«Ισαποστάκηδες»: Ας τους πάρει το «Ποτάμι»…

Του Θανάση Κ.
Δεν μπόρεσε να βρει σοβαρούς συνομιλητές ο Τσίπρας στα κόμματα της Αντιπολίτευσης, και το έριξε στην αναζήτηση «ανεξάρτητων μεμονωμένων»…
Όπως ο κ. Νίκος Μαρατζίδης, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Θράκης, που μέχρι προχθές οι ΣΥΡΙΖΑίοι τον είχαν στη… «μπούκα», και ξαφνική ο ίδιος ανακάλυψε την ανάγκη «συναίνεσης» της αντιπολίτευσης με το ΣΥΡΙΖΑ…
Ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ «ανακάλυψε» ξαφνικά πόσο «σημαντικός» είναι για τη οικοδόμηση της «συναίνεσης» ο οπαδός του «Ποταμιού» κ. Μαρατζιδης…
Ο οποίος έσπευσε μάλιστα να επισημάνει, ότι πάντα οι αντιπολιτεύσεις υπονόμευαν τις σημαντικές πρωτοβουλίες των κυβερνήσεων!
Κι αυτό αποτελεί, λέει, «παθογένεια» των Ελληνικού πολιτικού συστήματος και πρέπει να σταματήσει…
Σωστά μέχρις εδώ, έτσι στη «γενικότητά» του, το «επιχείρημα».
Μόνο που για να το στηρίξει, «εξίσωσε» τη σημερινή κυβέρνηση με όλες τις προηγούμενες.
Κι ακόμα περισσότερο, «εξίσωσε» τον Τσίπρα ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης την περίοδο 2012-14 με τον Σαμαρά την περίοδο 2009-2012, με τον Γιώργο Παπανδρέου την περίοδο 2004-2009, με τον Καραμανλή την περίοδο 1997-2004. Οπότε, αναπόφευκτο το «συμπέρασμα»: όλοι ίδιοι είναι!
Ε λοιπόν, εκεί το έχασε! Γιατί ΔΕΝ είναι όλοι ίδιοι. Πώς να το κάνουμε;
Εμείς εδώ δεν κάνουμε «ανθρωποφαγία»!
Ο Νίκος Μαρατζίδης, πολιτικός επιστήμονας και πανεπιστημιακός, έχει σοβαρή συμβολή στην ελληνική πνευματική ζωή, με το ακαδημαϊκό έργο του, στο οποίο μεταξύ άλλων αποδόμησε (μαζί με τον Στάθη Καλύβα) τους μύθους και τα ψέματα της Αριστεράς για τον Εμφύλιο Πόλεμο
(Εμφύλια Πάθη – Εκδόσεις Ματαίχμιο, 1916).
Αλλά ένας «πολιτικός επιστήμονας» δεν γνωρίζει κατ’ ανάγκην και την εφαρμοσμένη Τέχνη της Πολιτικής.
Όπως ακριβώς ένας μοριακός βιολόγος δεν γνωρίζει πώς να κάνει εγχείριση ανοιχτής καρδιάς…
Το ακαδημαϊκό έργο (και οι πανεπιστημιακές «περγαμηνές») είναι για άλλα πράγματα. Στην εφαρμοσμένη τέχνη ισχύουν άλλοι κανόνες…
Κι όταν τα μπλέκουμε αυτά τα δύο, τότε προκύπτουν και εκτρώματα καμία φορά, που δεν υπηρετούν την Πολιτική, ούτε τιμούν το ακαδημαϊκό έργο…
Δείχνουν ασύγγνωστη άγνοια. Ακόμα και για ένα καλό πανεπιστημιακό…
Στην πολιτική του πρόταση ο Μαρατζίδης έκανε τρία κολοσσιαία σφάλματα:
* Πρώτον, «εξίσωσε» το Τσίπρα ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με όλους τους προηγούμενους. Κι αυτή η ισοπέδωση είναι όντως εκτρωματική.
Ούτε ο Κώστας Καραμανλής ως αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε ποτέ στον Πρωθυπουργό Σημίτη, ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε ποτέ στον Πρωθυπουργό Καραμανλή, ούτε ο Σαμαράς ως αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε ποτέ στον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, όλα αυτά τα ακατανόμαστα που έκανε ο Τσίπρας στον Πρωθυπουργό Σαμαρά! Καμία σύγκριση. Με τίποτε…
Κι αν ο κ. Μαρατζίδης δεν το βλέπει αυτό, με συγχωρεί η χάρη του, αλλά δεν βλέπει απολύτως τίποτε!
Υπήρξαν ασφαλώς και κακές στιγμές στο παρελθόν, στις σχέσεις αρχηγού αντιπολίτευσης και Πρωθυπουργού. Όχι κατ’ ανάγκην όσα ενδεικτικά αναφέρει, πάντως υπήρξαν. Καμία σχέση, όμως, με την λαϊκιστική υστερία του Τσίπρα! Να εξηγούμαστε…
Κι αφού θέλει ο κ. Μαρατζίδης να είναι ακαδημαϊκά ακριβής, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι στη «αντιμνημονιακή» διετία του Σαμαρά ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η ΝΔ ψήφισε τότε τα περισσότερα κυβερνητικά νομοσχέδια που έχει ψηφίσει ποτέ αντιπολίτευση στην Ελλάδα!
Για την ακρίβεια, ο Σαμαράς από την αντιπολίτευση ψήφισε περισσότερα νομοσχέδια της κυβέρνησης ΓΑΠ, απ’ όσα όλες οι προηγούμενες αντιπολιτεύσεις όλων των κομμάτων μαζί, από το 1974!
Ακριβέστατα, ο Αντώνης Σαμαράς ψήφισε ως αρχηγός της Αντιπολίτευσης το σύνολο σχεδόν των μεταρρυθμίσεων που έφερε η κυβέρνηση Παπανδρέου την περίοδο 2010-12, μεταξύ των οποίων και τον νόμο Διαμαντοπούλου για τα Πανεπιστήμια (τον οποίο συν-διαμόρφωσε με την τότε κυβέρνηση) και με τον οποίο είχε καταργηθεί το περιβόητο «άσυλο» και οι «συν-διοίκηση» των φοιτητών!
Κι ακόμα ο Σαμαράς είχε ψηφίσει το μεγαλύτερο μέρος των σημαντικών δημοσιονομικών περικοπών (το Μεσοπρόθεσμο του Ιουνίου του 2011, βάσει του οποίου πέρασαν κι όλα τα επόμενα Μεσοπρόθεσμα μέχρι τώρα)…
Κάτι τέτοιο δεν είχε ξαναγίνει ποτέ από κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα. Ποτέ!
Τι μας λέει, ο Μαρατζίδης τώρα;
Και τα «Ζάππεια» που αναφέρει μάλλον θα πρέπει να τα ξανασκεφτεί. Γιατί την κριτική που άσκησε ο Σαμαράς στις δύο ιστορικές ομιλίες του στο Ζάππειο (Ιούλιος του 2010 και Μάιος του 2011), την αποδέχθηκε ως σωστή η ίδια η Τρόϊκα! Και για τους «λάθος πολλαπλασιαστές» και για την «αξιοποίηση της δημόσιας» περιουσίας» (που ο ΓΑΠ ήθελε να την… απαγορεύσει!) και για το «λάθος μίγμα πολιτικής»! Τρία στα τρία του αναγνώρισαν εκ των υστέρων πως είχε δίκιο…
Ο ίδιος ο κορυφαίος οικονομολόγος του ΔΝΤ Olivier Blanchard παραδέχθηκε πως αυτά που είχε επισημάνει ο Σαμαράς στα Ζάππεια, όντως ήταν λάθη!
Και με βάση τα «Ζάππεια», ο Σαμαράς ανά-διαπραγματεύθηκε το Μνημόνιο! Και φτάσαμε έτσι, από ένα Πρόγραμμα (το πρώτο) που και η ίδια η Τρόϊκα παραδέχθηκε εκ των υστέρων ότι «δεν έβγαινε», σε ένα άλλο Πρόγραμμα (το δεύτερο) που το εφάρμοσε ο Σαμαράς ως Πρωθυπουργός και όχι μόνο «έβγαινε», αλλά ξεπέρναγε και τους στόχους του!
Αυτά ως «πολιτικός επιστήμονας» ο κ. Μαρατζίδης όφειλε να το γνωρίζει.
Κι όχι να συγκρίνει τα «Ζάππεια» με το αλήστου μνήμης… «λεφτά υπάρχουν» του ΓΑΠ προηγουμένως, ή με το καταγέλαστο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» του Τσίπρα εκ των υστέρων.
Ούτε να ισοπεδώνει όλους τους προηγούμενους αρχηγούς αντιπολίτευσης με τον «ολετήρα» Τσίπρα.
Το ότι ανήκει στο «Ποτάμι», που προσπάθησε να το παίξει πάνω απ’ όλους και να κοιτάει τους πάντες αφ’ υψηλού, δεν είναι άλλοθι.
Μάλλον εξηγεί την παθογένεια αυτής ακριβώς της προσέγγισης (του «Ποταμιού»): Όσους την υιοθετούν τους αποκαλούμε: «ισαποστάκηδες»!
Γιατί κρατάνε «ίσες αποστάσεις», αδιακρίτως απ’ όλους!
«Ευαγγελίζονται» το καινούργιο και τελικά καταντάνε να συμμαχήσουν με το …χειρότερο από το παλιό!
Ίσως γι’ αυτό έχει σήμερα εξαερωθεί πολιτικά το «Ποτάμι» και βρήκε «καταφύγιο» μέσα στο ΚΙΝ.ΑΛ.
Το πρώτο λάθος του κ. Μαρατζίδης λοιπόν, είναι ότι προσχωρεί στο άκρο άωτο του λαϊκισμού και της ισοπέδωσης: όλοι ίδιοι είναι!
Ε λοιπόν, δεν είναι…
* Δεύτερον, δεν έχει καταλάβει ούτε τι ακριβώς είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε που ακριβώς έχει οδηγήσει τη χώρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα «συστημικό» κόμμα που λειτουργεί μέσα σε ένα (έστω και προβληματικό) κοινοβουλευτικό σύστημα…
Είναι ένα αντισυστημικό συνονθύλευμα που προσπαθεί να αλώσει (και να αλλοιώσει) το κοινοβουλευτικό καθεστώς.
Δεν σέβεται τους κανόνες του παιγνιδιού ούτε τους θεσμούς.
Δεν σέβεται το Σύνταγμα, παραβιάζει το Σύνταγμα,
δεν σέβεται την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Τον καταγγέλλει για όλα αυτά, εδώ και χρόνια, ολόκληρη η αντιπολίτευση!
Μόνο ο κ. Μαρατζίδης δεν τα έχει πάρει χαμπάρι όλα αυτά…
Του θυμίζουμε λοιπόν:
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, προσπάθησε ανοιχτά να στήσει τη δική του «διαπλοκή», ελέγχοντας πλήρως την ενημέρωση, με το νόμο (για τις άδειες) που βγήκε πλήρως αντισυνταγματικός,
παρενέβη επανειλημμένως στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, και προκάλεσε τις περισσότερες καταγγελίες της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων που έχουν υπάρξει ποτέ (όλα τα προηγούμενα μεταπολιτευτικά χρόνια μαζί!), για απόπειρες χειραγώγησης και τρομοκράτησης της Δικαιοσύνης.
Αμφισβητεί ανοικτά άρθρα του Συντάγματος (ακόμα και το «Προοίμιο»)!
Εσχάτως προσπαθεί να σπιλώσει τους αντιπάλους του με «προστατευόμενους» ψευδομάρτυρες, πράγμα που δεν έχει γίνει σε καμία κοινοβουλευτική δημοκρατία!
Και ταυτόχρονα στήριξε ανοικτά καταδικασμένους τρομοκράτες! Όποτε βρει ευκαιρία τους απελευθερώνει κι όλα…
Απελευθέρωσε χιλιάδες εγκληματίες από τις φυλακές!
Άνοιξε τα σύνορα και γέμισε την Ελλάδα και την Ευρώπη με λαθρομετανάστες (που τους εμφάνισε αρχικά ως «πρόσφυγες»).
Στήριξε και στηρίζει «τάγματα εφόδου» κουκουλοφόρων παρακρατικών και τους επιτρέπει να στήνουν «άβατα» παντού.
Ακόμα και δικοί του υπουργοί κατήγγειλαν ότι στήνει δικό του παρακράτος!
Αυτό το κόμμα δεν είναι «κανονικό» κόμμα, δεν είναι ούτε μπορεί να λειτουργήσει ως «συστημικό κόμμα», τελικά δεν είναι «δημοκρατικό κόμμα»!
Με αυτό το κόμμα «εξισώνει» τα υπόλοιπα ο κ. Μαρατζίδης! Που έκαναν κι εκείνα τα σφάλματά τους στο παρελθόν, αλλά στο μεταξύ τα πλήρωσαν και έμαθαν. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα έχει πληρώσει ακόμα…
ΑΝ ηττηθεί στρατηγική ο ΣΥΡΙΖΑ και ΟΤΑΝ ηττηθεί στρατηγικά, μπορεί ίσως να προκύψει κάτι άλλο, διαφορετικό και δημοκρατικό…
ΑΝ και ΟΤΑΝ. Όχι πριν – και όχι τώρα…
Ο κ. Μαρατζίδης αυτή τη σημασία του ΑΝ και ΟΤΑΝ – δηλαδή του timing στην πολιτική, που είναι έννοια κρίσιμη – δεν μπορεί να την κατανοήσει.
Πρέπει να έχεις ασκήσει πολιτική για να καταλάβεις την έννοια του timing…
* Τρίτον, ο κ. Μαρατζίδης δεν καταλαβαίνει ακόμα, πως, αν ξεκινήσει σήμερα «συνταγματική αναθεώρηση» από το ΣΥΡΙΖΑ, θα μπουν για αλλαγή άρθρα που δεν πρέπει να αλλάξουν και θα ακυρωθεί η αλλαγή άλλων άρθρων που πρέπει να αλλάξουν!
Για παράδειγμα θα μπει για αλλαγή το άρθρο 16 παράγραφος 2 (για να καταργηθεί η αναφορά στην καλλιέργεια «εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης» των Ελλήνων και κάθε αναφορά «στο Έθνος» – όπως στο άρθρο 1 παράγραφος 3 κλπ.), αλλά δεν θα μπει για αλλαγή το άρθρο 16 παράγραφος 5 που απαγορεύει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια! Ούτε το άρθρο 24 (που απαγορεύει ουσιαστικά τα… βοσκοτόπια!)
Με αποτέλεσμα στην επόμενη Βουλή να ακυρωθούν οι αλλαγές αυτές, αλλά να μην μπορούν να μπουν για συζήτηση οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν!
Κι έτσι θα παρέλθει μια ακόμα ευκαιρία ανεκμετάλλευτη! Αφού θα χρειαστούν μετά άλλα 5 χρόνια για να ξεκινήσει συνταγματική αναθεώρηση και άλλα 6 χρόνια τουλάχιστον, για να ολοκληρωθεί!
Δηλαδή φτάνουμε –αισίως – στο έτος 2030! Για να γίνουν εκείνες οι συνταγματικές αλλαγές που έπρεπε να έχουν γίνει από τις προηγούμενες δεκαετίες…
Το πρόβλημα είναι ότι οι «προηγούμενοι», με όλες τις παλαιές αμαρτίες τους, έχουν πλήρη σύγκλιση στην Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με όλες τις «αναγκαστικές» κολοτούμπες του, είναι κόμμα που αλληθωρίζει ακόμα προς… Μαδούρο μεριά!
Δεν μπορεί να υπάρξει «συναίνεση» ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τα ευρωπαϊκά δυτικόστροφα κόμματα.
Όχι τουλάχιστον πριν ο ΣΥΡΙΖΑ ηττηθεί στρατηγικά. Δηλαδή, όχι τώρα…
Ο συμπαθέστατος κατά τα άλλα κ. Μαρατζίδης, εκφράζει σήμερα τους λεγόμενους «ισαποστάκηδες». Τους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ούτε που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, ούτε που πάει η χώρα εξ αιτίας του.
Ισοπεδώνουν όλους τους προηγούμενους με το ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα που είναι το πρώτο τους σφάλμα…
Κι ύστερα προσπαθούν να οργανώσουν μια «σύγκλιση» ανάμεσα στο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ που τελειώνει και σφαδάζει, με τα κόμματα που έχουν πληρώσει το λαϊκισμό τους, έχουν πάθει κι έχουν μάθει. Και αρχίζουν να τον ξεπερνούν…
Ισοπεδώνουν το λαϊκισμό της αριστεράς που τα έκανε μαντάρα και τελειώνει, με το φιλελεύθερο πρόσωπο της πολιτικής, που αργά και βασανιστικά γεννιέται.
Κι αντί να βοηθήσουν τις φιλελεύθερες δυνάμεις που αναδεικνύονται να κερδίσουν, επιδιώκουν τη… «συναίνεση» με το λαϊκισμό που πεθαίνει!
Για να τις πάρει μαζί του στο βυθό.
Αυτό ήταν η ιστορική συμβολή του «Ποταμιού» στις πρόσφατες εξελίξεις.
Γι’ αυτό «στέρεψε» πια…
Δεν χρειαζόμαστε «ισαποστάκηδες». Ας τους… «πάρει το Ποτάμι»! Labels Άρθρα, Άρθρα Αναγνωστών Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση
Πηγή – ksipnistere.com

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *