Το διαζύγιο με τη λογική και τα αποτελέσματά του

Παρόμοιας απύθμενης ηλιθιότητας, για να μην δώσουμε βαρύτερο χαρακτηρισμό, είναι και η απάντηση ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΩΝ κάθε απόχρωσης, ότι π.χ. «ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ». Όταν έναν όρο τον κάνεις «λάστιχο» για να βολέψει μια χαρά όσα επιθυμείς να συγκαλύψεις και να δώσει εν λευκώ την άδεια μεταχείρισης κάθε μέσου με τελικό σκοπό μια νεφελώδη και τόσο αυτοκαταστροφική ακόμα και για την κοινή λογική «ανατροπή», το μόνο που κατορθώνεις είναι το να καθυστερείς την ολική σου επαναφορά…

Διότι, επειδή στην Ελλάδα βρέθηκαν τόσοι μαζεμένοι ηλίθιοι (και σε όποιον αρέσει ο χαρακτηρισμός, όποιος προσβάλλεται ας… αλλάξει στέκι) αφήνει παγερά αδιάφορη την αποκαλούμενη ως «διεθνή κοινότητα». Οι κανόνες με τους οποίους λειτουργεί, που αποτελούν αναμφισβήτητα μια δυναμική διαδικασία μετάλλαξης και προσαρμογής, δεν πρόκειται να αλλοιωθούν επειδή κάποιοι θεωρητικοί του καναπέ, κρατικοδίαιτοι «του κερατά» στην πλειοψηφία τους, έχασαν τη βολή τους και την παρασιτική τους διαβίωση, επειδή αποδείχθηκανΤΟΣΟ ΑΝΙΚΑΝΟΙ για να κατανοήσουν το απλούστατο: Έσοδα vs. έξοδα…

Όχι ότι ο κανόνας αυτός δεν παραβιάζεται διεθνώς, αλλά όποιος τον παραβιάζει πέρα από κάποιο όριο, πληρώνει και το τίμημα που καθορίζει το «σύστημα». Εφόσον υπάρχουν χρήματα τα οποία δανείζονται από τρίτους, όσο αυξάνει το ρίσκο τόσο μεγαλώνει το επιτόκιο που καλείσαι να πληρώσεις και το αντίστροφο… Το να ζητάς να σου τα δίνουν για να συνεχίσεις όσα έκανες, σε κάνει να φαίνεσαι ολοένα και πιο ηλίθιος, ενώ όσο διαμαρτύρεσαι τόσο αποδεικνύεται στα μάτια του εξωτερικού παρατηρητή ότι είσαι απλά επικίνδυνος που χρήζει ακόμα μεγαλύτερης προσοχής, παρατήρηση που… αυξάνει ακόμα περισσότερο τα spread.

Όποιος θεωρεί ότι είναι μάγκας και θέλει πραγματικά να «τιμωρήσει» τους «τοκογλύφους» δανειστές (είναι απλά γελοίοι όσοι απευθύνουν τον χαρακτηρισμό αυτόν στους Ευρωπαίους, όταν σε δανείζουν σε κλάσμα του επιτοκίου που σου ζητούν οι «αγορές» που καταδικάζεις) μπορούν – και θα έπρεπε – να ζητήσουν την άμεση αποδέσμευση και το να ζήσουμε με αυτά που παράγουμε, με αυτά που βγάζουμε. Αν δεν έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, είμαστε πολύ κοντά.

Και θα εκπλήσσονταν οι κουφιοκεφαλάκηδες το πόσο γρήγορα θα εμφανίζονταν όλοι, πανέτοιμοι να δανείσουν με προνομιακούς όρους, μόνο και μόνο λόγω της επίδειξης ορθολογικής οικονομικής συμπεριφοράς, ενώ αρκετοί θα κατανοούσαν ακόμα και προσωρινή στάση πληρωμών, εάν έβλεπαν ότι στόχος ήταν όντως η ανάπτυξη της οικονομίας. Καλά, δεν διδάχθηκε κανείς από τη ρήση Σόιμπλε με την οποία δήλωνε την αντίθεσή του στο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, όχι με βάση την οικονομική λογική, αλλά με την πολιτική, λέγοντας ουσιαστικά ότι «αυτοί θα κάνουνε τα ίδια»;

Να μεγαλώσει η πίττα και αφού έρθουμε στο εσωτερικό «στα ίσια μας», να περισσέψει και για όσα κάποτε δανειστήκαμε αλόγιστα, διότι ο ένας ή ο άλλος εγκληματίας συνδικαλιστής ή πολιτικός, πίεζε ολοένα και περισσότερο να αποσπάσει αυτά που δεν υπήρχαν, οπότε ο ολοένα και αυξανόμενος δανεισμός μας οδήγησε στον γκρεμό και μας πήρε μαζεμένα όσα είχαμε… καβατζάρει και θεωρήσαμε κεκτημένα, αδιαφορώντας για το ότι δεν τα δικαιολογεί η οικονομία που διατηρούσαμε.

Παρότι βλέπει κανείς τη δυστυχία να πλήττει ολοένα και ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού, μπαίνει στον πειρασμό να σκεφτεί, ότι ίσως θα ήταν καλύτερο για τη χώρα να επιταχυνθεί η κατάσταση. Δηλαδή, άσε τους να κάνουν αυτό που θέλουν, ας μαζευτούν στους αγράμματους ψυχοπαθείς της μιας ή της άλλης πλευράς και να τινάξουν τη χώρα στον αέρα. Ας σκοτωθούν και μεταξύ τους στον ιδιότυπο αστικό εμφύλιο που στο τέλος νομοτελειακά θα εμπλακούν.

Μερικές χιλιάδες νεκροί είναι ίσως αυτό που μας χρειάζεται για να ισορροπήσουμε τραυματικά το κοινωνικό μας σύστημα, να καταλάβουμε πόσο μεγάλα κορόιδα παραμείναμε παρά τα όσα βιώσαμε, αδυνατώντας να κατανοήσουμε ακόμα και τα στοιχειώδη από τον τρόπο λειτουργίας του κόσμου στον οποίο ζούμε.

Και από κοινού, έξαλλοι υπερπατριώτες και ενσυνείδητοι ανθέλληνες, θα παρέδιδαν τη χώρα βορρά στα χέρια όσων την επιβουλεύονται. Και θα επαναλαμβανόταν καταστροφή εφάμιλλη ή και χειρότερη της Μικρασιατικής, ενώ ίσως σε μερικές δεκαετίες από τώρα, να συζητάμε ότι ο πληθυσμός της πάλαι ποτέ ελληνικότατης νήσου «χ», από τόσες δεκάδες χιλιάδες κατέληξε να αποτελείται από μερικά γερόντια, ακίνδυνα για την συντριπτική πλειοψηφία, που δεν θα είναι ελληνική…