ΠΟΙΑ ΕΝΙΑΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ;

ΥΠΟΥΡΓΟΙ – ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ – ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΙ > ΑΣΧΕΤΟΙ – ΑΝΙΚΑΝΟΙ – ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ

Όταν κάποιος στοχαστής ρωτηθεί για τους νόμους που ψηφίζονται και δεν εφαρμόζονται, για τα Διατάγματα που δημοσιεύονται και ξεχνιούνται, για τις αποφάσεις που υπογράφονται και αγνοούνται, μία απάντηση δίνει:
«Όλα αυτά γίνονται για να πειστούν οι πολιτικοί πως υπάρχουν»!
Απόδειξη της αλήθειας αυτής της απάντησης είναι το μοναδικό στον κόσμο Ελληνικό Φαινόμενο της πολυνομίας, στον βαθμό που κανείς δεν γνωρίζει τι ισχύει σε τούτη τη Χώρα.
Κάθε αιρετός που είναι εξουσιοδοτημένος να βάζει την υπογραφή του σε ένα «κείμενο» και το βαπτίζει Νόμο, Διάταγμα, Εγκύκλιο, Απόφαση, κάθε πρωί που ξυπνάει, μεθυσμένος από το αλκοόλ της εξουσίας, κοιτάζεται στον…
καθρέφτη και … δεν πιστεύει στα … μάτια του;
«Είμαι, αλήθεια, μέγας και τρανός» αναρωτιέται, αλλά οι αμφιβολίες του τρώνε τα σωθικά.
Φεύγει τρομοκρατημένος από το σπίτι του, δίνει διαταγές στους υποτακτικούς του, γραμματείς, ασφαλίτες, οδηγούς, καμαριέρες (το τελευταίο έχει να κάνει με την επικαιρότητα του τύπου Στρος-ε- και Καν-το) και καταφθάνει στο πολυτελές γραφείο του.
Ζυγίζει τα βαριά του έπιπλα, τις χνουδωτές βαθιές μοκέτες και τις πανάκριβες κουρτίνες, αλλά, αν και πρόσφατα τα τοποθέτησε, πετώντας έξω τα του προκατόχου του, ούτε αυτά τον διαβεβαιώνουν ότι είναι «μέγας» και «τρανός».
Και τότε επιδίδεται στο δοκιμασμένο αποδεικτικό:
Φωνάζει τις ιδιαιτέρες και τους γραμματείς και μνημονεύει ένα κείμενο κάποιας έμπνευσης για να το κάνει δεσμευτικό για τους άλλους (νόμος, διάταγμα, εγκύκλιος, απόφαση).
Δεν τον ενδιαφέρει αν με το κείμενο αυτό θίγει προηγούμενο καθεστώς, αν προκαλεί κοινωνική αναστάτωση, αν βλάπτει τους υπηκόους του.
Αρκεί να πειστεί ο ίδιος, πως είναι … «μέγας» και «τρανός».
Έτσι έχουμε το φαινόμενο, με την αλλαγή των Κυβερνήσεων να αλλάζουν τα πάντα.
Αλλά και με την αλλαγή Υπουργών, Γραμματέων, Διευθυντών, της ίδιας Κυβέρνησης και πάλι αλλάζουν όλα, της συγκεκριμένης αρμοδιότητας.
Αυτή είναι η Ελλάδα και δεν λέει να αλλάξει.
Θα είναι πάντα η Ελλάδα των Μνημονίων, της παγκόσμιας ξεφτίλας, των καθημερινών κοινωνικών αναστατώσεων.
Η Ελλάδα που οδηγεί τους Έλληνες στις πλατειές της αγανάκτησης.
Λυπάμαι, αλλά παρασύρθηκα με τον μεγάλο τούτο πρόλογο, για να αναδείξω ένα τέτοιο φαινόμενο, πρόσφατο και μάλιστα με τη συμμετοχή πολλών παραγόντων.
Πριν λίγο καιρό η Κυβέρνηση αποφάσισε να βάλει χέρι στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, επειδή τα αφεντικά της ΤΡΟΪΚΑΣ, διαπίστωσαν πως το ισχύον είναι ΕΥΡΩΒΟΡΟ.
Σπάταλο δηλαδή και εστία οικονομικών και όχι μόνο σκανδάλων.
Δυστυχώς, ο κατά κάποιο τρόπο διορισμένος Πρωθυπουργός (μην στρίβετε τη μουτσούνα σας γιατί η αλήθεια είναι πως οι Πρωθυπουργοί δεν εκλέγονται από τον λαό, αλλά διορίζονται από … «Θού Κύριε το Στόματί μου») ανέθεσε αυτό το εγχείρημα σε έναν Καθηγητή!!!
(τα θαυμαστικά δεν χρειάζονται επεξήγησης).
Ο Καθηγητάρας, λοιπόν, αυτός δεν κάθισε να σκεφτεί (με τι μυαλό;) πως θα βάλει χέρι στο ΕΣΥ, ώστε να βελτιώσει την ποιότητα των ιατρονοσοκομειακών υπηρεσιών των Ελλήνων.
Αντίθετα στόχευσε τη δραστική και συνάμα δραματική μείωση της δαπάνης της περίθαλψης των Ελλήνων.
Πάντως πέτυχε να μειώσει τα Νοσοκομειακά κρεβάτια κατά 11.000.
Προσπερνώ τις λεπτομέρειες για να φτάσω γρήγορα στο θέμα που απασχολεί, όχι μόνο τους Θεσπρωτούς, αλλά όλους τους Ηπειρώτες.
Στο μυαλό (δηλαδή στο κενό χώρο που προβλέπεται γι’ αυτό) του Καθηγητή – Υπουργού σφήνωσε η ιδέα να μειώσει τον αριθμό των Νοσοκομειακών μονάδων ώστε να μειωθεί ο αντίστοιχος των Διοικήσεων τους, για τα μέλη των οποίων προβλέπονται μισθοί, αποζημιώσεις, επιδόματα, αυτοκίνητα, οδηγοί, σωματοφύλακες, γραμματείς, ιδιαιτέρες και … καμαριέρες.
Άρα έτσι επιτυγχάνεται η μείωση της δαπάνης Νοσοκομειακής Περίθαλψης των Ελλήνων.
Έριξε, λοιπόν, την ιδέα στους συνεργάτες του, από τους οποίους ζήτησε, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να του παρουσιάσουν το σχέδιο με το οποίο θα πραγματοποιηθεί αυτή η μείωση.
Σαΐνια, σαν κατάλοιπα του πάλαι ποτέ ιστορικών πράσινων συντρόφων, όπως είναι οι συνεργάτες αυτοί, έθεσαν σε λειτουργία το Ρουσφετολογικό πρόγραμμα, αναλαμβάνοντας ο καθένας αρμοδιότητες για Νοσοκομειακές Μονάδες των ιδιαιτέρων τους Πατρίδων ή εκλογικών Περιφερειών.
Έτσι, ο Καθηγητής – Υπουργός, εσπευσμένα (ανάθεμα κι αν τις διάβασε ο ίδιος αυτές τις προτάσεις. Αρκέστηκε όμως στη διαβεβαίωση της μείωσης της δαπάνης) έδωσε στη δημοσιότητα τον κατάλογο των Νοσοκομειακών Μονάδων που καταργούνται ή συγχωνεύονται!
Στην Ήπειρο, λοιπόν, οι προτάσεις προβλέπουν μια μόνο αλλαγή.
Την υπαγωγή του Νοσοκομείου Φιλιατών στο αντίστοιχο Νομαρχιακό Χατζηκώστα των Ιωαννίνων.
Βλέπεται εκεί στο Υπουργείο Υγείας όλοι πάσχουν από έλλειψη νιονιού και έβγαλαν το συμπέρασμα πως τη μεγάλη σπατάλη στον τομέα της Νοσοκομειακής Περίθαλψης ολόκληρης της Ηπείρου, την προκαλεί το μικρό ακριτικό Νοσοκομείο Φιλιατών!!!
Η πρώτη αντίδραση από πλευράς Θεσπρωτών ήταν ο γενικός ξεσηκωμός, εναντίον των πάντων μέχρι του βαθμού της οχλοκρατίας.
Όλοι οι «Άρχοντες» του τόπου βρήκαν τη μεγάλη ευκαιρία να αποδείξουν στους εαυτούς τους πως είναι «μεγάλοι» και «τρανοί» και των δύο φύλλων και το έριξαν στα γνωστά, από την εποχή της Χούντας «ψηφίσματα».
Σαν να έλεγαν στον λαό πως έτσι θα κατατρομάξουν και θα τρομοκρατήσουν τον Υπουργό Καθηγητή, με απειλές και με εγκλήσεις.
Λέτε να έχω άδικο που στο δικό μου μυαλό σφήνωσε η γνωστή φράση του Σουρή:
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Αλήθεια, με τα όσα παρακολουθούμε αυτές τις μέρες δεν αποδεικνύεται πως ο Καθηγητής – Υπουργός είναι άσχετος, αδιάβαστος, ανεγκέφαλος, ανίκανος και άρα επικίνδυνος;
Τί κατόρθωσε με την πρόταση αυτή;
Έσπειρε τη διχόνοια σε μια Περιφέρεια, ανάμεσα σ’ όλους τους πολίτες.
Που ξεσηκώθηκαν να αλληλοκατηγορούνται και να αλληλοδιαβάλλονται, λες και οι προτάσεις αυτές ήταν λαϊκό πόρισμα.
Έφερε σε δύσκολη θέση τους Τοπικούς Βουλευτές, οι οποίοι, καλά – καλά δεν έχουν συνέλθει από το Μεσοπρόθεσμο και το Εφαρμοστικό.
Διέλυσε την κομματική συσπείρωση και έσπρωξε το κόμμα του στο μικρότερο ποσοστό, από της ιδρύσεώς του.
Και όλα αυτά, γιατί στο κλούβιο μυαλό τόσο του ίδιου, όσο και των συνεργατών του, δεν ήταν δυνατόν να καλλιεργηθεί η σκέψη της ενιαίας Νοσοκομειακής Περίθαλψης της Καλλικρατικής Ηπείρου και όλων των Ηπειρωτών.
Ουσιαστικά, αν θα έπρεπε κανείς να βελτιώσει τις συνθήκες και τις βάσεις παροχής υπηρεσιών Νοσοκομειακής Περίθαλψης, θα το επιτύγχανε με μια και μόνο απλή κίνηση:
Να αναβάθμιση το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο από Νομαρχιακό Ιωαννίνων σε Περιφερειακό Ηπείρου, εντάσσοντας σ’ αυτό ως αυτοδύναμες μονάδες όλα τα δορυφορικά (Χατζηκώστα, Άρτας, Θεσπρωτίας και Πρέβεζας) τα οποία θα διατηρούν διοικητικά τα Κέντρα Υγείας και τις άλλες τοπικές ή Νομαρχιακές μονάδες (ΤΕΠ Ηγουμενίτσας κ.λ.π.).
Δυστυχώς δεν το σκέφθηκαν στο Υπουργείο.
Δυστυχώς δεν το σκέφθηκαν και κυρίως δεν το τόλμησαν όλοι οι Βουλευτές της Ηπείρου, όλων των παρατάξεων, πλην ενός, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, του Βουλευτή Θεσπρωτίας Χρήστου Κατσούρα.
Ο οποίος, σύμφωνα με αυτές, έκανε περίπου την ίδια πρόταση στους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Ηπείρου, αλλά, μάλλον δεν τους έπεισε.
Δυστυχώς δεν το σκέφθηκαν και δεν το απαίτησαν οι νέοι αιρετοί Περιφερειακοί μας Άρχοντες, όλων των κομμάτων και όλων των Παρατάξεων.
Πιθανότατα ο καθένας απ’ αυτούς είχε τους δικούς του τοπικιστικούς λαϊκίστικους λόγους.
Δυστυχώς δεν το σκέφθηκαν και δεν το πρότειναν ούτε οι νέοι Καλλικρατικοί Τοπικοί μας Άρχοντες.
Οι οποίοι είδαν σαν μοναδική τους ευκαιρία να γίνουν γνωστοί πολέμαρχοι, μέσω ψηφισμάτων.
Δεν γνωρίζω αν η Κυβέρνηση και ο Καθηγητής – Υπουργός έχουν χρόνο και βούληση να μελετήσουν και μια τέτοια περίπτωση.
Θαρρώ πως με το Περιφερειακό αυτό σύστημα, στα όρια των Καλλικρατικών Περιφερειών, ο Καθηγητής – Υπουργός θα ικανοποιούσε και τη μεγάλη του επιθυμία να περιορίσει τη δαπάνη, γιατί έτσι, επιπλέον, δεν θα χρειάζονταν και τα διάφορα γραφειοκρατικά και ΕΥΡΩΒΟΡΑ ΠΕΣΥ.
Αλλά και αν στο Υπουργείο δεν υπάρχει τέτοια διάθεση, κάνω έκκληση σ’ όλους τους Βουλευτές της Ηπείρου, με ιδιαίτερη έμφαση σ’ αυτούς του Κυβερνώντος Κόμματος, να καταθέσουν από κοινού πρόταση στη Βουλή για ένα σύστημα Περιφερειακής Νοσοκομειακής Περίθαλψης (δεν έχω την απαίτηση να υιοθετηθεί η δική μου πρόταση) αφού πρώτα την «διαβουλευτούν» μεταξύ τους και με όλους τους Αυτοδιοικητικούς.