Όταν έκλαψε ο Προφήτης

 Στα αραβικά «Μπιουκά» σημαίνει «κλάμα». «Μπεκά» σημαίνει «έκλαψε». «Γιεμπκί» σημαίνει «κλαίει».  «Μπάκιν» είναι «αυτός που κλαίει», στον πληθυντικό «Μπιουκάτ» και «Μπιουκιιγιούν». «Μπεκκάχου άλελ μάιτι» σημαίνει «έκλαψε για τον …..
νεκρό» (Lisanu’l-Arab;).

«Ατ τεμπάκι» σημαίνει «κλάμα ακόμα και με το ζόρι». Όπως είπε ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ): «Αν δεν κλαίτε, να προσπαθείτε να κλαίτε» (Ibn Majah, Zuhd;).

Λέγεται στο Ιερό Κοράνι: «Και όταν ακούσουν το αποκαλυφθέν στον Απεσταλμένο, βλέπεις τα μάτια τους να δακρύζουν…» (Κοράνι, 5:83).

Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Μασούντ (ραντιγιαλλάχου άνχου) μας μεταφέρει ότι ο Προφήτης του ζήτησε να διαβάσει από το Κοράνι. – «Τη στιγμή που σου αποκαλύφθηκε το Κοράνι, πώς να το διαβάσω/απαγγείλω εγώ σε σένα;» ρώτησε ο Αμπντουλλάχ και ο Προφήτης του απάντησε: – «Διάβασε. Μου αρέσει να το ακούω και από άλλους» απάντησε ο Προφήτης. Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Μασούντ ξεκίνησε να διαβάζει από την αρχή της Σούρα (κεφαλαίου) «Αλ-Νισά» [το 4ο κεφάλαιο/σούρα του Κορανίου] μέχρι που έφτασε στο εδάφιο: «Πώς λοιπόν θα γίνει η κατάσταση των απίστων αν φέρουμε από κάθε λαό έναν μάρτυρα και φέρουμε και σένα μάρτυρα εναντίον αυτών (των μαρτύρων)» (Κοράνι, 4:41). –«Μέχρι εδώ φτάνει» είπε ο Προφήτης.  – «Τον κοίταξα» είπε ο Αμπντουλλάχ, «από τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα» (Sahih Bukhari,  Fadailu’l-Quran, no. 5050; Fathu’l-Bari, 9, 115;).

Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Σουχάιρ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε: «Πήγα κοντά στον Προφήτη και έκανε την προσευχή του. Ερχόταν από το στήθος του ένας ήχος, σαν την κατσαρόλα με νερό όταν βράζει, από το κλάμα» (Albani, Sahihu Sunan an-Nasai, no. 1213;).

.

Ο Μπαρά ιμπν Αδίμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου) λέει: «Ήμασταν μαζί με τον Προφήτη, όταν κάποια στιγμή είδε πιο πέρα μία ομάδα ανθρώπων να έχουν συγκεντρωθεί σε ένα σημείο. Ρώτησε τι κάνουν αυτοί και του είπαν ότι έσκαβαν έναν τάφο. Τότε ο Προφήτης έτρεξε πιο πριν απ’ τους συντρόφους του, κάθισε οκλαδόν μπροστά στον τάφο και είπε: {Περνούσα από μπροστά και σας είδα και είπα να δω τι γίνεται}. Αφού έκλαψε τόσο που υγράνθηκε το έδαφος μπροστά του,  γύρισε προς εμάς και μας είπε: {Αδέρφια μου, ετοιμαστείτε για μία τέτοια ημέρα}» (Ahmad, Musnad, no. 18802; Ibn Majah, Zuhd, no. 4195; & Albani, Sahihu Sunan Ibn Majah, no. 3402;).

Τι αντιλαμβανόμαστε από αυτό το χαντίθ;

Η τάκουα (ευσέβεια) του Προφήτη. Μάρτυρας γι’ αυτό είναι ο Ίδιος ο ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα και οι Σαχάμπα (Σύντροφοι) του.
Το κλάμα από τον φόβο Θεού. Και έχουμε το καλύτερο παράδειγμα, τον ίδιο τον Προφήτη.
Για όλους μας θα έρθει αυτή η ημέρα που θα μπούμε σε έναν τάφο και θα γίνει η κηδεία μας.
Ο αλλάμα Ιμπν αλ-Κάιγιμ αλ-Τζαουζίγια (ραχίμαχουλλάχ) είπε: «Ο καθένας μας πριν κοιμηθεί πρέπει να κάτσει λίγο και να σκεφτεί τι έκανε εκείνη την ημέρα, τι κέρδισε και τι έχασε. Πρέπει να ‘ανανεώσει’ με ειλικρίνεια τη μετάνοια του προς τον ΑΛΛΑΧ. Με αυτή τη μετάνοια πρέπει να κοιμηθεί και το πρωί που θα ξυπνήσει, πρέπει να είναι αποφασισμένος να μην ξανακάνει τα ίδια λάθη. Πρέπει να το κάνει αυτό κάθε νύχτα. Αν πεθάνει έτσι σε αυτή την κατάσταση, να οδηγηθεί στον θάνατο με μετάνοια (για τις αμαρτίες του). Πρέπει να στραφεί προς τον Κύριο του….» (Ibn al-Qayyim al-Jawziya, Kitabu’r-Ruh; & Farid Ahmad, el-Bahru’r-Raik fi’z-Zuhdi wa’r-Rakaik, p. 285-286).

.

Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Αμπ’μπάς (ραντιγιαλλάχου άνχου) λέει : «Ο Απεσταλμένος του ΑΛΛΑΧ αγκάλιασε την κόρη του που ήταν έτοιμη να πεθάνει, την ξάπλωσε στα γόνατα του και ξεψύχησε στα γόνατα του. Η Ουμ Αϊμάν τότε κραύγασε και άρχισε να κλαίει. Ο Προφήτης της είπε: {Κλαις δίπλα στον Απεσταλμένο του Θεού;} και εκείνη του είπε: {Μα δεν σε βλέπω και εσένα να κλαις (Απεσταλμένε του Θεού);} και ο Προφήτης απάντησε: {Εγώ δεν κλαίω κραυγάζοντας, αυτά τα δάκρυα είναι έλεος. Ο πιστός σε κάθε του στιγμή είναι πάντα πάνω στο καλό. Την ώρα που η ψυχή του βγαίνει από μέσα του, εκείνος και πάλι δοξάζει τον Κύριο του}» (Sunan Nasai, Janaiz, 1842;).

Πράγματι, ο πιστός συνεχώς δοξάζει τον Κύριο του. Είτε βρίσκεται στην ευκολία, δοξάζει τον Κύριο του και Τον ευχαριστεί είτε βρίσκεται στη δυσκολία, οπότε και πάλι κάνει υπομονή και δοξάζει τον Κύριο του.

Τι αντιλαμβανόμαστε από αυτό το χαντίθ;

Καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να έχουμε μία σωστή και δυνατή πίστη (και αυτό φυσικά συμβαίνει ΜΟΝΟ εάν είμαστε πάνω σε αυτά που δίδαξε ο Προφήτης και μακριά από τις αιρέσεις και τα διάφορα παρακλάδια).
Ο πρώην Μουφτής της Σαουδικής Αραβίας ο Αμπντου’λ-Αζίζ ιμπν Αμπντουλλάχ ιμπν Μπαζ (ραχίμαχουλλάχ), στο βιβλίο του «Ακίντατου’ς-Σαχίχα» λέει:

«Το ξεκάθαρο Βιβλίο του ΑΛΛΑΧ (το Κοράνι), η Σούννα (Παράδοση) του Προφήτη (η ευλογία και η ειρήνη του ΑΛΛΑΧ να είναι σε αυτόν), δείχνουν ότι το σωστό δόγμα συνοψίζεται στην πίστη στον ΑΛΛΑΧ, στους αγγέλους Του, στα βιβλία Του, στους απεσταλμένους Του, στην Ημέρα της Κρίσης και στο Κάνταρ (στο ό,τι καλό ή κακό συμβαίνει στη ζωή μας και είναι γραμμένο από τον ΑΛΛΑΧ).

Αυτές οι έξι βάσεις είναι οι βάσεις του σωστού δόγματος, που αυτές τις βάσεις έφερε το Βιβλίο του ΑΛΛΑΧ, με αυτές τις βάσεις ο ΑΛΛΑΧ έστειλε τον Απεσταλμένο Του Μουχάμμεντ. Πρέπει να πιστεύουμε σε ό,τι αφορά το αόρατο και δεν γνωρίζουμε. Ό,τι μας δίδαξαν ο ΑΛΛΑΧ και ο Απεσταλμένος Του, βασίζονται πάνω σ’ αυτά τα θεμέλια.

Οι αποδείξεις γι’ αυτά από το Βιβλίο και τη Σούννα είναι πολλές, όπως το ότι ο ΑΛΛΑΧ λέει: «Ευσέβεια δεν είναι μόνο να στρέφετε ανατολικά και δυτικά τα πρόσωπα σας αλλά η ευσέβεια είναι εκείνου που πιστεύει στον ΑΛΛΑΧ και στην Έσχατη Ημέρα, στους αγγέλους και στο Βιβλίο και στους προφήτες…» (Κοράνι, 2:177) και «Ο Απεσταλμένος πίστεψε σε ό,τι του αποκάλυψε ο Κύριος του, έτσι έκαναν και οι πιστοί. Ο καθένας τους πίστεψε στον ΑΛΛΑΧ, στους αγγέλους Του, τα Βιβλία Του και στους απεσταλμένους Του…» (Κοράνι, 2:285).

Υπάρχουν και πολλά αυθεντικά αχαντίθ (ρήσεις) του Προφήτη που αποδεικνύουν τις βάσεις αυτές, όπως το χαντίθ από τη συλλογή του Μούσλιμ που μας μεταφέρει ο Αμίρ αλ-Μουμινίν (Ηγέτης των Πιστών) ο Όμαρ ιμπν αλ-Χαττάμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου) ότι ο Γαβριήλ ρώτησε τον Προφήτη σχετικά με το Ιμάν (Πίστη) και ο Προφήτης είπε: {Ιμάν (Πίστη) είναι να πιστεύεις στον ΑΛΛΑΧ, στους αγγέλους Του, στα βιβλία Του, στους προφήτες Του, στην Ημέρα της Κρίσης, στο Κάνταρ (το Γραμμένο από τον ΑΛΛΑΧ) και σε ό,τι καλό ή κακό προέρχεται απ’ αυτό}.

Ο μουσουλμάνος πρέπει να πιστεύει στον ΑΛΛΑΧ, στη Μεταθανάτια Ζωή και σε ότιδήποτε άλλο αφορά το αόρατο, βασιζόμενος πάνω στα έξι αυτά θεμέλια».

Βλέπουμε το έλεος και την τρυφερότητα του Προφήτη. Η κόρη του πέθανε και το κλάμα του αυτό μας δείχνει.
Βλέπουμε τη «μέθη» στη στιγμή του θανάτου (ότι ο ετοιμοθάνατος μπορεί να παραμιλάει, να έχει παραισθήσεις κ.α.).
.

Λέγεται στο Ιερό Κοράνι:

«Από τους πιστούς υπάρχουν άντρες που έχουν κρατηθεί στη συμφωνία τους με τον ΑΛΛΑΧ. Έτσι άλλοι από αυτούς είχαν εκπληρώσει τον όρκο τους (με τον θάνατο) και άλλοι ακόμα περιμένουν. Αλλά δεν αντάλλαξαν (τη συμφωνία τους) με καμία ανταλλαγή,

Ώστε ο ΑΛΛΑΧ να ανταμείψει (τους άντρες) της αλήθειας και να τιμωρήσει τους υποκριτές αν αυτό ήταν η θέληση Του ή να τους συγχωρήσει. Ο ΑΛΛΑΧ πράγματι είναι Αυτός που Συγχωρεί, Πολυεύσπλαχνος» (Κοράνι, 33:23-24).

Ο αλλάμα Σάντι είπε: «Δηλαδή οι άντρες αυτοί (οι πιστοί) που κρατάνε τον λόγος τους, αυτοί που για χάρη του ΑΛΛΑΧ έδωσαν ακόμα και την ψυχή τους. Υπακούοντας τον ΑΛΛΑΧ θεώρησαν φυσιολογικό και έδωσαν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή. Αυτοί που είτε σκοτώθηκαν στον δρόμο του ΑΛΛΑΧ είτε έκαναν τα πάντα για να ευχαριστήσουν τον Κύριο τους και πέθαναν πάνω στην υπακοή σε Αυτόν».

Ένας από αυτούς ήταν και ο Μούσαμπ ιμπν Ουμέιρ. Ήταν από τους πιο χαϊδεμένους νέους των Κουρέις [η φυλή στην οποία ανήκε ο Προφήτης]. Φορούσε τα πιο ακριβά ενδύματα, τα πιο ακριβά υφάσματα, ήταν από τις πιο πλούσιες οικογένειες της Μέκκας. Όταν έγινε μουσουλμάνος, η κατάσταση άλλαξε άρδην. Και όμως ο Μούσαμπ δεν έδειξε το παραμικρό παράπονο. Έχασε τα πάντα από τα πλούτη και τις ανέσεις του αλλά μέσα του γεννήθηκε η αγάπη του για τον ΑΛΛΑΧ και τον Προφήτη Του.

Ο Αλή ιμπν Άμπου Τάλιμπ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε: «Καθόμασταν με τον Προφήτη στο τζαμί [στη Μεδίνα]. Κοντά μας ήρθε ο Μούσαμπ ιμπν Ουμέιρ. Δεν είχε τίποτα άλλο πάνω του, παρά μόνο ένα ξερό ύφασμα από δέρμα. Ο Προφήτης όταν τον είδε, θυμήθηκε (προφανώς) τις παλιές μέρες του Μούσαμπ μέσα στην άνεση και βλέποντας τον σ’ αυτή την κατάσταση, έκλαψε και μετά είπε: {Όταν θα φοράτε το πρωί άλλα και το βράδυ άλλα ολοκαίνουρια ρούχα, όταν μπροστά σας το ένα πιάτο θα φεύγει και το άλλο θα έρχεται, όταν θα στολίζετε τα σπίτια σας με υφάσματα (πολύτιμα) όπως αυτά με τα οποία στολίζετε την Κάαμπα, πώς θα είστε;} και όλοι απάντησαν: {Εκείνες οι ημέρες θα είναι καλύτερες για μας Απεσταλμένε του ΑΛΛΑΧ! Θα αφιερώνουμε περισσότερο τους εαυτούς μας στη λατρεία του ΑΛΛΑΧ, θα μας φτάνει αυτό (το φαγητό) που θα έχουμε στα χέρια μας}. {Όχι} είπε ο Προφήτης, {οι σημερινές ημέρες  για σας είναι καλύτερες από εκείνη την ημέρα}» (Sunan Tirmidhi, Sifatu’l-Qiyama 15, no. 2594 & Tuhfa, 7, 148; Al-Hakim al-Mustadrak; & Hilya; – hasan).

Πράγματι η (υπερβολική) αγάπη γι’ αυτόν τον κόσμο, είναι η αρχή όλων των αμαρτιών.

Τι αντιλαμβανόμαστε από αυτό το χαντίθ;

