Ήρθε η σειρά της Γερμανίδας Θάτσερ να παίξει καθυστερήσεις …

του system failure

Πριν λίγους μήνες, ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό της τρόικα και να κερδίσει χρόνο για την τελική μάχη…
Τον Φεβρουάριο, συμφώνησε σε μια τετράμηνη εκεχειρία με την Ευρωπαϊκή Χρηματοπιστωτική Δικτατορία (ΕΧΔ), ελπίζοντας ότι σε αυτή τη σύντομη περίοδο θα μπορούσε να χτίσει δυνατές συμμαχίες μέσα και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ή, πιθανόν να προετοιμαστεί για Grexit.

Δυστυχώς, αποδείχθηκε ότι η ΕΧΔ είχε ήδη καθυποτάξει την Ελλάδα, χάρη κυρίως στην συνεργασία των προηγούμενων νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων, αφήνοντας πολύ λίγα περιθώρια ελιγμών στον Τσίπρα. Φυσικά, ο Έλληνας πρωθυπουργός αποδείχθηκε λιγότερο τολμηρός και περισσότερο ανέτοιμος απ’ότι έδειχνε αρχικά και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην κλειστή κυβερνητική ομάδα που αποτελεί τον πυρήνα των πιο στενών του συνεργατών και αντιπροσωπεύει την πιο μετριοπαθή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο, παρά την τελική ήττα, η Ελληνική κυβέρνηση κατάφερε κάτι πολύ σημαντικό, που ήταν η αποκάλυψη του αληθινού προσώπου της ΕΧΔ στους Ευρωπαίους πολίτες και αυτό αποτελεί ένα σημαντικό κέρδος που μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικό στο μέλλον. Ήταν το σημαντικότερο επίτευγμα που ήρθε μέσα από την τακτική των καθυστερήσεων του Τσίπρα. Χωρίς αυτό, η ήττα θα ήταν ολοκληρωτική.

Τώρα, παρατηρούμε κατά κάποιο τρόπο μια αντιστροφή των ρόλων. Ο Τσίπρας βιάζεται να κλειδώσει την 3ετή συμφωνία με τους δανειστές, παρόλο που περιλαμβάνει άκρως επώδυνα μέτρα που θα οδηγήσουν την οικονομία σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση. Ωστόσο, το πρόσφατο τηλεφώνημα της Μέρκελ στον Τσίπρα, αποκάλυψε ότι οι Γερμανοί δεν βιάζονται και θέλουν να μην κλείσει η συμφωνία, αλλά να πάμε σε άλλο ένα δάνειο-γέφυρα.

Γιατί ο Τσίπρας βιάζεται τόσο πολύ να κλείσει μια καταστροφική συμφωνία και η Μέρκελ θέλει να την καθυστερήσει;

Ο Τσίπρας έχει την κρυφή ελπίδα ότι η ΕΧΔ θα χαλαρώσει τη θηλιά γύρω από την Ελλάδα κάτω από μια σταθερή συμφωνία. Ελπίζει ότι θα μπορέσει να επιτύχει μια στοιχειώδη έστω, σταθερότητα, χωρίς την απειλή της άτακτης χρεοκοπίας. Ίσως έτσι μπορέσει να τρέξει ένα παράλληλο πρόγραμμα που να είναι πιο κοντά στις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, παρέχοντας κάποιες ανάσες στους δοκιμαζόμενους από την σκληρή λιτότητα πολίτες. Εντωμεταξύ, ελπίζει ότι η οικονομία θα αρχίσει σιγά-σιγά να ανακάμπτει.

Η Μέρκελ από την μεριά της, δεν θέλει να ρισκάρει στο ελάχιστο. Θεωρεί ότι έχει ήδη υποχωρήσει, καθώς ορισμένα τελικά στοιχεία του Ελληνικού πειράματος δεν έχουν συμπεριληφθεί στην τελευταία συμφωνία, προς το παρόν. Ωστόσο, οι Γερμανικές μαριονέτες Μέρκελ-Σόιμπλε, δέχονται ισχυρή πίεση, κυρίως από τους Γερμανούς ολιγάρχες, προκειμένου να επιβάλλουν όλα τα σκληρά, νεοφιλελεύθερα μέτρα, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, ώστε να ολοκληρωθεί το Ελληνικό πείραμα με επιτυχία. Αν κάτι πάει στραβά, η επιθυμητή ομοσπονδιοποίηση που επιχειρείται, μπορεί να τιναχτεί στον αέρα.

Έτσι, η Μέρκελ θεωρεί ότι θα ήταν καλύτερο για την ώρα να μην υπάρξει 3ετή συμφωνία, αλλά μια σειρά από συμφωνίες-γέφυρες με την Ελλάδα, έτσι ώστε να μπορεί κάθε φορά να εκβιάζει με διακοπή του προγράμματος και επομένως της ρευστότητας. Με αυτό τον τρόπο, ελπίζει ότι θα μπορέσει να αναγκάσει την Ελλάδα να εφαρμόσει κάθε λεπτομέρεια του βάρβαρου νεοφιλελεύθερου πειράματος, προκειμένου να το επεκτείνει σε όλη την ευρωζώνη.

Όπως και να’χει, ο Τσίπρας πάλι κάνει λάθος. Είναι σχεδόν αδύνατο, ακόμα και κάτω από μια σταθερή 3ετή συμφωνία, να εφαρμόσει ένα παράλληλο πρόγραμμα κάτω από την αυστηρή επιτήρηση της ΕΧΔ και της μαφίας του ΔΝΤ. Και πάλι, το κυριότερο που θα μπορούσε να κάνει, είναι να εκμεταλλευτεί την καταστροφική συμφωνία και να επικεντρωθεί στον αξιόπιστο σχεδιασμό της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, που να είναι άμεσα εφαρμόσιμη ανά πάσα στιγμή.