Πώς να μην μιζεριάζουμε?

Το αν είμαστε ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι φαίνεται πρακτικά στην καθημερινότητά μας….
Μπορεί αυτό να εκφράζεται από τα πιο απλά πράγματα, από τον τρόπο που μιλάμε στους άλλους, από τον τρόπο που διαχειριζόμαστε καταστάσεις, εύκολες ή δύσκολες, ή ακόμα και από την αύρα που βγάζουμε στους γύρω μας. Και εντάξει, αν είμαστε χαρούμενοι, δεν χρειάζεται περισσότερο ψάξιμο… Αν όμως αισθανόμαστε ότι κάτι δεν πάει καλά, πρέπει να το κοιτάξουμε λίγο καλύτερα..

Ένα συχνό λάθος που κάνουμε είναι η ανάγκη μας να ικανοποιούμε πρώτα τους άλλους, με αποτέλεσμα να παραμερίζουμε τα δικά μας ‘θέλω’. Εννοείται ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να θέλουμε να βοηθάμε τους κοντινούς μας ανθρώπους και να είμαστε δίπλα τους , αλλά όταν αυτό το πράγμα μετατρέπεται σε δική μας ανάγκη και όχι δική τους, τότε υπάρχει πρόβλημα. Καλώς ή κακώς, πρέπει πρώτα να βοηθήσουμε τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους άλλους μετά.

Η εμμονή μας με την επιτυχία είναι ένα ακόμα φάουλ. Συνήθως όταν έχουμε στο μυαλό μας ένα στόχο, πιστεύουμε ότι , μόνο αν τον διεκπεραιώσουμε, θα είμαστε επιτυχημένοι. Διαφορετικά, νομίζουμε ότι το χάσαμε το παιχνίδι. Τα πράγματα όμως, δεν είναι έτσι. Τις περισσότερες φορές που έχουμε κάνει σχέδια, ναυάγησαν και κολλήσαμε εκεί, μπορεί να χάσαμε άλλες ευκαιρίες, εξίσου ή περισσότερο σημαντικές. ‘Κάθε εμπόδιο για καλό’, πρέπει να το πιστέψουμε!

Τα συνεχή και χωρίς λόγο παράπονα με το παραμικρό είναι ακόμη κάτι που μπορεί να μας φθείρει ψυχολογικά, και εμάς τους ίδιους και τους γύρω μας. Είναι απόλυτα φυσικό να θέλουμε να εκφράσουμε πράγματα που μας ενοχλούν, αλλά αυτό στην υπερβολή του δεν βοηθάει πουθενά. Αντίθετα, βγάζει μία συνεχή άρνηση, μας απομακρύνει από το στόχο μας, αλλά και από ανθρώπους δίπλα μας.

Ένα ακόμη σημαντικό λάθος που κάνουμε στην καθημερινότητά μας είναι ότι συγκρίνουμε τις δικές μας επιτυχίες, αποτυχίες και προβλήματα με τα αντίστοιχα των άλλων. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και δεν πρέπει να καταφεύγουμε σε τέτοιου είδους συγκρίσεις. Αυτό περισσότερο μας αποπροσανατολίζει και μας μιζεριάζει, παρά μας δίνει κίνητρο να συνεχίσουμε.

Ο χειρότερος κριτής είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, λένε. Και μάλλον και ο πιο αυστηρός. Παρατηρώντας τους γύρω μου αλλά και σκεπτόμενη εμένα, βλέπω ότι είμαστε πολύ πιο αυστηροί με τον εαυτό μας παρά με τους άλλους. Με το παραμικρό λάθος, νομίζουμε ότι χάνουμε τη μπάλα και ‘αυτομαστιγωνόμαστε’. Το καλύτερο όμως που πρέπει να συνηθίζουμε να κάνουμε, είναι να αποδεχόμαστε τα λάθη μας και να μαθαίνουμε από αυτά. Εξάλλου, μ’ αυτά θα πάμε μπροστά!

post4life.gr