Ο Μούσαμπ ιμπν Ουμέιρ είναι ένας άνθρωπος που ο κάθε νέος πρέπει να τον έχει ως πρότυπο. Άφησε τα πάντα, άφησε τα πλούτη, την καλοπέραση και τις ανέσεις για χάρη του Ισλάμ. Άφησε τα πάντα όταν η πίστη ρίζωσε στην καρδιά του. Λάτρεψε τον Κύριο του, χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι προσωπικές του επιθυμίες, χωρίς να σκεφτεί τον εγωισμό του. Και όλα αυτά ενώ ήταν ακόμα νέος! Τελικά σκοτώθηκε στη μάχη του Ούχουντ, πολεμώντας ενάντια στους άπιστους Μεκκανούς ειδωλολάτρες.
Καταλαβαίνουμε την αλλαγή κάποιου στη ζωή του, όταν το φως (της αλήθειας) μπει στην καρδιά του. Όταν κάποιος προτιμήσει την ανταμοιβή του Κυρίου του στην άλλη ζωή (τη Μεταθανάτια) και δεχτεί να υπομείνει αδιαμαρτύρητα όλες τις δυσκολίες της εδώ του ζωής.
Ο Απεσταλμένος του ΑΛΛΑΧ και οι Σαχάμπα (Σύντροφοι) του, ενώ ζούσαν μέσα στη φτώχεια και μία λιτή –ολιγαρκής- ζωή, κυβέρνησαν ένα μεγάλο μέρος του τότε γνωστού κόσμου. Και όμως στο μυαλό και στην καρδιά τους ήταν η Πίστη τους στον ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα. Εκατομμύρια άνθρωποι τους είχαν και τους έχουν ως πρότυπο. Δυνατά κράτη και αυτοκρατορίες δεν στάθηκαν ικανά να τους εμποδίσουν να εξαπλώσουν την αληθινή Πίστη. Ο ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα βοηθάει αυτούς που Τον «βοηθάνε». Ο Ύψιστος προστατεύει όσους αναζητούν την προστασία Του. Και η πηγή της δύναμης μας είναι το Ισλάμ! Και είναι που εμείς ως μουσουλμάνοι έχουμε ξεχάσει την Πίστη μας και γι’ αυτό οι εχθροί μας μας νικούν σήμερα.
Βλέπουμε την αγάπη και το έλεος του Προφήτη για τους Σαχάμπα του. Είχε έλεος γι’ αυτούς, στενοχωριόταν για τα προβλήματα τους.
«Όταν θα φοράτε το πρωί άλλα και το βράδυ άλλα ολοκαίνουρια ρούχα, όταν μπροστά σας το ένα πιάτο θα φεύγει και το άλλο θα έρχεται…» και πράγματι μερικά χρόνια αργότερα έτσι έγινε.
Είναι καλύτερο για κάποιον να είναι φτωχός ή να έχει τουλάχιστον όσα του είναι απαραίτητα για να ζήσει. Ο πλούσιος ασχολείται περισσότερο με τα χρήματα του, ενδιαφέρεται κυρίως με το πώς θα κερδίσει περισσότερα και δεν είναι σαν τον φτωχό, που μπορεί περισσότερο να λατρέψει τον Κύριο του. Και αυτό μας αποδεικνύει ο λόγος του Προφήτη: «…οι σημερινές ημέρες  [της λιτότητας και της δυσκολίας] για σας είναι καλύτερες από εκείνη την ημέρα».
.

Ο ΑΛΛΑΧ Σουμπχάνα ουά Ταάλα λέει για τους προφήτες που έκλαιγαν από την τάκουα (ευσέβεια) τους:

«Αυτοί ήταν μερικοί από τους προφήτες που ο ΑΛΛΑΧ τους έχει ευεργετήσει από τους απογόνους του Αδάμ και εκείνους που μεταφέραμε (στην Κιβωτό) με τον Νώε και τους απογόνους του Αβραάμ και του Ισραήλ και αυτούς που καθοδηγήσαμε και διαλέξαμε. Όταν απαγγέλλονταν σ’ αυτούς οι εντολές του Ελεήμονα, έπεφταν κάτω γονατίζοντας (ταπεινά), με δάκρυα (στα μάτια)» (Κοράνι, 19:58)

και λέει για τους άπιστους και τους υπερήφανους:

«Μήπως λοιπόν εκπλήττεστε από αυτό το Μήνυμα (το Κοράνι)

Και γελάτε αντί να κλαίτε;

Και διασκεδάζετε σε ματαιοδοξίες.

Αλλά σκύψτε κάτω ταπεινά στον ΑΛΛΑΧ και λατρέψτε Τον» (Κοράνι, 54:59-62).

Ο Άνας ιμπν Μάλικ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο προφήτης Μουχάμμεντ (σαλλαλλάχου αλέιχι ουά σαλάμ) είπε: «Υπάρχουν δύο μάτια που δεν πρόκειται να τα αγγίξει η Φωτιά (της Κόλασης)’ το μάτι (αυτού) που κλαίει από Θεοσέβεια (και ταπείνωση) και το μάτι (αυτού) που ξενυχτάει όντας σε επιφυλακή στον δρόμο του ΑΛΛΑΧ [π.χ. σε μία μάχη]» (Albani, Sahihu’l-Jamiu’s-Saghir, no. 4113;).

Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Μασούντ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε: «Αν ψάχνεις για γνώση, σου φτάνει η τάκουα (Θεοσέβεια)».

.

Κλάψε για τις αμαρτίες σου. Κλάψε και μετανόησε για τα λάθη σου. Κλάψε με ιχλάς (ειλικρίνεια), κάνε τάουμπα (μετάνοια), κάνε ιστιγφάρ (ζήτα συγχώρηση). Κλάψε με κλάμα ειλικρινές και όχι σαν αυτόν που κλαίει, απελπίζεται και χτυπιέται. Ο Αμπντουλλάχ ιμπν Μασούντ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο Προφήτης είπε: «Αυτός που κλαίει και χτυπιέται όπως στον καιρό της άγνοιας και σκίζει τα ρούχα του (από απελπισία), δεν είναι από μας» (Sahih Bukhari, Janaiz, no. 1294; & Fathu’l-Bari, 3, 210;).

Ο Ατά είπε: «Έφτιαχνα φάρμακα για τα μάτια του Αμπντουλλάχ ιμπν Αμρ. Τη νύχτα έσβηνε το φως και έκλαιγε. Στο τέλος έμεινε τυφλός (από το κλάμα)».

Ο Κατάντα είπε: «Τα μάτια του Αλά ιμπν Ζιγιάντ έκλεισαν από το κλάμα. Όταν ήθελε να διαβάσει κάτι ή να μιλήσει, έκλαιγε. Το ίδιο έπαθε με τα μάτια του και ο πατέρας του».

Ο Κάσιμ ιμπν Άρατζ είπε: «Ο Σαίντ ιμπν Τζουμπέιρ τις νύχτες συνέχεια έκλαιγε. Στο τέλος τυφλώθηκε».

Ο Σουφιάν είπε: «Ο Μουχάμμεντ ιμπν Μούνκαντιρ, έκανε την προσευχή του και συνέχεια έκλαιγε. Τα δάκρυα του έπεφταν στο πρόσωπο και στη γενειάδα του και έλεγε: {Άκουσα ότι εκεί που πέφτουν δάκρυα (ταπείνωσης) δεν θα αγγίξει η Φωτιά (της Κόλασης)}»

κ.α. (βλ. Imam Dhahabi, Siyaru A’lami’n-Nubala).

Ο Άνας ιμπν Μάλικ (ραντιγιαλλάχου άνχου) είπε ότι ο Προφήτης είπε: «Μου δείχτηκε η Κόλαση και ο Παράδεισος. Δεν είδα μία άλλη τέτοια ημέρα που να έχει τόσο καλό και τόσο κακό. Αν ξέρατε αυτά που ξέρω, λίγο θα γελούσατε και πολύ θα κλαίγατε». Και ο Άνας είπε ότι οι Σαχάμπα του Προφήτη που άκουσαν αυτά τα λόγια, έσκυψαν το κεφάλι και άρχισαν όλοι να κλαίνε (Sahih Muslim, Fadail, no. 6072; & Imam Nawawi, 15, 111;).

«Και η επίθεση (η ‘μέθη’) του θανάτου θα φέρει την αλήθεια (και θα ειπωθεί): {Αυτό ήταν (το τέρμα) που προσπαθούσες να αποφύγεις}» (Κοράνι, 50:19).

Κλάψε για τις αμαρτίες σου και θυμήσου και μην ξεχνάς που είπε ο Προφήτης για τον θάνατο: «…ετοιμαστείτε για μία τέτοια ημέρα» (Ahmad, Musnad, no. 18802; Ibn Majah, Zuhd, no. 4195; & Albani, Sahihu Sunan Ibn Majah, no. 3402;).

 .http://alialyunani.wordpress.com/2

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *