ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΝΕΤ “ΠΡΩΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ”

Συνέντευξη του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, Γιώργου Πεταλωτή, στην πρωινή τηλεοπτική εκπομπή της ΝΕΤ “Πρωινή Ενημέρωση” και στους δημοσιογράφους Κ. Αρβανίτη και Μ. Κατσίμη.

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Σήμερα είναι μαζί μας ο κύριος Πεταλωτής, ο Εκπρόσωπος της Κυβέρνησης. Καλημέρα, κύριε υπουργέ.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Καλημέρα σας.

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Νομίζω, ότι ταλαιπωρηθήκατε πάρα πολύ για να….
έρθετε.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Εντάξει. Όπως όλοι όσοι μένουν στην Αθήνα, στην Αττική, μεγαλύτερη ταλαιπωρία σήμερα για όλους μας.

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Δεν θα ξεκινήσουμε από τα Μέσα Μεταφοράς και τα μέτωπα που είναι ανοιχτά. Θέλω να ξεκινήσουμε σήμερα, συμφωνήσαμε εδώ με την Μαριλένα, με το θέμα των εφημερίδων. «ΤΑ ΝΕΑ» το βάζουν πρώτο, το δείχνω και στους τηλεθεατές. Η εφημερίδα μιλάει για δικαστικό πραξικόπημα του Συμβουλίου της Επικρατείας για την ψήφο των μεταναστών και προκαλεί θέμα αυτό. Τι σημαίνει αυτό δηλαδή ότι κακώς ψήφισαν οι μετανάστες; Βέβαια άλλες εφημερίδες το βλέπουν εντελώς διαφορετικά.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Κοιτάξτε, υπάρχει ένας νόμος και τον αναφέρω, άχαρη η αρίθμηση των νόμων, αλλά είναι χαρακτηριστικός, ο 3838 με τον οποίο η ελληνική πολιτεία αντιμετωπίζει πλέον με μια τελείως διαφορετική οπτική το θέμα των μεταναστών. Χωρίς να σημαίνει και να συμβαίνει τίποτα από ό,τι γινόταν στο παρελθόν – και δεν αναφέρομαι μόνο στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, γενικώς αναφέρομαι – να προσπαθούμε να βρούμε μια δεξαμενή ψηφοφόρων ή ενός εύκολου εκλογικού σώματος μέσα από μετανάστες ή κατασκευή δεξαμενής, είπαμε ότι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι μένουν εδώ πέρα, είναι νόμιμοι, μένουν εδώ πάρα πολλά χρόνια. Τουλάχιστον στις Δημοτικές Εκλογές, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη θα πρέπει να έχουν λόγο να ψηφίζουν τους δημοτικούς τους συμβούλους, έτσι ώστε πραγματικά να υπάρχει και εκπροσώπηση δική τους, αλλά να υπάρχει και ένας εμπλουτισμός των τοπικών κοινωνιών. Είναι πολύ σημαντικό για όλους μας. Και ήρθαμε και το θεσμοθετήσαμε. Όπως θεσμοθετήσαμε μέσα από αυτό το νόμο, μάλλον θεραπεύσαμε, όλα εκείνα τα φαινόμενα όπου μετανάστες, οι οποίοι μένανε πάρα πολλά χρόνια εδώ, κάνανε την οικογένειά τους, γεννιόντουσαν παιδιά μεταναστών, μεγαλώνουν εδώ, με γλώσσα ελληνική, χωρίς να γνωρίζουν άλλη γλώσσα, με ήθη και έθιμα που συνάδουν απόλυτα και ταιριάζουν απόλυτα στη ελληνική κοινωνία. Τα παιδιά αυτά μεγαλώνανε και βρισκόταν στο πουθενά και είπαμε ότι επιτέλους θα πρέπει να υπάρχει και μια νομιμοποίηση, πολιτογράφηση αυτών των παιδιών. Και από τότε είχαμε πει και νομίζω όλοι το είχαν δεχθεί, όσοι τουλάχιστον μπορούμε να σκεφτόμαστε λίγο πιο ξεκάθαρα και αντικειμενικά, ότι θεραπεύτηκε αυτό.

Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Γιατί είναι αντισυνταγματικό αυτό;
Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Τι πάει να πει το δίκαιο του αίματος;
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Έρχεται μια δικαστική πλειοψηφία, σεβαστή η δικαστική πλειοψηφία, αλλά έρχεται και μας εισάγει ξανά θεσμούς δεσμών αίματος, δηλαδή και με μια αιτιολογία, η οποία πραγματικά είναι έξω από τα σημερινά, τουλάχιστον, δεδομένα και από τα κοινώς παραδεκτά. Νομίζω, ότι έχει χαρακτηριστεί κάπου ως συντηρητικό ολίσθημα. Επειδή έχω την ιδιότητα του νομικού, θα αποφύγω να κάνω χαρακτηρισμό, γιατί υπάρχει και η ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας που θα κρίνει ολοκληρωμένα και θα δώσει μια τελική λύση. Αλλά και μόνο το ότι εισάγονται τέτοια ζητήματα, που ουσιαστικά διχάζουν και την κοινωνία στην προκειμένη περίπτωση, νομίζω ότι είναι κάτι το αξιοπρόσεκτο και…

Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Και που γίνεται τώρα όλο αυτό. Μετά από όλη τη συζήτηση που είχαμε για τους μετανάστες.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Μα φυσικά. Και να πω ότι τα δικαστήρια και ειδικά το Συμβούλιο της Επικρατείας από το οποίο έχουμε συνηθίσει να έχουμε και κριτική απέναντι σε σημαντικά κοινωνικά ζητήματα όπως είναι το περιβάλλον, η ιθαγένεια και όλα αυτά, περιμένουμε να είναι και ένα βήμα πιο μπροστά από όλους εμάς. Έτσι πρέπει να είναι. Δεν κάνουμε υποδείξεις, αλλά οφείλουμε να βάζουμε το στίγμα μας και να σχολιάζουμε πάνω σε σημαντικά ζητήματα, όπως είναι αυτό.

Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Να μείνουμε λίγο στο θέμα των μεταναστών. Να περάσουμε λίγο στο τι έγινε στη Νομική. Εγώ απλώς κρίνω ότι ενώ είχαμε 300 ανθρώπους εκεί, οι οποίοι έκαναν απεργία πείνας και συνεχίζουν να κάνουν, το όλο μεταφέρθηκε στο αν θα πρέπει να έχουμε άσυλο ή όχι στα Πανεπιστήμια. Με τους μετανάστες αυτούς τι γίνεται;
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Πρώτα απ’ όλα η επιλογή να μπουν στη Νομική αυτοί οι μετανάστες μοιραία θα έφερνε το θέμα του ασύλου. Έφερε ένα θέμα το οποίο επισκίασε το θέμα, το οποίο ήθελαν να αναδείξουν οι μετανάστες ή και κάποιοι οι οποίοι τους υποστήριζαν. Άρα, όντως, φθάσαμε στο θέμα του ασύλου. Με τους μετανάστες γενικώς και το λέω…
Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Είναι ένα θέμα που δεν βλέπουμε να αντιμετωπίζεται.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Είναι τεράστιο.

Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Είναι τεράστιο.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Είναι τεράστιο ζήτημα. Προσπαθούμε, όμως, να το αντιμετωπίσουμε στο μέτρο του δυνατού και θα μου επιτρέψετε ότι παρ’ όλο που ο τηλεοπτικός χρόνος είναι περιορισμένος, εγώ, και συγνώμη που αναφέρομαι με το εγώ, αλλά αναγκαστικά βάζουμε και το προσωπικό μας στοιχείο εδώ πέρα, έχω ασχοληθεί με το θέμα των μεταναστών και μάλιστα των προσφύγων, γιατί είναι μια πολύ ιδιαίτερη κατηγορία, εδώ και 18 χρόνια τότε που μια πολύ μεγάλη ροή από χώρες όπως ήταν η Τουρκία, όπως ήταν το Ιράν, το Ιράκ, στη Μέση Ανατολή όπου οι άνθρωποι αυτοί έφευγαν, γιατί αν έμεναν στον τόπο τους κινδύνευε η ζωή τους. Υπάρχει η Σύμβαση της Γενεύης, υπάρχει ένα νομοθετικό διεθνές οπλοστάσιο. Από τότε, όμως, κύλησε πάρα πολύ νερό στο αυλάκι και η ελληνική πολιτεία δεν αντιμετώπισε το ζήτημα, όταν έπρεπε να το αντιμετωπίσει. Με σύνορα τα οποία ουσιαστικά είναι ανοικτά, με σύνορα τα οποία δίνουν το μήνυμα σε όλες τις χώρες της Ασίας, αλλά και της Αφρικής πλέον τα τελευταία χρόνια, ότι εδώ πέρα αυτή η χώρα είναι μια χώρα όπου μπορεί να μπει ο καθένας, να μείνει ακατάγραπτος και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, με ένα νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο όχι απλώς ήταν ανίσχυρο, αλλά ήταν και υποκριτικό. Δηλαδή τους συλλαμβάνανε ή πηγαίνανε και παραδίδονταν οι άνθρωποι, όπως κάνουν και τώρα, τους κρατούσαν για λίγες ημέρες και τους αφήνανε στη μέση του πουθενά, όπου δεν ήξεραν και τι έγιναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι.

Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Τώρα τι γίνεται, κύριε Πεταλωτή;
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Λοιπόν, τώρα τι γίνεται. Πρώτα απ’ όλα υπάρχει μια ευρωπαϊκή διάσταση, η οποία επιτέλους μετά από πάρα πολλά χρόνια έχει εντοπίσει το ζήτημα της μετανάστευσης στη χώρα μας. Επιτέλους η Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισε να βλέπει, μετά από πολύ μεγάλες πιέσεις, γιατί δεν θα το έβλεπε μόνη της, δεν την συνέφερε να το δει μόνη της, ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι ευρωπαϊκά σύνορα. Και όλο αυτό το πρόβλημα το μεταναστευτικό είναι πρόβλημα της Ευρώπης και όχι της Ελλάδας. Υπάρχει ένας μεταναστευτικός νόμος. Προσπαθήσαμε και έχουμε ένα πλαίσιο, το οποίο είναι και σύγχρονο και προοδευτικό και προσπαθούμε να είναι κατά το άκρον αποτελεσματικό, έτσι ώστε να υπάρχει ένα συμμάζεμα, τουλάχιστον, όλου αυτού του ξεχειλίσματος που γίνεται, το οποίο δημιουργήθηκε αντανακλαστικά ρατσιστικά πολλές φορές, γιατί όταν τεράστιο μέρος του κέντρου της Αθήνας είναι απαγορευμένο για τους πολίτες της Ελλάδος δημιουργεί αντανακλαστικά τα οποία κανείς δεν θέλει. Άρα, προσπαθούμε να βάλουμε μια τάξη, προσπαθούμε επιτέλους…

Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Δηλαδή, να δίνετε άσυλο, εκεί που δεν δίνατε τίποτα, ώστε να φεύγουν οι άνθρωποι αυτοί που δεν θέλουν να…
Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Εδώ έχουμε ανθρώπους και έχουν αρχίσει κάποιοι και λένε από πότε ο λαθρομετανάστης ο μαλάκος έχει δικαίωμα ψήφου; Από τότε που και ο λαθροέλληνας είχε και πρέπει να έχει δικαίωμα ψήφου.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Μα δεν μιλάμε για λαθρομετανάστες… Κύριε Αρβανίτη, επειδή υπάρχει μια διαστρέβλωση. Εδώ πέρα μιλάμε για νόμιμους μετανάστες, οι οποίοι παραμένουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα και με συγκεκριμένα κριτήρια. Αυτό…
Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Αυτοί πότε θα γίνουν ισότιμοι άνθρωποι μαζί μας;

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ναι. Να πω, όμως, κάτι πάνω σε αυτό που έλεγα προηγουμένως. Υπήρχε μια τεράστια υποκρισία. Όταν δίναμε άσυλο σε τρεις και πέντε περιπτώσεις ολόκληρο το χρόνο, πραγματικά τότε εμείς δημιουργούσαμε το πρόβλημα. Τώρα υπάρχουν αυτές οι επιτροπές ασύλου, οι οποίες από την προηγούμενη Δευτέρα – έπρεπε να φθάσουμε εδώ δυστυχώς – λειτουργούν κατά συρροή και με πολύ έντονους ρυθμούς, έτσι ώστε να ξεκαθαρίζει ότι όσοι δικαιούνται άσυλο, και είναι πολύ συγκεκριμένα τα κριτήρια για να δικαιούται κανείς άσυλο, παραμένουν και οι υπόλοιποι θα έπρεπε να έχουν την τύχη την οποία ορίζει ο νόμος.

Μ.ΚΑΤΣΙΜΗ: Αυτοί οι Ιρανοί, οι άνθρωποι αυτοί που δικαιούνται άσυλο και έχουν ράψει τα στόματά τους, με αυτούς τι έχει γίνει;
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Με το ράψιμο των στομάτων δεν παίρνει κανείς άσυλο. Αυτό είναι ξεκάθαρο.
Μ.ΚΑΤΣΙΜΗ: Το ξέρω, αλλά αυτοί δικαιούνται άσυλο.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Κανείς δεν εκβιάζει, κανείς δεν μπορεί να ωθεί σε λύσεις συγκυριακές την Ελληνική Πολιτεία. Όσοι δικαιούνται άσυλο, θα το πάρουν το άσυλο, αυτό είναι δεδομένο, γιατί υπάρχει διεθνής σύμβαση, γιατί ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα με αυτό τον τρόπο, οι υπόλοιποι θα έχουν το δρόμο που ορίζει ο νόμος και ο νόμος είναι ξεκάθαρος.

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Μάλιστα. Βέβαια εμένα μου κάνει εντύπωση τώρα, συγνώμη, πως είναι δυνατόν να φύγουν τόσοι άνθρωποι από την Κρήτη, πήραν εισιτήρια, ήρθαν και τα λοιπά, υπάρχει και ένα ζήτημα, τέλος πάντων, του ελεύθερου της ιστορίας. Δεν ξέρω, αν το αφήσατε κιόλας αυτό το πράγμα να σκάσει.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Όπως είπα οι ομάδες που τους υποστηρίζουν. Υπάρχουν ζητήματα τα οποία τα έχουμε…
Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Οι ομάδες καλά κάνουν και τους στηρίζουν.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Όχι, δεν κάνουν καλά, γιατί δημιουργούν ζητήματα και τα ζητήματα που δημιουργούν είναι κατά των μεταναστών. Κάποιες ομάδες εκμεταλλεύτηκαν και εκμεταλλεύονται τους μετανάστες, όπως και η Πολιτεία δεν έκανε εδώ και πολλά χρόνια τη δουλειά της.

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Αλλάζουμε θέμα και πάμε τώρα στο κομμάτι αυτό. Η κοινωνία έχει ανοικτά μέτωπα. Είναι το θέμα των συγκοινωνιών, να αρχίσουμε από τις συγκοινωνίες, και μετά το θέμα των γιατρών. Για τις συγκοινωνίες. Υπάρχουν δύο ζητήματα που τα είπαμε χθες και στον υπουργό. Δεν παίρνει ο μέσος εργαζόμενος στις αστικές συγκοινωνίες 5.000 ευρώ μικτά. Αυτός που κάθεται στο τιμόνι παίρνει 1.800 ευρώ μικτά, αυτό το ξέρουμε όλοι μας. Είναι ακριβό το εισιτήριο, κύριε Πεταλωτή,…
Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Έγινε ακριβό.

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Έγινε ακριβό. Ήταν, ήδη, ακριβό. Θεωρούνταν και ήταν ήδη ακριβό. Με τις συγκοινωνίες ο λαός πηγαίνει, δεν πάνε οι πλούσιοι.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Συμφωνούμε.

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: και καλείται ο λαός πάλι να πληρώσει και για τα ελλείμματα αλλά ουσιαστικά και για την συγκοινωνία και για όλα. Γιατί; Γιατί αυτό το πράγμα; και γιατί μας βάζετε σε μια λογική αντιπαράθεσης οι μεν με τους δε. Όποιοι απεργούν, δηλαδή, πρέπει η μια κοινωνική τάξη να έρθει σε σύγκρουση με την άλλη.

Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Αυτό που λέτε στους απεργούς συνδικαλιστές, δεν λυπάστε το λαό; Δικαίωμά τους είναι να απεργούν, εσείς πρέπει να τον λυπάστε.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Είναι δικαίωμά του καθενός να απεργεί. Πρώτον, εφόσον δεν υπάρχει δικαστική απόφαση που να το απαγορεύει, γιατί αλίμονο, αν φθάσουμε σε αυτό το σημείο να μην δεχόμαστε τις δικαστικές αποφάσεις. Και δεύτερον, εμείς δεν λέμε απλώς μην απεργείτε, ή δεν αυξήθηκε απλώς το εισιτήριο χωρίς να γίνει τίποτα άλλο. Πρώτα απ’ όλα ξέρω ότι είχατε, τον κύριο Ρέππα είχατε;

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Σ’ εμάς δεν έχει έρθει ποτέ ο κύριος Ρέππας. Ο κύριος Τσιόκας ήταν.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ωραία, ο κύριος Τσιόκας, ο οποίος είναι πολύ καλός γνώστης της όλης κατάστασης. Πρώτα απ’ όλα αυτό το εισιτήριο ούτως ή άλλως πλήρωνε ο Ελληνικός λαός. Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη το εισιτήριο είναι επιδοτούμενο, από τον κρατικό προϋπολογισμό, που σημαίνει ότι η σύζυγός μου, η οποία μένει στην Κομοτηνή αυτή την στιγμή επιδοτεί το εισιτήριο της Αθήνας. Το εισιτήριο σε όλες τις επαρχιακές πόλεις είναι…

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Και εγώ επιδοτώ το νοσοκομείο της συζύγου σας στην Κομοτηνή. Τι πάει να πει αυτό;
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Πρώτα απ’ όλα δεν είναι καθόλου το ίδιο.

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Κοινωνική πολιτική είναι αυτή;
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Όχι, όχι.

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Μα γιατί, κύριε Πεταλωτή;
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Θα σας πω.

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Μας βάζετε τώρα σε αντιπαράθεση εμάς με τους φίλους της Κομοτηνής;
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Το εισιτήριο στην Κομοτηνή για να πάει σε μια διαδρομή τριών τετραγώνων, κάνει ενάμιση ευρώ. Είναι πολύ πιο ακριβό από το εισιτήριο της Αθήνας. Δεν μπορούσαμε να έχουμε ένα χάος στις αστικές συγκοινωνίες και να λέμε ότι το μοναδικό πρόβλημα είναι το εισιτήριο. Πρώτα απ’ όλα με αυτό το νόμο τον οποίο ψηφίζουμε τώρα και για τον οποίο υπάρχουν αυτές οι μεγάλες απεργίες, οι οποίες γίνονται από μια ομάδα συνδικαλιστών, γιατί πολλοί δεν απεργούν. Άρα, όταν κλείνουν το μετρό αναγκαστικά δεν πηγαίνουν στη δουλειά τους και αυτοί που δεν θέλουν να απεργήσουν, αυτό είναι ένα ζήτημα.

Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Αυτό είναι γενικότερο.

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Τα αμφισβητούμε.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Εγώ δεν το αμφισβητώ καθόλου.
Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Το αμφισβητούμε.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Μα υπάρχουν στοιχεία. Όταν ερχόταν και δήλωναν πόσοι απεργούν και πόσοι δεν απεργούν, υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία, κύριε Αρβανίτη.
Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Δεν θα αντιδρούσαν αυτοί που δεν ήθελαν να απεργήσουν;

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Και να απαγορέψουν την δουλειά, την εργασία σε όσους δεν θέλουν να απεργήσουν. Αυτό δεν νομίζω ότι είναι Δημοκρατία. Ένα ζήτημα είναι αυτό.

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Εντάξει.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Δεύτερο και το βασικό. Υπάρχουν πέντε φορείς αστικών συγκοινωνιών στην Αττική, όπου ο ένας φορέας δεν έχει καμία σχέση με τον άλλον. Με χωριστές διοικήσεις, με χωριστή λειτουργία, με χωριστούς μισθούς, χωρίς κανένα συντονισμό. Και εμείς με αυτό το νόμο που κάνουμε ως κυβέρνηση λέμε ένας Μητροπολιτικός φορέας, ο οποίος θα συντονίζει όλες τις αστικές συγκοινωνίες. Υπάρχει πολύ μεγάλη αντίδραση ως προς αυτό. Υπάρχει αντίδραση ως προς τις μετατάξεις των πλεοναζόντων στις αστικές συγκοινωνίες, όταν ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι οι προσλήψεις στο μετρό γίνονταν δια τηλεφώνων από τα πολιτικά γραφεία και υπάρχει πλεονάζον προσωπικό.

Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Καλά σε αυτό δεν φταίνε οι υπάλληλοι.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Και αυτό το λέω γιατί η Νέα Δημοκρατία το θεωρεί βασικό κριτήριο στο να μην ψηφίσει αυτό το νόμο. Δηλαδή, όταν διορίζανε οι όποιες κυβερνήσεις, για να είμαι λίγο πιο ευρύς, δια τηλεφώνου τους υπαλλήλους στο μετρό, δεν μπορείς να λες τώρα ότι δεν θα γίνουν μετατάξεις. Σε όλο αυτό το χάος εμείς βάζουμε τάξη. Το εισιτήριο, η αύξηση του εισιτηρίου είναι μια αύξηση η οποία θεωρείται λογική. Είναι λογική η αύξηση γιατί ακριβώς, αν δεν την πληρώσει ο επιβάτης, την πληρώνει όλος ο υπόλοιπος ελληνικός λαός και η επιδότηση ούτως ή άλλως υπάρχει, δεν καταργείται. Για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Αλλά αυτή η επιδότηση θα πρέπει να έχει και ένα μέτρο. Θα πρέπει η επιδότηση να επιβαρύνει εν μέρει την κοινωνική πολιτική που ασκεί δια της επιδότησης του εισιτηρίου το κράτος, αλλά να επιβαρύνει και αυτόν ο οποίος χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο μεταφορικό μέσον. Δεν γίνεται αλλιώς.
Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Γιατί δεν κάνετε κάτι για τους λαθραίους επιβάτες; Στις ειδήσεις χθες βγήκε δεν ξέρω πόσο έλλειμμα έχουμε εξαιτίας των λαθραίων επιβατών.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Σε αυτό θα ήθελα να έρθω. Υπάρχει, πλέον, για πρώτη φορά, μέριμνα έτσι ώστε να υπάρχει μηχανισμός ελέγχου των λαθρεπιβατών, γιατί δεν νοείται να μην πληρώνουν εισιτήριο κάποιοι, και είναι αρκετοί αυτοί οι κάποιοι, και να το επιβαρύνονται όλοι οι υπόλοιποι…

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Αυτό είναι αντιδεοντολογική συμπεριφορά.
Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Όμως, θα ήθελα να πω και κάτι άλλο. Και επειδή…

Κ. ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Όμως, πως θα αντιδράσουν τώρα που πάει 1,50 ευρώ το εισιτήριο. Είναι και αυτό.

