ΝΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ.Επιταγή ακάλυπτηΝόμιμος.κομιστής..Δικαιούμενοι σε εγκληση και αποζημίωση..

Δικαιούμενος σε έγκληση για τό αδίκημα τής εκδοσης ακάλυπτης επιταγής δηλ.παράβαση του…
αρθρου 79τού Ν.5960/1933 οοως τροποποιήθ.με τόνΝ2408/1996 αρθρ.4παρ.1 και αρθρ.22παρ.1Ν.2721/1999, μπορεί να είναι ο τελευταίος κομιστής που εμφάνισε εντίς οκτώ ημερών απο τήν.ημερηνία λήξης της τήν επιταγή στόν πληρωτή εν.προκειμένω στήν τράπεζα και δέν πληρώθηκε λόγω ελλειψης διαθεσίμων κεφαλαίων του εκδότη, και οχι οποισδήποτε αλλος που εγινε κομιστής της εξ αναγωγής.

Κατά το αρθρο 79παρ.1τουΝ.5960/33 περι επιταγής ,οποιος εκδίδει και δέν πληρώθηκε απο τον.πληρωτή γιατι δέν είχε σε αυτόν αμτίστοιχα διαθέσιμα κεφάλαια κατά τόν χρόνο εκδόσεως τής επιταγής η της πληρωμής της τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών.μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον δέκα χιλ.δραχμών.Η δίωξη ασκείται κατόπιν εγκλήσεως του κομιατή της επιταγής που δέν.πληρώθηκε
Απο την πιο πάνω διάταξη δέν προκύπτει σαφής βούληση του νομοθέτη να επεκτείνει το δικαίωμα εγκλήσεως και ατόν εξ αναγωγής υπόχρεο πρός πληρωμή ο οποίος εγινε κομιστής της επιταγής αφού πεοηγουμένως τήν εξόφλησε.
Ετσι στο εν λόγω εγκλημα ο αμέσως ζημιωθείς που δικαιούται και αποζημίωση για τήν εντεύθεν περιουσιακή βλάβη του κατά το άρθρο 914 ΑΚ είναι μόνον ο νόμιμος κομιστής της επιταγής κατα τόν χρόνο εμφανίσεως και βεβαιώσεως της μή πληρωμής της Α.Π.Ολ.30/2003.
Η καταδικαστική απόφαση πρέπει να εχει τήν ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία που απαιτείται κατα τα άρθρα 93παρ.3τουΣυντάγματος και 139ΚΠΔ ,η ελλειψη τής οποίας ιδρύει τόν στο αρθρο 510παρ.1 στοιχ.Δ ‘ ΚΠΔ.προβλεπόμενο λόγον αναιρέσεως ,διότι σε αυτήν.πρέπει να αναφέρονται με σαφήνεια,πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν απο τήν.διαδικασία στο ακροατήριο σχετικά με τα υποκειμενικά δηλ .ο δόλος εστω ενδεχόμενος και αντικειμενικά στοιχεία του κατηγορούμενου εγκλήματος που τιμωρείται με τόν παρόντα ειδικό ποινικό νόμο και οι αποδείξεις επι τών οποίων θεμελιώνονται τα περιστατικά αυτά αλλα και οι σκέψεις μς τίς οποίες το δικάσαν δικαστήριο υπήγαγε τα αποδειχθέντα περιστατικά στήν εφαρμοσθείσα ποινική διάταξη.
Κατά το αρθρο 510παρ.1στοιχ.Ε τουΚΠΔ λόγο αναιρέσεως της απόφασης συνιστά και η εσφαλμένη ερμηνεία η εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως οταν στό πόρισμα της απόφασης εχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες,αντιφάσεις η λογικά κενά με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός ελεγχος περι τής ιρθής η μή εφαρμογής τού νόμου,οπότε η απόφαση στερεθται νομίμου βάσεως.