ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. βρίσκεται επί ποδός ενός νέου γύρου επίθεσης στην κοινωνική ασφάλιση. Σχεδιάζει μαζί με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους το «Νέο Ασφαλιστικό», το οποίο μάλιστα καθ’ υπέρβασιν χαρακτηρίζει «δίκαιο και βιώσιμο» για όλους.
Η «δικαιοσύνη» για την οποία πασχίζει η κυβέρνηση της Ν.Δ. και η «βιωσιμότητα» αφορούν μόνο στο κεφάλαιο και όχι στους εργαζόμενους.
Για τους εργαζόμενους επιφυλάσσει νέα λεηλασία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, αβεβαιότητα στα γηρατειά, πισωγύρισμα των κατακτήσεων.
Μοναδικός στόχος της κυβέρνησης της Ν.Δ. όπως και πριν του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, είναι η ολοκληρωτική παράδοση της κοινωνικής ασφάλισης στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες που θα δουν τα κέρδη τους να μεγαλώνουν από την παραπέρα ιδιωτικοποίησή της, που οδηγεί σε μικρότερες και αβέβαιες συντάξεις, σε περισσότερα χρόνια δουλειάς.
Οι νέοι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι θα πρέπει να μάθουν να βολεύονται με τα ψίχουλα. Χάνεται ο κοινωνικός και αναδιανεμητικός χαρακτήρας της και περνάμε στη φάση του κεφαλαιοποιητικού τρόπου, ο οποίος συμφέρει τους εργοδότες, αλλά οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν θα μπορούν να ξέρουν ούτε πότε ούτε πόσα θα παίρνουν στη σύνταξή τους!
Η Ν.Δ. πατάει πάνω στα αντιλαϊκά θεμέλια που έβαλαν όλοι οι προκάτοχοί της, ενσωματώνει στους σχεδιασμούς της τις ανατροπές που έφεραν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με κορωνίδα τον νόμο Κατρούγκαλου το 2016.
Οι ανατροπές και οι «μεταρρυθμίσεις» των κυβερνήσεων γίνονται στο όνομα της «βιωσιμότητας» των Ταμείων, κρύβοντας ότι πάνω από 60 δισ. ευρώ αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων έχουν χαθεί από το 1975 έως σήμερα, είτε γιατί έγιναν αντικείμενο επιχειρηματικής δράσης (π.χ. Χρηματιστήριο) είτε με ευθύνη του κράτους (π.χ. «κούρεμα» 2ου μνημονίου).
Στην ουσία στοχεύουν στην ελάφρυνση των μεγαλοεπιχειρηματιών και του κράτους από την υποχρέωση να παρέχουν υψηλές παροχές ασφάλισης. Ολοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι παίρνουν πίσω κατακτήσεις των εργαζομένων, κατακλέβουν τις εισφορές τους, μιας και αυτές (είτε οι εισφορές των εργαζομένων είτε οι εργοδοτικές) αποτελούν μέρος του μισθού τους.
Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι των τραπεζών έχουμε τεράστια πείρα για το συγκεκριμένο ζήτημα. Ολα τα προηγούμενα χρόνια, και ιδίως την τελευταία 10ετία, τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης επιταχύνθηκαν οι συγχωνεύσεις και τα κλεισίματα των ασφαλιστικών ταμείων στις τράπεζες που οι εργαζόμενοι τα πλήρωναν πανάκριβα.
Χάθηκαν εκατομμύρια ευρώ από τα αποθεματικά τους προκειμένου να πετύχουν οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, έμειναν χιλιάδες συνταξιούχοι ξεκρέμαστοι, χωρίς να απολαμβάνουν όσα είχαν πληρώσει με διπλές και τριπλές εισφορές για όσα χρόνια δούλευαν.
Οι δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι του ΤΑΠΙΛΤΑΤ, του ΕΛΕΜ, του ΕΤΑΤ είναι «θύματα» αυτής της πολιτικής βλέποντας αυτά τα ταμεία να κλείνουν και δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από τις εισφορές τους να εξαϋλώνονται. Πιο πρόσφατο είναι το παράδειγμα του ΛΕΠΕΤΕ (λογαριασμού που απέδιδε επικουρική στους συνταξιούχους της Εθνικής).
Πρόκειται για ένα «ταμείο», ένα λογαριασμό που λειτουργούσε έξω από τα όρια της κοινωνικής ασφάλισης, επί σειράν ετών απέδιδε στους ασφαλισμένους του σχετικά υψηλότερες επικουρικές συντάξεις από αυτές των άλλων συνταξιούχων, μιας και οι εργαζόμενοι της τράπεζας στη διάρκεια της εργασίας τους απέδιδαν υψηλότατες εισφορές.
Πριν από δύο χρόνια, 16.500 συνταξιούχοι της Εθνικής αντιμετώπισαν την αδιαλλαξία της τράπεζας που διέκοψε τη χορήγηση της επικουρικής, με την αιτιολογία ότι «το ταμείον είναι μείον…» και όσο κι αν επικαλείται η τράπεζα το δίλημμα ή τις «μνημονιακές δεσμεύσεις» ή τη μη υποχρέωσή της να καταβάλει συντάξεις, δεν μπορεί να αποκρύψει ότι τόσα χρόνια έλεγχε τη διαχείριση των αποθεματικών του ΛΕΠΕΤΕ, παράνομα επένδυε στο χρηματιστήριο τα αποθεματικά του, τζογάριζε τις εισφορές κ.λπ.
Η κατάσταση του ΛΕΠΕΤΕ επιδεινωνόταν όσο η τράπεζα αξιοποιούσε τους νόμους, με αποτέλεσμα να μπορεί να προσλαμβάνει προσωπικό με ελαστικές σχέσεις, άφησε εκτός ΛΕΠΕΤΕ τους νεοπροσλαμβανόμενους από το 2005 βάσει του 3371, πραγματοποίησε αθρόες «εθελουσίες» εξόδους που μείωσαν τα έσοδα του λογαριασμού κ.ά.
Τελευταία κυβερνητική παρέμβαση, μια τροπολογία που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ παραμονή των εκλογών στον νόμο 4618, με την οποία ευνοείται εκ νέου η ΕΤΕ και οι απαιτήσεις της, αφού μειώνει τις επικουρικές παροχές και χαρίζει στην ΕΤΕ εκατομμύρια ευρώ που είναι χρήματα των ασφαλισμένων.
Οσο, λοιπόν, κι αν προσπαθούν οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις να πείσουν τους εργαζόμενους ότι η κεφαλαιοποίηση στην ασφάλιση τους ωφελεί, η πραγματικότητα πεισματικά τους διαψεύδει.
Σήμερα είναι αναγκαίος όσο ποτέ ο οργανωμένος μαζικός αγώνας και η συμμαχία όλου του εργαζόμενου λαού για δημόσια και δωρεάν καθολική ασφάλιση, για ανάκτηση απωλειών και σύγχρονα δικαιώματα στην ασφάλιση και στις συντάξεις. Προϋπόθεση είναι η σύγκρουση με το μεγάλο κεφάλαιο που εμποδίζει αυτή τη δυνατότητα, γιατί δεν συνάδει με την κερδοφορία του.
Στις 30 Νοέμβρη, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι δίνουμε το μήνυμα της πάλης για τη διεύρυνση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων.
* Η κ. Εφη Χαλιού είναι στέλεχος του ΠΑΜΕ και μέλος Εκτελεστικής Γραμματείας της ΟΤΟΕ.
Έντυπηkathimerini.gr
Use Facebook to Comment on this Post
