΠΡΡΡΡΠ. Δεν είναι τόσο μακρόσυρτη όσο η νταβραντισμένη αλλά είναι πολύ περισσότερο βίαιη και ξαφνική. Την νιώθετε που λέμε. Μπορεί να είναι κλούβια ή σάπια, ανάλογα.
- The ripper ή αλλιώς Μητέρα Όλων Των Κλανιών (ΜΟΤΚ): Η βασίλισσα των κλανιών. Βουνά (μαζί με φούρνους) γκρεμίζονται στο ξύπνημά της, είναι ξαδέρφη του εγγΈλλαδου.
- Η έκπληξη!!! Δεν την είχατε πάρει πρέφα αλλά εκεί στα ξαφνικά, ΜΠΡΡΟΥΠ!!!!
- Ο πυροβολισμός: Ο ήχος της μοιάζει με αυτόν μιας πιστολιάς βολής πυροβόλου. Ξερός, απότομος βίαιος και πολύ δυνατός!!! Σπάνιες αλλά όπως προδίδει το όνομά τους, πολύ επικίνδυνες.
- Η μπουρμπουλήθρα: Με ήχο που φέρνει σε αυτόν του φραπέ όταν του φυσάμε από το καλαμάκι αέρα, προδίδει άσχημη συνέχεια. Συνήθως η μπουρμπουλήθρα προκαλεί την αποβολή διαφόρων ειδών αδρανών υλικών μαζί με τις μπουρμπουλήθρες καθώς και την ντροπή του κλάστη…
- Η σιωπηλή: Αθόρυβη άλλα θανατηφόρα (silent but violent). Ότι της υπολείπεται σε ακουστικότητα το έχει σε γόμωση. Συχνές παρενέργειες περιλαμβάνουν ξαφνικές λιποθυμίες των παρευρισκομένων και βίαιες εξόδους από το δωμάτιο συχνά με κραυγές όπως “Πωωωω!!!”,”Άντε γ@μήσου!!!”,” Πάλι ρε μ@λ@κ@;”
- 50-50: Σκέτος τζόγος. Συχνά με τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα. Εναλλακτικοί τίτλοι “Πήγε να κλάσει και χέστηκε”, “Πήγα για μαλλί και βγήκα σκατά”…
- Μη μου μιλάτε!!!: Αυτή δεν είναι κλανία, είναι state of mind. Η πιο zen κλανιά μακράν. Χρειάζεται κάθε μόριο του εγώ για να την κοντρολάρουμε και συχνά, αν μας αποσπάσουν τη προσοχή, αυτοί το πληρώνουν.
- Πρωτοκλασάτη: Το σοφό ρητό των Ελ, “πρωτοκλάστης, πρωτομυριστής” εφαρμόζεται εδώ πλήρως. Κλάσε, παίξτο αδιάφορος και κοίτα ή μάλλον κάρφωσε το διπλανό σου με το βλέμμα σου…
- Κομπολογάτη: Κλανιά που απαντάται συνήθως σε οίκους ευγηρίας, ΚΑΠΗ της γειτονιάς, καφενεία και τσιπουράδικα. Την παράγουν κυρίως ηλικιωμένοι άνθρωποι με μειωμένα αντανακλαστικά και μη ικανοποιητική σφιγκτηριακή λειτουργία. Δεν μυρίζει πολύ, αλλά έχει τον χαρακτηριστικό ήχο του ατμόπολοιου (Ποτ ποτ ποτ ποτ).
- Γιουσούφης: Κλανιά ύπουλη και φαρμακερή, δεν ακούγεται, αλλά προκαλεί άμεσως κρανιοεγκεφαλικές βλάβες και πιθανή αποκόλληση των ρουθουνίων οδών. Είναι αποτέλεσμα φασουλάδας της ελληνικής, στιφάδου με κρόμμυα και ανεξέλεγκτης κατανάλωσης κερασιών.
- Σαλτσάτος: Κλανιά με δωράκι-έκπληξη. Η διαφορά του με την κλανιά 50-50 είναι ότι η πρώτη είναι απρόσμενη και δημιουργεί λάθος εντυπώσεις, ενώ η δεύτερη σε προειδοποιεί για τι πρόκειται να συμβεί. Αν είσαι έξυπνος, πας στην τουαλέτα και γλιτώνεις το οποιοδήποτε ρεζιλίκι.
- Πόρωσης: Κλάνια έντονα αντιληπτή από τους γύρω, αφού ο κλάνων φωνάζει τη λέξη ‘πόρωσις’ κατά τη διάρκεια της σύντομης διάρκειας της. Εκτελείται κυρίως πάνω σε καναπέδες, κρεβάτια, καρέκλες, δονητές κλπ. Ακόμη, αξίζει να σημειωθεί πως πρόκειται για το αγαπημένο είδος κλασίματος των Τάκεων.
