Ὥρα οἱ ἀφανεῖς Ἕλληνες νὰ ἀναλάβουν τὶς τύχες τῆς χώρας!

1Δεν είναι θέμα χρήματος……Οι δανειστές δεν θέλουν τα σπίτια μας. Δεν θέλουν τους φόρους μας. Δεν θέλουν τις τράπεζες ζόμπι. Δεν θέλουν τα κόκκινα δάνεια. Υποψιάζομαι ότι ούτε καν τα δάνεια που μας έδωσαν θέλουν πίσω. Εξάλλου, ξέρουν πώς τα δάνεια αυτά οι Έλληνες δεν θα μπορέσουν να τα επιστρέψουν ποτέ • και στην υποθετική περίπτωση που κάποιος προσφέρετο να ξεχρεώσει για εμάς, θα εύρισκαν τρόπο να το αρνηθούν. Οι δανειστές δεν θέλουν ούτε τα πετρέλαια. Δεν θέλουν τα λεφτά μας. Οι δανειστές είναι, κατ αρχήν, υπεράνω χρημάτων. Ο λόγος είναι απλός: μπορούν να τυπώσουν όσα θέλουν.

Όταν η Deutsche Bank αποτιμά τα αποθέματα υδρογονανθράκων, πετρέλαιο και φυσικό αέριο που βρίσκονται στο ελληνικό υπέδαφος, σε 427 δισ. ευρώ, με το καθαρό όφελος για το ελληνικό δημόσιο να υπολογίζεται σε 214 δισ. ευρώ, καταλαβαίνεις ότι το ποσό αυτό μοιάζει με σταγόνα εμπρός στους ωκεανούς ποσοτικής χαλαρωσέως με φρεσκοτυπωμένο χρήμα, που τα τελευταία πέντε χρόνια πλημμύρισαν κυριολεκτικά τον κόσμο. Ενδεικτικά, 1.000 δισεκατομμύρια ευρώ και 4.500 δισεκατομμύρια δολάρια «τύπωσαν» ΕΚΤ και Fed αντίστοιχα, με το πάτημα ενός κουμπιού, στα πλαίσια των τεσσάρων προγραμμάτων ποσοτικής χαλαρώσεως από το 2008. Η ΕΚΤ ρίχνει 60 δισεκατομμύρια ευρώ τον μήνα για την στήριξη των κρατικών ομολόγων 100.000 δισεκατομμύρια δολάρια είναι η αγορά ομολόγων κρατικού χρέους και 700.000 δισεκατομμύρια δολάρια είναι σύμφωνα με τα στοιχεία της BIS η αγορά των παραγώγων. Όπως σωστά υποθέτεις, μας αγοράζουν με το πάτημα ενός κουμπιού! Αυτό που οι αλχημιστές δεν κατάφεραν να επιτύχουν, την κατασκευή εργαστηριακού υλικού χρυσού, το κατάφεραν από την δεκαετία του ’80 και ύστερα οι ελίτ του δυτικού πολιτισμού. Είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που ο άνθρωπος μπόρεσε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα να δημιουργήσει τεράστιο – αντικειμενικά μετρήσιμο – πλούτο, με τόσο μικρό εμφανές κόστος. Είναι η πρώτη φορά που οι συνέπειες της ανεύθυνης πιστωτικής επεκτάσεως μπόρεσε να ελεγχθούν για τόσο μεγάλο διάστημα, δίχως οι δυτικές κοινωνίες να υποστούν ανάλογες (της ανευθυνότητας) συνέπειες.

Πιθανολογείται από αυτά ότι το χρέος δεν πρόκειται να διευθετηθεί, διότι το διακύβευμα στο ελληνικό ζήτημα δεν είναι οικονομικό • σίγουρα πάντως δεν είναι πρωτίστως οικονομικό. Η ερώτηση που πρέπει να απαντήσουμε, είναι γιατί μας συμβαίνει αυτό… Γιατί η Ελλάδα. Γιατί εμείς. Επιβάλλεται κάποιου είδους τιμωρία;
Την απάντηση δεν την ξέρω σίγουρα. Είμαι σίγουρος όμως ότι φταίξαμε. Η Ελλάς ανέκαθεν έπασχε σε επίπεδο εθνικών ηγεσιών. Οι πολιτικές, οικονομικές , πνευματικές και θρησκευτικές «ελιτ» δεν αποδείχτηκαν κατώτερες απλώς των περιστάσεων, αλλά υπονόμευσαν ευθέως την ίδια την ύπαρξη του Έθνους. Οι θεσμοί του ελληνικού αποτυχημένου κράτους αμάρτησαν βαρύτατα.

