Η συμφωνία, ο Τσίπρας και η Λαγκάρντ

του Αιμίλιου ΠΕΡΔΙΚΑΡΗ

Πόσο κοντά είμαστε, τελικά, στη συμφωνία; Τα μηνύματα που έρχονται τις τελευταίες ημέρες από το Μαξίμου – το οποίο είναι φανερό ότι έχει πάρει αποκλειστικά πάνω του τη διαπραγμάτευση και ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι στο περιθώριο…
– λένε “πολύ κοντά”. Το blame game, ωστόσο, που επέλεξε να παίξει χθες, με το non paper που καταλογίζει ευθύνες στους εταίρους για την καθυστέρηση, λόγω της διαφωνίας ΔΝΤ-Κομισιόν για το ελληνικό πρόγραμμα, θολώνει τα νερά.

Η διάσταση απόψεων ΔΝΤ-Κομισιόν δεν είναι νέο στοιχείο στη διαπραγμάτευση. Είναι, όμως, νέο στοιχείο να το επικαλείται η κυβέρνηση ως επιχείρημα, επειδή έχουν “κολλήσει” οι διαπραγματεύσεις. Από την πρώτη στιγμή οι δύο πλευρές είχαν διαφορετικές αντιλήψεις, με το ΔΝΤ να παίζει το ρόλο του “σκληρού” και αδυνατώντας συχνά να κατανοήσει την ελληνική και ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Γι’ αυτό και πολλές φορές έχει κατηγορηθεί ότι επιχείρησε να εφαρμόσει “πρόγραμμα Λατινικής Αμερικής” στην Ελλάδα και απόδειξη της εμμονής του υπήρξε ο περιβόητος “πολλαπλασιαστής”.

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι και οι Ευρωπαίοι εταίροι αντιλαμβάνονται απολύτως την πραγματικότητα. Υπάρχει, όμως, μια βασική διαφορά σε σχέση με το ΔΝΤ: ότι, δηλαδή, αντίθετα με όσα λέγονται για Grexit και άλλα τινά, οι Ευρωπαίοι έχουν άμεσο συμφέρον από την ολοκλήρωση της συμφωνίας με την Ελλάδα, διότι η Ελλάδα αποτελεί μέρος της Ευρώπης και της Ευρωζώνης.

Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα να συζητήσουμε και πάλι το ενδεχόμενο εξόδου του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα; Την ιδέα έριξε στο τραπέζι σε ανύποπτο χρόνο ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τον οποίο έσπευσαν τότε αρκετοί να χλευάσουν. Δείτε, όμως, τι έγινε πρόσφατα στην Πορτογαλία: η πρόωρη εξόφληση του ΔΝΤ, προκειμένου να αποχωρήσει από τη χώρα της Ιβηρικής και το πρόγραμμά της. Ενώ απεμπλοκή από το ΔΝΤ έχουν επιχειρήσει ακόμη και χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Ουγγαρία και η Ρουμανία…

Άρα, η διαρροή και το blame game του Μαξίμου έχουν στόχο την απεμπλοκή από το ΔΝΤ; Ή απλώς δημιουργείται ένα σκηνικό τεχνητής κρίσης, ώστε να παρουσιαστεί η συμφωνία ως λύτρωση; Μπορεί και τα δύο, μπορεί μόνο το δεύτερο – το πιθανότερο – μπορεί πάλι και τίποτε από όλα αυτά. Όπως μπορεί και αυτή την απεμπλοκή να τη θέλουν όλες οι πλευρές, και το ΔΝΤ και η κυβέρνηση και η Ευρώπη. Ίσως να μην είναι και τυχαίες οι συνομιλίες Τσίπρα με Λαγκάρντ και Μέρκελ “στο καπάκι” το βράδυ της Δευτέρας.

Βέβαιο είναι ότι η ώρα της αλήθειας πλησιάζει. Διότι δεν είναι μόνο η συμφωνία, αλλά τα μέτρα που θα περιλαμβάνει και η έγκρισή της από τη Βουλή, η οποία θα φέρει προ των ευθυνών τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας και ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ.

emea.gr