Ο… Καγκελάριος

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ στη Γερμανία κι ήταν καλοκαίρι. Μια συνέντευξη της κας Μέρκελ ήταν προγραμματισμένη κι έδειχνε πρόχειρη και έκτακτη. Ένα τραπέζι χωρίς καν τραπεζομάντηλο σε μαγαζί που θύμιζε καφετέρια, δυο δημοσιογράφοι στις καρέκλες και δυο κάμερες. Η συνέντευξη τελείωσε η (η πρώτη γυναίκα) καγκελάριος απεχώρησε όπως είχε προσέλθει και η «φιέστα» (που δεν ήταν φιέστα) τέλειωσε. Χωρίς μαύρες μερσεντές και κωδωνοκρουσίες, χωρίς ντεκόρ και… μπούμαν, χωρίς (φανερούς) φύλακες και χωροφύλακες και με τους παρατρεχάμενους απόντες-στη δουλειά τους.
ΚΙ ύστερα φτάσαμε στα… ωραία, τα δικά μας. Στην Ψωροκώσταινα που πασκίζει να «φανεί», φτιασιδωμένη, νεόπλουτη και αεράτη. Αν είναι να φτάσει σε στούντιο ο έλληνας… καγκελάριος, ο τόπος μαυρίζει από…
 μερσεντές. Προηγείται ο «εσμός», έπεται ο Πρωθυπουργός (του παρόντος και του παρελθόντος). Ανάγεται στα… ήθη και τις παραδόσεις μας. Κολλητοί, γλείφτες και παρατρεχάμενοι, φύλακες και χωροφύλακες φτιάχνουν το σκηνικό, για να κατέβει απ’ το αυτοκίνητο ο… καγκελάριος με τον οδηγό να του «κόκαλο» στην πόρτα και κάποιους ένστολους τριγύρω σε στάση προσοχής. Όταν σβήσουν τα φώτα και η συνέντευξη τελειώσει, ξανά συναγερμός για το φευγιό, αποχώρηση με ύφος θριαμβικό και ξανά η σαπίλα στις μαύρες μερσεντές.
Η ΦΤΩΧΗ Ελλάδα των πλουσίων ελλήνων «δημοσία δαπάνη». Η πλούσια Γερμανία των φτωχών γερμανών προκειμένου να ξοδέψουν δημόσιο χρήμα. Σπατάλη εδώ, οικονομία εκεί. Έργα εκεί, λόγια εδώ… Με τους πολιτικούς μας (κάθε βαθμίδας) του «φαίνεσθαι», μιας και «αρέσουν στους βαρβάρους κάτι τέτοια». Για να μας ξανάρχονται οι Γερμανοί για ν’ αποσώσουν ό,τι απόμεινε απ’ τη θηριωδία των προγόνων τους.
ΓΙΑ δεκαετίες το παίξαμε άνετοι και αδιάφοροι, σαν τη «γάτα με τον τρίφτη». (Ανακάλυψε η γάτα έναν τρίφτη με υπολείμματα κασεριού κι άρχισε να γλείφει με μανία. Όταν το κασέρι τελείωσε, αυτή συνέχισε με μανία, μέχρι που… ψόφησε. Γιατί; Γιατί κατάπινε το αίμα της!). Και, βέβαια, είναι άπληστος ο (νεο)έλληνας, όταν η δαπάνη δεν βαραίνει τη τσέπη του. Σαν να’ ναι το Κράτος μακρινό και άσχετο, το δημόσιο ταμείο λεία για αρπαγή και η Ελλάδα… γελάδα για άρμεγμα.
ΚΑΙ, βέβαια, με πρώτους και καλύτερους τους δημόσιους άνδρες (και γυναίκες). Τους πολιτικούς που δεν ορρωδούν μπροστά στον κίνδυνο να φαλιρίσουμε, φτάνει να σταυρωθούν οι άλλοι και να γίνουν οι σταυροί τους… σταυρουδάκια.

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

5 Comments

  1. Ανώνυμος

    Γιατί ασχολείστε με…φάτσες και σχολιάζετε άλλους (σε ρόλο "ουράς"), ρε ανώνυμα…παλικαράκια.
    Βγάλτε τη μάσκα, δείξτε το προσωπάκι σας (σαν πτραγματικοί άντρες) διατυπώστε την άποψή σας και αφήστε τον Θανάση κ. ά. (Αν βέβαια τον βρίοσετε ή τον απειλήσετε, θα βρείτε τον μπελά σας).
    Δεν είναι έντιμο και ηθικό αυτό που κάνετε. Και κάτι ακόμα. Σκάβετε τον λάκκο των bloggs, που θα τα βάλει σε τάξη η όποια κυβέρνηση και αυτό θα γίνει. Μέχρι τότε και πριν κάποιοι bloggers "κλάψουν πικρά" ως ηθικοίο αυτουργοί, συμμορφωθείτε.
    Γ.Ρ.

    Reply
  2. Ανώνυμος

    Μη χάσετε το αυριανό αποκαλυπτικό και άκρως ηθικοπλαστικό άρθρο του κου Νικολαΐδη, που φωτίζει τη μοναστική ζωή των εκπροσώπων της Τρόϊκα, τη λιτοδίαιτη διατροφή τους (αποκλειστικά όσπρια Δευτέρα-Σάββατο και μία πίττα γύρο ανά άτομο την Κυριακή), τη φτωχική ενοικιαζόμενη υπόγεια γκαρσονιέρα τους στον Άγιο Παντελεήμονα , την παλιά vespa που χρησιμοποιούν ως μεταφορικό μέσο (τρικάβαλο) κλπ, θέλοντας να αποτελέσουν έτσι το φωτεινό παράδειγμα στον διεφθαρμένο νεοέλληνα και προσπαθώντας να συμβάλλουν με ουσιαστικό τρόπο στη διάσωση του διαχρονικά ασώτου λαού μας.

    Reply
  3. Ανώνυμος

    …είναι γνωστό άλλωστε ότι η ταπεινή πλην τίμια καγκελάριος απεχθάνεται τις σοβινιστικές λιμουζίνες και μετακινείται με ένα lada samara '74, 5ο χέρι…

    Πραγματικά είναι συγκινητική η -οριακά κομμουνιστική- ιδεολογία της, που σθεναρά αντιστέκεται στο ρεύμα του άκρατου καπιταλισμού… σεβόμενη την ταπεινή ιστορία των προγόνων της.

    Reply

Leave a Reply to Ανώνυμος Cancel Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *