Αλλά δύο δύσκολα χρόνια ζητούν από την Ελλάδα οι Ευρωπαίοι, πριν χαλαρώσουν την λιτότητα που επιβάλλει το πρόγραμμα και να λύσουν το γόρδιο δεσμό του χρέους…
ρισκάροντας την παρουσία του ΔΝΤ που κοιτά πλέον και την πόρτα της εξόδου.
Οι Ευρωπαίοι δανειστές δεν θέλουν σε καμία περίπτωση την αποτυχία του ελληνικού προγράμματος. Τα επόμενα, πιο δύσκολα βήματα του Brexit, η τραπεζική αποσταθεροποίηση του Ευρωπαϊκού Νότου και η ραγδαία άνοδος των ευρωσκεπτικιστικών τάσεων έχει κυριολεκτικά εξαγριώσει τους πλέον «φεντεραλιστές» της ΕΕ. Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο συζητούν τώρα για περισσότερη Ενωμένη Ευρώπη και είναι βασικοί πρωταγωνιστές τους ελληνικού προγράμματος. Με αυτή την έννοια η Ελλάδα η οποία έχει χρηματοδοτηθεί ήδη με περίπου 230 δις ευρώ ευρωπαϊκών πόρων πρέπει απαραιτήτως να πετύχει.
Μέχρι τώρα το έχει καταφέρει. Με εξαίρεση το πρώτο μισό του 2015 μετά την συμφωνία του περασμένου Ιουλίου η Ελλάδα – όσο και αν δεν θέλει να παραδεχθεί κανένας – έχει εκπλήξει θετικά. Στελέχη που παρακολούθησαν από κοντά την διαπραγμάτευση ομολογούν ότι η Αθήνα πέτυχε να υλοποιήσει ένα τεράστιο πρόγραμμα που δεν έχει επιβληθεί σε καμία άλλη Ευρωπαϊκή χώρα.
Έχοντας όμως κατά νου την ανατροπή από τα μέσα του 2014 μέχρι και τα μέσα του 2015 αντί να επαινέσουν ζητούν τώρα επιτάχυνση «Η συνέχιση του προγράμματος αφορά την εφαρμογή όσων συμφωνήθηκαν Αυτή την φορά η υπομονή μας θα είναι μικρότερη» τόνιζε χαρακτηριστικά στέλεχος της Commission προσθέτοντας ότι τα μέτρα του Σεπτεμβρίου μπορούν να υλοποιηθούν μέσα στο καλοκαίρι.
Το δεύτερο δύσκολο σημείο είναι ότι το πρόγραμμα θα πρέπει να πετύχει «ως έχει». Η επανεξέταση των υπερφιλόδοξων δημοσιονομικών στόχων (προβλέπονται πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 έως και το 2028) αλλά και η τελική λύση για την ελάφρυνση του χρέους θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το τέλος του προγράμματος. Τούτο όχι από μια διάθεση σαδισμού αλλά λόγω από πολιτική σκοπιμότητα.
«Θα παρέχουμε κάθε δυνατή στήριξη αλλά το πρόγραμμα πρέπει να εφαρμοστεί. Οι φόροι πρέπει να πληρώνονται οι μεταρρυθμίσεις να προχωρούν. Όταν το πρόγραμμα ολοκληρωθεί όπως έχει συμφωνηθεί μπορούμε στα μέσα του 2018 να συζητήσουμε και για τα δημοσιονομικά πλεονάσματα. Μέχρι τότε συνεχίζει να υπάρχει ένα πρόβλημα εμπιστοσύνης» τόνιζε, μιλώντας πρόσφατα σε Έλληνες δημοσιογράφους στην Χάγη ο Πρόεδρος του Eurogroup κ. Γερούν Νταίσελμπλούμ. Στο θέμα του χρέους ήταν ακόμη πιο εύγλωττος: «κάποια μέτρα θα ληφθούν άμεσα. Η λύση είναι αδύνατη πριν το 2018. Τότε πολιτικά θα είμαστε πολύ καλύτερα» είπε υπονοώντας τις εκλογές στην Γερμανία το 2017 αλλά και στην Ολλανδία.
Μένει ή φεύγει το ΔΝΤ;
Σε ό,τι αφορά τις αντιρρήσεις του ΔΝΤ και για τα μέτρα αλλά και για την καθυστέρηση επίλυσης του χρέους ,οι Ευρωπαίοι δείχνουν εξαιρετικά ενοχλημένοι από την μεταστροφή της στάσης του Ταμείου όπως εκφράστηκε τα ξημερώματα της 25ης Μαΐου από τον κ. Πωλ Τόμσεν ο οποίος προσυπέγραψε όσα συμφωνήθηκαν και της κ. Λαγκάρντ που έδειξε πρόσφατα να διαφωνεί με όλα.
Σε ότι αφορά τους νέους υπολογισμούς που απειλεί να κάνει το ταμείο, εξαρτώντας από το αποτέλεσμα τους την συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα , οι Ευρωπαίοι μιλούν ούτε λίγο ούτε πολύ για μια «μπλόφα» αφού οι αριθμοί δεν θα αλλάξουν σε τίποτα μετά από τρεις ή τέσσερις μήνες.
Το κρίσιμο σημείο που θα αυξήσει την πίεση για την Ελλάδα είναι ότι οι Ευρωπαίοι περιμένουν τα δημοσιονομικά αποτελέσματα να είναι καλύτερα του αναμενόμενου (όπως συνέβη το 2015) ώστε να έχουν μπορούν να διαπραγματευτούν με μεγαλύτερη άνεση με το Ταμείο.
Μέσα στο ΔΝΤ υπάρχει η τάση που θέλει το Ταμείο να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα με την δικαιολογία ότι η Ευρωπαίοι δεν δέχονται να καταστήσουν το πρόγραμμα βιώσιμο και αυτοί που θέλουν να περιμένουν για να επιβάλλουν την γραμμή του. Το ποια τάση θα κερδίσει θα φανεί από τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη με τους Ευρωπαίους.
Use Facebook to Comment on this Post
