Aπεγκλωβισμός τώρα

Του Νεκτάριου Αθ. Φαρμάκη
Το φοβερό τέρας του συστήματος πολεμά με τις παθογένειές του. Στον πόλεμο αυτό θύματα είμαστε όλοι εμείς. Μερικοί από μας θεωρούμε ως σύστημα τη σαθρή και διεφθαρμένη κρατική μηχανή, άλλοι τα συμφέροντα του «κεφαλαίου», άλλοι τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, άλλοι τις συντεχνίες και άλλοι όλα τα παραπάνω. Όπως και να’ χει, από όποια ιδεολογική-πολιτική σκοπιά και να το δει κανείς, το σύστημα είναι κάτι που από τη φύση του (οργάνωση, συνέχεια και αόριστη δομή) είναι δύσκολο να καταπολεμηθεί με συμβατικούς τρόπους, όπως αυτοί που μέχρι σήμερα προσπαθούσε η κοινωνία. Στις μέρες μας αυτό γίνεται όλο και πιο φανερό αφού κάθε αντίδραση καταπνίγεται από τους ευνοημένους του συστήματος που φροντίζουν με μεθόδους άλλων εποχών να προσδώσουν σε κάθε μορφή αντίδρασης άλλοτε το χαρακτήρα της υπερβολής, άλλοτε τον χαρακτήρα του γραφικού αλλά πιο συχνά τον χαρακτήρα της ατελέσφορης προσπάθειας και της ματαιοπονίας.
Ανήκω στην μερίδα εκείνων των ανθρώπων που ονειρεύθηκαν αλλιώς την ζωή τους και άρχισαν να την χτίζουν στο τόπο τους με θέληση και αισιοδοξία. Τώρα όμως, μπροστά στην κατάσταση που επικρατεί και το μέλλον που προδιαγράφεται, στα τριάντα ένα μου χρόνια νιώθω ότι έκανα λάθος που έμεινα πίσω. Νιώθω εγκλωβισμένος όπως τόσοι άλλοι. Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Τι μπορούμε να κάνουμε όλοι εμείς (ανεξαρτήτως ιδεολογικής προσέγγισης και τοποθέτησης) που αγωνιούμε για το μέλλον μας την στιγμή που δεν προλαβαίνουμε καν να ανησυχήσουμε για το μέλλον των παιδιών μας;
Ευτυχώς για όλους μας κάθε λίγο (2,3 ή 4 σπανίως, χρόνια) καλούμαστε να ανανεώσουμε το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Ας γίνει από κει λοιπόν η αρχή. Για μένα λιγότερη σημασία έχει η ιδεολογική τοποθέτηση του καθενός, αφού το μείζον είναι οι άνθρωποι και τα χαρακτηριστικά τους. Μην γελιόμαστε. Η πολιτική δεν είναι κάτι έξω από τον άνθρωπο, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Γι’ αυτό και πρέπει να προσέλθουμε όλοι στις κάλπες και να πυροδοτήσουμε το μόνο ίσως όπλο που έχουμε κατά του συστήματος και να στοχεύσουμε στην καρδιά του, στην έλλειψη ανθρωπιάς, ήθους, κοινωνικής ευαισθησίας, πατριωτισμού και ειλικρίνειας.
Είναι χρέος μας να επιλέξουμε ανθρώπους με αρχές και εντιμότητα, με θέληση, με γνώσεις και ικανότητες, ανθρώπους από μας και όχι κομματικά φερέφωνα. Άνθρωποι με τέτοια χαρακτηριστικά υπάρχουν σε όλα τα κόμματα, ας τους βρούμε κι αν δεν υπάρχουν τότε θα πρέπει να τους βάλουμε. Η μόνη λύση στο πρόβλημά μας και αυτό που μπορεί να μας δώσει κάποια ελπίδα είναι οι άνθρωποι, είμαστε όλοι εμείς. Αυτό που μένει είναι να το καταλάβουμε, να κατανοήσουμε ότι το σύστημα μπορείς να το πολεμήσεις από «μέσα», με την συμμετοχή μας και με την ανάδειξη ανθρώπων με Α κεφαλαίο.
Η ιστορία μας έχει αποδείξει ότι άνθρωποι και όχι κόμματα είναι ικανοί να κάνουν το μεγαλύτερο έγκλημα αλλά και να πετύχουν το μεγαλύτερο επίτευγμα. Τα κόμματα και οι ιδεολογίες είναι χρήσιμα εργαλεία είτε για να μπορέσουν ικανοί άνθρωποι να κάνουν σπουδαία πράγματα είτε για μπορέσουν μέτριοι και ανίκανοι να εκτελέσουν τις οδηγίες του συστήματος. Ας βρούμε λοιπόν τους ικανούς. Να απεγκλωβιστούμε.
*Ο Νεκτάριος Αθ. Φαρμάκης είναι δικηγόρος.