Άγνωστες μορφές του Ελληνισμού: Ευκρατίδης – ο Έλληνας βασιλιάς του Αφγανιστάν, του Πακιστάν και της βόρειας Ινδίας!!

Στην κεντρική Ασία τον 3ο π.Χ. αιώνα άνθιζε ο ελληνικός πολιτισμός. Οι επίγονοι της στρατιάς τους Μεγάλου Αλεξάνδρου είχαν ιδρύσει περίλαμπρες πόλεις. Αυτές οι πόλεις ήταν
κοσμημένες με θέατρα, στάδια, βιβλιοθήκες, σχολές, ανάκτορα και γενικά ό,τι άλλο ξεχώριζε τους Έλληνες από τους βαρβάρους που περιτριγύριζαν τις πόλεις. Μεγάλοι δρόμοι ένωναν αυτές τις πόλεις μεταξύ τους που αποτελούσαν μικρές οάσεις πολιτισμού μέσα στα βαρβαρικά έθνη που τις περιέβαλαν. Τα ονόματα των πόλεων ήταν ελληνικά όπως Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια, Ευθυδήμεια, Ευκρατίδεια, Δημητριάς και αλλά. Η Ελλάδα της Ασίας προόδευε και μεταλαμπάδευε τα ελληνικά ήθη και έθιμα, καθώς και την γλώσσα στους γύρω λαούς. Το εμπόριο ανθούσε μεταξύ μακρινών επαρχιών και εθνών, καθώς όλοι οι κύριοι δρόμοι που κατέληγαν στην Μεσόγειο περνούσαν από εκεί. Για την διεξαγωγή του εμπορίου χρειάζονταν χρήματα, γι’ αυτό τον λόγο οι Έλληνες ηγεμόνες της περιοχής από την αρχή έκοψαν νομίσματα σύμφωνα με τα ελληνικά πρότυπα και φέροντας πάνω τους ελληνικές επιγραφές.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον γεννήθηκε και ο Ευκρατίδης από Έλληνες αποίκους της κεντρικής Ασίας. Για τα χρόνια της νεότητάς του δεν γνωρίζουμε πολλά, αν και είναι σίγουρο πως υπηρέτησε στον στρατό του Ελληνιστικού βασιλείου της περιοχής του. Από νωρίς έδειξε τις στρατιωτικές και ηγετικές ικανότητες που διέθετε, μαζεύοντας γύρω του και άλλους Έλληνες πολεμιστές που τον ακολουθούσαν. Ο Ευκρατίδης είχε δύο γιους, τον Ηλιοκλή και τον Πλάτωνα.

Εκείνη την εποχή βασιλιάς της Βακτρίας (βόρειο Αφγανιστάν) της περιοχής που μαζί με την Γανδαρίδα (περιοχή βόρειου Ινδού) είχαν εξελληνιστεί περισσότερο απ’ όλες τις περιοχές της κεντρικής Ασίας, ήταν ο Δημήτριος Β’.

Επαναστάτησε κατά του Δημητρίου Β’ το 171 π.Χ. και έγινε κύριος των βορείων περιοχών της Βακτρίας, επωφελούμενος της απουσίας του στα νότια του Ινδοκαυκάσου (Χιντοκούς). Όταν επέστρεψε ο Δημήτριος Β’ είχε μαζί του 60.000 στρατιώτες, ενώ ο Ευκρατίδης μονάχα 300. Δεν ξέρουμε αν έγινε μάχη ή πού έγινε, πάντως μετά από εκείνη την φάση ο Ευκρατίδης γίνεται ηγεμόνας της Βακτρίας (βόρειο Αφγανιστάν), της Αρείας (δυτικό Αφγανιστάν), της Δραγγιανής (σύνορα Αφγανιστάν-Ιράν), της Μαργιανής (Τουρκμενιστάν), της Αραχωσίας (νότιοανατολικό Αφαγανιστάν), στις Παραπομισάδες (βόρειος Ινδός-τμήμα Πακιστάν) και της δυτικής Γανδαρίδας επίσης στο Πακιστάν.

Η Βασιλεία του Ευκρατίδη ήταν συνετή βοηθώντας τον Ελληνικό πολιτισμό να εξαπλωθεί και πέραν του Ινδού ποταμού. Έκοψε νομίσματα με την μορφή του όπου χρησιμοποίησε το προσωνύμιο μέγας για πρώτη φορά «ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΚΡΑΤΙΔΟΥ». Στον εμπροσθότυπο αυτού του νομίσματος είναι η κεφαλή του Ευκρατίδη και από πίσω οι Διόσκουροι με κλαδιά φοίνικα στο ένα χέρι και δόρυ στο άλλο. Αυτό το νόμισμα τυπώθηκε στο χαρτονόμισμα του Αφγανιστάν το 1939. Το Ελληνικό βασίλειο άκμαζε όταν ο Ευκρατίδης εξεστράτευσε εναντίον της Ινδίας, στην διάρκεια της απουσίας του εισέβαλαν στην Βακτρία οι Πάρθοι με αρχηγό τον Μιθριδάτη Α’.

Όταν επέστρεψε στην Βακτρία ο Ευκρατίδης γύρω στο 159 π.Χ., βρήκε οικτρό θάνατο από τα χέρια του ίδιου του γιου του Πλάτωνα που τον δολοφόνησε για να πάρει τον θρόνο. Ήταν τέτοια η κακία του Πλάτωνα που πέρασε πάνω από το αίμα του σκοτωμένου πατέρα του με το άρμα και είπε πως δεν σκότωσε τον πατέρα του, αλλά έναν δημόσιο εχθρό. Τον θάνατό του εκδικήθηκε ο άλλος του γιος Ηλιοκλής σκοτώνοντας τον Πλάτωνα και έτσι ονομάστηκε Ηλιοκλής ο Δίκαιος. Έτσι τέλειωσε ο βίος του Έλληνα βασιλιά της Βακτρίας που μεγαλούργησε στα βάθη της Ασίας. Ο Ευκρατίδης έμεινε στις παραδόσεις των λαών της περιοχής ως ο βασιλιάς των 1.000 πόλεων, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την έκταση και την δύναμη του βασιλείου που έφτιαξε.