Το πολιτικό σύστημα δεν έχει επιδείξει βούληση να περιορίσει τα δικά του έξοδα με αποτέλεσμα να αποτελεί το χείριστο παράδειγμα για τους πολίτες.
Προτείνω σαν ένα πρώτο βήμα, την μείωση του συνόλου των βουλευτών, αναλογικά, σύμφωνα με τον «Καλλικράτη» και πάντως όχι πάνω…
από 150 αντί των 300. Έτσι, θα μειωθούν, αναλογικά, τα έξοδα της «παραγωγικής» «βουλής» και των…..
«παραγωγικών» κομμάτων τα οποία θα έπρεπε να λειτουργούν στη βάση της εθελοντικής εργασίας από όλους τους απασχολουμένους εκεί, όπως συμβαίνει και με τόσους συλλόγους στην χώρα μας.
Η λογική ότι πρέπει να χρηματοδοτούνται αδρά τα κόμματα για να μην αναγκάζονται να «χρηματοδοτούνται» από «άλλες» πηγές κάτω από το τραπέζι, σημαίνει ότι το ίδιο πρέπει να συμβαίνει με τους δικαστικούς για να μην τα παίρνουν από τους εγκληματίες, τους αστυνομικούς για τον ίδιο λόγο, τους στρατιωτικούς κοκ…..
Αλλά αυτό δεν το κάνουν γιατί η χρηματοδότηση των κομμάτων είναι το άλλοθι των πολιτικών (όχι όλων, αλλά μόνο όσων τους δίδεται η δυνατότητα…) για να βάζουν στην τσέπη τους τη μερίδα του λέοντος όσων χρημάτων «απαλλοτριώνουν» (το θυμάστε τον όρο;) από τα συμβόλαια και της συμβάσεις προμηθειών και όχι μόνο, που υπογράφουν στα πλαίσια των «παραγωγικών» καθηκόντων τους. Μήπως πρέπει να πληρώνουμε με μερικά δις € το μήνα καθένα από τους υπουργούς για να μην χρειάζεται να ξεφτιλίζονται για μερικά ψωρο-εκατομμυριάκια €;
http://epanastasi-gr.blogspot.com