ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΟΤΕ. ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΘΕΟΦΑΝΗ ΤΟΜΠΡΑ

Από τις αρχές του 1981 ήταν πλέον φανερό ότι τις επερχόμενες εκλογές θα τις κέρδιζε το ΠΑΣΟΚ.

Παραμονές του Πάσχα του 1981. Με καλεί αναστατωμένος ένας Γενικός Διευθυντής και μου ζητά, εγώ ένας
απλός Υποδιευθυντής να συνοδεύσω τον τότε Υπουργό Συγκοινωνιών ονόματι Μούτσιο για να ευχηθεί στο προσωπικό για τις γιορτές του Πάσχα. Ο Γενικός Διευθυντής αυτός είχε προαχθεί στη θέση αυτή από το κόμμα της ΝΔ (Νέας Δημοκρατίας, το κόμμα που ίδρυσε ο Καραμανλής αμέσως μετά τη δικτατορία).

Του λέω. Κύριε τάδε, νομίζω τον υπουργό θα πρέπει να συνοδεύσει ένας Γενικός Διευθυντής. Δηλαδή εσείς.

Τον είδα να αναστατώνεται και να βρίσκει διάφορες δικαιολογίες. Η ουσία ήταν, ότι εν αναμονή της νίκης του ΠΑΣΟΚ, φοβόταν “να εκτεθεί” συνοδεύοντας, ως ήταν το καθήκον του τον υπουργό της ΝΔ με πρωθυπουργό τότε το Ράλλη. Αφού τον είδα να μην θέλει του λέω τότε τον υπουργό θα πρέπει να τον συνοδεύσει τουλάχιστον ο διευθυντής τάδε. Μου απαντά ότι και αυτός (επίσης προαχθείς από την κυβέρνηση της ΝΔ) δεν θέλει.

Αφού του είπα τότε ότι είναι μεγάλη τιμή για μένα να συνοδεύσω ένα υπουργό της Ελληνικής κυβέρνησης για να ευχηθεί στο προσωπικό για τις γιορτές του Πάσχα, έφυγα.

Σε λίγες μέρες είχα την τιμή να συνοδεύσω τον υπουργό συγκοινωνιών Μούτσιο, νομίζω συγγενή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, σε πολλές υπηρεσίες για να ευχηθεί έστω και προεκλογικά στο προσωπικό, για τις γιορτές του Πάσχα. Που ο Μούτσιος ήταν από την Πρώτη Σερρών, τη γενέτειρα του “εθνάρχη” Καραμανλή και τον γνώριζα προσωπικά από το 1977 όταν είχα αναλάβει ως προϊστάμενος στη θαυμάσια περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας (Καβάλα, Δράμα και Σέρρες). Και είχα εκτιμήσει τη συμπεριφορά του.

Θα πρέπει επίσης να τονίσω από ιδίαν πείρα ότι υπήρξε ένας πολύ σωστός και πολύ καλός υπουργός. Που πλην των άλλων τότε, αφού με είχε συμβουλευθεί δύο φορές απέφυγε να δώσει έργο συντήρησης του ΟΤΕ (των τέλεξ) και κατασκευαστικό (τηλεφωνικών κέντρων) και του τρίτες εταιρίες (στην γαλλική LMT για τα τηλεφωνικά κέντρα). Αφού τον είχα διαβεβαιώσει τότε ότι τα στοιχεία που του έδιναν για να το κάνει ήταν λανθασμένα και ήταν αντιοικονομικό να το έκανε.

Δηλαδή ο υπουργός Μούτσιος δεν ήταν του σημερινού σλόγκαν της Σαμαρικής ΝΔ, «να μην μείνει τίποτε στο κράτος, τίποτε» . Επίσης τον είχα δει στις Σέρρες να συγκινείται όταν εξήραν τον ενδιαφέρον του για την περιοχή, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Για μένα ήταν και πού συμπαθής άνθρωπος.
Και γενικά τότε, το 1981, αισθανόμασταν, αντίθετα με ότι τραγικό συμβαίνει σήμερα, ότι η κυβέρνηση μας ήταν Ελληνική.
Μετά τη ξενάγηση μου είπε ότι θέλει να με κάνει διευθυντή. Του είπα τότε γελώντας ότι δεν προλαβαίνει. Όπως και συνέβη.