- Βάσκικη: Συντελείται κυρίως από τον Βάσκο. Είναι υγρή και πολλές φορές μπιχλιάρικη και βρομερή.
- Της Γλυκερίας: Μιλάμε για μπόχα…Αυτή η κλανιά συντελείται σπάνια και σε έκρηξη θυμού της εν λόγω κλανιάρας μπορεί να προκαλέσει πυρηνική καταστροφή. Αποτελείται από τοξικά αέρια και ευθύνεται για πολλά αναπνευστικά προβλήματα…Αυτή που τις δημιουργεί λέγεται Γλυκερία ή αλλιώς τοξική!!!
- Η τζούφια: …από το χαρακτηριστικό ήχο «τσουφφφφφφφφφφφ»
- Η Αλεξανδρινή: Αρχικά ακούγεται σαν χαλασμένη τρομπέτα και μόλις την μυρίσεις γίνεσαι σαν μούμια στην εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου
- Η παραπονιάρικια:… ξεκινάει με τόνο χαμηλό, τον οποίο στη συνέχεια, ανεβάζει· σαν να ρωτάει το αιώνιο «γιααατίίίίίίίί;;;;;;»
- Η λασπερή: Σπάνιο είδος κλανιάς, επακόλουθο μεσημεριανής φασολάδας. Βαθιά χαρακτηριστική χροιά, έχει παρομοιαστεί από ειδικούς στο F.0.B.I (Farting and Other Bullshit Institute) με τον ήχο που κάνει η γαλότσα, καθώς την τραβάς από την λάσπη.
- Η κλανιά “Ανεβαίνοντας-τα-σκαλιά”: Η κλανιά αυτή επιτυγχάνεται έπειτα από πολύχρονη εξάσκηση. Αποτελεί το έσχατο σημείο τέχνης του κλάνοντος. Σε κάθε σκαλί, πρέπει να αμολυθεί ακριβώς η ίδια ποσότητα αερίου χωρίς αλλαγές στη χροιά μεταξύ των σκαλιών. Επίσης, να σημειωθεί ότι πρέπει οι κλανιές να είναι όσες και τα σκαλιά. Θεωρείται, αυτή τη στιγμή, η πιο σπάνια και η πιο τεχνική από όλες τις κλανιές.:
- Η κλανιά “smokescreen” : Από την Αρχαία Ελλάδα γνωστοί Αλχημιστές προσπαθούσαν να συνθέσουν το “καπνογόνο” και ανακάλυψαν ότι αν ταΐσουν έναν Έλληνα μπόλικες ελιές (και σήμερα αναψυκτικό) θα έχει περίεργα χημικά αποτελέσματα. Από την στιγμή που η χημική της ουσία απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα θα διασπαστεί μέχρι να έχει καταβάλει όλον τον χώρο, σε χρονικό διάστημα 1,5 δευτερολέπτων, αδρανοποιώντας τους ατυχείς συμμαθητές/συνεργάτες κλπ.
- Η δαχτυλοκλανιά: Η κλανιά αυτή επιτυγχάνεται με τράβηγμα των δαχτύλων από το έταιρο ήμιση, μέγιστος αριθμός εκδόσεων 10 ή 12 (αν έχετε κάποιο γεννετικό πρόβλημα…εξαδάχτυλος), συνοδεύεται δε με το χαρακτηριστικό κρακ που κάνουν οι σύνδεσμοι των οστών.
- Η «δεν θέλω να βγώ»,: Μικρή, ξέρεις ότι δεν θα ακουστεί τίποτα. Και εκεί που εισαι χαλαρός και άνετος, περιμένωντας την κλανιά να βγεί ξαφνικά κολάει ανάμεσα στα δυο κωλομέρια (το γνωστό ημιπρίτσιο). Είναι πολύ ενοχλητική γιατί αισθάνεσαι σαν μια φούσκα από σκατόνερο να είναι έτοιμη να σκάσει. Συχνά χρειάζεται να βάλεις το ένα χέρι σου στον κωλο για να προχωρήσει και να βγει στην επιφάνεια.
- Η “ξενέρωτη” : Μια συχνή κλανιά που σφίγγεσαι τόσο πολύ που νομίζεις ότι θα βγεί μια ΜΟΤΚ (Βλέπε “Κλανιά ripper”) και τελίκα βγένει μια τζούφια.
ΠΗΓΗ http://frikipaideia.wikia.com/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF