Ρέκβιεμ για έναν δημόσιο υπάλληλο….

Προφανώς και δεν περιμένετε εμένα για να μάθετε οτι η ζωή είναι άδικη. Ομως, ορισμένες φορές είναι τέτοιο το μέγεθος της αδικίας που σε αναγκάζει να σκεφτείς πως δεν γίνεται να τελειώνει έτσι. Κάπου θα….
πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους επανόρθωση. Η ελπίδα άλλωστε, πεθαίνει τελευταία…

Το Φίλιππα τον γνώρισα το 2005. Υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών. Από την πρώτη στιγμή τον έβλεπα με καχυποψία.  Ξέρετε όλα αυτά που λένε για τους δημοσίους υπαλλήλους και ιδιαίτερα αυτούς  των ΔΟΥ. Επιπλέον, είχε και ένα άλλο ….ελάττωμα. Ηταν αμετανόητος…πασόκος.

Ο φίλος που  τον σύστησε, όμως, επέμενε να τον γνωρίσω. Ετσι αρχίσαμε να κάνουμε παρέα, αραιά και πού. Εκείνη την περίοδο η εταιρεία στην οποία εργαζόμουν, αντιμετώπιζε προβλήματα  και ο Φίλιππας, αν και με ήξερε λίγο καιρό, ερχόταν κάθε μέρα με ειλικρινή διάθεση να βοηθήσει. Δυο-τρείς φίλοι μου που έτυχε να πάνε στην ΔΟΥ που δούλευε, «σκίστηκε»  να τους εξυπηρετήσει. Εναν μάλιστα τον βοήθησε να γλυτώσει ένα πολύ μεγάλο πρόστιμο, που με ελαφριά την καρδιά του είχε επιβάλλει κάποιος ασυνείδητος και ζητούσε μίζα για να διευθετήσει το ζήτημα. Ο φίλος μου, απο μόνος του, προθυμοποιήθηκε να κάνει ένα «δωράκι» στον Φίλιππα για την εξυπηρέτηση, αλλά του το έτριψε κατάμουτρα.

«Τι φρούτο, ρε εσύ, είναι αυτός ο δικός σου, μόνο που δεν με πέταξε με τις κλωτσιές»!

Ο Φίλιππας ήταν ο ορισμός του συνειδητού και εντίμου δημοσίου υπαλλήλου. Εκανε τη δουλειά του άψογα γιατί την αισθανόταν ως υπηρεσία προς την Πολιτεία.

Οταν το 2005, ο Αλογοσκούφης αύξησε τον ΦΠΑ κατά 2 μονάδες, μου τηλεφώνησε έξαλλος. «Να τους πείς οτι δεν ξέρουν τι τους γίνετε!» Πάλι δεν τον πήρα σοβαρά. Το ….πασοκικό παρελθόν, γάρ.

Μια μέρα με έβαλε κάτω και μου έδειξε μια (εμπιστευτική) πρόταση για την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος στην Ελλάδα, που εκπόνησαν ειδικοί του IRS  που προσεκλήθησαν για το  σκοπό αυτό.

«Και γιατί δεν προχώρησε», τον ρώτησα οταν διάβασα τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προτάσεις (επίκαιρες ακόμα και σήμερα).

«Καλά σε ποιά χώρα ζείς;»

Με τον καιρό γίναμε φίλοι.

Δυο-τρείς φορές την εβδομάδα συναντιόμασταν …υποχρεωτικά. Και ο Φίλιππας γκρίνιζε για τα  στραβά του φορολογικού μας συστήματος που καταστρέφουν την οικονομία της χώρας.

Τ0 2009, μετά τις εκλογές, τον κάλεσαν σε κάποια επιτροπή για την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος.

«Να πάω;» με ρώτησε.

«Και δεν πηγαίνεις;»

Πήγε δυο-τρείς φορές και ύστερα τα βρόντηξε και έφυγε.

«Αυτοί δεν είναι μόνον άσχετοι. Είναι και επικίνδυνοι γιατί νομίζουν οτι τα ξέρουν όλα!» Ηπιε τρείς καφέδες για να ηρεμήσει.

Οταν η Κυβέρνηση Παπανδρέου μοίραζε το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης τον Δεκέμβριο του 2009, με έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο ωρυόμενος για τη σπατάλη που γίνεται.

«Μας πάνε κατ’ ευθείαν στο γκρεμό», μου είπε μια μέρα λίγο πριν απο τα Χριστούγεννα του 2009.

Ο Φίλιππας πίστευε οτι η Χώρα μπορούσε να σωθεί αν η Κυβέρνηση  ακολουθούσε ένα στοιχειωδώς σοβαρό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Ηταν,επίσης, πεπεισμένος, οτι το μνημόνιο αποτελούσε συνταγή καταστροφής.

Σε πολλά απο τα άρθρα που έγραφα εδώ στο Antinews, χρησιμοποιούσα ιδέες και σκέψεις του.

Μια μέρα, απογοητευμένος με την παράδοση της χώρας στην τρόϊκα, μου έφερε τις ιδέες του, για την ακρίβεια επρόκειτο για συγκεκριμένες προτάσεις, για την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος της χώρας.

«Δώστες στον Σαμαρά», μου λέει.

Κάναμε κάτι ακόμα καλύτερο. Του κλείσαμε ένα ραντεβού με τον Σαμαρά, χωρίς να το ξέρει ο ίδιος. Ηταν λίγο πριν το Ζάππειο.  Ο Αντώνης Σαμαράς τον συμπάθησε από την πρώτη στιγμή. Η πρώτη εκείνη συνάντηση θα κράτησε ένα δίωρο. Μετά ακολούθησε άλλη μια, οι δυό τους. Ο Σαμαράς και ο Φίλιππας, χωρίς κανέναν άλλο. Ηταν ένα Σάββατο μεσημέρι στην Κηφισιά.

Ο Φίλιππας εργάστηκε επι δυο βδομάδες και μια μέρα μου παραδίδει ένα κείμενο 25 σημείων. «Να τις παραδώσεις στον Πρόεδρο. Τις περιμένει».

«Γιατί δεν τις παραδίδεις εσύ;»

Δεν μου απάντησε, αλλά ήταν προφανές ο,τι αισθανόταν άβολα να πάει στα Γραφεία της ΝΔ.

Πήρα τον Φάκτορα και παραδώσαμε τα «25 σημεία» του Φίλιππα στον Αντώνη Σαμαρά. Στα χέρια του.

Οταν μετά απο μερικές μέρες είδαμε τις ανακοινώσεις του Σαμαρά στο Ζάππειο, όλες οι προτάσεις του Φίλιππα, ήταν ενσωματωμένες στο πρόγραμμα που ανακοίνωσε.

Μου τηλεφώνησε, συγκινημένος. Βουρκωμένος.

«Ρε εσύ, ο μεγάλος τα ανακοίνωσε όλα!»

Ο Φίλιππας έγινε προσωπικός οπαδός του Αντώνη Σαμαρά και ο τελευταίος του τηλεφωνούσε συχνά και τον συμβουλευόταν για φορολογικά, κυρίως, ζητήματα.

Ο Φίλιππας παρέμεινε ένας σεμνός υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών, που έμενε ακόμα στο νοίκι.

Δεν πήρε ποτέ μεγάλες θέσεις.

Ισως γιατί δεν πήγε σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία και Κολέγια, παρά μόνο σε κάποιο ταπεινό δημόσιο γυμνάσιο, κάπου στην Αχαϊα.

Ισως γιατί δεν έκανε μεταπτυχιακά σε φημισμένα πανεπιστήμια, αλλα τελείωσε την ΑΣΟΕ.

Ισως γιατί δεν είχε  καρριέρα σε μεγάλες επιχειρήσεις, ούτε  πλούσιο βιογραφικό, αλλά ήταν μια ζωή ένας συνεπής δημόσιος λειτουργός, που έκανε καλά τη δουλειά του.

Ισως γιατί απεχθανόταν τις υψηλές θέσεις και τα αξιώματα και τώρα τελευταία προτιμούσε να παίζει με την κόρη του.

Ισως γιατί διέθετε τον κοινό νού και σιχαινόταν τις παρόλες και τα ακαταλαβίστικα σχέδια.

Ισως γιατί τιμούσε τη θέση που του εμπιστευόταν η Πατρίδα του και δεν την εκμεταλλευόταν για ίδιον όφελος.

Την Παρασκευή, κατά τις 3 το πρωϊ, ο Φίλιππας σηκώθηκε να πιεί ένα ποτήρι νερό.

Και την κοπάνησε ο μπαγάσας…..

Το Σάββατο,  όλο το χωριό του, μαζεύτηκε στο ξόδι του…..

Μπροστά στην εκκλησιά δέσποζε ένα  στεφάνι με λευκά τριαντάφυλλα και λευκά χρυσάνθεμα.

«Αντώνης Κ. Σαμαράς-Πρωθυπουργός»

«Μα τον ήξερε ο Σαμαράς;» Απορούσαν οι περισσότεροι.

Ούτε στους φίλους του δεν το είπε ο άτιμος….Αλλοι θα το είχαν κάνει βούκινο….

Καλο κατευόδιο, ρε φίλε….

Κώστας Ροδινός

http://www.antinews.gr/

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *