Πατρίδα και εκλογές

γράφει ο Νίκος Β.

Το πολιτικό κόμμα δεν είναι θρησκεία όπως συνηθίζουν να λένε οι φανατικοί οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων. Οι θρησκείες αποτελούν τις διαφορετικές ερμηνείες του Θεού τις οποίες, όπως
πιστεύουν όλοι οι θρησκευόμενοι ανά την γαία, Εκείνος έδωσε στους ανθρώπους. Η πατρίδα όμως την χρονική περίοδο που κινδυνεύει απαιτεί από τους πατριώτες, αυτούς δηλαδή που θα αγωνιστούν για να την σώσουν, θρησκευτική προσήλωση και πίστη στον αγώνα.

Το πατριωτικό πολιτικό κόμμα που θα δώσει τον πολιτικό και προπάντων τον ιδεολογικό αγώνα δεν διεκδικεί την αιωνιότητα όπως η ίδια η ίδια η πατρίδα. Δεν μπορεί φυσικά να αποτελείται εσαεί από τα ίδια πρόσωπα, ούτε και μπορεί να είναι ο αδιασάλευτος οργανισμός που δεν θα αναπνέει και δεν θα προσαρμόζεται στις “καιρικές συνθήκες” της πολιτικής πραγματικότητας. Εάν την δεδομένη στιγμή που δίνεται ο υπέρ πατρίδος αγών, η δράση του κόμματος αυτού υπηρετεί τις αρχές του πατριωτικού αγώνα, τότε όλοι οι πατριώτες οφείλουν να ενισχύσουν και να στρατευτούν μαζί με το κόμμα αυτό. Ο κοινοβουλευτισμός επιτρέπει και ευνοεί την πολυδιάσπαση των πολιτικών δυνάμεων και αυτό ισχύει αναπόφευκτα και για τα πατριωτικά κόμματα. Το αντίδοτο στην πολυδιάσπαση δεν μπορεί να είναι παρά η ενδυνάμωση του δυναμικότερου κόμματος που κρατά τα πρωτεία την δεδομένη χρονική συγκυρία.

Τόσο απλά και τόσο λογικά πρέπει να σκέφτονται οι “ενεργοί” αλλά και οι “δόκιμοι” πατριώτες, κατά την εκλογική διαδικασία όταν το καθεστώς της ψευδο-δημοκρατίας τους “επιτρέπει” να συμμετάσχουν ως εκλογείς ή ως εκλεγόμενοι. Αυτά τα ολίγα για αυτούς που περιμένουν στωικά το “θεϊκό” κόμμα για να τους εκπροσωπήσει.

http://vinyl-djs.blogspot.gr/