Το πρόβλημα χώρας δεν είναι οικονομικό. Είναι ηθικό.

Η ελληνική χρεωκοπία δεν είναι το αποτέλεσμα, αλλά η αιτία της μη λειτουργίας των θεσμών τα τελευταία πενήντα τουλάχιστον χρόνια. Η Ελλάδα είναι κράτος αποτυχημένο που, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, μόνο με την Ουκρανία μπορεί να συγκριθεί. Η φρικτή δυσωδία της σήψεως που αναδύουν οι ημιθανείς από την κραιπάλη της άσωτης διαχειρίσεως θεσμοί, έγινε στα χρόνια της χρεωκοπίας αφόρητη. Αντί οι θεσμικοί πυλώνες της λειτουργίας του κράτους να στυλώσουν τα πόδια και αρνούμενοι να αποδεχθούν τις παθογένειες του παρελθόντος να σηκώσουν το βαρύ φορτίο της ανοικοδόομήσεως της λεηλατημένης Ελλάδας, παραδόθηκαν στα αμαρτωλά πάθη του παρελθόντος. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έδειξαν στον ελληνικό λαό το πιο αυταρχικό τους πρόσωπο.

Μέσα στην παραζάλη της πτώσεως και της καθολικής απονομιμοποιήσεως των θεσμών, επικράτησε η κουλτούρα της ατιμωρησίας. Επικράτησε η νοοτροπία ενός αισχρού παρακράτους, που καταδυναστεύει τον ελληνικό λαό για πάνω από μισό αιώνα. Ενός παρακράτους που έπνιξε κάθε δημιουργική φωνή στον λασπώδη βούρκο της αναξιοκρατίας και της διαφθοράς. Η πικρή εμπειρία της μεταπολιτεύσεως έδειξε ότι οι «έλληνες» ούτε να κυβερνήσουν Έλληνες μπορούν, ούτε να κυβερνηθούν από «έλληνες» γίνεται. Πολιτική, οικονομική, θρησκευτική και δικαστική «ελίτ» αμάρτησαν βαριά.

Το παρακράτος της μεταπολιτεύσεως.

Με βάση ανακοίνωση του ΔΝΤ του Μαίου 2010, το 75% των ετησίων δαπανών του ελληνικού κράτους καλύπτει μισθούς του δημοσίου τομέα και συντάξεις. Μέσα σε 3 δεκαετίες οι δημόσιοι υπάλληλοι τριπλασιάστηκαν, ενώ όσοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα έμειναν οι μισοί. Στην ανέμελη πενταετία 2004-2009, οι πρωτογενείς δαπάνες του κράτους εκτοξεύτηκαν από τα 30,4 δις στα 57,9. Μέσα σε μια δεκαετία, την μοιραία δεκαετία του 2000, οι δαπάνες για μισθούς και συντάξεις διπλασιάστηκαν. Το κόστος του κράτους, από 43% περίπου του ΑΕΠ, ανέβηκε στο 55%… Ακόμη και σήμερα, το 32% των δημοσίων υπαλλήλων βγαίνει στην σύνταξη σε ηλικία μικρότερη των 55 ετών, ύστερα από 5 χρόνια Μνημόνια. Η μέση σύνταξη που παίρνουν αυτοί οι «γέροντες» είναι 1.177 ευρώ. 46% υψηλότερη από την μέση σύνταξη που λαμβάνουν οι άνω των 70, που είναι 808 ευρώ. Ξοδεύουμε 125 εκατομμύρια ευρώ τον μήνα (!) για συντάξεις 50άρηδων. Είμαστε η μόνη χώρα της Ε.Ε. που δαπανά το 17,5% του ΑΕΠ της σε συντάξεις, όταν η δεύτερη μετά από μας δίνει το 13,5%.

