ΚΕΥΝΣ ΚΑΙ ΡΟΥΣΒΕΛΤ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΧΟΥΒΕΡ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ, Η ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΧ ΤΟΥ 1929

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΤΑΝΟΗΤΕΣ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Του Καθηγητή Ανδρέα Αθηναίου

 Η  ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΡΘΡΟ
ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

It was a symptom, not a cause, of the ills that followed – then, as now, the result of the greed, arrogance and folly with which every generation is cursed.

ΤΟ ΚΡΑΧ ΤΟΥ 1929 ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣΤΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΘΡΑΣΥΤΑΤΗΣ ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗΣ,  ΜΙΑ ΚΑΤΑΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΓΕΝΝΙΑ.

Ο Πρόεδρος  Xουβερ και ο τότε Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Mellon, άλλα και  Η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, έκαναν τότε το ίδιο που με το ίδιο πείσμα και αμετακίνητες θέσεις, υποστηρίζει το –τρέχον- κατεστημένο της Ε.Ε.

Τα πρόσωπα είχαν τους ίδιους «αποκρουστικούς» μορφασμούς που έχουν και τα «νεκρόφιλα» (προς τη ζωή και τον έρωτα- Δημιουργία) πρόσωπα και βλέμματα των –τρεχόντων- «ηγετών»(?) της Ε.Ε.

Η Ιδεοληψία ήταν το ίδιο λανθασμένη όπως σήμερα, πιστεύοντας –πάντα λανθασμένα- ότι το Κράτος, δηλ. ο Μηχανισμός που υπηρετεί το Συλλογικό και Ατομικό Αγαθό στους τομείς η/και  σε αξίες που Δεν θα ενδιέφεραν την «αγορά», βρίσκει τα χρήματα που χρειάζονται,  από φόρους.

Αυτό το Τραγικό Επιστημονικό Λάθος ως προς την θεώρηση του «Τι είναι το Χρήμα» , Ουσιαστικά μια Δογματική Ιδεοληψία, που βασίζονταν περισσότερο στην «απληστία» και στην δια της ιδιοκτησίας και του έλεγχου του Χρήματος, άσκηση εξουσίας και «κατοχής» των λίγων πάνω στους πολλούς, οδήγησε τον «ομοϊδεάτη» Ρεπουμπλικάνο Πρόεδρο Χουβερ στο να αυξάνει συνεχώς την φορολογία. Η αγορά στέγνωσε από δολάρια, και δημιουργήθηκε το ΚΡΑΧ του 1929. Η παραγωγική Μηχανή σταμάτησε, και οι Άνθρωποι βγήκαν στους Δρόμους πεινασμένοι σε συσσίτια, εξαθλίωση και θάνατο.

Αποτέλεσμα της αντίληψης, που δεν είναι επιστημονική θεωρία, αλλά «Πλύση Εγκεφάλου», ότι το χρήμα πρέπει να έχει αντίκρισμα, ότι αν τυπώσεις θα έρθει πληθωρισμός και άλλες προπαγανδιστικές γενικευμένες απλοποιήσεις, που υπηρετούν μόνο μια Πολιτική Σκοπιμότητα, την διατήρηση της Ολιγαρχίας, και την μέσα από «Κρίσεις» αναδιανομή του Πλούτου από τους πολλούς στους λίγους, όταν αυτοί το αποφασίσουν.

Υστέρα από την Αποτυχία του Χουβερ 1929-1933, έρχεται η Αμερικανική άνοιξη 1933-1945 με Πρόεδρο τον Ρούσβελτ (FDR).

Εκεί –με Δημοκρατική Κυβέρνηση- ψιθυρίζει ο Κέυνς στο αυτί του Ρούσβελτ, ότι είναι πανεύκολο να βγάλει την Αμερική από την Ύφεση. Φθανει να βάλει την Κεντρική Τράπεζα να ΤΥΠΩΣΕΙ ΔΟΛΛΑΡΙΑ. «Πρόεδρε, έχουμε τις υποδομές, έχουμε τον εξοπλισμό, έχουμε το εργατικό δυναμικό», δεν έχουμε παρά να βάλουμε μπρος την Μηχανή της Οικονομίας. Και θα γίνει αυτό παρέχοντας σε αφθονία το ΜΕΣΟ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ (και συνεννόησης) που είναι το Χρήμα.

Μάλιστα Ο Κέυνς είπε στον Ρούσβελτ: Ρίξε χρήμα μέσα από Δημόσιες  Επενδύσεις και Δημόσια Έργα. Μα έχουμε και δρόμους και γέφυρες είπε ο Ρούσβελτ. Τότε θα βάλουμε σε μια εθνική οδό ένα συνεργείο να σκάβει μπροστά, και άλλο συνεργείο να ανακατασκευάζει τον ίδιο δρόμο από πίσω, απάντησε ο Κέυνς.

Αντίκρισμα στο Χρήμα για να μην υπάρξει πληθωρισμός είναι η παραγωγή, ούτε κάποιος χρυσός, ούτε κάποιο συνάλλαγμα. Αυτά είναι ιδεοληψίες που «φτιάχνουν» όσοι θέλουν να χρησιμοποιούν το χρήμα, για την αναπαραγωγή της ολιγαρχικής εξουσίας.

Το ίδιο και η ιδεοληψία περί ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, χωρίς ελλείμματα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηθελημένη η αφελής πλάνη από την θέση ότι το Κράτος βρίσκει τα Έσοδα του από φόρους, και κάθε δαπάνη πάνω από αυτούς καλύπτεται από δανεισμό. Αυτά είναι ιδεοληψίες που «φτιάχνουν» όσοι θέλουν να χρησιμοποιούν το χρήμα, για την αναπαραγωγή της ολιγαρχικής εξουσίας.

Το Κράτος Δημιουργεί χρήμα, και καλύπτει τον προϋπολογισμό του τυπώνοντας χρήμα.  Ένα Κράτος που έχει το Κυρίαρχο Δικαίωμα να Δημιουργεί Χρήμα δεν έχει «ελλείμματα». Τα Ελλείμματα δεν είναι πραγματικό ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΜΕΓΕΘΟΣ. Η Φορολογία είναι εργαλείο αποκατάστασης Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Ακόμα και ο Friedman, απέδωσε το Κραχ του 1929, στο ότι την κρίσιμη στιγμή η FED δεν Τύπωσε Δολάρια, εξασφαλίζοντας έτσι «αρκετά μέσα συναλλαγής», ώστε να λειτουργήσει η Οικονομία.

Το «Τι είναι το Χρήμα» δεν έχει κάποιο απόλυτο Επιστημονικό Προσδιορισμό. Ο  οντολογικός προσδιορισμός του Χρήματος είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ.

Η Δημοκρατική θεώρηση του Χρήματος, προσδιορίζει το Χρήμα, ως ΜΕΣΟ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ. Το ΧΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ. Το Χρήμα παράγεται από την Κεντρική Τράπεζα Δωρεάν για τις ανάγκες του ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ Κράτους, και παράλληλα για το Τραπεζικό σύστημα που δημιουργεί και αυτό Χρήμα, μέσα από την χορήγηση δάνειων προς την ΜΙΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑ της «Αγοράς». Έτσι εξασφαλίζονται οι αρχές που έθεσε ο Δυτικός (ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΣ) Κόσμος, μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο : Κοινωνική Δικαιοσύνη, ΑΝΑΠΤΥΞΗ, Πολιτική Σταθερότητα.

Ακριβώς σε αυτή την (Κευνσιανη) αντίληψη στηρίχτηκε και η ανασυγκρότηση της Ευρώπης και αυτής ταύτης της Γερμανίας, από τον επόμενο Πρόεδρο των ΗΠΑ που διαδέχτηκε τον Ρούσβελτ, από τον ΤΡΟΥΜΑΝ.  Το «Δόγμα Τρούμαν», δεν ήταν όπως μερικοί είτε εκ σκοπιμότητας είτε από εξοργιστική άγνοια θέλουν να παρουσιάσουν: Η απλοϊκή παρουσίαση ότι κάποιος δυνατός και πλούσιος χαρίζει η Δανείζει χρήματα στον φτωχό, για να τον σώσει, είναι ότι πιο ΨΕΥΔΕΣ, ΑΝΑΛΗΘΕΣ και Αντιεπιστημονικό. Μάλιστα κάνοντας μια αναφορά στην Νομική επιστήμη που προσδιορίζει την παράθεση ψευδών γεγονότων ως Αληθών, ως ΑΠΑΤΗ, Η θεώρηση ότι κάποιος πλούσιος και δυνατός Χαρίζει  η δανείζει Χρήμα στο Φτωχό, είναι απάτη, με σκοπό να δημιουργήσει ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ εξάρτηση.

Στην Ουσία ο Τρούμαν «δημιούργησε Χρήμα» -τύπωσε δολάρια- η έδωσε πιστώσεις, με σκοπό την ανασυγκρότηση της Ευρώπης, ώστε αυτή να γίνει μια καλή Αγορά για την Αμερικανική Παραγωγή, αλλά και Πολιτικός δεσμός για την PAX AMERICANA και την Αμερικανική Ηγεμονία μετά τον πόλεμο.

Ο Τρούμαν χρησιμοποίησε ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΕΥΝΣΙΑΝΙΣΜΟ για να βάλει μπροστά την κατεστραμμένη μηχανή της Ευρώπης.

Δεν θα υπήρχε έξοδος της Αμερικής από το Κραχ του 1929, και δεν θα υπήρχε ποτέ η Μεταπολεμική Ανασυγκρότηση της Γερμανίας, εάν δεν υπήρχε η ΚΕΥΝΣΙΑΝΗ Δημοκρατική Θεώρηση του Χρήματος, της ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ως μέσου συναλλαγής.

Ακριβώς αυτή την Δημοκρατική Θεώρηση του Χρήματος, χρησιμοποίησε από την πρώτη ημέρα ο Πρόεδρος ΟΜΠΑΜΑ. Τύπωσε και Τυπώνει, Δημιουργεί Χρήμα, σε Τρισεκατομμύρια ΔΟΛΛΑΡΙΑ. Δεν υπάρχει πληθωρισμός, διέσωσε την Αμερική από ένα Νέο Κραχ, και την κρατά στην Ανάπτυξη.

ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ – ΜΕΣΟ ΣΥΝΝΑΛΛΑΓΗΣ που διασφαλίζει και Εθνικά και Παγκόσμια: Κοινωνική Δικαιοσύνη, ΑΝΑΠΤΥΞΗ, Πολιτική Σταθερότητα.

Η ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ

Σε ένα Νέο Κραχ οδηγούσε την Αμερική, η Νέα Τάξη πραγμάτων του Μπαμπά ΜΠΟΥΣ, που με την θέση της συντήρησης, δηλαδή της  αναπαραγωγής της Εξουσίας και της Ολιγαρχίας, όρισε το Χρήμα ως ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΝΑΛΛΑΓΗΣ.

Ουτως η άλλως είτε ως ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ-Μέσο Συναλλαγής, είτε ως αντικείμενο Συναλλαγής, το Χρήμα δεν έχει ποτέ αντίκρισμα σε Χρυσό.

Ως Δημόσιο Αγαθό – Μέσο Συναλλαγής το χρήμα έχει «αντίκρισμα» την Παραγωγή, το ΑΕΠ.

Ως Ιδιωτικό Αντικείμενο Συναλλαγής, το Χρήμα δεν έχει «αντίκρισμα» την παραγωγή, δεν έχει κανένα αντίκρισμα, και είναι στη φύση του αυτή να δημιουργεί Καταστροφή.

Επιπροσθέτως, το Χρήμα ως Αντικείμενο Συναλλαγής, μεταφέρει την  Κυριαρχία του Κράτους, στις «αγορές», δημιουργώντας αγορές χρήματος από τις οποίες δανείζεται το Κράτος, αντί να Δημιουργεί το Χρήμα μόνο του, χωρίς να το χρεωστάει σε κανένα.

Από αυτή την καταστροφή διεσώθη η Αμερική, όταν ο Ομπαμα μετέτρεψε το Χρήμα και Πάλι σε Δημόσιο Αγαθό-Μέσο Συναλλαγής, εφάρμοσε και εφαρμόζει Κευνσιανη Πολιτική Τυπώνει Τρισεκατομμύρια και επιτυγχάνει ισχυρή Αμερική.

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ

Η σύγκρουση των δυο κόσμων μέσα στον καπιταλισμό είναι ως εκ τούτου παλιά.

Η Δημοκρατική Θεώρηση του Χρήματος προσδιορίζει το Χρήμα ως Μέσο Συναλλαγής, θεωρεί το Χρήμα ως Δημόσιο Αγαθό (ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ) , και ως «αίμα» στις Φλέβες της Οικονομίας.

Η Ολιγαρχία θέλει να είναι ο ιδιοκτήτης του χρήματος, να το τυπώνει πάνω σε ένα χαρτί και να το «δανείζει» στην ονομαστική του αξία που έβαλε πάνω ο Τυπογράφος, Δημιουργώντας Χρέος. Μέσα από το χρέος, και την παράλληλη μείωση της ρευστότητας που ονομάζει «σταθερότητα» Δημιουργεί Ύφεση. Η τεχνητά δημιουργημένη Ύφεση και το τεχνητά αυξανόμενο Χρέος, δημιουργούν την επιχειρηματολογία μιας Νομιμοφανούς Λεηλασίας του Εθνικού και Ιδιωτικού Πλούτου.

Αυτό εμποδίστηκε στην Αμερική από τον Ομπαμα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΕΔΩ