Δεν υπάρχει στην παγκόσμια ιστορία, πιο υπέρτατη θυσία και γενναιότητα από αυτή των 300 Ελλήνων Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες, όχι γιατί δεν υπήρξαν σε άλλες εποχές και τόπους μάχες, αλλά γιατί δεν υπήρξαν ποτέ τόσοι λίγοι άνθρωποι που να αγαπάν τόσο την πατρίδα τους, σε σημείο να πολεμήσουν ενάντια στην οποιαδήποτε λογική και στο τέλος να αγνοήσουν και να γελάσουν με τον ίδιο τον θάνατο και με αυτό τον…
τρόπο, να περάσουν στον αιώνιο κόσμο και στην αιώνια αξία.
Στον Μαραθώνα το 490 π.χ., οι Πέρσες ήρθαν αντιμέτωποι με τον Αθηναίο Στρατηγό Μιλτιάδη και τους τεράστιους πολεμιστές του, που σαν μαχητές από άλλο κόσμο, πολέμησαν και διέλυσαν δεκαπενταπλάσιο σε μέγεθος εχθρό.
Στη Σαλαμίνα, το 480 Π. Χ. με τον Αθηναίο Ναύαρχο Θεμιστοκλή.
Στις Πλαταιές, 479 π.χ. με τον Σπαρτιάτη Αρχιστράτηγο Παυσανία.
Οι Έλληνες πολεμιστές και ήρωες της αήττητης οπλιτικής Μακεδονικής φάλαγγας, τους προκάλεσαν πανωλεθρία. Πέρσες, Μήδοι, Σάκες και λοιποί Ασιάτες, όσοι επέζησαν τράπηκαν σε άτακτη φυγή και πήραν μαζί τους μια για πάντα, το σκότος το οποίο κουβαλούσαν.
Τι μπορούμε να πούμε για τους ήρωες του 1821, που μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, κατάφεραν να ξανά ανάψουν την δάδα του φωτός και να την στείλουν στα πέρατα της πατρίδος και όχι μόνο, κάνοντας τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη να πει ” δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πώς δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις “.
Τι λέξεις θα μπορούσαμε να γράψουμε, οι οποίες θα ήταν άξιες να χαρακτηρίσουν τον άθλο των Ελλήνων μαχητών του 1940, που επανέλαβαν αντάξια των άθλο των ημίθεων του Λεωνίδα και για ακόμη μία φορά στην ιστορία τους και πιστοί σε εκείνα τα ιδανικά που έναν περίπου αιώνα νωρίτερα τους είχαν αξιώσει, να πετύχουν την απελευθέρωση της υπόδουλης Ελλάδας, οι ημίθεοι Έλληνες Στρατιώτες, που αγωνιζόμενοι στα βορειοηπειρωτικά βουνά, έπεισαν ολόκληρο τον Κόσμο ότι, δεν πολεμούν οι Έλληνες σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
Πιο πολύ όμως, θα πρέπει να θυμόμαστε όλον τον Ελληνικό κόσμο, που με εξυπνάδα, ικανότητα και απέραντο ηρωισμό, έσωσε πολλές φορές την υπόλοιπη Ευρώπη, από σίγουρο σωματικό και πνευματικό θάνατο, από την επέλαση, της περσικής βαρβαρικής θρησκευτικής και όχι μόνο, κοσμοθεωρίας.
Ένα θα πρέπει να ξέρετε όλοι εσείς, που δώσατε την ζωή σας για αυτόν τον τόπο, ότι για πάντα θα είναι χαραγμένα στη μνήμη μας τα ονόματά σας, όσο και εάν θέλουν ορισμένες δεκάδες ανθρώπων, να τα σβήσουν.
Απευθύνομε σε όλους τους Έλληνες, αλλά κυρίως στους νέους και τους θυμίζω ότι, σε αυτούς τους αθάνατους Έλληνες μαχητές, που στο πέρασμα των αιώνων μας έδειξαν ότι, αυτός που δεν φοβάται πεθαίνει μία φορά, ενώ αυτός που φοβάται πεθαίνει κάθε μέρα, σε αυτούς λοιπόν οφείλουμε τα πάντα, αλλά κυρίως, τον υπέρτατο σεβασμό και την αιώνια μας αγάπη και την υπόσχεση μας, ότι δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