Γερμανικό δίλημμα, ελληνικό ρίσκο

Βαρύ κλίμα για το ελληνικό ζήτημα διαμορφώνεται διεθνώς, μόλις δυο ημέρες πριν από τη συνεδρίαση του Eurogroup…
όπου αναμένεται να τεθούν οι βάσεις για την τελική διαπραγμάτευση και το πλαίσο μιας συνολικής συμφωνίας. Η χώρα μας – φραστικά τουλάχιστον – έχει συμμάχους που ζητούν να επέλθει συμβιβασμός και αναγνωρίζουν τις δραματικές διαστάσεις της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνουν οι Ελληνες πολίτες. Ομως, συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν καμφθούν οι αντιρρήσεις της γερμανικής πλευράς, η οποία δεν έχει δείξει μέχρι τώρα διάθεση συμβιβασμού.

Του Βαγγέλη Νιάκα

Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Τσίπρα την Κυριακή δεν ελάφρυναν αλλά μάλλον επιδείνωσαν το βαρύ κλίμα, καθώς η αδιάλλακτη στάση των Γερμανών που είχε προηγηθεί, δεν άφησε περιθώρια στον Έλληνα πρωθυπουργό να υιοθετήσει ηπιότερη γραμμή. Διότι τυχόν ηπιότερη ρητορική πριν αρχίσουν οι κυρίως διαβουλεύσεις και εν μέσω της ενορχηστρωμένης υστερίας εναντίον της Αθήνας, θα εμφάνιζε τη νέα κυβέρνηση άτολμη και αδύναμη, καθιστώντας ακόμη πιό απαιτητικό το ευρωπαϊκό διευθυντήριο.

Όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα τα πράγματα, η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με ένα πρωτοφανές για τα ευρωπαϊκά δεδομένα πλέγμα απειλών και εκβιασμών, στο οποίο προεξάρχει η Γερμανία και ακολουθούν οι δορυφόροι της. Το δίλημμα το θέτουν ωμά: Τηρείτε τις δεσμεύσεις και τα συμπεφωνημένα, ή… “το κρίμα στο λαιμό σας για ό,τι κακό σας συμβεί”.

Επιλογές με τεράστιο κόστος

Φαίνεται ωμός εκβιασμός, αλλά είναι μάλλον ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί. Το «διώχτε τους να τελειώνουμε» θα ήταν μια απόφαση με μεγάλο κόστος για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οπως και η «ηρωϊκή» επιστροφή στη δραχμή θα είχε τεράστιο κόστος για την Ελλάδα.

Κατά πόσον οι απειλές και οι εκβιασμοί του γερμανικού άξονα αποτελούν διαπραγματευτικό όπλο ή απηχούν προθέσεις θα φανεί τις επόμενες ημέρες, όταν θα συζητηθεί το ελληνικό ζήτημα στα ανώτατα ευρωπαϊκά όργανα. Εκεί θα φανεί επίσης κατά πόσον ορισμένες θέσεις που διατύπωσε με τις προγραμματικές δηλώσεις ο Αλ. Τσίπρας είναι αδιαπραγμάτευτες, ή μπορούν να μπούν στη ζυγαριά των αμοιβαίων υποχωρήσεων.

Οι κόκκινες γραμμές

Οι υποχωρήσεις πάντως δεν θα είναι εύκολες για καμία από τις δύο πλευρές.

Αν οι Γερμανοί αποδέχονταν τις ελληνικές θέσεις, θα ήταν η αρχή κατάρρευσης του αυστηρού δημοσιονομικού συστήματος λιτότητας που οικοδομήθηκε υπό την ηγεμονία τους στην Ευρώπη. Γιατί από την τρύπα που θα έχει ανοίξει ο κ. Τσίπρας θα θελήσουν να περάσουν και πολλοί άλλοι. Εκεί βρίσκεται η κόκκινη γραμμή για το Βερολίνο.

Αν πάλι υποκύψει η ελληνική κυβέρνηση και αναγκασθεί να συνεχίσει στην πεπατημένη, θα έχει αυτοκαταργηθεί λίγες μόλις μέρες μετά τις προγραμματικές της δηλώσεις. Εδώ βρίσκεται η κόκκινη γραμμή για την Αθήνα.

Έχουμε όμως ακόμη να διανύσουμε πολύ δρόμο. Και πέραν όσων βλέπουμε στο προσκήνιο εξελίσσεται και ένα έντονο παρασκήνιο, στο οποίο μετέχουν και εξωευρωπαϊκές δυνάμεις – πρωτίστως οι Ηνωμένες Πολιτείες, που δεν θέλουν, για δικούς τους λόγους, μία νέα οικονομική αναταραχή. Και όχι μόνο οικονομική: Ήδη αναπτύσσονται στην αμερικανική πρωτεύουσα γενικότεροι γεωστρατηγικοί προβληματισμοί, που έχουν σχέση με την κομβική θέση της Ελλάδας εν όψει της έκρυθμης κατάστασης στην Ουκρανία και την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής

sofokleousin.gr