Την δεκαετία της μεγάλης λεηλασίας του ’80 από τον Πατερούλη του ελληνικού Σοβιέτ και ιδρυτή του Πα.ΣΟΚ, τον Μεγάλο του Γένους Πολιτικό Απατεώνα Ανδρέα Παπανδρέου, έλαβαν χώρα στην Ελλάδα 4.471 απεργίες, δηλαδή σχεδόν δύο κάθε εργάσιμη ημέρα. Για δέκα χρόνια 7,3 εκατομμύρια Έλληνες έλαβαν μέρος σ’ αυτές τις απεργίες, και σχεδόν από 92 εκατομμύρια εργατοώρες χάθηκαν εξαιτίας τους. Και έπεται συνέχεια λεηλασίας, ως εξής:

Από το 1981 έως και το 2012, η Ελλάδα είχε καθαρές κοινοτικές εισροές από τα διάφορα Ταμεία της Ενώσεως περί τα 216 δισεκατομμύρια ευρώ – ποσό που κατά μέσον όρο και διαχρονικά αντιπροσωπεύει το 4,5% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος της. Την ίδια περίοδο, η χώρα εισέπραξε 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ από δύο σταθεροποιητικά δάνεια που ποτέ δεν τίμησε και άρα δεν ολοκλήρωσε, ενώ η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων έδωσε 11,8 δισεκατομμύρια ευρώ επενδυτικά δάνεια σχεδόν μηδενικού επιτοκίου, τα οποία ουδείς γνωρίζει πώς χρησιμοποιήθηκαν και πού. Εικάζεται ότι ένα μέρος πήγε σε έργα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, στην τελετή ενάρξεως των οποίων σύσσωμη η πολιτική, οικονομική, θρησκευτική και «πνευματική» «ελίτ» της χώρας ασέλγησε στο Ολυμπιακό Ιδεώδες, από τις κερκίδες των επισήμων του Παναθηναϊκού Σταδίου. Αν στα πιο πάνω νούμερα προσθέσουμε και τα 240 δισεκατομμύρια ευρώ καθαρό δανεισμό που εισέρρευσε στην χώρα την περίοδο 1981-2008, τότε αντιλαμβανόμαστε και τις πραγματικές διαστάσεις της λεηλασίας που έφερε την χρεοκοπία.

Η λεηλασία ολοκληρώνεται με τα στοιχεία του Der Spiegel, σύμφωνα με το οποίο οι ελληνικές καταθέσεις στην Ελβετία υπολογίζονται σε 600 δισεκατομμύρια ευρώ – 200 σύμφωνα με το γαλλικό ARTE. Τέλος, την ανάσα κόβουν – σε σύγκριση με τα άλλα δυτικά κράτη – οι δείκτες των υπερβολικών «κοινωνικών» προγραμμάτων δαπανών σε πλήρη αναντιστοιχία με τα φορολογικά έσοδα του ελληνικού κράτους, που αποδεικνύει το όργιο της λεηλασίας των δημοσιονομικών που προηγήθηκε της χρεωκοπίας.

Αυτή είναι η λεηλασία της μεταπολιτεύσεως. Είναι η ευθύνη της μεταπολιτεύσεως, της καταραμένης γενιάς του Πολυτεχνείου που βρέθηκε σε θέσεις ευθύνης, από τις οποίες λεηλάτησε την Ελλάδα.

Η μεγάλη του Τσίπρα πολιτική απάτη

Κατά την διάρκεια της 6μηνης δήθεν διαπραγματεύσεως, η ελληνική οικονομία υπέστη περαιτέρω καταστροφή ως εξής:
Ζημία από το ΑΕΠ 2015 με 2016 περί τα 15 δισεκατομμύρια.
Ζημία από τις καταθέσεις 30 δισεκατομμύρια.
Ζημία από τα κόκκινα δάνεια 27 δισεκατομμύρια.
Ζημία στην ιδιωτική οικονομία και αγορά, όπως το χρηματιστήριο, 15 δισεκεκατομμύρια.
Σύνολο 87 δισεκατομμύρια Ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται οι σοβαρότατες παρενέργειες των capital controls, την ώρα που το ΑΕΠ έχει ηδη χάσει άνω του 25%. Ο Τσίπρας και το περιβάλλον του, μια δράκα επίορκων σφετεριστών της λαϊκής εντολής, προχώρησαν σε σύναψη μισανθρώπου μνημονίου 90 δισεκατομμυρίων ευρώ για να καλύψουν την εθνική τραγωδία, που με δόλο πρώτου βαθμού προκάλεσαν στην Οικονομία. Έτσι, τον λογαριασμό της 6μηνης δήθεν διαπραγματεύσεως τη φόρτωναν στον ελληνικό λαό.
Καμμία πίεση και κανένας εκβιασμός δεν υπήρξε από τους δανειστές. Το μνημόνιο ο Τσίπρας και το περιβάλλον του το είχαν συμφωνήσει ήδη από την αποτυχημένη εκλογή πΤδ του περασμένου χειμώνα. Το πρόβλημά τους ήταν πώς θα το περνούσαν στο κόμμα και στο, αφιονισμένο από την ακατάσχετη καιροσκοπική παροχολογία, αντιμνημονιακό κοινό τους. Το πρόβλημά τους ήταν με ποιόν τρόπο θα επετύγχαναν την βελούδινη μνημονιακή στροφή τους, χωρίς να διαλυθεί το κόμμα και χωρίς να κινδυνεύσει η υστεροφημία του Τσε των Βαλκανίων. Άλλος τρόπος από τον εκβιασμό δεν υπήρχε.

Αυτός ακριβώς ο εκβιασμός, η συνενοχή δηλαδή του εκλογικού σώματος στα μνημόνια, μεθοδεύθηκε με το δημοψήφισμα. Ζήτησε το ΟΧΙ αλλά επένδυσε πολιτικά στο ΝΑΙ. Η Ιστορία όμως τον κατέγραψε. Μπορούσε να φύγει χωρίς να λερώσει τα χέρια του με το μνημόνιο που εξελέγη για να σκίσει. Αμέσως μετά το ΟΧΙ. Να παραιτηθεί ή να πάει στον λαό για νέα λαϊκή εντολή, και να μείνει στην Ιστορία ως ένας μεγάλος έλληνας και ένας σπουδαίος ηγέτης της αριστεράς. Δεν το έκανε γιατί χρωστούσε στους δανειστές. Χρωστούσε την τετράμηνη διευκόλυνση που του έκαναν για να στήσει την φιέστα της δήθεν διαπραγμάτευσης. Όχι για τη σωτηρία της χώρας, αλλά για να εκτελέσει το σχέδιο της βελούδινης μνημονιακής στροφής του • με δημοψήφισμα και με τις τράπεζες κλειστές για να εκβιάσει το ΝΑΙ. Ενορχήστρωσε το δημοψήφισμα, επενδύοντας πολιτικά στην επικράτηση του ΝΑΙ, που δικαιολογούσαν απόλυτα οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες ασφυξίας που ο ίδιος επέβαλε στον ελληνικό λαό. Χρωστούσε το default που οι δανειστές του χάρισαν όταν δεν πλήρωσε το ΔΝΤ. Χρωστούσε τα 60 αργύρια της ΕΚΤ στα ΑΤΜ της ντροπής για τους αδύναμους και τους κατατρεγμένους. Την υπόσχεσή του προς τους δανειστές την τήρησε στο έπακρο. Φόρτωσε την ζημιά των 90 δισεκατομμυρίων, από την δήθεν διαπραγμάτευση, στις πλάτες του μαρτυρικού λαού «του» • αμέσως μετά το δημοψήφισμα και ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Λειτούργησε κυνικά και αδίστακτα. Η Ιστορία θα τον καταγράψει ως τον Μεγάλο του Γένους Πολιτικό Απατεώνα.

Η κατ’ επάγγελμα τέλεση από τον πολιτικό απατεώνα Τσίπρα του εγκλήματος της πολιτικής απάτης και η ιδιάζουσα ηθική απαξία του, έγκειται στην απειλή για την κοινωνία από τη μεθοδική, συστηματική, με ειδικές γνώσεις και δεξιότητες κοινού απατεώνα τέλεση του εγκλήματος.

