Χρυσή Αυγή: Μαφιόζικη συμμορία, γυμνασμένοι κρετίνοι, κοινωνία στα άκρα

Γράφει: Κωνσταντίνος Φίλης

Παρακολουθώ με λύπη (ειδικά) τις τελευταίες μέρες μεγάλο κομμάτι του συστήματος να τελεί σε σύγχυση. Το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης έχει αγγίξει θερμοκρασίες Σιβηρίας, με τους περισσότερους να….
διαγκωνίζονται για το βραβείο της μεγαλύτερης ανοησίας, συνήθως με διαιρετική λογική. Η σύνεση, η ψυχραιμία, η σύνθεση, η αναζήτηση κοινού τόπου και μετώπου, που τόσο αυτονοήτως απαραίτητα φαντάζουν στη σημερινή συγκυρία, με ελάχιστες εξαιρέσεις, απουσιάζουν παντελώς.

Αντιθέτως, ζούμε πρωτοφανείς τραγελαφικές καταστάσεις (τραγικές από τη στιγμή που ένας νέος άνθρωπος πλήρωσε με τη ζωή του την αναμενόμενη κλιμάκωση από πλευράς ΧΑ), με μπόλικη δόση αντιφάσεων, υποκρισίας, απώλειας του μέτρου, στοιχείων που επιβεβαιώνουν τη συνολική παρακμή της χώρας.

Το φαινόμενο «Χρυσή Αυγή»

Μιλώντας για παρακμή, γνήσιο τέκνο αυτής είναι η εγκληματική οργάνωση, που επειδή νομιμοποιήθηκε με την ψήφο χιλιάδων συμπατριωτών μας, κάποιοι θεώρησαν ότι θα άλλαζε μεθόδους και πρακτικές. Και αναρωτιέμαι, έπρεπε να περιμένουμε τη δολοφονία ενός άτυχου νέου ανθρώπου για να κινητοποιηθούμε ως Πολιτεία και ως Κοινωνία; Δηλαδή οι μέχρι σήμερα τακτικές (εντός και εκτός Βουλής) τί καταδείκνυαν; Ένα μόρφωμα με απάνθρωπα χαρακτηριστικά και παρακρατικές/παραστρατιωτικές αντιλήψεις, και οδηγό τη μισαλλοδοξία, με πρωτεργάτες τύπους που το μόνο που ήξεραν ήταν να πουλάνε τσαμπουκά.

Ο κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος να ουρεί έξω από τηλεοπτικό κανάλι και να ομιλεί περί συνευρέσεων με συναδέλφους βουλευτές (ο ανδρισμός είναι βασικό συστατικό της οργάνωσης που ξεχειλίζει από αδρεναλίνη…), ο εκπρόσωπος Τύπου, κοιτώντας μονίμως κάτω (ποτέ στα μάτια) και πάντα δήθεν θυμωμένος να χυδαιολογεί, μονολογώντας, χωρίς ποτέ να αντιδρά στον αντίλογο (θαρρείς πως είναι κουρδισμένος και φοβάται πως αν αποπροσανατολιστεί θα «εκραγεί»), λοιποί γραφικοί με την ιδιότητα του βουλευτή –και την προστασία συναγωνιστών τους με τους ίδιους ευγενείς σκοπούς- να ξυλοκοπούν ανυπεράσπιστους μικροπωλητές, να προκαλούν φασαρίες και ζημιές ετσιθελικά, ενώ κάποιοι γυμνασμένοι κρετίνοι να αποκτούν νόημα στη ζωή τους ως μέλη μίας συμμορίας που τους δίνει τη δυνατότητα να εκτονώνουν τον κενό εσωτερικό τους κόσμο, δίνοντας επιτελούς προστιθέμενη αξία στις ώρες ιδρώτα στο γυμναστήριο της γειτονιάς.

Βέβαια, υπάρχουν δυστυχώς και αρκετοί απελπισμένοι συμπολίτες μας, που ζουν είτε στην ανέχεια είτε σε υποβαθμισμένες περιοχές σε πλήρη ανασφάλεια, χωρίς ελπίδα για το αύριο, πιθανότατα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, οι οποίοι γοητεύονται από την επιθετική ρητορική της Χρυσής Αυγής. Η οποία προκειμένου να κρύψει τον ανύπαρκτο πολιτικό της λόγο, καταφεύγει σε καφενειακού τύπου καταγγελίες του εν πολλοίς απαξιωμένου πολιτικού συστήματος, κερδίζοντας την προσοχή, αλλά και την ψήφο, ανθρώπων που ταυτίζονται μαζί της γιατί δήθεν έτσι γίνονται αντισυστημικοί.

Έχω ακούσει από σχετικά σοβαρούς ανθρώπους, που δεν είναι νοσταλγοί του Χίτλερ, να δικαιώνουν τους τραμπουκισμούς της εντός και εκτός Κοινοβουλίου στη λογική «καλά τους κάνουν», «τα θέλει ο κ….ς τους», «επιτέλους βρέθηκαν κάποιοι να τους τα πουν», κτλ. Και βλέπω να αναπτύσσεται μία τάση, αν όχι δυναμική, σε κομμάτι των πολιτών, ότι εφόσον δεν υπάρχει διέξοδος στα προβλήματα μας, η προσφυγή στη βία είναι έσχατη (αλλά συνάμα σε κάποιες περιπτώσεις προτιμητέα) λύση. Είναι η βία των Μνημονίων που φέρνει –και δικαιολογεί;- τη βία στους δρόμους. Μήπως, λοιπόν, ως κοινωνία έχουμε διαβεί το Ρουβίκωνα, προσεγγίζοντας κάθε είδους βίας με πιο χαλαρή διάθεση, αναγνωρίζοντας ελαφρυντικά στον κάθε λογής «αγανακτισμένο»;

Απ’ την άλλη, ποια είναι η συγκολλητική ουσία που «δένει» όλους αυτούς τους ανθρώπους με τη Χρυσή Αυγή; Η ιδεολογία; Μα με εξαίρεση την εξόντωση (ηθική, πολιτική ή φυσική) των αντίθετων σε αυτή φωνών και κάποιων (των αδύναμων) μεταναστών, και τη χυδαιολογία με παντός είδους ρατσιστικά παραληρήματα, δεν γνωρίζω τίποτε άλλο που να εμφανίζεται έστω ως μανδύας των απόψεων τους. Απουσιάζει ο ιδεολογικός μέντορας, εκτός αν αυτός εντοπίζεται στο πρόσωπο του κοινοβουλευτικού της εκπροσώπου, που όταν μιλούσε για ημιπαράφρονες αναρωτιόμουν πόσο οξύμωρο είναι αυτό να ακούγεται από το δικό του στόμα. Πάντως, ούτε ο Παππάς παραπέμπει σε Γκαίρινγκ, ούτε ο Κασιδιάρης σε Γκέμπελς…

Το συνονθύλευμα αυτό ούτε εθνικιστικό νοείται. Καταρχάς απουσιάζει τόσο η ιστορική γνώση όσο και η αναφορά. Με εξαίρεση βέβαια τον Δία, το ναζισμό, και τη χούντα των συνταγματαρχών. Ένας εθνικιστής που σέβεται τον εαυτό του, αν μη τι άλλο κατέχει τουλάχιστον τη δική του εκδοχή της ιστορίας, μία ελάχιστη θεωρητική κατάρτιση και βέβαια τους στίχους του εθνικού μας ύμνου (εν αντιθέσει με Κασιδιάρη και σία). Φοβούμαι ότι πολλοί από τα μέλη του κόμματος ανήκουν σε εκείνους τους μαθητές, οι οποίοι μπερδεύουν την 28η Οκτωβρίου με την 25η Μαρτίου. Γιαλαντζί εθνικισμός, κοντολογίς.

Είναι, μήπως, θρησκόληπτοι ή φονταμενταλιστές; Πέραν του ότι σε αυτό το σημείο οφείλω να εξάρω το έργο της Εκκλησίας της Ελλάδας που με μεθοδικότητα αποτρέπει την έξαρση του φαινομένου της Χρυσής Αυγής, ιδίως στις φτωχογειτονιές, εδώ εντοπίζουμε καπήλευση ακόμη και του δωδεκάθεου και της ελληνικής μυθολογίας. Οι θρησκείες μεν βασίζονται εν μέρει ή εν πολλοίς σε μύθους, αλλά πολλοί από τους πιστούς έχουν ένα στοιχειώδες αξιακό υπόβαθρο, σε αντιδιαστολή με τα φασιστικά «παραμύθια» που προάγουν τη μισαλλοδοξία και το διχασμό. Αλήθεια, μπορεί κάποιος να προσδιορίσει τις αξίες της Χρυσής Αυγής, πίσω από τις οποίες στοιχίζεται; Μάλλον θα διέπραττε…ιεροσυλία.

