Τα δικαιώματα της πλειοψηφίας

Είναι καλό να ασχολούμαστε με τα δικαιώματα της μειονότητας. Αλλά ποιος ασχολείται με τα δικαιώματα της πλειοψηφίας ;…
Η πολιτική ατζέντα είναι τόσο στενά δομημένη σαν δίχτυ για γαρίδες. Είναι γεμάτη από τυπικά ζητήματα και από τους νόμους υπέρ των μειονοτήτων.

Αυτό είναι σπουδαίο. Δεν υπάρχει αντίρρηση γι’ αυτό.

Ωστόσο , η πλειοψηφία στη χώρα είναι απούσα από κάθε μέτρο, εκτός από εκείνα τα μέτρα που αφορούν τον ευνουχισμό.
Κρατιέται μακρία από κάθε συζήτηση. Αντιμετωπίζεται ως εισβολέας.

Τα δικαιώματα της οικογένειας, των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, των σπουδαστών, των ανθρώπων που μια φορά κι έναν καιρό με ένα ορισμένο βαθμό υπερηφάνειας ονομάζονταν «εργαζόμενοι» τώρα μειώνονται και μετατρέπονται σε « επισφαλείς εργαζομένους » και σε νέους μετανάστες. Δεν έχουν φωνή.

Σήμερα, η πλειοψηφία έχει μικρότερη σημασία από ό, τι οι μειονότητες που είναι συχνά θύματα εκμετάλλευσης για να κρύψουν τα προβλήματα της χώρας.

Η κοινή γνώμη αντιμετωπίζεται ως παρίας, ως “minus habens”, δηλαδή ως ηλίθιος που απαιτείται να εκπαιδευτεί , γιατί προφανώς αν έχει μια γνώμη που είναι σαφώς σε αντίθεση με την άποψη των κομμάτων και αυτών που κρύβονται στο παρασκήνιο και τους κατευθύνουν σαν μαριονέτες, τότε… «Η κοινή γνώμη δεν έχει κατανοήσει σωστά “.

…

Όποιοι χάνουν την δουλειά που τους προσφέρουν έχουν καταστραφεί.

Γι ‘αυτούς το κράτος δεν θα σηκώσει ούτε το δάκτυλο του, ακόμα και αν αυτοί έχουν καταβάλλει χωρίς παράλειψη φόρους και εισφορές , ίσως ακόμη και για είκοσι χρόνια.

Στην πραγματικότητα πιστεύουν ότι είναι τυχεροί που η Κοινωνική Πρόνοια δεν τους χτύπησε ακόμα την πόρτα με το σύστημα τεκμηρίων για να εκτιμήσει το εισόδημά τους , για να τους ρωτήσει πώς έχουν καταφέρει να επιβιώσουν με ένα τέτοιο χαμηλό εισόδημα.

Αν οι ίδιοι αυτοκτονήσουν, μεταναστεύσουν ή χάσουν ένα γεύμα , κανείς δεν ενοχλείται.

Είναι μέρος της πλειοψηφίας, των ατόμων χωρίς δικαιώματα, χωρίς φωνή, εκείνοι που κρατούν την Ιταλία στα πόδια της, ή τουλάχιστον ό, τι έχει απομείνει από αυτήν.
«Η κοινή γνώμη είναι το παν”, Αβραάμ Λίνκολν

Μετάφραση από το link

ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ

Το άρθρο περιγράφει γλαφυρά την κοινωνική κατάσταση στην Ιταλία. Δεν γράφτηκε από κάποιο χρυσαυγίτη ή αριστερό του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι ομοιότητες είναι τρομακτικές και οι βίοι παράλληλοι με την Ελλάδα στα χέρια του μνημονίου.

Και στην Ιταλία οι πολίτες βομβαρδίζονται από τα ΜΜΕ και τα πολιτικά κόμματα με αντικοινωνικές απόψεις.

Και εδώ μας θεωρούν ηλίθιους, που δεν πρέπει να έχουμε γνώμη για τα έργα και τις ημέρες τους.

Τα σκάνδαλα και τις προθέσεις τους “δεν τα έχουμε κατανοήσει σωστά”…

Σημασία δεν έχουν τα δικαιώματα της πλειοψηφίας, αφού προσπαθούν να μας κάνουν μειοψηφία στη χώρα μας. Μειοψηφία χωρίς δικαιώματα, για την οποία καθόλου δεν ενδιαφέρονται.

Θα τους θυμίσουμε τη ρήση του Αβραάμ Λίνκολν: H κοινή γνώμη είναι το παν.

Ό,τι και να κάνουν οι νέγροι της Ελλάδας θα ελευθερωθούν από τα δεσμά τους. Η κοινή γνώμη είναι εναντίον τους και πλέον κανένας δεν μας κοροιδεύει.

Τα μέτρα απελπισίας τους δείχνουν ότι έχουν όλοι καταλάβει ότι θα πληρώσουν το τίμημα σύντομα. Η δικαιοσύνη κρατάει δίκοπο μαχαίρι και το κρατάνε από την λάμα και όχι από την λαβή.

Δικαιοσύνη ζήτησαν, δικαιοσύνη και θα λάβουν….

Son Ofeon-Ramnousia