Θεοκρατικό ελληνικό μόρφωμα

Κράτος και εκκλησία υπονόμευσαν συστηματικά το Αρχαίο Ελληνικό Ιδεώδες. Το νεοελληνικό θεοκρατικό μόρφωμα έδρασε ως ο μεγαλύτερος υπονομευτής του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος, υπήρξε ο μεγαλύτερος πολέμιος του αρχαίας ελληνικής σκέψεως και φιλοσοφίας. Υπονόμευσε συστηματικά τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό, από συστάσεως του αποτυχημένου ελληνικού κράτους, πριν από 200 χρόνια, έως τις ημέρες μας. Το νεοελληνικό κρατικό μόρφωμα λειτούργησε με αποκλειστικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των στενών προσωπικών συμφερόντων μιας δράκας της πολιτικής οικονομικής και θρησκευτικής «ελίτ» της χώρας, που συντηρήθηκε παρασιτικά σε βάρος του Ελληνισμού, αλλά και της Ευρώπης τα τελευταία 50 χρόνια. Έτσι το βαθύτερο νόημα της αρπαγής της Ευρώπης, αδελφής του Κάδμου, ιδρυτή της Θήβας και κόρης του Αγήνορος και της Τηλεφάσσης, που απεικονίζεται στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα των 2 Ευρώ, εξελήφθη από κράτος και εκκλησία ως η «αρπαγή των ευρώ» από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους. Στην χώρα επεβλήθη ο ιδιότυπος σκοταδισμός ενός κομματικού και διεφθαρμένου κράτους, ενός κράτους που μας δίδαξε για αποτυχημένους «ηγέτες» και «εθνάρχες», με μοναδικό γνώμονα την λεηλασία της χώρας και την συσσώρευση του προϊόντος του εγκλήματος σε προσωπικούς λογαριασμούς σε υπεράκτια κέντρα της Καραϊβικής και σε ορεινά ελβετικά καντόνια.
Χέρι – χέρι εκκλησία και κράτος νέμονται την εξουσία τα τελευταία 200 χρόνια, με λάφυρο τα οφέλη από την λεηλασία της χώρας.

Ακόμα και την υστάτη ετούτη ώρα, που η άνευ ιστορικού προηγούμενου ανθρωπιστική κρίση πλήττει το Έθνος, η επίσημη εκκλησία ξορκίζει την ανατροπή. Ξορκίζει το ενδεχόμενο της απώλειας των κεκτημένων. Το κράτος – λάφυρο είναι για την επίσημη εκκλησία η τελευταία γραμμή πατριωτισμού, ακόμη κι αν οι Έλληνες εξοντώνονται μαζικά από ακραία φτώχεια και ανέχεια. Ακόμα και σήμερα, την υστάτη για το Έθνος ετούτη ώρα, η συνταγή παραμένει ιστορικά η ίδια: υπακοή στον Τσίπρα και υποταγή στα μνημόνια της αριστεράς! Αναφερόμενος πρόσφατα ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης στην εκλογή Τσίπρα και στο μνημόνιο της αριστεράς, δήλωσε πως «Ο λαός δεν μπορεί να ψηφίζει την μιαν ημέρα και την άλλη ημέρα να λέει επαναστατώ. Έχει στα χέρια του όλη την δύναμη. Δεν είναι υπεύθυνος ο λαός;» .

Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό η επίσημη εκκλησία τάχθηκε στο δημοψήφισμα υπέρ του ΝΑΙ. Η εκκλησία φοβήθηκε το ΟΧΙ. Φοβήθηκε την ανατροπή. Φοβήθηκε την επανάσταση. Την φοβήθηκε μία φορά το 1821, όταν ο Γρηγόριος αφόρισε την Επανάσταση κάνοντας… έναν ελιγμό στην πίεση της Οθωμανικής Πύλης. Την φοβήθηκε και τον Ιούλιο όταν κάλεσε το λαό να πει στο δημοψήφισμα ΝΑΙ, κάνοντας και πάλι ελιγμό στην πίεση της Ευρωπαϊκής Πύλης και στους νεομνημονιακούς γενιτσάρους της αριστεράς. Η εκκλησία όφειλε να μην φοβηθεί το ΟΧΙ. Όφειλε να μην φοβηθεί τον εξαγνισμό. Η χρεωκοπία της Οικονομίας είναι η εξιλέωση των θεσμών.

Για την ηθική και οικονομική χρεωκοπία της χώρας ευθύνονται οι φορείς και τα δημόσια πρόσωπα που τάχθηκαν υπέρ του ΝΑΙ. Το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα εκφράστηκε από το υγιέστερο κομμάτι της κοινωνίας. Το μόνο αρνητικό του ΟΧΙ, ήταν η καπηλεία του από πολιτικούς απατεώνες.

Αμοραλισμός στην πιο κρίσιμη για το έθνος στιγμή.