Φτάνουμε στον Οκτώβρη 1981 και θριαμβεύει στις εκλογές ο Ανδρέας Παπανδρέου με το σύνθημα της “αλλαγής” και άλλα. Όπως “η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες”, “έξω οι βάσεις του θανάτου”, “ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο” και άλλα παρόμοια. Φανατικός τότε με τον Ανδρέα, ποτέ όμως οργανωμένος, προβλέπω το ποσοστό που πήρε τότε, το 48%. Και το λέω στην τότε υφισταμένη μου υπάλληλο της γραμματείας, τέως συνδικαλίστρια και μετέπειτα ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Καραμάνου, που δεν ήθελε να το πιστέψει. Και μετέπειτα υβρίστριας της ιδιαιτέρας μου πατρίδας (σε αρχείο ήχου και εικόνας wmv (92,9 KB)

Την μέρα που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα τρώγαμε στο σπίτι μου με ένα φιλικό μας ζευγάρι από την Άρτα. Τον Κωστάκη και τη σύζυγο του Δήμητρα πολύ καλή φίλη μας. Ο Κωστάκης ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, αρχοντάθρωπος, συμβολαιογράφος στην Άρτα και οπαδός του ΠΑΣΟΚ. Μόλις όμως ο Κωστάκης ακούει την υπουργοποίηση τέως υπαλλήλου του που τον γνώριζε καλά, μας δηλώνει αμέσως πολύ σοβαρά ότι αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ. Δεν γνώριζα τότε αν είχε δίκαιο ή όχι. Μάλλον δίκαιο είχε με όσα ακολούθησαν

Όλος όμως ο Ελληνικός λαός τότε, ακόμα και οι αντίθετοι του Ανδρέα άρχισαν να πιστεύουν ότι μία καλύτερη εποχή ελευθερίας και όχι κομματικού κράτους άρχιζε για την Ελλάδα και την Κύπρο. Σύντομα αντιληφθήκαμε ότι κάτι δεν πάει καλά.

Υπήρχε τότε στην κρατική τηλεόραση (μόνον κρατική τηλεόραση υπήρχε τότε) μία θεατρική εκπομπή όπου έπαιζε ο ηθοποιός Φασουλής. Βρισκόμενοι σε ένα φιλικό μας σπίτι και παρακολουθώντας την εκπομπή του ευχαριστηθήκαμε, στα πλαίσια της νέας “ελευθερίας” έκφρασης, τη σάτιρα του ηθοποιού Φασουλή για το κυβερνών κόμμα.

Αποτέλεσμα όμως ήταν η άμεση διακοπή της εκπομπής του. Όπως σύντομα και της εκπομπής “Έτσι χωρίς πρόγραμμα” της εξαίρετης Ελληνίδας Μαρίας Ρεζάν (ΠΑΣΟΚ, 1981 έως 1989, «Η Περιπέτεια της Αλλαγής», με την αξέχαστη Μαρία Ρεζάν:http://www.athina984.gr/node/172289. Ακούστε κάνοντας κλικ στο κάτω δεξιό μέρος της ιστοσελίδας στα υπάρχοντα «βέλη». Ένα για κάθε ένα από τα τέσσερα μέρη της ηχογράφησης).

Πολύ σύντομα επίσης έγινε και η αποπομπή του Μάνου Χατζηδάκη από τη θαυμάσια εκπομπή του στο τρίτο πρόγραμμα του ραδιοφώνου.

Συνεχίσαμε να ελπίζουμε ότι αυτά οφείλονταν στη μεταβατική κατάσταση και γινόντουσαν εν αγνοία του Ανδρέα μας που δεν ήταν δυνατόν να “φέρεται έτσι”. Όμως άρχισαν να συμβαίνουν και μερικά άλλα παράξενα και πρωτοφανή.

Μπήκαν αμέσως σε ένα είδος διαθεσιμότητας χωρίς έργο αλλά με καταβολή των αποδοχών τους όσοι είχαν κάνει το “αμάρτημα” να πρόσκεινται στην τότε Νέα Δημοκρατία και που κατά τα άλλα ήταν άριστοι υπάλληλοι και ποτέ οι περισσότεροι δεν είχαν ευνοηθεί από το κόμμα τους. Όπως και ο υποφαινόμενος δεν είχε αδικηθεί παρά το ότι δεν ήταν με το κόμμα της ΝΔ. Το αντίθετο θα έλεγα είχε συμβεί. Είχαμε έτσι τότε τα ονομαζόμενα “ψυγεία” καθώς και τους πρασινοφρουρούς.

Τα ψυγεία ήταν μικρά δωμάτια όπου έβαζαν τους υπό διαθεσιμότητα υπαλλήλους και ήταν σαν ένα είδος γκέτο. Σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι υπάλληλοι φοβόντουσαν να επισκεφθούν τους υπό “απομόνωση” συναδέλφους τους μήπως χαρακτηριστούν αντιδραστικοί από τους “πρασινοφρουρούς” που υπήρχαν σε κάθε κτήριο. Ήταν δε οι πρασινοφρουροί οργανωμένοι στο ΠΑΣΟΚ υπάλληλοι, κάτι σαν ανώτερη αρχή πέραν της υπηρεσιακής. Κάτι πολύ χειρότερο από τους “ιντρούκτορες” της Σοβιετικής Ένωσης. Και υπήρχαν σε κάθε κτίριο, σε κάθε υπηρεσία κτλ. Κάτι σαν το μάτι του ΠΑΣΟΚ παντού.

Προσωπικά επισκεπτόμουν καθημερινά ένα συνάδελφο μου από τα Γιάννενα στο μικρό του ψυγείο – γραφείο. Σε ένα μικρό δωμάτιο ημιορόφου όπου τον είχαν “θάψει” στο κτίριο της νέας μου υπηρεσίας όπου με μετέθεσε αμέσως η νέα Πασοκική διοίκηση του Οργανισμού. Γιατί ως μη οργανωμένος στο ΠΑΣΟΚ δεν ήμουν της απόλυτης τους εμπιστοσύνης ώστε να με άφηναν στην υπηρεσία που ήμουν πριν, που εθεωρείτο εμπιστευτική.

Υποδιοικητής αλλά “ισχυρότερος” από διοικητής του ΟΤΕ, ανέλαβε τότε ο Θεοφάνης Τόμπρας. Τέως στρατιωτικός, με ανάμιξη στην προδικτατορική οργάνωση Ασπίδα, φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου. Άρχισαν τότε περίεργες καταγγελίες κομματανθρώπων του ΠΑΣΟΚ εναντίον συναδέλφων τους.

Όμως ο Θεοφάνης Τόμπρας όπως τον έζησα, που από πολλά χρόνια δεν είναι στη ζωή, δεν ήταν ακριβώς όπως τον περιγράφει η Μητσοτακική προπαγάνδα.

Διοικούσα αρχικά πολύ πριν την έλευση του ΠΑΣΟΚ συνεργεία 800 περίπου ατόμων που δούλευαν σε κτίρια του σε όλη την Αθήνα. Όλα τα συνεργεία αυτά έπρεπε να βρίσκονται στη θέση τους στις 7 το πρωί πράγμα που έπρεπε να ελέγχεται από την κεντρική τους υπηρεσία και με τηλεφωνήματα στα περίπου 70 συνεργεία από τις 7 έως τις τις 7.20. Kαι με πρωινό δειγματοληπτικό επί τόπου έλεγχο από περιοδεύοντες μηχανικούς, εφοδεύοντες όπως τους είχαμε ονομάσει.

Επειδή τα τηλέφωνα των συνεργείων μιλούσαν και δεν ήταν δυνατός ο σύντομος (μέχρι 7.20) έλεγχος είχαμε εγκαταστήσει χειροκίνητο τηλεφωνικό σύστημα συνδεόμενο από την έδρα μας με όλα τα τηλεφωνικά κέντρα της Αθήνας. Έτσι με απευθείας σύνδεση, όχι αυτόματη, ελαμβάνοντο άμεσα οι παρουσίες.

Σκοπός του “εφοδεύοντα” ήταν να φτάνει δειγματοληπτικά σε ένα κτίριο λίγο μετά τις 7.20 και να ελέγχει αν οι τηλεφωνικές παρουσίες που είχαν ληφθεί ήταν ακριβείς. Και αν δεν ήταν θα ακολουθούσε πειθαρχικός έλεγχος. Όμως ποτέ δεν χρειάστηκε να γίνει αφού λόγω του συστήματος παρουσιών και ελέγχου, οι παρουσίες ήταν πάντα ακριβείς.

Μετά μάλιστα και την εμπειρία της δικτατορίας, όπου είχε διακοπεί σε πολλές περιπτώσεις η τροφοδότηση με ρεύμα τηλεφωνικών κέντρων κτλ., είχαμε λάβει πρόνοια να μην είναι δυνατή ποτέ η διακοπή της τροφοδότησης με ρεύμα του χειροκίνητου μας κέντρου.

Κάποιο πρωί λίγο μετά την έλευση του ΠΑΣΟΚ, μου τηλεφωνεί στη νέα μου υπηρεσία ένας παλιός μου υφιστάμενος – συνάδελφος, αυτός που έπαιρνε τις παρουσίες στη παλιά μου υπηρεσία. Αναστατωμένος μου λέει ότι είναι εκεί ο κ. Τόμπρας και θέλει να μου μιλήσει.

Προφανώς είχε προηγηθεί κάποια πρασινοφρουρή καταγγελία ότι πιθανόν να γινόντουσαν παρακολουθήσεις μέσω του χειροκίνητου κέντρου. Και ήταν δυνατόν να γίνει αυτό. Αλλά δεν γινόντουσαν και ούτε διανοηθήκαμε ποτέ κάτι τέτοιο.

Με ρωτά αυστηρά στο τηλέφωνο ο Θεοφάνης Τόμπρας τι είναι αυτό και παίρνει την απάντηση ότι επειδή ότι και να σου πω δεν θα το πιστέψεις να ρωτήσεις τον πρόεδρο Κελαϊδή για να σου πει. Έναν αγνό (από τους λίγους αγνούς) τότε συνδικαλιστή, μέλος του ΠΑΣΟΚ και Πρόεδρο του σωματείου των τεχνικών, που υπηρετούσε ως υφιστάμενος μου στην παλιά μου αυτήν υπηρεσία. Και εκεί έληξε το θέμα.

Πριν επίσης την έλευση του ΠΑΣΟΚ είχα μετατεθεί από την προηγούμενη υπηρεσία μου ως προϊστάμενος στο κεντρικό κτίριο του ΟΤΕ της 3ης Σεπτεμβρίου της Αθήνας, όπου υπήρχαν παντός είδους εγκαταστάσεις και το τηλετυπικό κέντρο.

Λόγω τότε μιας τεράστιας απάτης με το τέλεξ (ένας συμπατριώτης μας έδινε τεράστιες παραγγελίες στο εξωτερικό με πλαστή τότε ταυτότητα τέλεξ, ονοματοδότη όπως λεγόταν), σε συνεργασία με ένα εξαιρετικό έμπειρο στέλεχος, δημιουργήσαμε ένα σύστημα βήμα-βήμα γρήγορης επισήμανσης κάποιου αριθμού τέλεξ με σκοπό την ανεύρεση του απατεώνα. Που γρήγορα βρέθηκε.

Δεν παρέλειψα τότε να τονίσω στο στέλεχος αυτό, που επρόσκειτο στο ΠΑΣΟΚ, ότι για να μην βρει τον μπελά του, δεν έπρεπε να κάνει οτιδήποτε ύποπτο από όπου και αν έπαιρνε εντολή (ακόμα και από υπουργό) χωρίς προηγούμενη ενημέρωση και έγκριση μου.

Πράγματι το στέλεχος περιοδικά με ενημέρωνε για διάφορες περιπτώσεις και έπαιρνε πάντα αρνητική απάντηση εκτός αν επρόκειτο για ορισμένη περίπτωση αντιληπτή, που δεν επιθυμώ να αναφέρω.

Λίγες μέρες μετά και μετά από κάποια πάλιν πρασινοφρουρή καταγγελία, ξανακτυπά το τηλέφωνο μου και ακούω έναν αυστηρό Θεοφάνη Τόμπρα να ερωτά. Ρε Μπίλλη τι είναι πάλιν αυτό το σύστημα του Τέλεξ. Για να πάρει την απάντηση, ρώτησε τον Λεβέντη (ο εξαίρετος τεχνικός που μαζί είχαμε φτιάξει το σύστημα), που είναι εκλεκτό μέλος του ΠΑΣΟΚ να σου πει. Και έληξε πάλιν το θέμα.

Στη συνέχεια βγήκε μία ανακοίνωση ότι ο ΟΤΕ θα πουλούσε “σοσιαλιστικά” όλες τις Μερσεντές του Διοικητή και Υποδιοικητή και ότι θα έπαιρνε μικρά αυτοκίνητα. Παίρνω τότε αμέσως τηλέφωνο τον αείμνηστο Θεοφάνη Τόμπρα και του λέω ότι από ιδίαν εμπειρία όταν είχα συνοδέψει σε περιοδεία διοικητή, αν κάνει μεγάλη περιοδεία με κατσαριδάκι θα κινδυνέψει να σκοτωθεί. Με άκουσε χωρίς να ξεσπά για τη “θρασύτητα” μου. Ευτυχώς δεν πούλησαν τα μεγάλα αυτοκίνητα.

Κάποια στιγμή στη συνέχεια ο Θεοφάνης Τόμπρας βγάζει μία διαταγή ότι δεν θα φέρνουν πλέον τα υπηρεσιακά αυτοκίνητα τους διευθυντες στις 7 το πρωί στο γραφείο τους. Του τηλεφωνώ πάλιν και του λέω ότι όταν οι διευθυντές είναι στις 7 το πρωί στη θέση τους τότε όλοι είναι. Για να πάρω την απάντηση του, ότι αν δεν είναι στη θέση τους οι διευθυντές στις 7 το πρωί θα τους κόψω τα πόδια.

Βέβαια ούτε οι διευθυντές (όλοι) ήταν στις 7 το πρωί στη θέση τους ούτε και τους κόπηκαν τα πόδια. Υπάρχουν και πολλές άλλες ιστορίες με τον αείμνηστο Θεοφάνη Τόμπρα που δείχνουν ότι ήταν συζητήσιμος και εν γένει καλοπροαίρετος.

Έχοντας γνωρίσει “άμεσα”, όλους τους διατελέσαντες μέχρι το 2003 διοικητές του ΟΤΕ οφείλω να παρατηρήσω ότι ο Θεοφάνης Τόμπρας ήταν από τους καλύτερους και άφησε έργο.

Ήταν ένας διοικητής που άκουγε τα στελέχη του.

Για αρκετό καιρό στην αρχή ήταν Υποδιοικητής με Διοικητή άλλον (επίτηδες δεν αναφέρω το όνομα του). Και μόλις που “γλύτωσα” την τιμωρία του Διοικητή αυτού, του οποίου υπέστην την “ανάκριση”. Και γλύτωσα χάριν στη συμπαράσταση φίλου συναδέλφου που ήταν Δ/ντής παρά τη Διοικήσει, του αείμνηστου ονομαζόμενου Κυριάκου Ηλούση. Με ανέκρινε γιατί έδωσα σε ένα άριστο τότε Έλληνα κατασκευαστή ονόματι Κυπριώτη, να κατασκευάσει πολύ λεπτό εξαρτήματα που μας έδινε η SIEMENS 90.000 δραχμές το ένα, μόνον με περίπου 5.000 δραχμές το ένα αν καλώς ενθυμούμαι.

Οι σχέσεις του Θεοφάνη Τόμπρα με τον Διοικητή αυτόν δεν ήταν ότι καλύτερο. Έτσι κάποια στιγμή λόγω του εν λόγω Διοικητή απεφασίσθη η αποπομπή του Θεοφάνη Τόμπρα από τον ΟΤΕ. Έχοντας εκτιμήσει την πολλαπλή συμπαράσταση του στο έργο μου, μόλις έμαθα ότι φεύγει πήγα στο γραφείου του στον 4ο όροφο της Σταδίου 15, να τον αποχαιρετήσω. Ευχαριστήθηκε τότε ιδιαίτερα γιατί είχε πέσει ερημιά στο γραφείο του και ίσως ήμουν ο μόνος υπηρεσιακός που πήγα να τον χαιρετήσω.

Τελικά όμως ανεκλήθη η αποπομπή του Θεοφάνη Τόμπρας και έφυγε ο εν λόγω Διοικητής.

Κάποια στιγμή μετά, που είχα μετατεθεί ως προϊστάμενος στο τυπογραφικό εργοστάσιο του καταλόγου του ΟΤΕ (το γιατί είναι μεγάλη ιστορία) και αφού τότε ενημέρωσα τον αρμόδιο Γενικό διευθυντή, έκανα με το προσωπικό του εργοστασίου μία συμφωνία. Όταν βγάζουν διπλάσια παραγωγή από τη συνήθη που έβγαζαν μέχρι τότε να μπορούν να σχολνάνε ενωρίτερα, όποτε τελείωναν τη διπλάσια παραγωγή. Ήταν τυπογράφοι που δούλευαν το απόγευμα και αλλού και αυτό τους βόλευε. Και η παραγωγή “πετούσε”.

Στη συνέχεια όμως όταν με εισήγηση μου ματαίωσα μία “σικέ” παραγγελία χαρτιού του ανώτερου προϊσταμένου μου διευθυντή και η παραγγελία δόθηκε στην σχεδόν κρατικοποιημένη τότε Σόφτεξ, ο τότε διευθυντής μου με κατήγγειλε στον Τόμπρα ότι κάνω ότι θέλω, διώχνω τον κόσμο πριν λήξει το ωράριο κτλ.

Κάποια στιγμή μετά μου τηλεφωνεί πάλιν ο Τόμπρας και μου λέει με προσποιητή λύπη ότι είναι υποχρεωμένος να κινήσει πειθαρχική διαδικασία κτλ. Αφού του εξήγησα τι γινόταν, του είπα να κάνει ότι νομίζει χωρίς να του πω ότι ήταν ενήμερος ο Γενικός διευθυντής για ότι έκανα. Έτσι (προς μεγάλη θλίψη του προσωπικού που το απόγευμα δούλευε και σε άλλα τυπογραφεία εφημερίδων κτλ) σταμάτησε το σύστημα και η παραγωγή επανήλθε στα “κανονικά” ανεξέλεγκτα επίπεδα. Γιατί πλην των άλλων και κάθε «τυχαίο σκίσιμο»του χαρτιού των τεράστιων ρολό των τυπογραφικών μηχανών (με μια μικρή καρφίτσα) προκαλούσε καθυστέρηση πέραν της μισής ώρας.

Δεν πέρασαν όμως λίγες μέρες και ο Τόμπρας μου τηλεφωνεί για να μου πει όπως μιλούσε. “Ρε Μπίλλη”, να συνεχίσεις το σύστημα σου. Οι πανηγυρισμοί που ακολούθησαν τότε από το προσωπικό του εργοστασίου δεν περιγράφονται.

Στη συνέχεια ο αείμνηστος Τόμπρας με έστειλε να πρωτολειτουργήσω το νέο Μέγαρο του ΟΤΕ στο Μαρούσι του οποίου ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου (ο μετέπειτα “διασώσας” την Ελλάδα) ως υπουργός τότε Παιδείας ήθελε να καταλάβει μία από τις τρεις πτέρυγες του, για να υπουργείο του. Τότε με τη σιωπηλή ανοχή του Τόμπρα και με έγκριση και βοήθεια μου έγινε κατάληψη από γραφεία και υπηρεσίες του ΟΤΕ όλου του μεγάρου και αποφεύχθηκε κατάληψη της μιας πτέρυγας του από τον μετέπειτα “σωτήρα” της Ελλάδας Γιωργάκη – Τζέφρευ Παπανδρέου.

Τον Τόμπρα κατά τη γνώμη μου άδικα τον έστειλαν στη φυλακή για το σκάνδαλο της Tράπεζας Κρήτης του Κοσκωτά. Του Κοσκωτά του γνωστού σκανδάλου Κοσκωτά. Συγκεκριμένα κάθε μέρα οι οικονομικές υπηρεσίες του ΟΤΕ έκαναν διαγωνισμό για το ποια τράπεζα έδινε μεγαλύτερο επιτόκιο για να καταθέσουν τα χρήματα του ΟΤΕ. Και σχεδόν πάντα μεγαλύτερο επιτόκιο έδινε η Τράπεζα Κρήτης του Κοσκωτά. Και επειδή η Τράπεζα της Ελλάδας δεν είχε πει να μην κατατίθενται στην Tράπεζα Κρήτης του Κοσκωτά που απεδείχθη απατεώνας, προφανώς ο αείμνηστος Τόμπρας άδικα φυλακίστηκε για αυτό για να αποφυλακιστεί μετά.

Ένα άλλο συμβάν με τον λίγο “αθυρόστομο” μακαρίτη Θεοφάνη Τόμπρα ήταν και το εξής. Μπαίνει κάποια μέρα σε ένα ανοικτό ανελκυστήρα του Μεγάρου του ΟΤΕ που βρισκόταν υπό συντήρηση με τον τεχνικό συντήρησης στην οροφή από πάνω από το θάλαμο χωρίς να φαίνεται.

Πιέζει ο Θεοφάνης Τόμπρας τα κουμπιά του ανελκυστήρα και αυτό τίποτε. Οπότε λέει ο λίγο αθυρόστομος Θεοφάνης Τόμπρας. «Γ… την παναγία σου» για να πάρει την απάντηση από τον τεχνικό που ήταν από πάνω και δεν ήξερε ποιος το είπε, «Κι εγώ τη δική σου».

Με καλεί έξαλλος τότε στο γραφείο του όπου γνωρίζοντας το επεισόδιο με δυσκολία συγκρατούσα τα γέλια μου και μου λέει σοβαρά-σοβαρά ότι θα με βάλει σε διαθεσιμότητα κτλ. Βέβαια δεν έκανε τίποτε τέτοιο.

Τον Θεοφάνη Τόμπρα κατά τη γνώμη μου άδικα τον έστειλαν στη φυλακή για το σκάνδαλο της Tράπεζας Κρήτης του Κοσκωτά. Του Κοσκωτά του γνωστού σκανδάλου Κοσκωτά.

Συγκεκριμένα κάθε μέρα οι οικονομικές υπηρεσίες του ΟΤΕ έκαναν διαγωνισμό για το ποια τράπεζα έδινε μεγαλύτερο επιτόκιο για να καταθέσουν τα χρήματα του ΟΤΕ. Και σχεδόν πάντα μεγαλύτερο επιτόκιο έδινε η Τράπεζα Κρήτης του Κοσκωτά. Και επειδή η Τράπεζα της Ελλάδας δεν είχε πει να μην κατατίθενται στην Tράπεζα Κρήτης του Κοσκωτά που απεδείχθη απατεώνας, προφανώς ο αείμνηστος Τόμπρας άδικα φυλακίστηκε για αυτό αποφυλακίστηκε μετά.

Θα μπορούσε να γραφεί ολόκληρο βιβλίο για τον Θεοφάνη Τόμπρα το «τέρας» όπως τον παρουσίαζε ο Μητσοτάκης. Το ποιοι όμως ήταν τέρατα αποδείχθηκε στις μέρες μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί κανείς να καταμαρτυρήσει πολλά και στον μακαρίτη Θεοφάνη Τόμπρα.

Στην τελευταία τηλεφωνική συνομιλία μας όταν πλέον δεν ήταν διοικητής, λίγο πριν πεθάνει, με ρώτησε έκπληκτος “Ρε Μπίλλη ακόμα δεν σε έκαναν Γενικό;” Ήξερε βέβαια ότι αν δεν ήσουν οργανωμένος σε ένα από τα δύο κόμματα απλά σε ανεχόντουσαν μέχρι ένα σημείο.

Ο Θεοφάνης Τόμπρας παρέδωσε (επί ΝΔ Μητσοτάκη) στον επίσης άξιο διάδοχο του Διευθύνοντα Σύμβουλο του ΟΤΕ Καθηγητή Δημήτρη Κουρεμένο, έναν οικονομικά εύρωστο ΟΤΕ που είχε εξελιχθεί αρκετά τεχνολογικά.

Ήταν όμως πολύ θλιβερή η εικόνα στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΤΕ τη δεκαετία του 90, κάθε φορά που άλλαζε λόγω αλλαγής κυβέρνησης η διοίκηση του ΟΤΕ να αλλάζουν όλοι οι κομματικά προσκείμενοι στο αντίθετο κόμμα διευθυντές.

Έτσι κάθε φορά (μετά την προαγωγή μου σε δ/ντή από τον Καθηγητή Κουρεμένο γιατί το ΠΑΣΟΚ μόνον κομματικούς μέχρι πριν την κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε διευθυντές, πράγμα που άλλαξε μετά από τη Διοίκηση του Πέτρου Λάμπρου) που άλλαζε κυβερνών κόμμα έβλεπα στις συνεδριάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΤΕ νέους συναδέλφους δ/ντές. Με μόνον εμένα από τους προηγούμενους, να παραμένω ως ακομμάτιστος. Θλιβερή πράγματι εικόνα.

Ο Καθηγητής Κουρεμένος προσπάθησε, μάταια όμως, να πείσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη, για την μη ιδιωτικοποίηση του.

Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι ο Καθηγητής Κουρεμένος ήταν ένας εξαιρετικός Δ/νων σύμβουλος που απέτρεψε τα σχέδια καταστροφής του ΟΤΕ των «ειδικών» της ΕΕ που τους είχε φέρει ο Μάνος. Και με τα στελέχη του ΟΥΕ προχώρησε σε έναρξη πλήρους εκσυγχρονισμού-ψηφιακοποίησης το0υ ΟΤΕ. Και άρχισε έτσι να προετοιμάζει τον ΟΤΕ για τον ανταγωνισμό.

Πράγμα που συνέχισε μετά η διοίκηση του Πέτρου Λάμπρου, που πήρε τις σωστές αποφάσεις για μεγάλη επιτάχυνση εν όψει του ανταγωνισμού, της ψηφιακοποίησης του ΟΤΕ μέχρι το 2000 και όχι μέχρι το 2015 που προσπάθησαν «εμπειρογνώμονες» της ΕΕ να παρασύρουν τον ΟΤΕ για να τον αφήσουν «γυμνό» στον ανταγωνισμό και να τον κλείσουν χάριν ξένων εταιρειών.

Τελειώνοντας και με πλήρη γνώση παρατηρώ ότι είναι παραμύθια ότι τα δύο συστήματα που προμηθεύθηκε ο ΟΤΕ και επί ΝΔ και επί ΠΑΣΟΚ ήταν δήθεν παλιοσίδερα. Σύμφωνα και με τον διεθνή οίκο αξιολόγησης τηλεπικοινωνιακών συστημάτων Diitberner (http://en.wikipedia.org/wiki/Dittberner ), ήταν από τα πλέον αξιόλογα και με την μεγαλύτερη εμπορικότητα σε όλον τον κόσμο. Και τα πλέον τότε οικονομικά στο διαγωνισμό του 1992, αν ενθυμούμαι καλά. Και κατασκευαζόμενα κατά το μέγιστο τους ποσοστό στην Ελλάδα.

Πολλά όμως τότε συμφέροντα είχαν κηρύξει πόλεμο στον ΟΤΕ υποστηρίζοντας συστήματα του εξωτερικού και ξένες κατασκευαστικές εταιρείες.

Ευριπίδης Μπίλλης

Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