Ανοικτή επιστολή στον κ. Γιώργο Σταθάκη, Υπ. Οικονομίας

Κ. Υπουργέ,
Η εξάχρονη κατάσταση της ανέχειας έχει πλέον μεταφερθεί και σε κοινωνικά στρώματα τα οποία πριν από δύο ή και έναν χρόνο κατατάσσαμε στην μεσαία ή ανώτερη τάξη.
Αυτή η φοβερή αίσθηση των ανθρώπων που η οικονομική κρίση και
οι επιλογές των προηγούμενων Κυβερνήσεων εξαθλίωσαν, της υστέρησης και του αδιεξόδου συναισθήματος του να μην μπορείς να ξεφύγεις από αυτή την κατάσταση – ότι αξίζεις κάτι καλύτερο που δεν έρχεται ποτέ, ότι πλέον δεν υπάρχει κάτι καλύτερο, είναι αυτή που έχει τσακίσει τον Έλληνα. Ένας άνθρωπος που δεν του έχει απομείνει τίποτα και αναγκάζεται να αφεθεί στην οποιαδήποτε διάθεση βοήθειας τρίτων, με απόλυτη αίσθηση και επίγνωση της θέσης του που άλλοτε του επιτρέπει να είναι ευγνώμων και άλλοτε την απεχθάνεται. Η αξιοπρέπεια πια μοιάζει με μια έννοια που την κατέχουν μόνο οι έχοντες” και αυτοί, όσο πάνε λιγοστεύουν.
Όταν δε υπάρχουν και περαιτέρω ευθύνες απέναντι σε οικογένεια και παιδιά, τότε το συναίσθημα είναι ακόμη πιο βαρύ και η κατάθλιψη είναι πολλές φορές αναπόφευκτη.
Στα έξι χρόνια πολλοί συμπολίτες μας βρέθηκαν και βρίσκονται ακόμη σε αυτή την δύσκολη θέση. Άνθρωποι που αδυνατούν πλέον να στηρίξουν και να διαχειριστούν τη δική τους ψυχολογική κατάσταση αδυνατούν να το κάνουν και για τους γύρω τους, με αποτέλεσμα να εντείνονται τα προβλήματα. Και προβλήματα που ήδη προϋπήρχαν να γίνονται ακόμη μεγαλύτερα.
Κύριε Υπουργέ, σας τα γράφω αυτά θέλοντας να καταλήξω στην λύση των Κοινωνικών Παντοπωλείων.
Κακά τα ψέματα – τα κοινωνικά παντοπωλεία μπήκαν στη ζωή μας, επιτελούν ένα κοινωνικό έργο και βοηθούν χιλιάδες συνανθρώπους μας.
Θα λέγαμε πως ευχή και ελπίδα όλων, είναι αυτά τα κοινωνικά παντοπωλεία να εκλείψουν σε κάποια στιγμή και να επανέλθουμε πάλι στους κανονικούς γνώριμους ρυθμούς μας. Λιτός ο βίος, δεν διαφωνούμε αλλά όχι λειψός.
Ένα όμως, είναι το σίγουρο, μέχρι να επανέλθουμε σε αυτό που όλοι ευχόμαστε, όσο ακόμη το μόνο υπολογίσιμο, θα είναι αυτή η ίδια η επιβίωση, θα έχουμε ανάγκη την ύπαρξη αλλά και την δημιουργία αυτών των κοινωνικών παντοπωλείων…
¨Όχι όμως κ. Υπουργέ με την σημερινή τους μορφή. Αν θέλετε να κάνετε πράξη τις εξαγγελίες σας για αξιοπρέπεια αλλάξτε λίγο και το καθεστώς λειτουργίας τους.
Πολύ καλά κάνουν και προσφέρουν δωρεάν τα βασικά είδη ανάγκης.
Τις τσάντες από μακαρόνια, όσπρια, αλεύρι, ζάχαρη, αλάτι, λάδι. Ότι έχει εξασφαλιστεί μετά από τις επίμονες προσπάθειες των εθελοντών και αυτώ που μπορούν ακόμη να προσφέρουν με πολλή αγάπη, γενναιοδωρία και ευγένεια.
Όμως εσείς μπορείτε να παρέμβετε στις ελληνικές (όσες ακόμη υπάρχουν) βιομηχανίες και να τους δώσετε κίνητρο να γεμίσουν τα ράφια των Κοινωνικών Παντοπωλείων με όλα τους τα προϊόντα σε τιμές κόστους.
Χωρίς μεσάζοντες, χωρίς καρτέλ, χωρίς όλους αυτούς που δημιούργησαν το απάνθρωπο «5 στο χωράφι αλλά 15 στο ράφι» .
Αυτό θα είναι ένα πρώτο μεγάλο βήμα για όλους μας. Να μπορούμε να στηρίξουμε ένα κοινωνικό παντοπωλείο που θα μας προσφέρει ελληνικά προϊόντα σε τιμές κόστους, σε τιμές που μπορούμε να αντέξουμε ως κοινωνία.
Να γίνουμε εμείς οι καταναλωτές η κινητήρια δύναμη που θα διαλύσει τα καρτέλ και τους μεσάζοντες που μένοντας ουσιαστικά χωρίς τα λεφτά μας, θα γίνουν παρελθόν.
Κύριε υπουργέ από σας περιμένουμε γενναίες παρεμβάσεις, κυρίως σε θέματα που αφορούν την αξιοπρέπειά μας. Αυτή τσαλαπατήσανε τόσα χρόνια και αυτή ζητάμε πίσω. Εκεί που η ανθρώπινη αξιοπρέπεια πήγε να εξευτελιστεί, θέριεψε μέσα από την ανέχεια, τη δυστυχία και τον πόνο και έδειξε το μεγαλείο της… Είτε στην κάλπη είτε στις πλατείες με τους Έλληνες ενωμένους.
Η προσφορά στα Κοινωνικά παντοπωλεία πρέπει και θα συνεχιστεί όσο ακόμη σαν Έλληνες μπορούμε και αντέχουμε να δείχνουμε το ανθρώπινο πρόσωπο που πρέπει να έχουμε όλοι απέναντι στους συνανθρώπους μας, ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητας, χρώματος, όσους περνούν δύσκολες στιγμές.
Δώστε μας όμως και την δυνατότητα να γίνουμε καταναλωτές στα Κοινωνικά Παντοπωλεία. Υπεύθυνοι και ώριμοι καταναλωτές απέναντι σε ΤΙΜΙΕΣ τιμές.
Ακόμη και αν με τη βελτίωση της οικονομίας σιγά -σιγά οι δραματικές εικόνες πλέον θα αρχίσουν να μειώνονται και – σύντομα ελπίζω – φτάσουμε στην στιγμή και την ώρα που κάποιοι θα πιστέψουν πως τα κοινωνικά παντοπωλεία δεν θα χρειάζονται καθόλου, τότε θα είναι η στιγμή που τα Κοινωνικά Παντοπωλεία θα χρειάζονται. Σαν σχολεία, αγάπης, αλληλεγγύης, ανθρωπιάς, υπευθυνότητας, ωριμότητας και αξιοπρέπειας ενός λαού.