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Όχι. Θα σας πω. Και επειδή όλο αυτό το υποτίθεται κίνημα του «Δεν πληρώνω-δεν πληρώνω» θεωρείται από κάποιους και προοδευτικό. Μα όταν δεν πληρώνεις εσύ, θα το διπλοπληρώσω εγώ. Επιτέλους, ας βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Όταν ερχόμαστε σε Οργανισμούς, οι οποίοι στα οικονομικά τους είναι, μην χαρακτηρίσω πως είναι, όταν ερχόμαστε για πρώτη φορά να έχουμε έναν εξορθολογισμό, μια ενιαία αντιμετώπιση των αστικών συγκοινωνιών και μια τάξη, έτσι ώστε ο πολίτης της Αττικής να έχει τις αστικές υπηρεσίες που του αρμόζουν, γιατί εκεί είναι το πρόβλημα, τότε νομίζω ότι το να αντιδρά κανείς είναι σήμερα κάθε άλλο παρά υπέρ των αστικών συγκοινωνιών.
Μ. ΚΑΤΣΙΜΗ: Εγώ να σας πω, γιατί έχω κολλήσει με αυτό το θέμα των λαθρεπιβατών. Λέτε θα το κανονίσουμε. Αυτό δεν θα έπρεπε να είναι… από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε το μετρό να μπουν μπάρες να μην μπορεί να μπει κανείς. Δηλαδή, επειδή θα μπει μια φορά την εβδομάδα, ποια εβδομάδα, εμένα δεν με έχει πιάσει κανένας ελεγκτής ποτέ. Θα μπει στη συνείδηση τώρα του Έλληνα να μην πληρώνουμε όλοι και τα λοιπά…

Γ. ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Όχι, το θέμα του ελέγχου είναι σημαντικό ζήτημα. Ήδη το αντιμετωπίζει η κυβέρνηση. Δεν είναι τόσο απλό να μπουν μπάρες. Υπάρχει το θέμα του έξυπνου ηλεκτρονικού εισιτηρίου, υπάρχει ένα ολόκληρο πακέτο, το οποίο πραγματικά θα εκμηδενίσει όλους αυτούς, οι οποίοι δεν πληρώνουν εισιτήριο.
K.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: κ. Εκπρόσωπε, πάμε στο κομμάτι των γιατρών.
Μ.ΚΑΤΣΙΜΗ: Μισό λεπτό, επίταξη δεν θα κάνετε;
Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Το ‘χετε εσείς με τις επιτάξεις. Και τους λιμενεργάτες τους επιτάξατε και τους φορτηγατζήδες τους επιτάξετε. Μας έκανε εντύπωση που δεν επιτάξατε τους….

Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Η επίταξη είναι ένα τελευταίο, ένα έσχατο μέτρο, είναι ένα εργαλείο που διαθέτει το κράτος όταν υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις. Έχουμε άμεσες συνέπειες στην εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας, γιατί σήμερα, πραγματικά, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, όπως υπήρχε πρόβλημα και με τα φορτηγά. Άρα το κράτος έχει εργαλεία και μάλιστα όταν τα επικαλείται τα εργαλεία κάποιοι συνδικαλιστές, που συγγνώμη πάρα πολύ, δεν ξέρω πόσο έχουν δουλέψει και πόσο δουλεύουν αυτοί οι συνδικαλιστές και ενώ είναι θέμα και των κομμάτων, έρχονται να πουν στην Βουλή ότι μας απειλεί η διοίκηση, επειδή η διοίκηση τους είπε ότι θα πρέπει να πάνε να εργαστούν Και έβλεπα χθες σε κάποια εκπομπή, ότι τους πήρε τηλεφωνικά κάποιος από την διοίκηση και τους είπε ότι έχει εκδοθεί δικαστική απόφαση και θα πρέπει να γυρίσουν στην δουλειά τους. Και αυτό θεωρείται από τους συνδικαλιστές απειλή. Ας μην χάνουμε το μέτρο. Είναι σεβαστό το δικαίωμα στην απεργία. Είναι σεβαστό το δικαίωμα και αναγκαίο των συνδικαλιστών να προασπίζουν τα συμφέροντα τα συντεχνιακά τους. Αλλά υπάρχει και η λογική και υπάρχει και ένα δημόσιο συμφέρον το οποίο κανείς δεν μπορεί να περιφρονεί, όπως γίνεται δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις.
Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Αυτό συμβαίνει και με τους γιατρούς, θεωρείτε;

Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ:Νομίζω ότι όσοι έχουμε εικόνα από το Υπουργείο Υγείας, εικόνα τηλεοράσεως, δική σας εικόνα, μπορούμε να αντιληφθούμε τι γινόταν. Πρώτα απ’ όλα μιλούσαν για τραυματισμούς, που δεν ήταν τραυματισμός. Η κυρία είχε μια λιποθυμία και την επισκέφτηκε ο υπουργός Υγείας. Πήγαν και κατέλαβαν οι γιατροί, οι συγκεκριμένοι γιατροί, οι οποίοι, από την δική μου ενημέρωση, ήταν 120 γιατροί, το υπουργείο Υγείας. Περιφρόνησαν θεσμούς, δεν δέχτηκαν να συναντηθούν με τον υφυπουργό Υγείας και με τους γενικούς γραμματείς. Απαιτούσαν να αποσυρθεί ο νόμος. Ένας νόμος που είναι στην τελική επεξεργασία, στα πλαίσια της Βουλής. Να φύγει ο κ. Λοβέρδος από την Βουλή για να πάει να συζητήσει μαζί τους στο Υπουργείο Υγείας. Και αυτό θεωρείται ότι είναι προάσπιση της δημόσιας υγείας. Εν ονόματι της δημόσιας υγείας. Και είδα χθες τον κ. Μαρκόπουλο, από τη Ν.Δ., ο οποίος βγήκε και είπε ότι αυτοί οι γιατροί προασπίζονται το κοινωνικό κράτος, λες και δεν ξέραμε σε ποια κυβέρνηση ήταν ο κ. Μαρκόπουλος, δεν έχω τίποτα προσωπικό, ίσα-ίσα είναι συμπαθέστατος. Αλλά ποια κυβέρνηση ακριβώς αυτό το κοινωνικό κράτος, κατέλυσε και όταν πάμε να βάλουμε τάξη στα θέματα της υγείας, που είναι πάρα πολλά, τότε έχουμε την αντίδραση μιας συγκεκριμένης ομάδας….

Μ.ΚΑΤΣΙΜΗ: Λένε, ότι δεν τους ακούτε όμως.
Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Να σας πω κάτι. Αυτή η κυβέρνηση και θα μιλήσω και πιο ειδικά για τον κ. Λοβέρδο, έχουμε κατηγορηθεί τόσο για την λεγόμενη διαβούλευση, για τον ποιον ακούμε και πόσο τον ακούμε…

Μ.ΚΑΤΣΙΜΗ: Μπορεί να τους ακούτε, αλλά στο τέλος δεν γίνεται τίποτα.

Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: …Με το πόσες άπειρες συζητήσεις. Το να μην δεχτούμε αυτά που λένε, δεν σημαίνει ότι δεν τους ακούμε. Ειδικά ο κ. Λοβέρδος, όλες τις συζητήσεις του, ακόμα και σε δύσκολα θέματα, ακόμα και με την τρόικα, τις ανακοίνωνε κάθε μέρα. Ήταν και είναι ο υπουργός με τις άπειρες συζητήσεις, με τον απεριόριστο χρόνο και με την άπειρη δημοσιότητα ως προς το τι λέει και με ποιους τα λέει. Δηλαδή αν κατηγορούμε αυτήν την κυβέρνηση ότι δεν κάνουμε διάλογο, τότε νομίζω ότι υπονοούμε την κοινή λογική.
Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Κατηγορείστε ότι κάνετε προσχηματικούς διαλόγους.

Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο διάλογος είναι διάλογος. Εάν δεν δεχόμαστε στο τέλος αυτό που λέει ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών ή ο Ιατρικός Σύλλογος Πειραιώς, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι διάλογος και είναι προσχηματικός. Αλίμονο. Αλλά εμείς είμαστε αποφασισμένοι μέσα σ’ αυτήν την οικονομική κρίση, μέσα σ’ αυτό που παραλάβαμε εδώ και ενάμιση χρόνο και φτάσαμε επιτέλους να βλέπουμε προοπτική, να κάνουμε πολύ μεγάλες αλλαγές. Αυτό είναι δεδομένο. Αλλαγές τις οποίες τις κάνουμε με αποφασιστικότητα, με ψυχραιμία, με διάλογο, με διαβούλευση. Αλλά σε όποια συμφέροντα, είτε συντεχνιακά, είτε συμφέροντα επαγγελματικά και δεν μιλάω για συμφέροντα από πίσω που υπάρχουν, μιλάω για τα απλά συμφέροντα τα οποία βλέπουμε τώρα. Γιατί και τα συνδικαλιστικά συμφέροντα είναι συμφέροντα. Εμείς δεν σκοντάφτουμε, συζητάμε, συνδιαλεγόμαστε, είναι σαφές ότι απαιτούμε συναίνεση, ζητάμε συναίνεση, όσο το δυνατόν πιο ευρεία, αλλά πίσω δεν κάνουμε με τίποτα. Σ’ αυτό το χάος που παραλάβαμε, χάος δεκαετιών, βάζουμε τάξη, με ένα μοναδικό κριτήριο, το δημόσιο συμφέρον, και τίποτα άλλο
Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Είναι ζωή αυτή, να καθορίζουν οι ξένοι, εταίροι και συνεταίροι, τις εργασιακές μου σχέσεις στην χώρα μου; Να μου βάζουν ζητήματα δηλαδή, να έχω ατομική σχέση εργασίας, εγώ και ο Βαρδινογιάννης; Ισότιμοι είμαστε; Εγώ και ο Μπόμπολας; Εγώ και ο κ. Αλαφούζος; Εγώ και ο μεγάλος, ο δυνατός; Εγώ και ο κ. ΝΕΟΓΑΛ;

Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Πρώτα απ’ όλα, αυτό που αναφέρατε, αυτό που περιγράψατε, είναι ακριβώς η περιγραφή της πραγματικότητας μέχρι σήμερα. Και επειδή ακούω ότι ερχόμαστε να επιβάλλουμε ένα εργασιακό μεσαίωνα, εργασιακός μεσαίωνας, τολμώ να πω, ότι υπήρχε μέχρι τώρα.

Μ.ΚΑΤΣΙΜΗ: Τώρα είναι και με τον νόμο.
Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Από εκεί και πέρα έχουμε να κάνουμε με συγκεκριμένες επιλογές. Δεν σφραγίσαμε τίποτα. Μιλάμε για επιχειρησιακές συμβάσεις, για τον νόμο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, στον οποίο βάλαμε τις μεγαλύτερες ασφαλιστικές δικλείδες που θα μπορούσαν να υπάρχουν, σε σημείο που να κατηγορούμαστε ότι είμαστε εκτός πνεύματος τρόικας. Σ’ αυτό το σημείο φτάσαμε, όπου η επιχειρησιακή σύμβαση, ουσιαστικά γίνεται από δύο εταίρους και με πολλές, πολλές ασφαλιστικές δικλείδες. Δεν βγαίνουμε από παράδεισο για να πάμε στην κόλαση. Είναι δεδομένο αυτό.
Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Αν είχαμε, δηλαδή, όχι μια σοσιαλιστική κυβέρνηση, αλλά μια συντηρητική κυβέρνηση, θα μας εκτελούσαν; Δεν καταλαβαίνω.
Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Αυτό γινόταν τόσα χρόνια. Δημιουργήθηκαν εκείνες οι συνθήκες για να μπορέσουν σήμερα κάποιοι να μας ζορίζουν παραπάνω από το κανονικό. Εμείς όμως μέσα σε όλη αυτήν την ιστορία και σ’ αυτό το χάος, το οποίο έπρεπε να φέρουμε σε τάξη, γιατί είναι η πραγματικότητα. Πρώτα απ’ όλα δεν πρέπει να ξεχνάμε σε ποια πραγματικότητα βρισκόμαστε και τι πρέπει να σώσουμε. Βάζουμε στις επιχειρησιακές συμβάσεις ένα άλλο είδος σύμβασης, όχι γενικευμένο, αλλά πολύ στοχευμένα, με ιδιαίτερο και συγκεκριμένο χρόνο, με συγκεκριμένο τρόπο και για συγκεκριμένους λόγους. Έχουμε δύο επιλογές, ή θα αφήσουμε να χάνονται θέσεις εργασίας ή θα βρούμε νέες μορφές εργασίας, πρόσκαιρες όπως είναι οι επιχειρησιακές συμβάσεις, που κατοχυρώνουν κατά το δυνατόν τα εργασιακά δικαιώματα, για να μην χαθούν περαιτέρω θέσεις εργασίας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια, γιατί θα πρέπει να ξέρουμε σε ποιο περιβάλλον μιλάμε. Να χάνονται θέσεις εργασίας και εμείς να λέμε ότι αγκυλωνόμαστε στα κεκτημένα, στα δεδομένα και δεν βλέπουμε πως μπορούμε να γίνουμε λίγο πιο προσαρμοστικοί, έτσι ώστε να μην χάνονται πλέον θέσεις εργασίας.
Μ.ΚΑΤΣΙΜΗ: Να σας πω κάτι. Και σε άλλες χώρες υπάρχουν αυτές οι επιχειρησιακές συμβάσεις. Όμως υπάρχει και ένα κοινωνικό δίχτυ. Για την ανεργία, για την υγεία, για την παιδεία… Εμείς εδώ πέρα υιοθετούμε κάποιους νόμους που συμφέρουν την κυβέρνηση, τους εργοδότες, δεν ξέρω και εγώ τι… Και από την άλλη αφήνουμε τους εργάτες άδειους.
Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Όχι,

