Η επέλαση των κομμάτων

Αυτός που θέλει να ηγηθεί δεν θα ρισκάρει με τίποτα το τομαράκι του, αφού θέλει αύριο να αποφασίζει (ο αριστότερος υμών), να λαμβάνει μέρος στα θεσμικά (μην πω ότι θεωρεί εαυτόν θεσμό), να φτιάχνει τα συντάγματα, τους νόμους και τους κανόνες…

Αυτός λοιπόν ο τύπος θέλει εσένα (τον κάθε εσένα) να παλέψεις, να φας ξύλο, να ρισκάρεις τη ζωή σου, να φυλακιστείς, για να αλλάξεις την κατάσταση, να του στρώσεις το έδαφος για να πάει να θρονιαστεί.

Ο πιο ανάξιος/κότα τρίλειρη/τσάμπα μάγκας, που τολμάει να λέει και τον εαυτό του αγωνιστή, είναι ο ομαδάρχης/κομματάρχης.

Υ.Γ. Καλά τ’ α@@@@@@@@@@@ μας θα πάρουν όλοι τους, είναι μία από τις απολαύσεις μου να κάνω ρόμπα τους αριστότερους υμών -πολύ μου έχει λείψει.