Μήπως καλύτερα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μια ώρα αρχύτερα;

Τις τελευταίες ώρες, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των τελευταίων δημοσκοπήσεων που φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει οριακή πλειοψηφία έναντι της Νέας Δημοκρατίας, οι….
συζητήσεις στα μέσα ενημέρωσης για την ερμηνεία των αποτελεσμάτων, η πολιτική συζήτηση στη χώρα έχει λάβει μια άγρια… ασχήμια.

Η εκρηκτική ανεργία με το εφιαλτικό 28% που φτάνει ή και ξεπερνά το εφιαλτικό 50% στις πιο κρίσιμες ηλικίες, βάζει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό και είναι φυσιολογικό εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών να πιστεύουν ότι είναι ανοικτό το ενδεχόμενο να μη βρουν ποτέ ξανά δουλειά στη ζωή τους. Την ίδια στιγμή, νέοι, μορφωμένοι, καλλιεργημένοι, με φιλοδοξίες και όνειρα, αντιλαμβάνονται ότι ποτέ δεν θα μπορέσουν να δημιουργήσουν, να ανεξαρτητοποιηθούν από τις οικογένειές τους, να δημιουργήσουν οικογένειες, έστω κι αν κάποια στιγμή στο μέλλον μπορέσουν να απορροφηθούν σε δουλειές όμως που καμία σχέση δεν θα έχουν με τα προσόντα τους.

Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έτσι θα γίνει, σημαίνει όμως ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή, αυτή είναι η πεποίθηση που επικρατεί σε αυτή την κατηγορία πολιτών και ενδεχομένως να συμβάλλει στο να καθιστά ελκυστικά, είτε την «αντισυστημική» ρητορική είτε ακόμα και τα κηρύγματα μίσους που στρέφουν την οργή και τη δυνητική εκτόνωσή της ακόμα και στις πιο ακραίες και απάνθρωπες μορφές.

Η «θεωρία των δύο άκρων» που θέλει τη Χρυσή Αυγή και τον ΣΥΡΙΖΑ τα δύο άκρα του πολιτικού συστήματος τα οποία ενισχύονται έχει τεθεί στο απόσπασμα. Η κυβέρνηση, ή για την ακρίβεια, στελέχη της ΝΔ, φέρονται να «κλείνουν το μάτι» στη Χρυσή Αυγή για να αποτραπεί υποτίθεται η εκτροπή της χώρας σε «αριστερά χέρια», παρότι ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, συνεχώς επαναλαμβάνει ότι πρόκειται για ένα «ναζιστικό μόρφωμα» με το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να προκύψει μετεκλογική συνεργασία.

Ευελπιστώντας να συνεισφέρουμε στον δημόσιο διάλογο και επειδή στο παρελθόν έχει υποστηριχτεί σε αναλύσεις του παρόντος διαδικτυακού χώρου ότι «τα άκρα τροφοδοτούν το ένα το άλλο», να διευκρινίσουμε ότι άλλο ήταν το δικό μας σκεπτικό και άλλες οι συνθήκες υπό τις οποίες υποστηρίχτηκε.

Το επιχείρημα ήταν σαφές: Ο «χαζοχαρούμενος», όπως είχε χαρακτηριστικά αποκληθεί, τρόπος με τον οποίον ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αντιμετωπίσει π.χ. το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, με την εθελοτυφλία που οδήγησε στην αντίδραση των χιλιάδων πολιτών που πλήττονταν, έδωσε χώρο για τη δυναμική είσοδο της Χρυσής Αυγής στο πολιτικό σκηνικό. Αυτό είχε εννοηθεί τότε και τίποτε παραπάνω.

Αυτή τη στιγμή τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η κρισιμότητα των στιγμών που περνάει η χώρα καθιστά άκρως επικίνδυνα τα παραδοσιακά πολιτικά παιχνίδια και τους γελοίους πολιτικούς ελιγμούς με σκοπό τη διαιώνιση του ενός ή του άλλου κόμματος στην εξουσία. Εξοργίζουν τους πολίτες και φέρνουν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα, τροφοδοτώντας εκ νέου την άνοδο των εντός ή εκτός εισαγωγικών ακραίους.

Άρα, η κυβέρνηση θα πρέπει να κατανοήσει εγκαίρως, ότι η περαιτέρω «αξιοποίηση» της… τρομολαγνικής ρητορικής είναι αυτή που θα διχάσει τη χώρα και θα οδηγήσει σε περαιτέρω ενίσχυση της Χρυσής Αυγής. Είτε αρέσει είτε όχι. Ανεξαρτήτως των συνεπειών που θα έχει αυτό στην πορεία της χώρας και όλοι ας αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Η Νέα Δημοκρατία αδυνατεί να πιάσει τον σφυγμό της κοινωνίας και την απελπισία που αυτή βιώνει, παρότι γι’ αυτό δεν είναι δίκαιο να ψέξει κανείς τον πρωθυπουργό και πρόεδρό της, Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος είναι βουτηγμένος ολημερίς και ολονυχτίς στα προβλήματα του τόπου προσπαθώντας να βρει τις όποιες λύσεις, ώστε το «καράβι» να αποφύγει την «ξέρα». Ευθύνη έχουν οι ανεξαρτήτως ηλικίας παλαιοκομματικής νοοτροπίας φελλοί που έχουν μαζευτεί γύρω από την εξουσία, όπως άλλωστε πάντα συνέβαινε.

Θα προχωρήσουμε στην υποβολή μιας ριζοσπαστικής και αντισυμβατικής για τα δεδομένα της ελληνικής πολιτικής κουλτούρας πρότασης, καθώς είμαστε βαθύτατα πεπεισμένοι ότι πρώτιστο μέλημα για όλους θα πρέπει να είναι η αποφυγή του διχασμού της ελληνικής κοινωνίας. Για να γίνει αποδεκτή, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι η αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στη χώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη, δεν θα ξεκαθαρίσει όσο σέρνεται μια κατάσταση στην οποία υπάρχει περιθώριο από τη μία ανάπτυξης θεωριών του απόλυτου χάους και από την άλλη υποσχέσεις κάθε είδους και «αντιστασιακής» ρητορικής χωρίς περιεχόμενο.

Για να ξεκαθαρίσει η κατάσταση η χώρα ίσως και να χρειάζεται εκλογές. Να πάει ο λαός στην κάλπη, όμως, όχι υπό την απειλή των δύο ακραίων τοποθετήσεων που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ο Σαμαράς πρέπει να κάνει την πραγματική υπέρβαση. Αφήνοντας κατά μέρος τα περί καταστροφής της χώρας σε περίπτωση που χρειαστεί να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να δηλώσει δημοσίως «εμείς απλώς προειδοποιούμε ότι όσα διακηρύσσονται είναι ανεδαφικά, μη εφαρμόσιμα και θα οδηγήσουν τη χώρα σε μεγάλες περιπέτειες, εάν όμως ο ελληνικός λαός θέλει να το δοκιμάσει, είναι ελεύθερος να το πράξει».

Παράλληλα, να τονίσει ξανά δεσμεύοντας την αξιοπιστία του, ότι η Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να αποτελέσει πολιτικό εταίρο της Νέας Δημοκρατίας, βάζοντας έτσι τελεία στις εσωκομματικές παραφωνίες που δίνουν την ευκαιρία αύξησης της δυναμικής του κόμματος του Νίκου Μιχαλολιάκου, που βρίσκει την ευκαιρία να επιτεθεί στο… σύστημα.

Το επιχείρημα εδώ είναι, ότι ο Σαμαράς θα πρέπει να δείξει δημοσίως ότι ΔΕΝ μπορεί να είναι πλέον «ταμπού» η αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αλλά μέρος του δημοκρατικού παιχνιδιού. Και ο πραγματικά μεγάλος πολιτικός συνδυάζει την ορθολογική διαχείρηση μιας δεδομένης οικονομικής κατάστασης με την κατανόηση των ορίων της κοινωνίας, αφού η εξόντωση της θα ακυρώσει στην πράξη τις όποιες επιτυχίες στον τομέα του δημοσιονομικού εξορθολογισμού.

Από τη στιγμή που διάφοροι στη Νέα Δημοκρατία υποστηρίζουν – όχι αστήρικτα – ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα στο οποίο έχουν συρρεύσει τα «ορφανά του ΠΑΣΟΚ» περιμένοντας να ακολουθήσουν όσα είχαν γίνει μετά την πρώτη επικράτηση του Ανδρέα Παπανδρέου στις εκλογές, ο μοναδικός τρόπος να πατηθεί φρένο στην – κατά τη Νέα Δημοκρατία – εκτός πραγματικότητας ρητορική και την υιοθέτηση των «αιτημάτων» κάθε κοινωνικής ή επαγγελματικής τάξης, είναι η απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα, κάτι που θα γίνει μόνο εάν αναληφθεί η εξουσία από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εάν όντως στη Νέα Δημοκρατία πιστεύουν ότι θα σημειωθεί φυγή κεφαλαίων, θα κλείσουν περισσότερες επιχειρήσεις και η χώρα θα περιέλθει ταχύτατα σε αδιέξοδο και άλλα παρόμοια (εμείς δεν το θεωρούμε απίθανο), ας σταματήσουν να δαιμονοποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ, ας τον αντιμετωπίσουν με πολιτικούς όρους, συνεχίζοντας να αρθρώνοντας το δικό τους πολιτικό μήνυμα. Η πραγματικότητα είναι αυτή που θα προσγειώσει απότομα τις ανεδαφικές προσδοκίες των ψηφοφόρων αλλά και τις ιδεοληψίες – ψευδαισθήσεις των στελεχών, αυτό θα αντικατοπτριστεί και στα ποσοστά του κόμματος μετεκλογικά.

Δεν είναι δυνατόν το επιχείρημα-σύνθημα της «πολυσυλλεκτικότητας» από την άκρα αριστερά μέχρι το κέντρο να είναι βιώσιμη στρατηγική για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μόνο τότε θα διαφανεί εάν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μετατραπεί σε ένα γνήσιο κόμμα εξουσίας, να διατηρήσει δηλαδή την εκλογική του «πελατεία», ή θα υπάρξουν διαρροές με τον σχηματισμό κάποιον κομμάτων είτε στα αριστερά του πολιτικού συστήματος είτε στο κέντρο.

Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αντιληφθεί ότι στη συγκεκριμένη πολιτική μάχη έχει το απόλυτο μειονέκτημα, αφού είναι παγιδευμένη στις επιταγές των ξένων δανειστών, αφού αυτή είναι η επιλογή που έχει κάνει και γι’ αυτήν θα κριθεί. Εφόσον στον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος και η Νέα Δημοκρατία εμμένει στη θέση της, η πολιτική ισορροπία θα αποκατασταθεί μόνο εάν δοκιμαστούν στον πολιτικό στίβο οι ανέξοδες πολιτικές διακηρύξεις.

Όσον αφορά το κυβερνών κόμμα βέβαια, η μειονεκτική στρατηγικά θέση στην οποία έχει περιέλθει αποτελεί και τη νέμεση, αφού εξακολουθούν να ρίχνουν τα πάντα στο ΠΑΣΟΚ, αρνούμενοι να αναλάβουν μέρος της πολιτικής ευθύνης που τους αναλογεί για τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση αυτού του τόπου.

Ας αλλάξουν λοιπόν το παλαιοκομματικό τους τροπάριο που ίσως κάποια χρόνια νωρίτερα είχε νόημα και ας σταματήσουν να αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως την μία πλευρά του νομίσματος, με την άλλη να έχει τη Χρυσή Αυγή. Δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στη δημοκρατία, ούτε όμως και στη μακροπρόθεσμη επιβίωση του δικού τους κόμματος. Ο κόσμος θα συνεχίσει να βλέπει τα τραγικά ποσοστά ανεργίας, τις απολύσεις και την απελπισία στις οικογένειες, ενώ οι υποσχέσεις που δίνονται για την οικονομία αφορούν προς το παρόν μόνο τα νούμερα, όχι τους ανθρώπους.

Εν ολίγοις, με τη στρατηγική που ακολουθούν σήμερα, σκάβουν τον πολιτικό τους λάκκο… Εκτός κι αν αποφασίσουν – θα πρέπει πρώτα να το συνειδητοποιήσουν – ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλο και πάνε στους εταίρους και δανειστές με μια τελείως διαφορετική πρόταση η οποία θα περιλαμβάνει και την πιθανότητα εκλογών, με το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να βλέπει τη χώρα να οδηγείται στον διχασμό λόγω της εμμονής της Μέρκελ στη λιτότητα. Το ότι όλοι αναγνωρίζουν πως σε αυτόν τον τομέα έχει σημειωθεί θεαματική πρόοδος είναι ένα σημαντικό όπλο.

Έχει έρθει η ώρα να απαιτηθούν μέτρα ανακούφισης της κοινωνίας, έχει έρθει η ώρα ίσως ο πρωθυπουργός να απευθυνθεί στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και να συναντήσει έναν-έναν τους ηγέτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξηγώντας την κατάσταση και να προειδοποιήσει για την επικίνδυνη τροπή που λαμβάνουν οι ισορροπίες στην ελληνική κοινωνία. Χρόνος δεν υπάρχει. Την επόμενη των γερμανικών εκλογών η καμπάνια πρέπει να αρχίσει…

defence-point.gr

Use Facebook to Comment on this Post