Απάντηση στον κ. ΚΑΤΣΙΓΕΡΑ ΜΙΧΑΛΗ για το άρθρο του «Πως ορίζεται η ελληνική κουζίνα ;» στον Γαστρονόμο

Κατ’ αρχήν μια εθνική κουζίνα διακρίνεται αφενός από τα υλικά και τον αριθμό των υλικών που χρησιμοποιεί και αφετέρου από τους τρόπους παρασκευής.

Ένα από τα χαρακτηριστικά μιας εθνικής κουζίνας, είναι η ικανότητα να ενσωματώνει ξένα στοιχεία χωρίς να αλλοιωθεί η ταυτότητά της. Ο παστός μπακαλιάρος που αναφέρεται στο άρθρο, είναι τουλάχιστον ένα ατυχές παράδειγμα δεδομένου ότι η τεχνική του παστού ψαριού και κρέατος, είναι γνωστή στην Ελλάδα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Επομένως ούτε κατά διάνοια δεν….
τίθεται θέμα εξωγενούς παράγοντα. Το ίδιο ισχύει για τα μπαχαρικά και τα ποτά. Με αυτή την λογική δεν υπάρχει καμία εθνική κουζίνα, διότι πιπέρι και κόκα-κόλα υπάρχουν πλέον σε όλον τον κόσμο.

Είναι γνωστό ότι η ελληνική κουζίνα είναι από τις αρχαιότερες και πιο πλούσιες κουζίνες του κόσμου. Τουλάχιστον, είναι η πρώτη καταγεγραμμένη κουζίνα του κόσμου.

Με την ίδια αφέλεια που δείξατε στο άρθρο σας, θα μπορούσα να ρωτήσω κι εγώ, εκτός από τις κρέμες και την μόστρα, τι άλλο ουσιαστικό έχει να επιδείξει η γαλλική κουζίνα ? Είναι όμως τουλάχιστον υποτιμητικό και μικρόψυχο το να βάζουμε σε αντιπαράθεση εθνικές κουζίνες.

Στα πλαίσια της ισοπέδωσης της ελληνικής κουλτούρας, γλώσσας, ιστορίας ας αφήσουμε τουλάχιστον την ελληνική κουζίνα ήσυχη. Η ελληνική κουζίνα έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να πάθει τίποτα. Εμείς γινόμαστε μικρότεροι.

Κώστας Καρλιαύτης