Η ύφεση της ελληνικής οικονομίας ταυτίζεται με την Μεγάλη Ύφεση που βίωσαν οι ΗΠΑ την δεκαετία του ’30. Τα τελευταία χρόνια η παραγωγική βάση της χώρας έχει εξαρθρωθεί, ενώ η οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 1/4. Οι αναλυτές προβάλλουν τα ελληνικά δεδομένα με εκείνα που έζησαν οι Αμερικανοί κατά την περίοδο του Κραχ και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μπορεί η ζημιά να μην είναι τόσο μεγάλη, αλλά έχει διαρκέσει περισσότερο, ενώ οι προβλέψεις για το 2015 είναι οι χειρότερες για την ελληνική οικονομία. Το 1/4 του πληθυσμού βρίσκεται εκτός αγοράς εργασίας, ενώ τα νούμερα ανεβαίνουν δραματικά σε ό,τι έχει να κάνει με τους νέους, αφού σχεδόν οι μισοί από αυτούς δεν έχουν καταφέρει να ενταχθούν στην εργατική βάση, ενώ σε κάποιες περιοχές τα ποσοστά αγγίζουν και το 60%.

Δεν χωράει ο ανθρώπινος νους τον αμοραλισμό του ελληνικού συστήματος εξουσίας. Την κρίσιμη ετούτη ώρα, που η χώρα καταρρέει και το Έθνος βρίσκεται σε κίνδυνο, το ελληνικό διεφθαρμένο σύστημα ανταγωνίζεται για την νομή της πιο θανάσιμης εξουσίας του κόσμου • είναι καλλίτερα να βασιλεύει κάποιος στην κόλαση παρά να υπηρετεί στον παράδεισο..! Το ελληνικό πολιτικό σύστημα σκότωσε την Δημοκρατία στον τόπο που την γέννησε. Δεν υπάρχει δυνάστης μεγαλύτερος για τους έλληνες από το ελληνικό κράτος. «Οι Έλληνες είναι ένας μεγάλος λαός, αλλά η Ελλάδα δεν είναι κράτος». Το είπε πρόσφατα ο Γιούνκερ, και έχει δίκιο απόλυτο.

Τα μνημόνια είναι ευλογία

Τα μνημόνια είναι ευλογία γιατί απογυμνώνουν τους θεσμούς του αποτυχημένου ελληνικού κράτους. Τα μνημόνια τηγανίζουν τους θεσμούς στο καυτό λάδι της χρεωκρατίας. Αν δεν υπήρχαν μνημόνια θα έπρεπε να τα εφεύρουμε. Αν δεν υπήρχαν μνημόνια, οι Έλληνες θα την είχαμε άσχημα. Πολύ πιο άσχημα από τώρα. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να αποτινάξουμε τον ζυγό του παρακράτους της μεταπολιτεύσεως. Το κομματικό παρακράτος υπήρξε πανίσχυρο. Είχε παντού τους ανθρώπους του και, κανείς, που δεν ανήκε στην κομματική Καμόρα, δεν θα μπορούσε να το απειλήσει. Πρέπει λοιπόν, για αυτό, να επιδείξουμε πατριωτισμό.

Ύψιστο πατριωτικό καθήκον, η υπεράσπιση των μνημονίων. Να βάλουμε όλοι τις πλάτες μας και ενωμένοι να βοηθήσουμε να ΜΗΝ βγαίνουν τα Μνημόνια. Να βοηθήσουμε το ελληνικό αποτυχημένο κράτος να ΜΗΝ πιάνει τους στόχους. Να βάλουμε πλάτη όλοι, να έλθει το σωτήριο HARD RESET. Να εξαγνιστούν οι αποτυχημένοι θεσμοί του κράτους, που ευθύνονται για την ηθική χρεωκοπία της χώρας. Να μην φοβηθούν οι θεσμοί τον εξαγνισμό. Έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την (ηθική) χρεωκοπία της χώρας. Η χρεωκοπία είναι η εξιλέωση των θεσμών.

Άδολοι Έλληνες

Οι εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, δεν έχουν κάποιο νόημα πλέον. Νόημα έχει μόνον η ανάδειξη των υγιών δυνάμεων του ελληνισμού. Εκλογές χωρίς υγιείς Έλληνες, είναι μάταιες.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι όσο οι Έλληνες δεν συνειδητοποιούμε τι ακριβώς μας συνέβη, και για όσο δεν κινητοποιούνται οι ικανοί – αφανείς Έλληνες – οι οποίοι υπήρξαν αποδεδειγμένα εκτός του συστήματος που λεηλάτησε την χώρα ώστε να δημιουργηθεί ένας πραγματικά νέος πολιτικός φορέας «από τα κάτω», με πρόσωπα καθαρά και με όραμα την αναγέννηση της Ελλάδας από τις στάχτες της, οι εταίροι έχουν ηθική υποχρέωση έναντι του ελληνικού λαού να διαιωνίζουν το καθεστώς της ελληνικής χρεωκρατίας. Πρέπει το χρέος να διαιωνίζεται στον αιώνα τον άπαντα, ώστε τα υποχείρια των δανειστών πρόσωπα που εκλέγουμε να τηγανίζονται εν είδει θεσμικής τιμωρίας για την λεηλασία της χώρας, στο ίδιο καυτό με το λαό λάδι της χρεοκρατίας. Οι δανειστές έχουν ηθική έναντι του Ελληνικού Λαού ευθύνη να ΜΗΝ ρυθμίσουν το χρέος. Τυχόν ρύθμιση του χρέους και επαναφορά του συστήματος που χρεωκόπησε ηθικά την χώρα, θα συνιστούσε μέγιστο ηθικό ατόπημα των δανειστών. Θα συνιστούσε οριστικό ενταφιασμό της, όποιας, ελπίδας να γεννηθεί από την κρίση κάτι υγιές.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι οι δανειστές δεν πρόκειται να πεισθούν ότι η Ελλάδα άλλαξε αν δεν κινητοποιηθούν οι άδολοι – αφανείς Έλληνες-, οι οποίοι να ζητήσουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους ώστε με την τεχνογνωσία της Ευρώπης η Ελλάς να ανασυγκροτηθεί • ανασυγκρότηση δίχως έξωθεν βοήθεια είναι, στην κατάσταση που η χώρα βρίσκεται, αδύνατη.

Ως «απολύτως υγιείς αφανείς έλληνες» ορίζω τους έλληνες που δεν έχουν εμφανισθεί στα συστημικά μέσα ούτε μία (1) φορά και, οπωσδήποτε, δεν έχουν κατ΄ οποιονδήποτε τρόπο σχέση με τα πρόσωπα του συστήματος εξουσίας που ευθύνεται για την λεηλασία της χώρας (τυχόν εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν απλώς τον κανόνα). Η ευθύνη των προσώπων που εμφανίζονται στα τηλεοπτικά (ιδίως) μέσα πανελλήνιας εμβέλειας, είναι ανάλογη του τηλεοπτικού χρόνου που τα πρόσωπα αυτά έχουν καταναλώσει. Το ίδιο ισχύει και για τα έντυπα πανελλήνιας κυκλοφορίας, αλλά και για τις ελληνικών συμφερόντων διαδικτυακές πύλες «ενημερώσεως» με ρανκ στο alexa κάτω από 100.

Δεν γνωρίζω αν οι αφανείς Έλληνες μπορούν να σώσουν την Ελλάδα, ούτε αν οι δανειστές έχουν κακούς μόνο σκοπούς για τους Έλληνες. Δεν ξέρω αν ο θεός της Ελλάδας μπορεί να μας σώσει, ή αν 4000 χρόνια λαμπρής Ιστορίας τελειώνουν εδώ. Είμαι όμως πεπεισμένος ότι χρειαζόμαστε ένα λυτρωτικό hard reset. Είμαι βέβαιος ότι δεν θα αλλάξουμε αν δεν βουλιάξουμε. Χρειαζόμαστε νέο Σύνταγμα και νέους νόμους. Χρειαζόμαστε βοήθεια για να κτίσουμε την χώρα. Αν η βουλή ποτέ καεί, πρέπει να μείνει άφτιαχτη και καμένη. Ένα μνημείο στον χρόνο, που να θυμίζει σε όλους τους Έλληνες τον τόπο που η Δημοκρατία βιάστηκε. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι τα πράγματα θα διορθωθούν αν αλλάξουν. Είμαι σίγουρος όμως ότι για να διορθωθούν, πρέπει να αλλάξουν.

Θανάσης Ἀλαμπάσης
εἰκόνα

filonoi.gr 

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *