Bhangarh, μια στοιχειωμένη πόλη στην Ινδία

Μια εγκαταλελειμμένη πόλη εδώ και 400 χρόνια, ανάμεσα στο Δελχί και την Τζαϊπούρ στο Ρατζαστάν, λέγετε πώς είναι το πιο στοιχειωμένο μέρος της Ινδίας… Ο πραγματικός λόγος έχει ξεχαστεί και έτσι πολλοί είναι οι μύθοι που ήρθαν για να καλύψουν αυτό το κενό. Μέχρι και σήμερα δε επιτρέπεται σε κανένα να μπει στο Bhangarh μετά το λυκόφως. Η πόλη αρχικά χτίστηκε την εποχή του μαχαραγιά Bhagwant Das το 1573. Λέγετε πως ένας τοπικός γκουρού, ο Balu Nath, ζήτησε την άδεια του. Του επετράπη να την χτίσει υπό ένα όρο. Το σπίτι του θα ήταν κοντά και απαίτησε να μην τον ελέγχει η πόλη.

Αν οι απόγονοι του μαχαραγιά έσπαζαν τη συμφωνία, η πόλη και οι κάτοικοι της θα ήταν καταραμένοι.

Αμέσως, η πόλη συγκέντρωσε 10.000 κόσμο. Το Bhangarh κέρδισε τη φήμη ότι υπήρχε πολύ πλούτος στην αρχιτεκτονική του και ότι οι κάτοικοι του παρήκμαζαν. Λέγετε πως ο μαχαραγιάς του είχε πει να φορούν συνεχώς τα στολίδια τους και τα οποία τα πλήρωνε ο ίδιος από τα αμύθητα πλούτη του. Άρχισαν να έχουν άσωτη ζωή και να ζουν ακόλαστα.

Η διαταγή του Balu Nath ξεχάστηκε μέσα σε μια γενιά και ο γιος του μαχαραγιά, Chhatr Singh, αποφάσισε να επεκτείνει το παλάτι, χτίζοντας πολλά νέα πατώματα. Λίγο μετά, μια απροσδιόριστη συμφορά χτύπησε την πόλη.

Οι ιστορικοί πίστευαν πως η πόλη κατακτήθηκε. Αλλά τα κτήρια είναι άθικτα και δεν έχουν σημάδια μαχών. Πλέον πιστεύεται πως η ερήμωση της οφειλόταν σε φυσική καταστροφή.

Ένας άλλος μύθος αναφέρει μια όμορφη πριγκίπισσα, την Ratnavati. Ένας νεαρός μάγος την ερωτεύτηκε, αλλά ήξερε πως τα αισθήματα του δεν θα έβρισκαν ανταπόκριση. Έτσι έφτιαξε ένα μαγικό λάδι με το οποίο θα υπνώτιζε την πριγκίπισσα για να του δοθεί. Όμως η πανούργα πριγκίπισσα ήξερε και αυτή από μάγια και γνωρίζοντας το λάδι, το έριξε στο πάτωμα.

Το δηλητήριο μεταμορφώθηκε σε βράχο, συνθλίβοντας τον δύσμοιρο μάγο. Τα τελευταία του λόγια ήταν κατάρες κατά της πριγκίπισσας και του παλατιού. Μετά από λίγα χρόνια έγινε μια μάχη και σκοτώθηκε και η πριγκίπισσα.

Ελάχιστοι έμειναν μετά το 1630 και αυτοί έφυγαν οριστικά το 1783 μετά από έναν λοιμό. Σήμερα είναι τουριστικός προορισμός και οι χωρικοί που ζουν εκεί κοντά λένε ιστορίες πως η πόλη ζωντανεύει το βράδυ, ότι ακούγεται μουσική και γέλια που προέρχονται από εκεί. Κανείς όμως δεν τολμά να πάει να δει τι γίνεται.