Σε δημόσιο μπουγέλωμα με παγωμένο νερό προχωρούν το φετινό καλοκαίρι οι μεγαλύτεροι αστέρες της σόου μπιζ, του αθλητισμού, της τεχνολογίας αλλά και της πολιτικής, συμμετέχοντας σε μία εκστρατεία που έχει ως στόχο να αυξηθεί η ενημέρωση και η χρηματοδότηση για την αμυοτροφική πλαγία σκλήρυνση ή νόσο του Λου Γκέριγκ.
Το εγχείρημα θεωρείται απολύτως επιτυχημένο. Όχι μόνο έχει γίνει η ασθένεια γνωστή στα πέρατα του κόσμου, αλλά δεκάδες εκατομμύρια συρρέουν στα ταμεία των ενώσεων που χρηματοδοτούν τις έρευνες για να βρεθεί μία θεραπεία.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «NewYorkTimes», μόνο στην μη κερδοσκοπική ALS Association των ΗΠΑ συγκεντρώθηκαν μέσα σε τρεις εβδομάδες (από τις 29 Ιουλίου έως τις 21 Αυγούστου) 41,8 εκατομμύρια δολάρια, ενώ στον οργανισμό Project ALS οι δωρεές αυξήθηκαν κατά 50 φορές.
Οι εικόνες, όμως, των ανθρώπων που δέχονται στο κεφάλι ένα κουβά με νερό στο οποίο επιπλέουν παγάκια, μοιραία σχεδόν οδηγούν σε ένα καίριο ερώτημα: τι μπορεί να πάθει ο οργανισμός από το τόσο παγωμένο νερό; Σύμφωνα με τις υπάρχουσες επιστημονικές μελέτες, η απάντηση για τους νέους και υγιείς είναι απλή και μονολεκτική: τίποτα.
Όπως εξηγεί ο καθηγητής Μάικλ Μπέργκερον, εκτελεστικός διευθυντής στο Ινστιτούτο Αθλητικής Επιστήμης της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, στη Νότιο Ντακότα, η έκθεση στο παγωμένο νερό θα πρέπει να διαρκέσει επί τουλάχιστον 10 λεπτά για να ασκήσει κάποια ουσιώδη επίδραση στον οργανισμό, ειδάλλως δημιουργεί απλώς ένα αίσθημα έντονου αλλά εντελώς παροδικού ψύχους, το οποίο δεν έχει ουσιαστικό αντίκτυπο.
Αυτός είναι και ο λόγος λ.χ. που για να αντιμετωπιστεί η θερμοπληξία δεν αρκεί να ρίξουμε έναν κουβά κρύο νερό στο θύμα της, αλλά πρέπει να το βουλιάξουμε μέχρι τον λαιμό μέσα μία μπανιέρα γεμάτη με κρύο νερό και να το αφήσουμε εκεί για 10-15 λεπτά ώστε να μειωθεί η σωματική θερμοκρασία του.
Για τον ίδιο λόγο, ένας μαραθωνοδρόμος που τρέχει κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού νιώθει μεν προσωρινή δροσιά όταν αδειάζει στο κεφάλι του ένα μπουκάλι παγωμένο νερό, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση υπερθέρμανσης.
Οι κίνδυνοι
Αν, όμως, ένας νέος και υγιής μπορεί να αναμένει πως απλώς θα… τσιρίξει από το ψύχος, όσοι πάσχουν από το οποιοδήποτε αγγειακό πρόβλημα δεν πρέπει καν να μπουγελωθούν, διότι καραδοκεί ο κίνδυνος της καρδιακής ανακοπής αλλά και του εγκεφαλικού επεισοδίου.
Όπως εξηγεί η παθολόγος Βασιλική Σιατερλή, πρώην διευθύντρια του ΕΣΥ, το παγωμένο νερό προκαλεί αγγειοσύσπαση η οποία μπορεί να αποδειχθεί ολέθρια για τον οποιοδήποτε αγγειακό ασθενή, όπως θεωρούνται μεταξύ άλλων όχι μόνο οι καρδιοπαθείς, αλλά και οι υπερτασικοί, οι πάσχοντες από διαβητική αγγειοπάθεια, όσοι έχουν στηθάγχη, τα άτομα με περιφερειακή αγγειοπάθεια, όσοι έχουν ιστορικό εμφράγματος ή εγκεφαλικού και όσοι έχουν ανευρύσματα.
«Η αιφνίδια, εκτεταμένη αγγειοσύσπαση είναι ο λόγος που συνιστάμε στους αγγειακούς ασθενείς να αποφεύγουν το καλοκαίρι τις βουτιές στη θάλασσα και να μπαίνουν σιγά-σιγά στο νερό, καθώς και να φροντίζουν τον χειμώνα να κουκουλώνουν καλά το κεφάλι, το λαιμό και τα χέρια τους και να αποφεύγουν την έκθεση στο ψύχος», λέει.
«Αν για παράδειγμα ρίξει παγωμένο νερό στο κεφάλι του ένας υπερτασικός άρρωστος, μπορεί να του ανέβει πάρα πολύ η πίεση και να πάθει εγκεφαλικό, ενώ σε έναν καρδιοπαθή το απότομο ψύχος μπορεί να αυξήσει το έργο της καρδιάς και να την κάνει να σταματήσει».
Και μη φανταστεί κανείς πως ο κίνδυνος της αγγειοσύσπασης σταματάει μόλις τελειώσει η έκθεση στο κρύο ή στο παγωμένο νερό. Μελέτες που είχαν πραγματοποιήσει προ ετών επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, με επικεφαλής τον εκλιπόντα καθηγητή Γουϊλιαμ Κήτινγκ, είχαν δείξει ότι το στρες εκ ψύχους όπως αποκαλείται το φαινόμενο, αυξάνει τον κίνδυνο ανακοπής επί μισή έως και τρεις ώρες έπειτα από την έκθεση στο ψυχρό ερέθισμα.
Τι είναι η αμυοτροφική πλαγία σκλήρυνση
Η αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση είναι μια προοδευτικά εξελισσόμενη νευρολογική ασθένεια, που προσβάλλει τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο και στην σπονδυλική στήλη, και για την οποία δεν υπάρχει προς το παρόν θεραπεία.
Η νόσος προκαλεί σταδιακά ατροφία των μυών με συνέπεια να χάνουν σιγά-σιγά οι ασθενείς τη δύναμή τους και να παραλύουν, αδυνατώντας να εκτελέσουν κάθε ακούσια ή εκούσια κίνηση.
Η ασθένεια είναι σπάνια, καθώς προσβάλλει ετησίως 1 ή 2 ανθρώπους στους 100.000. Οι περισσότεροι ασθενείς έχουν ηλικία 55 έως 65 ετών κατά τη στιγμή της διάγνωσης, ενώ πολύ σπάνια εμφανίζονται κρούσματα στις ηλικίες κάτω των 20 ή άνω των 75 ετών.
Το περίπου 50% των πασχόντων ζουν επί τουλάχιστον 3 χρόνια από τη διάγνωση, ενώ το 10% υπερβαίνουν τα 10 χρόνια.
Η αμυοτροφική πλαγία σκλήρυνση είναι γνωστή και με διάφορα άλλα ονόματα. Στις ΗΠΑ αποκαλείται νόσος του Λου Γκέριγκ επειδή το 1939 ο διάσημος παίκτης του μπέιζμπολ των Γιάνκης της Νέας Υόρκης προσβλήθηκε από αυτήν και αναγκάστηκε να αποσυρθεί από το άθλημα. Στην Γαλλία αποκαλείται νόσος του Σαρκό (maladie de Charcot), ενώ Άγγλοι και Αυστραλοί την ονομάζουν νόσο του κινητικού νευρώνα.
Ο πιο διάσημος πάσχοντας από αμυοτροφική πλαγία σκλήρυνση είναι ο φυσικός Στήβεν Χώκινγκ.
Use Facebook to Comment on this Post
