Το μπουρδέλο….Καίγεται 2

Ο Μιχάλης γράφει σήμερα και εξιστορεί από την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής ή Μικρασιατικό Συνωστισμό (εκεί να δείτε Μπουρδέλα που κάηκαν) όπως την ονομάζει, και φτάνει μέχρι το 2ο παγκόσμιο πόλεμο.
Θυμάστε που αναρωτιόμουν γιατί ετούτο το Μπουρδέλο που καίγεται τα τελευταία 2000 και πλέον χρόνια δεν….
έχει καταρρεύσει ακόμα; Απηύθυνα την ερώτηση στον Μιχάλη και η απάντηση του με άφησε με το στόμα ανοιχτό “Είναι φτιαγμένο από καθαρό Πεντελικό Μάρμαρο” μάλλον έχει δίκιο και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Ενώ στο απέναντι Μπουρδέλο που πήγαμε να το παίξουμε νταβατζήδες και να πάρουμε και άλλα “Σπίτια” με το που πήρε φωτιά κατέρρευσε αμέσως….Έτσι δεν είναι Μιχάλη μου;;;

Πολλά είπα…ας διαβάσουμε τι μας γράφει ο pappas10 κατά κόσμον Μιχάλης
Υ.Γ: Καλό είναι να ξαναδιαβάσετε της προηγούμενες αναρτήσεις για το θέμα…Καλό θα σας κάνει!

Οι Έλληνες λοιπόν, πάντα υπερβολικοί και συναισθηματικά φορτισμένοι, ονόμασαν την εξολόθρευση ή εκτόπιση προς άγνωστη κατεύθυνση ενάμιση εκατομμυρίου ανθρώπων “Μικρασιατική Καταστροφή” αντί για “Μικρασιατικό Συνοστισμό”. Αφού λοιπόν συνοστίστηκαν, κάτι κουτσάβια του στρατού που Πολεμούσαν ανελειπώς από το 1911 έως το 1922 και είχαν συνηθίσει να κερδίζουν το πήραν στραβά.

Ήταν ένας τύπος λοιπόν ονόματι Πλαστήρας και αφού έφαγε 3εις ημέρες με έναν λόχο υπερασπιζόμενος την Σμύρνη, μπούκαρε σε ένα πλοίο και φτάνοντας στην Μυτηλίνη αν θυμάμαι καλά έστειλε ένα μυνηματάκι προς Αθήνα μεριά και τον Κωσταντίνο Γλύξμπουργκ, τον Βασιλέα τον Ελλήνων. Το μηνυματάκι πάνω κάτι είχε ως εξής:

“Μεγάλε, έρχομαι και τα’ χω πάρει λίγο από τον συνοστισμό… κανόνισε να μη σε βρω εκεί γιατί θα σου κόψω ό,τι εξέχει.”

Ο Κωσταντίνος Γλύξμπουργκ μπορεί να ήταν Βασιλέας αλλά μαλάκας δεν ήταν. Το έπιασε το υπονοούμενο και είπε να την κάνει για Ελβετία σιγά-σιγά πριν σκάσει μύτη στον Πειραιά το Παπόρι με τον Πλαστήρα και τους άλλους. Φυσικά, ως γεναίος στρατηγός που ήταν, άφησε πίσω του την Κυβέρνηση που εκείνος είχε διορίσει να φάει την χλέμπα. Θεοτόκης, Προτοπαπαδάκης, Γούναρης, Στράτος, Μπαλτατζής και Χατζηανέστης καταδικάστηκαν σε θάνατο στην “Δίκη των Έξι” (8 ήταν οι κατηγορούμενοι αλλά οι άλλοι δύο εξωραΐστικαν αφού την γλίτωσαν) από την επαναστατική επιτροπή.

6 αντί για (πεζό) 206 την πλήρωσαν, και το μπουρδέλο έδειξε για άλλη μία φορά πως όχι μόνο ξεχνάει αλλά και πως τιμωρεί με εκπτώσεις και ενίοτε όχι τους ηθικούς αυτουργούς αλλά τα πιόνια τους. Τέλος πάντων….

Τα πράγματα βέβαια ήταν αβαβά. Ο Στρατός ήταν εξουθενομένος, οι συνοστισμένοι έφταναν με καραβιές από τα παράλια ρακένδυτοι και κατεστραμένοι. Ο Πλαστήρας (που – σε αντίθεση με άλλους – γνώριζε ότι ήταν στρατιωτικός και όχι πολιτικός) είπε στον Βενιζέλο να αναλάβει.

Ο Βενιζέλος με τη σειρά του αρνήθηκε στο στυλ “Καλά ρε μαλάκες πλάκα μου κάνετε;;; Σας έδωσα το μπουρδέλο μασατζίδικο για την υψηλή κοινωνία, με πετάξατε για την άλλη την Γερμανοτσατσά και τώρα μου ζητάτε και τα ρέστα;” Τέλος πάντων ανέλαβε την εκπροσώπηση της χώρας στις διαπραγματεύσεις με τους Νταβατζήδες. Ο Βενιζέλος ήταν καλή τσατσά αλλά από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσε να τα βάλει με τους νταβάδες οι οποίοι μας είχανε στην μπούκα που είχαμε στείλει τον εκλεκτό τους.

Με τα πολλά υπογράψαμε την Σνθήκη της Λωζάνης το 1923 όπου μας έβγαζε κερατάδες και δαρμένους από τους τούρκους αλλά τουλάχιστον αναγνώριζε τα σύνορα μας πλεονεκτικότερα συγκριτικά με όλους τους υπόλοιπους βαλκάνιους. Εκείνη η περίοδος (Από το 1922 μέχρι και το 1940) για όλον τον κόσμο ονομάστηκε “Περίοδος τους Μεσοπολέμου”. Για την Ελλάδα όμως ο τίτλος “απόλυτης μπουρδελοποίησης” ταιριάζει καλύτερα. Ένας από τους δικτάτορες της εποχής, ο Γεώργιος Κονδύλης, είπε το περίφημο “Αν ήξερα πόσο ηλίθιος είναι ο Ελληνικός Λαός, θα τον κυβερνούσα από τότε που ήμουνα λοχίας”.

Πρόσφυγες από τη μία, διεθνής οικονομική κρίση από την άλλη, αλυτρωτισμοί και διάφορα “κινήματα” τελικά το 1936 ο Βασιλεύς Γεώργιος Β διόρισε τον Ιωάννη Μεταξά υπουργό στρατιωτικών και στη Συνέχεια πρωθυπουργό μολονότι ουδείς τον είχε ψηφίσει. Μαζί με τον διορισμό του, του έκανε δώρο και την κατάργηση μερικών άρθρων του συντάγματος και έτσι φτάσαμε στην Δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Το μπουρδέλο από Συνταγματική Μοναρχία έγινε Απολυταρχική Μοναρχία.

Έως τότε, οι μισοί πελάτες του μπουρδέλου (Βενιζελικοί) τσακώνονταν με τους υπόλοιπους πελάτες του μπουρδέλου (άντιβενιζελικοί). Τον Μάρτιο του 36 όμως ο Βενιζέλος πέθανε και οι πελάτες του κάπου το έχασαν. Τέλος πάντων, κάποιοι πελάτες που πριν δεν πολυμπλέκονταν είχαν αρχίσει να πληθαίνουν. Τους έλεγαν Κομμουνιστές και εμφανίζονταν ως εχθροί της Δικτατορίας του Μεταξά. Φυσικά ο Μεταξάς δεν το εκτιμούσε ιδιαίτερα αυτό, οπότε τους πήρε στο κυνήγι.

Ο Μεταξάς που λέτε, μπορεί να ήταν δικτάτορας και φασίστας αλλά μαλάκας τελείως δεν ήταν. Έτσι, μολονότι κυνήγαγε κομμουνιστές και έστελνε τους επιτελείς του στην γερμανία του Αδόλφου για σπουδές, εσωτερικά έφτιαχνε Ι.Κ.Α., ενώ στην εξωτερική του πολιτική ακολουθούσε τις συμβουλές του Άγγλου νταβατζή. Όταν λοιπόν οι γείτονες Ιταλοί ήρθαν να μας πουλήσουν τσαμπουκά, ο Μεταξάς σκέφτηκε ότι οι Νταβάδες μας δεν του γούσταραν και έπρεπε να υπερασπιστούμε το μπουρδέλο μας από την επιβουλή τους.

Οι Πελάτες του μπουρδέλου χαρακτηρίζονταν από την αποτελεσματικότητα τους στους τσαμπουκάδες. Έτσι, παρόλο που το στοίχημα στο Ιταλία – Ελλάδα δεν έδινε τον στον άσσο, έδινε 1 στο Χ και 38 στο 2πλο, πήραμε τα όπλα και κάτσαμε μία κέντα τον Ιταλιάνων που ψάχνανε να βρούνε από που το φάγανε το γκόλ και δεν πήραν χαμπάρι. Ακόμα και ο Αρχηγός των νταβάδων εντυπωσιάστηκε και είπε το περίφημο “Δεν είναι οι Έλληνες που πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες που πολεμούν σαν Έλληνες”.

Οι Ιταλιάνοι είχανε πλάτες όμως και έτσι όταν αρχίσαμε να τους τον μπήγουμε βαθειά, ζήτησαν βοήθεια από κάτι τύπους που είχανε γαμήσει όλη την Ευρώπη και τους λέγανε Γερμανούς. Εκτός από πολύ καλοί τσαμπουκάδες οι γερμανοί είχαν και αρκετούς φίλους στο Μπουρδέλο αφού πολοί από τους στρατιωτικούς του διοικητές είχαν σπουδάσει στις σχολές τους. Μολαταύτα, και επειδή οι νταβάδες μας εξακολουθούσαν να μιλάνε αγγλικά, δεν μασήσαμε και τα βάλαμε και μ’ αυτούς.

Μόνο που με τους γερμανούς τα πράγματα ήταν αβαβά και στο τέλος τον ήπιαμε. Ένας στρατηγός ονοματι Τσολάκογλου – ο οποίος δεν είχε ρίξει ούτε ντουφεκιά – υπέγραψε την ανακωχή και – όλως περιέργως – διορίστικε και πρώτος Πρωθυπουργός υπό γερμανικό νταβατζιλίκι. Οι τσατσάδες των Εγγλέζων την έκαναν για Αίγυπτο μαζί με τις εισπράξεις του μπουρδέλου (που είχαν μετατρέψει σε ράβδους χρυσού), ενώ δεν παρέλειψαν να δώσουν τα κλειδιά των φυλακών όπου ήταν κλεισμένοι οι κομμουνιστές στους Γερμανούς εχθρούς τους γενικώς, φίλους τους όμως στον Αντικομμουνισμό.

Το μπουρδέλο λοιπόν άλλαξε τσατσά και έτσι βρέθηκε υπό γερμανική κατοχή… λες και πριν ήταν ελεύθερο. Τέλος πάντων, επειδή οι μεν αγγλόνταβάδες και οι τσατσάδες τους είχαν φύγει, ενώ οι δε γερμανονταβάδες και οι τσατσάδες τους δεν είχαν ακόμα καλή εμπειρία διοίκησης του μπουρδέλου, οι πελάτες είπαν για πρώτη φορά μετά από Πολλά χρόνια να ψιλοπάρουν την κατάσταση στα χέρια τους…

Αυτή η προσπάθεια ονομάστηκε “Εθνική Αντίσταση”…. και κατάφερε να αντισταθεί σχεδόν σε όλους εκτός από τον εαυτό της.

http://dimithliop.blogspot.com/