Γ.ΚΑΤΣΙΜΗ: Πως όχι;

Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Αυτούς τους νόμους τους οποίους φέραμε και που φέρνουμε…

Γ.ΚΑΤΣΙΜΗ: Δηλαδή εδώ, είναι δυνατόν να παίρνουμε επίδομα ανεργίας για έξι μήνες

και μετά τίποτα.

Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ο νόμος αυτός δεν είναι νόμος που συμφέρει την κυβέρνηση ή τους επιχειρηματίες, είναι νόμος που κατοχυρώνει τις θέσεις εργασίας. Εάν δεν έχουμε την ελαστικοποίηση, η οποία είναι πολύ χρονικά περιορισμένη και με πολλές ασφαλιστικές δικλείδες, θα χαθούν θέσεις εργασίας.

Μ.ΚΑΤΣΙΜΗ: κ. Πεταλωτή, πείτε ότι σας είπα ότι κάνετε πολύ σωστά. Από την άλλη, τι κάνετε με την ανεργία, με το επίδομα ανεργίας. Εδώ έχουμε τόσους ανέργους. Δεν θα έπρεπε να είναι το πρώτο που θα κάνετε;
Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Λοιπόν, πρώτα απ’ όλα, για τις χώρες που αναφέρατε ότι έχουν κοινωνικό δίχτυ προστασίας, το δέχομαι. Δυστυχώς όμως σ’ αυτές τις χώρες που είχαν κοινωνικό δίχτυ προστασίας, ξηλώνεται αυτό το δίχτυ. Και εμείς είμαστε τώρα σ’ αυτήν την φάση που δημιουργούμε δίχτυ προστασίας που ούτως ή άλλως, είναι και πολύ έτσι επίκαιρο, προχθές έγινε μια μεγάλη σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό για την ανεργία. Υπάρχουν προγράμματα του ΟΑΕΔ, όχι τα συμβατικά και τα γνωστά προγράμματα, όπου εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας δημιουργούνται, ή δημιουργούνται κίνητρα έτσι ώστε να μην χάνονται. Υπάρχει στροφή προς το κοινωνικό στίγμα της κυβέρνησης έτσι ώστε πραγματικά και οι εργαζόμενοι, αλλά και όσοι βρίσκονται στην ανεργία να προστατεύονται και παίρνουμε συγκεκριμένα μέτρα έτσι ώστε πραγματικά αυτό το δίχτυ, που μέχρι τώρα δεν υπήρχε, επιτέλους να υπάρχει.

Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Έβαλε ο κ. Παπανδρέου, κόκκινη γραμμή στο θέμα των εργασιακών;
Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Τι εννοείτε;

Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Εννοώ, στις θέσεις της τρόικας για κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων.
Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Οι κλαδικές συμβάσεις, σαφώς και δεν καταργούνται. Είναι ξεκάθαρο. Η κυβέρνηση φυσικά έχει κόκκινη γραμμή. Δεν καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Είναι ξεκάθαρο. Δεν καταργούνται οι κλαδικές συμβάσεις. Μόνο όπου χρειαστεί υπάρχουν οι επιχειρησιακές.
Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Ξέρετε τι με φοβίζει. Πόσο χοντρή είναι αυτή η γραμμή;

Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Για τα δεδομένα αυτά που ζούμε, η γραμμή αυτή, η κόκκινη γραμμή είναι γραμμή «Μαζινό» Με ένα κριτήριο, τον Έλληνα εργαζόμενο και την υγιή επιχειρηματικότητα, η οποία παρέχει θέσεις εργασίας.
Μ.ΚΑΤΣΙΜΗ: Ένα τελευταίο για την οικονομία. Για την συνταγματική μεταρρύθμιση, για την οικονομική διακυβέρνηση γερμανικού τύπου που ζητάει η Μέρκελ. Τι σημαίνει αυτό για μας; Θα μπει στο σύνταγμα ότι στα 67 θα παίρνουμε σύνταξη;

Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Από που και ως που, αυτοί θα βάλουν συνταγματικά ζητήματα στην χώρα μας;

Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να αντιλαμβανόμαστε σε τι περιβάλλον πλέον ζούμε.
Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Εθνικής κυριαρχία και περηφάνιας.
Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Βεβαίως. Αλλά αυτό θέλει προϋποθέσεις και οι προϋποθέσεις αυτές, εδώ και κάποιους μήνες δεν τις είχαμε αυτές τις προϋποθέσεις. Όταν ήμασταν στο χείλος της χρεοκοπίας και έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο και ήμασταν εμείς οι οποίοι σαν φτωχοί επαίτες της Ευρώπης, πηγαίναμε και λέγαμε να δημιουργηθεί ευρωπαϊκός μηχανισμός, με βάση τον οποίο να μπορέσει να διασωθεί η χώρα μας, να δανειστεί, να έχουμε συμβατικές υποχρεώσεις. Εδώ πέρα που φτάσαμε, φτάσαμε με πολύ μεγάλο κόπο και αυτό πρέπει να το κατοχυρώσουμε. Εμείς από μόνοι μας δεν πρόκειται να κάνουμε καμία δέσμευση. Δεν υπάρχει καμιά νομική δέσμευση για λιτότητα. Εφ’ όσον όμως μιλάμε για ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση, κάτι που σημαίνει ότι η Ευρώπη επιτέλους βλέπει το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης συνολικά, όποιες συλλογικές ευρωπαϊκές διαστάσεις πάρει το ζήτημα, και όποιες ευρωπαϊκές συλλογικές αποφάσεις ληφθούν, έτσι ώστε να κατοχυρώνεται μια δημοσιονομική ισορροπία και τίποτα άλλο και εμείς φυσικά θα είμαστε διατεθειμένοι και ανοιχτοί να το δεχτούμε. Δεν μπορούμε να λέμε από τη μια, δανείστε μας, και από την άλλη εμείς δεν κάνουμε καμία παραχώρηση και είμαστε οι εθνικά ακέραιοι και πατριώτες. Ο πατριωτισμός του να σώσουμε την χώρα, και την σώσαμε και την σώζουμε με πλήρη δεδομένα και ανυποχώρητα.

Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Δύο μικρές ερωτήσεις μονολεκτικά όμως. Θα πάει η σύνταξη στα 67; Ναι ή όχι;
Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Ήδη κάναμε τόσες τομές στο ασφαλιστικό και στο συνταξιοδοτικό που σώσαμε, όχι απλώς τις συντάξεις των επόμενων γενεών, αλλά και τις συντάξεις τις τωρινές. Το να μιλάμε αφοριστικά δεν πρόκειται να το κάνω. Υπάρχει ένα πλήρες ασφαλιστικό νομοσχέδιο και συνταξιοδοτικό και αυτό ισχύει. Δεν υπάρχουν νέες αποφάσεις στο συνταξιοδοτικό.
Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Υπάρχει θέμα με την κα Κατσέλη. Ξαναβγήκε, λέει, και τα έβαλε με την τρόικα.
Γ.ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ: Είναι ένα θέμα που έχει γίνει σίριαλ, εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα. Το τι αναφέρει, το τι λέει κάθε υπουργός μεγεθύνεται. Η κα Κατσέλη έχει αποδείξει ότι σε πολύ δύσκολα ζητήματα και σε πολύ δύσκολες περιόδους δίνει τον αγώνα της όπως όλοι οι υπουργοί και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.

Κ.ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Ευχαριστούμε πολύ.

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

9 Comments

  1. Ανώνυμος

    Κατι τετοια αρχιδια σαν αυτον τους εχουμε και τους βλεπουμε αντι να σηκωθουμε και να παμε να τα γαμησουμε ολα οσο ακομη ειναι καιρος και δεν τα ξεπουλησουνε ολα..

    Reply
  2. Ανώνυμος

    Απάντησε σαν τεχνοκράτης εκπρόσωπος των μεγαλοεπιχειρήσεων. Το επιχείρημα που χρησιμοποίησε για το εισιτήριο στα ΜΜΜ ("γιατί να πληρώνει κάποιος που μένει στην Κομοτηνή") ανατρέπει την έννοια της δημοκρατίας και του κοινωνικού συνόλου και δυστυχώς είμαι σίγουρος οτι δεν το έχει καταλάβει ούτε ο ίδιος.
    Είναι ντροπή να έχουμε τέτοιους ανθρώπους να μας κυβερνούν.
    Αναρωτιέμαι αν στις επόμενες εκλογές νθα ζητήσει την ψήφο των πολιτών προκειμένου να κριθεί για το έργο που πρόσφερε ή θα κρυφτεί στο επικρατείας.

    Reply
  3. Ανώνυμος

    ΜΟΥΝΟΠΑΝΟ ΠΕΤΑΛΩΤΗ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Η ΚΩΛΟΦΑΤΣΑ ΣΟΥ
    ΕΣΕΝΑ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΕ ΦΑΝΕ ΟΙ ΞΕΝΟΙ
    ΟΥΣΤ

    Reply
  4. Ανώνυμος

    Κυρ. ΠΕΤΑΛΩΤΗ κανίβαλε οπαδέ του κοινωνικού αυτοματισμού και εγώ πληρώνω
    για τα παιδία των απομακρυσμένων χωριών για να πάνε στο κοντινότερο σχολείο με επιδοτούμενο ΤΑΧΙ κ.λ.π. αλλά δεν διαμαρτύρομαι γιατί θέλω και το παιδί αυτό να μάθη σωστά γράμματα , Κανίβαλε Κυρ ΠΕΤΑΛΩΤΗ.

    Reply
  5. Ανώνυμος

    ΑΓΑΠΗΤΕ ΠΟΥΣΤΗ ΠΕΤΑΛΩΤΗ!
    ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗ ΚΡΕΜΑΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΧΩΣΩ ΕΝΑ ΧΟΝΤΡΟ ΞΥΛΟ ΣΤΟ ΚΟΛΟ ΠΟΥ ΤΟΣΟ Σ ΑΡΕΣΕΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΨΟΦΗΣΕΙΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ

    Reply
  6. Ανώνυμος

    ΕΣΕΝΑ ΜΑΛΑΚΑ ΠΕΤΑΛΩΤΗ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟΝ ΗΜΕΡΩΝ ΘΑ ΣΟΥ ΠΕΤΑΛΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΟΙΑΖΕΙΣ ΣΑΝ ΦΟΡΑΔΑ.
    ΣΚΑΤΟΜΑΣΟΝΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΡΑΤΣΑ ΣΟΥ!

    Reply

Leave a Reply to Ανώνυμος Cancel Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *