Η κινούμενη άμμος της Κεντροαριστεράς

Υπερφίαλη; Ίσως… ρεαλιστική; Μένει να αποδειχθεί… Ακόμη και μετά τη διπλή εκλογική συντριβή λίγους μήνες πριν και προτού βρει τον πολιτικό βηματισμό της, η προσέγγιση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας των στελεχών του, είτε παραμένουν εντός των τειχών, είτε ικανοποιούν τις πολιτικές τους αναζητήσεις σε όμορους, υπό διαμόρφωση ακόμη χώρους, είναι ότι η υπέρβαση της πολυεπίπεδης κρίσης θα …..
προέλθει από την Κεντροαριστερά, ου μην από ένα ανασυσταθέν; ΠΑΣΟΚ.

Ποια όμως τα συνθετικά στοιχεία και η ανθρωπογεωγραφία της πολυκατακερματισμένης πλέον εγχώριας Κεντροαριστεράς; Το πάλαι ποτέ δεσπόζον στο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο ΠΑΣΟΚ δείχνει να «τρεκλίζει» υπό το βάρος του «ένοχου» παρελθόντος, του ζοφερού παρόντος και του αβέβαιου μέλλοντος, με την ηγεσία του προς το παρόν να αποδεικνύεται αδύναμη να εμπνεύσει το πολιτικό της προσωπικό αλλά και την αποκαμωμένη εκλογική της βάση. Η πορεία του ΠΑΣΟΚ μοιάζει να εκπληρώνει τη ρήση ιστορικού του στελέχους ότι «όποιος άγγιξε με τα χέρια του το Μνημόνιο είναι καταδικασμένος σε πολιτικό αφανισμό». Η αποξένωση, μάλιστα, της ηγεσίας από το σύνολο σχεδόν των Παπανδρεογενών στελεχών αλλά και από την αριστερή τάση εγκλωβίζει πολιτικά το Κίνημα και αναστέλλει τις όποιες βλέψεις για πολιτική διεύρυνση.

Οι rookies της ΔΗΜΑΡ πραγματοποιούν προς το παρόν χαμηλές πολιτικές πτήσεις, επιχειρώντας να παντρέψουν τη σύγχρονη Κεντροαριστερή συνταγή με τη συμμετοχή τους σε μία κυβέρνηση, που εκ των πραγμάτων εφαρμόζει τη σκληρότερη ίσως εκδοχή της νεοφιλελεύθερης πρακτικής παγκοσμίως. Τα επικοινωνιακού χαρακτήρα «ακροβατικά» της ηγεσίας του και η απροθυμία της ακόμη και να βρεθεί σε απόσταση χιλιομέτρου από τα μέλη της τρόικας θυμίζουν κολυμβητή που ναι μεν έχει αποφασίσει να βουτήξει στο νερό μηχανεύεται όμως τρόπους για να μη βραχεί!!Η ΔΗΜΑΡ αδυνατεί μάλιστα να καταστεί «φιλόξενο λιμάνι» για τους άρτι αναχώρησαντες από το ΠΑΣΟΚ ψηφοφόρους, που στη μεγάλη τους πλειοψηφία εναγκαλίζουν το ΣΥΡΙΖΑ.

Αν και όχι ακόμη μετρήσιμο μέγεθος, ρόλο αναμένεται να διαδραματίσουν τουλάχιστον σε πρώιμο στάδιο πρώην και νυν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που έχουν πάρει ή θα πάρουν στο άμεσο μέλλον διαζύγιο με την Ιπποκράτους. Ανδρέας Λοβέρδος, Άννα Διαμαντοπούλου, Γιάννης Ραγκούσης, Ηλίας Μόσιαλος, Γιώργος Φλωρίδης. Στελέχη που επικοινωνούν μεταξύ τους, συζητούν με πράσινους βουλευτές και «χολωμένα» με τον Ευάγγελο Βενιζέλο στελέχη, συμμερίζονται το μεταρρυθμιστικό τους πάθος και τη βούληση ρήξης με το πολιτικό κατεστημένο, που γέννησε την κρίση, ωστόσο, η επόμενη λογική κίνηση, η ίδρυση ενός νέου πολιτικού φορέα φαίνεται ακόμη μακρινή και προσκρούει σε ερωτήματα του τύπου: υπάρχει ζωτικός χώρος; Ποιος θα ηγηθεί; κ.α. Απαντάται και η κατηγορία παροπλισμένων πλην όμως κορυφαίων στελεχών του παρελθόντος, όπως ο Χρήστος Παπουτσής και ο Δημήτρης Ρέππας, που παρακολουθούν από διακριτική απόσταση τα τεκταινόμενα χωρίς να επιδεικνύουν διάθεση πολιτικής συνταξιοδότησης.

Στο κάδρο της Κεντροαριστεράς, αν και όχι πλέον σε πρώτο πλάνο, και δύο «πρώην» με βαριά ονόματα: Κώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου φιλοτεχνούν προς ώρας με διαφορετική, πάντως, τακτική ο καθένας τους το ούτως ή άλλως ενισχυμένο διεθνές προφίλ τους, ωστόσο, αποφεύγουν να τοποθετηθούν για το μέλλον της Κεντροαριστεράς, καίτοι δέχονται αμφότεροι σχετικές εισηγήσεις. Ο κ. Σημίτης διατηρεί ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας και με τη ΔΗΜΑΡ αλλά και με πρώην συντρόφους του όπως οι Ανδρέας Λοβέρδος, Άννα Διαμαντοπούλου, Γιώργο Φλωρίδη, ενώ ο κ. Παπανδρέου συνομιλεί τακτικά με πρώην και νυν του ΠΑΣΟΚ διαμορφώνοντας άποψη για το μέλλον της παράταξης και της χώρας.

Όλοι οι παραπάνω παίκτες βρίσκονται σε μία εντυπωσιακή πολιτική όσμωση: ανταλλάζουν απόψεις, προετοιμάζουν τις επόμενες κινήσεις τους «μετρώντας» το ρευστό πολιτικό σκηνικό. Μήπως όμως η αναβλητικότητα τους ευνοεί έναν άλλον παίκτη, που μεγάλωσε απότομα; Η επικυριαρχία βεβαίως του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο της Κεντροαριστεράς προυποθέτει «μπισμαρκικού τύπου» πιρουέτες και οι διάφορες συνιστώσες είναι μάλλον αγύμναστες….