Μόνο ένας στους δύο διαβητικούς γνωρίζει ότι πάσχει από τη νόσο

Βραδυφλεγή βόμβα για τη δημόσια υγεία αποτελεί ο σακχαρώδης διαβήτης, σύμφωνα… με τους ειδικούς. Από το σύνολο των διαβητικών μόνο το 50% γνωρίζουν ότι πάσχουν από τη
νόσο και την αντιμετωπίζουν, αλλά και από αυτούς οι μισοί προσπαθούν να ρυθμίσουν το σάκχαρό τους. Ο «ρυθμισμένος» διαβητικός ασθενής κοστίζει στο σύστημα υγείας 1.000 ευρώ τον χρόνο, ο «αρρύθμιστος» ασθενής-διαβητικός περισσότερα από 1.600 ευρώ ετησίως, ενώ ο διαβητικός με επιπλοκές κοστίζει περίπου 3.000 ευρώ.

Τις επισημάνσεις αυτές έκαναν οι ειδικοί στο πλαίσιο του συνεδρίου «ΑΤΗΕNS DIABETES FORUM: ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ», που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη υπό την αιγίδα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων-Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη (ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ), του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) και της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ).

Τριπλασιάστηκαν οι διαβητικοί

Την έξαρση της νόσου τις τελευταίες δεκαετίες επισήμανε ο κ. Ανδρέας Μελιδώνης, Παθολόγος-Διαβητολόγος, Συντονιστής Διευθυντής στην Α΄ Παθολογική Κλινική & Διαβητολογικό Κέντρο ΓΝΠ «ΤΖΑΝΕΙΟ. «ΑπΤο 1970 ο διαβήτης εμφανιζόταν στο 3% του πληθυσμού και τώρα ξεπερνά το 10%. Είναι ανάγκη να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του προδιαβήτη, ιδίως στις ομάδες υψηλού κινδύνου» τόνισε.

Ο κ. Χρήστος Ζούπας, Ειδικός Παθολόγος – Διαβητολόγος και Διευθυντής του Διαβητολογικού Κέντρου του «ΥΓΕΙΑ», στην τοποθέτηση του αναφέρθηκε σε μια νέα οντότητα «το diabesity, που καταδεικνύει την αλληλένδετη σχέση διαβήτη και παχυσαρκίας και τη συνολική αντιμετώπισή τους». Ανέφερε δε την εξέταση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης που καθορίζει και μπορεί να προλάβει έναν άνθρωπο που είναι στο προδιαβητικό στάδιο.

Στη σπουδαιότητα της πρόληψης και μέσα από τη σημαντική οικονομική διάσταση του θέματος, αναφέρθηκε κ. Γιάννης Κυριόπουλος, καθηγητής Οικονομικών Υγείας στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας. «Ο ρυθμισμένος ασθενής-διαβητικός «κοστίζει» στο σύστημα υγείας 1.000 ευρώ τον χρόνο, ενώ ο αρρύθμιστος ασθενής-διαβητικός 1.600 ευρώ τον χρόνο. Ένας ασθενής-διαβητικός που παρουσιάζει επιπλοκές «κοστίζει» στο σύστημα υγείας 3.000 ευρώ τον χρόνο» είπε ο κ. Κυριόπουλος.

Αναγκαία η διαχείριση του διαβητικού από ειδικές μονάδες στο ΕΣΥ

Ο πρόεδρος του ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, κ. Χρήστος Δαραμήλας, υπογράμμισε την ανάγκη λειτουργίας εξειδικευμένων μονάδων και ιατρείων για τον σακχαρώδη διαβήτη στα νοσοκομεία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πάθησης, αλλά και για όλες τις παρενέργειες του.

Ο κ. Παναγιώτης Χαλβατσιώτης, Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο «Αττικόν» τόνισε ότι το μεγάλο θέμα στο σακχαρώδη διαβήτη παραμένει η συμμόρφωση των ασθενών στη θεραπεία.

Επισήμανε ότι τα ποσοστά συμμόρφωσης όσον αφορά στα δισκία είναι 36-39% και όσον αφορά στην ινσουλίνη 64%. Παρατήρησε ότι οι νεότεροι σε ηλικία διαβητικοί είναι πιο δύσπιστοι και δύσκολοι ασθενείς, ενώ οι μεγαλύτερης ηλικίας πιο πειθαρχημένοι. Εκτίμησε δε ότι δεν δίνεται ο απαραίτητος χρόνος από τους γιατρούς για τους ασθενείς και τόνισε ότι η πρώτη επίσκεψη στον διαβητολόγο, σύμφωνα με τις διεθνείς οδηγίες, θα πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον 45 λεπτά και όλες οι υπόλοιπες επισκέψεις δεν μπορεί να είναι μικρότερες των 15 λεπτών.

«Η μόρφωση των ασθενών είναι πιο σημαντική από τη συμμόρφωση» είπε η κυρία Γκόλφω Γεμιστού, Πρόεδρος του Συλλόγου Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη Πειραιά και Νήσων, τονίζοντας ότι «είναι λάθος να δίνουμε την τελευταία τεχνολογία στους ασθενείς, χωρίς να τους εξηγούμε πώς να τη χρησιμοποιούν. Ο ίδιος ο ασθενής θα πρέπει να διαχειρίζεται την πάθηση του».

Η κ. Ελίνα Γκίκα, Κλινική Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, Εκπαιδεύτρια Διαβήτη, Υπεύθυνη Τμήματος Ψυχικής Υγείας της Γενικής Κλινικής «ΜΗΤΕΡΑ» και Διδάκτωρ Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στάθηκε στην έλλειψη ψυχολόγων και εξειδικευμένων νοσηλευτών στα δημόσια ιατρεία για το Διαβήτη, γεγονός που πρέπει να αντιμετωπιστεί, καθώς ο διαβητικός «φλερτάρει» με την κατάθλιψη. Αναφέρθηκε στο ταμπού της ινσουλίνης, το οποίο εμποδίζει τους ασθενείς να έχουν καλύτερη και πιο αποτελεσματική θεραπεία. Σημείωσε δε ότι η καθημερινή αγωνία των ασθενών τούς οδηγεί σε ψυχική εξουθένωση λόγω συνεχούς στρες, με αποτέλεσμα την αύξηση του σωματικού τους βάρους και εξήγησε ότι αποδεδειγμένα οι ψυχικές μεταπτώσεις μεταβάλλουν τις τιμές του σακχάρου στο αίμα.