Απ’ το… calma σε κλάμα μέσα στο Μπερναμπέου, με τον Μοράτα που… δεν έκανε στη Ρεάλ πέρσι, φέτος να την «τιμωρεί».
Όχι μόνο σκόραρε στο πρώτοΠΑΙΧΝΊΔΙ για τη Γιουβέντους (στην προίκα του 2-1), αλλά έκανε το ίδιο και μέσα στη Μαδρίτη, διαμορφώνοντας το 1-1 το οποίο έστειλε τους εξαιρετικούς μπιανκονέρι σε τελικό -απέναντι στην Μπαρτσελόνα- Champions League μετά από 12 χρόνια, για να διεκδικήσουν την τρίτη «μεγάλη» κούπα τους.
Το τέρμα του Κριστιάνο (23’) απ’ την άσπρη βούλα δεν ήταν αρκετό, αφού το μόνο που έκανε ήταν να δώσει προσωρινά σκορ πρόκρισης στη βασίλισσα. Μια βασίλισσα, η οποία στο δεύτερο μέρος δεν δημιούργησε πολλές πραγματικές εστίες κινδύνου προς τον Μπουφόν και μάλλον… μοιραία (με τους αστέρες της… να μην μπορούν) παρέδωσε το στέμμα σε έναν απ’ τους δύο φιναλίστ του Βερολίνου (6/6).
Το ματς
Όταν είσαι Ρεάλ Μαδρίτης, όταν κυνηγάς γκολ, όταν παίζεις στην έδρα σου, ε καλείσαι να πιέσεις με το καλημέρα. Να μην αφήσεις τη Γιουβέντους να «ανασάνει». Και αυτό έκανε -με τους Ιταλούς βέβαια να μην κλείνονται πολύ- αλλά τα σουτ των παικτών της δεν έβρισκαν στόχο. Και αρκετά εξ’ αυτών γίνονταν υπό καλές προϋποθέσεις (όπως του Μπενζεμά και του Ίσκο). Και την ώρα που ο Μπουφόν κρατούσε όρθια την ομάδα του -σε βολίδα του Μπέιλ- εν τέλει ήρθε η προσωρινή… λύτρωση για τη βασίλισσα. Με τον Χάμες να ανατρέπεται απ’ τον Κιελίνι και τον Κριστιάνο να ανοίγει το σκορ (1-0 στο 23’) απ’ την άσπρη βούλα, προκαλώντας ενθουσιασμό και ανακούφιση.
Οι «μπιανκονέρι» δεν το έβαλαν κάτω και επιχείρησαν να ανασυνταχθούν και να πληγώσουν τους Ισπανούς. Έλα, όμως, που πλέον οι παίκτες του Αντσελότι ήταν πιο απελευθερωμένοι και έβρισκαν πολλούς χώρους πίσω (απ’ το φυσιολογικό ανέβασμα της Γιούβε). Υπήρχε όμως πρόβλημα στην τελική προσπάθεια. Πότε ο Ρονάλντο, πότε ο Μπενζεμά απειλούσαν την εστία με σουτ και κεφαλιές, αλλά πότε δεν έβρισκαν στόχο. Έφευγαν συνεχώς άουτ και κάπως έτσι οι φιλοξενούμενοι γλύτωναν απ’ το διαρκές σφυροκόπημα, με τους ίδιους να μην έχουν κάτι αξιόλογο να παρουσιάσουν (πέραν ενός σουτ του Βιδάλ που βρήκε… πάνω στον Κασίγιας).
Η Γιουβέντους μπήκε… διαφορετικά στο δεύτερο μέρος. Με περισσότερο πάθος, με περισσότερη όρεξη να επιτεθεί, με περισσότερη «μαγκιά». Και τελικά -μετά από ένα καλό σουτ του Μαρκίζιο- ήρθε η δικαίωση για το πείσμα τους να μην παρατήσουν το ματς. Στο 57’ η Ρεάλ έπαθε την απόλυτη σύγχυση στην άμυνα, δεν κατάφερε να διώξει με τίποτα την μπάλα και ο… πρώην Μοράτα (όπως και στο πρώτο ματς) βρήκε δίχτυα με κοντινό δυνατό σουτ και πάγωσε το Μπερναμπέου για το 1-1.
Πλέον τα πάντα είχαν αντιστραφεί. Το σκορ πρόκρισης ήταν υπέρ των πρωταθλητών Ιταλίας. Θα μπορούσε πάντως η κατάσταση να γυρίσει ξανά… τούμπα, αλλά ο Μπέιλ από κοντά έχασε μοναδικήΕΥΚΑΙΡΊΑ να το κάνει. Όσο περνούσε ο χρόνος, όλο και περισσότερο άδειαζε η κλεψύδρα για τους πρωταθλητές Ευρώπης. Που ναι μεν ήταν μαζικά μπροστά, αλλά επιλογές και βοήθειες απ’ τον πάγκο δεν υπήρχαν, ενώ και οι αστέρες τους έδειχναν μπλοκαρισμένοι απ’ την εξαιρετική τακτική του Αλέγκρι.
Και λίγο έλειψε η σεμνή τελετή να λάβει τέλος,ΑΝ δεν ήταν ο… Άγιος Κασίγιας να βγάλει με δυσκολία το τετ-α-τετ με τον Μαρκίζιο (μετά από κάθετη Βιδάλ) και να κρατήσει όρθια τη Ρεάλ για την μεγάλη ανατροπή. Αμ, δε, όμως που ήρθε αυτή… Παρά την ασφυκτική πίεση, παρά τα πλαγιοκοπήματα, η άμυνα της Γιουβέντους δεν μπορεί να ισχυριστεί καν πως δέχθηκε «θανατηφόρο… πόλεμο»! Οι κεντρικοί αμυντικοί έδιωχναν κάθε μπαλιά που γινόταν, ο Τέβες… αμυνόταν όσο μπορούσε και ουσιαστικά το τελευταίο 20λεπτο πέρασε χωρίς «πόνο» για τη Γιουβέντους, έχοντας «εξαφανίσει» τον Κριστιάνο και πανηγυρίζοντας εν τέλει μεγαλειώδη πρόκριση.
Πηγη sportfm
Use Facebook to Comment on this Post
