Επιθετική η ρωσική πολιτική και στη γειτονιά μας

Φαίνεται ότι η Ρωσία δεν θα περιορισθεί στην ασιατική γειτονιά της, αλλά απλώνει τα φτερά και την ευρωπαϊκή περίμετρό της. Αυτό μοιάζει με τόλμημα, επειδή πολύ δύσκολα το σύστημα θα επιτρέψει την ανάπτυξη μιας χώρας, η οποία θα μπορούσε να τεθεί κάποτε αντιμέτωπή του. Μέχρι τώρα πάντως, ο κ. Πούτιν δείχνει να ισορροπεί. Δίνει όσα δεν τον ενδιαφέρουν άμεσα, και….
κρατεί όσα του είναι γεωστρατηγικά χρήσιμα.
Παρέχει βοήθεια στη Δύση στο Αφγανιστάν ή στο Ιράκ (μέχρι πρότινος), σιώπησε για τα γεγονότα της Λιβύης ή της Αιγύπτου, αλλά αντέδρασε δυναμικά στην επίθεση του Σαακασβίλι (δοκιμή της Δύσης μάλλον, για να διαπιστωθούν τα αντανακλαστικά του), και προχωρεί με τοποθέτηση φιλορωσικών κυβερνήσεων στις συνορεύουσες με τη Ρωσία χώρες. Η Δύση με τη σειρά της, ελάχιστα προβάλλει τις συγκρούσεις στην Τσετσενία και προχωρεί με σκεπτικισμό στο ζήτημα της Συρίας.
Όλο αυτό δείχνει, ότι το μεν σύστημα αφήνει κάποιο πεδίο ελεύθερο στη Ρωσία, ο δε κ. Πούτιν αποφεύγει σύγκρουση. Ή καλύτερα απέφευγε, διότι τώρα δείχνει να έχει επιλέξει την επέκταση. Δεν είμαστε φυσικά σε θέση να γνωρίζουμε τις δυνατότητες που έχει η Ρωσία να επεκταθεί χωρίς να προκαλέσει. Απλώς σημειώνουμε τα συμβάντα των τελευταίων ημερών.
Υπέγραψε κατ’ αρχήν συμφωνία με το Ιράκ για την πώληση στρατιωτικού υλικού αξίας 4,2 δισ. δολ. Ίσως, η κυβέρνηση του Ιράκ να θέλησε μ’ αυτόν τον τρόπο να δείξει τη δυσαρέσκειά της προς τις Η.Π.Α., επειδή αμερικανικές εταιρίες συνάπτουν συμφωνίες με το αυτόνομο Κουρδιστάν του Ιράκ παρακάμπτοντας την κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης.
Μένοντας στην περιοχή της Ασίας, πληροφορούμαστε από το defencenet, ότι ο ρωσικός ενεργειακός γίγαντας «Gazprom», ανακοίνωσε ότι έκλεισε το πρώτο σημαντικό μακροπρόθεσμο συμβόλαιο για την προμήθεια φυσικού αερίου με την Ινδία. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία συμβάσεις με την Ινδία και το συμβόλαιο ξεκινά από το 2019 με ισχύ για 20 χρόνια. Η αξία του συμβολαίου αγγίζει τα 1,6-1,8 δισ. δολ. ετησίως.
Στην Ευρώπη, η Ρωσία κατέβηκε αρκετά από τα σύνορά της, δανειοδοτώντας την Σερβία, η οποία συνδέει το νόμισμα της με το ρωσικό ρούβλι. Ταυτόχρονα διαπιστώνεται και άνοιγμα του Ρουμάνου πρωθυπουργού προς την Ρωσία για στενότερη οικονομική συνεργασία.
Με αυτές συμφωνίες των τελευταίων ημερών η Ρωσία δημιουργεί τα κατάλληλα δεδομένα για μία στενότερη στρατιωτική (Ιράκ), οικονομική (Σερβία) και ενεργειακή σχέση (Ινδία) με τρεις χώρες κλειδιά στη Μέση Ανατολή, στα Βαλκάνια και στην Ασία.
Και ενώ η εξέλιξη της συμφωνίας της Ινδίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αναμενόμενη λόγω της ιδιαίτερης σχέσης της με την Ρωσία, η απόφαση του Ιράκ, μίας χώρας που ακόμα και σήμερα φιλοξενεί αμερικανικά στρατεύματα και ήταν 10 χρόνια υπό αμερικανική κατοχή αποδεικνύει το μέγεθος του γεωπολιτικού σεισμού που συντελέστηκε στη Βαγδάτη με την μεταστροφή της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, σε μία πιο ισορροπημένη επιλογή.
Αν το Ιράκ κάνει στροφή για τον λόγο που αναφέραμε παραπάνω, στην περίπτωση της Σερβίας το «αν» δεν ισχύει. Η απόφαση της χώρας αυτής, ήταν αναμενόμενη μετά την στάση Δύσης όσον αφορά το Κόσσοβο, αφού η απόφαση του ΟΗΕ (1224) δεν ανέφερε πουθενά την αναγνώριση της αποσχισθείσας σερβικής επαρχίας ως ανεξάρτητου κράτους. Αλλά και η Ρουμανία του ΔΝΤ αναζητά απεγνωσμένα πόρους για νέες επενδύσεις, αφού η ΕΕ έχει ήδη εισέλθει σε ύφεση.
Βέβαια, η σημερινή θέση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα, δεν της επιτρέπει ούτε καν σκέψη να κάνει, περί δραστικής αλλαγής της πολιτικής της. Είναι περίεργο δε, να διαπιστωθεί τι θα συμβεί με τις προτάσεις που έχουν καταθέσει οι ρωσικές εταιρείες για εξαγορά ή συμμετοχή σε ελληνικές κρατικές επιχειρήσεις. Πόσες δυνατότητες έχει η ελληνική πολιτεία να τις κάνει αποδεκτές, αν είναι ευνοϊκές;

Ο Μακεδών

http://www.voria.gr/