Κάτι που, επίσης, επιβεβαιώνεται στο χρόνο είναι η δομή και οι προθέσεις του εν λόγω μορφώματος που δρα ως συμμορία και, σε κάποιες περιπτώσεις, με μαφιόζικο τρόπο. Έλεγχος περιοχών και επιλεκτική προστασία (που εν τη απουσία της επίσημης Πολιτείας το χρησιμοποιεί για την αύξηση της εκλογικής της επιρροής), απειλές και εκβιασμοί σε δήθεν ανεπιθύμητους, είσπραξη «φόρων» από τους συνεργάσιμους, συνεργασία με ισχυρούς παράνομους, ανεξαρτήτως προέλευσης, όπου και πάει περίπατο η ρατσιστική ρητορική. Με λίγα λόγια ένας πολιτικός αχταρμάς, με αποκλειστικό γνώμονα την επικράτηση των μεθόδων και των πρακτικών τους ως μέσων εκπλήρωσης των σκοπών τους.

Είναι η απαξία, η απογοήτευση, η οργή, η ανέχεια, η απόγνωση, η απουσία προοπτικής, ικανές συνθήκες για να στρατολογηθεί κάποιος στη Χρυσή Αυγή ή να γίνει ψηφοφόρος της. Από τη στιγμή που κανείς δεν έχει κάνει ουσιαστική και σε βάθος έρευνα και αξιολόγηση του φαινομένου (από που πηγάζει, γιατί τώρα, πώς χρηματοδοτείται, ποιές από τις απόψεις τους βρίσκουν απήχηση, ποιά η κοινωνική δυναμική, ευκαιριακό ή με χαρακτηριστικά μονιμότητας, ποιές κατηγορίες πολιτών είναι πιο επιρρεπείς, κα), το μόνο που ακούμε είναι επιφανειακές αναλύσεις και ταμπελοποίηση της ως ακροδεξιάς, ναζιστικής, οργάνωσης.

Μήπως, όμως, δεν είναι μόνο αυτό ή τουλάχιστον στα μάτια πολλών ψηφοφόρων της είναι κάτι άλλο; Διότι από το περιθώριο βρέθηκε στη Βουλή με σχεδόν μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους –προφανώς δεν είναι όλοι τους αιμοσταγείς και ρατσιστές. Αλλά, δεν αποκλείεται η κοινωνία να έχει κάνει ήδη τη στροφή της προς τα άκρα και κάποιοι από εμάς να κάνουμε τις περισπούδαστες αναλύσεις μας στο κενό.

Αυτό, ωστόσο, καταδεικνύει και την αδυναμία του συστήματος να αντιμετωπίσει στη ρίζα του το πρόβλημα. Από τη «χαλαρή» αποφασιστικότητα, την ευνοϊκή μεταχείριση που προσέφεραν φορείς ή πυλώνες εξουσίας – όπου η Χρυσή Αυγή φέρεται να έχει απλώσει τα πλοκάμια της- και τις δειλές προτροπές για να τη δούμε με μεγαλύτερη ευρύτητα νου, εξού και η πρόταση για συνεργασία της ΝΔ με το «σοβαρό κομμάτι της», ξαφνικά περάσαμε στις σκέψεις να τεθεί εκτός νόμου, να αντιμετωπιστεί ως συμμορία κτλ. Η δε απροθυμία να υψώσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις ένα τείχος προστασίας της Δημοκρατίας από φαινόμενα βίας και εκφασισμού της κοινωνίας είναι χαρακτηριστική της έλλειψης σοβαρότητας με την οποία αντιμετώπιζαν μέχρι τώρα τη Χρυσή Αυγή. Αποφεύγω προσώρας να διανοηθώ πως η ύπαρξη της τελευταίας βολεύει μέρος του κατεστημένου περισσότερο από ό,τι φανταζόμαστε…

*Ο Κωνσταντίνος Φίλης είναι Διεθνολόγος και Διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.

Follow on Twitter: @confilis

Home 2018

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *