ΤΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΗΓΜΕΝΑ..

Δυστυχώς ο δρόμος των καλών προθέσεων, περνάει αναγκαστικά μέσα από τη κόλαση. Μέσα στο διαδίκτυο μπορεί να βρει κανείς αμέτρητες σελίδες ανθρώπων που αποφάσισαν να αλλάξουν ρότα, να αναβαθμίσουν τη ζωή τους, να αλλάξουν συνήθειες με….
στόχο τη πνευματική τους αφύπνιση, όπως λένε.

Το πρόβλημα είναι πως ζούμε στη κόλαση. Με μια αρρώστια που απλώνεται αργά και σταθερά γύρω μας και που ίσως δεν έχει προηγούμενο. Κάποτε η δύση ατένιζε με κροκοδείλια δάκρυα τα κακόμοιρα τα παιδάκια του τρίτου κόσμου, καθισμένη αναπαυτικά στο καναπέ, μασουλώντας τα πλούσια εδέσματά της. Προσέχτε λοιπόν όσοι, τόσο εύκολα έχετε αρχίσει να εμφανίζετε ένα πρωτοφανή φανατισμό σε όσα ενδεχομένως κάποτε ήταν “καλές προθέσεις” μη τυχόν και γίνετε κάτι παρόμοιο.

Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στον ειλικρινή αναζητητή και στο ψώνιο. Και τώρα τελευταία τα ψώνια πληθαίνουν. Πληθαίνουν γιατί η ανάζητηση τους, σε ένα άλλο επίπεδο, σε συνδυασμό με τη μόρφωσή τους, τους οδηγούν σε αυτό ακριβώς που υποτίθεται πως προσπάθησαν να αποβάλλουν. Ενα διαφορετικό μεν αλλά το ίδιο τραγικό εγκλωβισμό στο ναρκισσιστικό εγώ τους.

Μπήκα τυχαία σε μια σελίδα που γινόταν μια μάχη μεταξύ των συμμετεχόντων, μια μάχη που είναι πολύ στη μόδα τελευταία, μεταξύ χορτοφάγηων και μη, μεταλλαγμένα και βιολογικά τρόφιμα, εναλλακτικούς τρόπους διατροφής, θεραπείας, διαμονής στο ύπαιθρο και άλλα θαυμάσια πράγματα, που θα ήταν υπέροχα αν δεν…

Μέσα σ΄ολα κάποιος με απλά λόγια αποκάλεσε όσους δεν ακολουθούν τη δική του οδό – που είδε το φως το αληθινό – όσους συνεχίζουν να θρέφονται και να αγοράζουν σαπίλες, ηλίθιους. Εφερε μάλιστα παράδειγμα πως είναι μια ιδανική μέρα ενός συνειδητοποιημένου ανθρώπου, στη διατροφή του, προτείνοντας πως θα έπρεπε να τρώει ένας άνθρωπος για να μην είναι ζώον. Με μια πρόχειρη ματιά το μενού το έκοψα γύρω στο ένα πενηντάρικο τουλάχιστον.

Εκτός του ότι αυτά που πρότεινε, ήταν μάλλον για ανθρώπους που έχουν πάρει μια σύνταξη στα 45, ζουν σε ένα ωραίο αγρόκτημα τύπου φάρμα της άγριας δύσης, ή μένουν σε κάποια ωραία μεζονέτα σε ένα καλό προάστιο κολλητά με ένα άρτιο εξοπλισμένο μαγαζί βιολογικών! Το συγκεκριμμένο άτομο, και πολλά άλλα που παρακολουθώ τι γράφουν μέσα σ΄αυτό το απέραντο καφενείο, ίσως αγνοούσε ή δεν ενδιαφερόταν για το γεγονός πως λίγα μέτρα πιο πέρα ή σε κάποια άλλη συνοικία, μια οικογένεια, σαν τη δική του έψαχνε τα ράφια στο σουπερ μάρκετ της γειτονιάς για να βρει τα ληγμένα…

Ενα μίγμα τόφου, σπιρουλίνας, βιολογικής ντομάτας, γάλα από αμύγδαλα, ξηρούς καρπούς, μέλι και στέβια μπλέχτηκαν κάτω από τη μύτη μου σε ένα απαίσιο μίγμα με αυγά από μεταλλαγμένα κοτόπουλα, κρέας αμφιβόλου σαπίλας και ράτσας, και μια τηγανιά πατάτες στο χιλιοτηγανισμένο λάδι και μου προκάλεσαν, όλα μαζί μια εμετική διάθεση.

Ο πνευματικός κόσμος βαδίζει το δικό του μονοπάτι, ένα προσωπικό ελιτίστικο κλαμπ, δίπλα στις άλλες δυο κατηγορίες. Τους έχοντες σταρχιδιστές και τους μη έχοντες φουκαριάρηδες. Μήπως αυτό δεν γινόταν πάντα? Πόσο εύκολο ήταν η ραφινατέτσα της μόρφωσης και της καλλιέργειας να γίνεται το ίδιο αποκρουστική με την βιαιότητα της δυστυχίας…

Ο καθένας εγκλωβισμένος στις δικές του εμμονές, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων αληθινά φωτισμένων ανθρώπων, που τους διέκρινες ακριβώς από αυτό. Την ανθρωπιά τους και τη ταπεινότητα που είχαν για όσα γνώριζαν. Τη στεναχώρια τους για το γεγονός πως θα ήθελαν όλοι να μοιραστούν τη γνώση τους, να τους τραβήξουν έξω από τη μιζέρια, αλλά όταν δεν το κατάφερναν ήταν εκεί, μαζί με τους “υποδεέστερους” χωρίς να προσβάλλουν, χωρίς να επιδεικνύονται, σε έναν κοινό αγώνα, για την αιώνια μάχη. Την έξοδο από το σκοτάδι…

Τα βιολογικά και τα ληγμένα, ανταγωνίζονται αντάξια τα φουσκωμένα αμερικανικά χάμπουργκερ και τις βρώμικες τριτοκοσμικές γαβάθες.

Γνωρίζουμε αρκετοί από εμάς, δεν είμαστε τόσο ηλίθιοι, πως η ζωή μας είναι γεμάτη από σκουπίδια. Για να λες όμως πως έχεις φτάσει σε ένα άλλο πνευματικό επίπεδο κατανόησης, πρέπει να δείχνεις και τον απαραίτητο σεβασμό σε εκείνους που τρέφονται από τα κανονικά σκουπίδια. Ακόμα και να φας μαζί τους, παραβιάζοντας τους κανόνες σου, αν έχεις τόσα πολλά ώστε να τους αναλάβεις σε υιοθεσία, εκατομμύρια ανθρώπους που πεθαίνουν αβοήθητοι, για να τους δώσεις τα πολύτιμα αγαθά που μπορείς ακόμα να αγοράζεις.

Η πνευματική ελιτίστικη συμπεριφορά είναι πιο αποκρουστική ακόμα κι από εκείνη τη “καφρίλα” που τόσο συχνά επικαλείται για να δείξει τη διαφορετικότητά της. Θα μπορούσα να παραθέσω πάρα πολλά λινκ ανθρώπων που με εκνευρίζουν αφάνταστα με τον απάνθρωπο ανθρωπισμό τους. Ανθρώπους που κλαίγονται για τα ζωάκια – τα λατρεύω τα ζώα κι έχω μαζέψει ένα σωρό αδέσποτα στο σπίτι μου- και την ίδια στιγμή βγάζουν ένα μίσος, μια αηδία για όποιον τους πατήσει λίγο το κάλο της εμμονής τους. Ανθρώπους που μιλάνε για τον ουρανό που έχουν κατακτήσει κι από κάτω από τον υπέροχο παράδεισό τους τα “ανθρωπάκια” πνίγονται στα καζάνια της κόλασης.

Δεν θα δώσω όμως αυτά τα λινκ. Δεν θα ονομάσω κανέναν. Γιατί αυτοί που καταλαβαίνουν αυτό που λέω, ούτε θα το παρεξηγήσουν, ούτε θα απορήσουν, ούτε περισσότερο δεν θα εκνευριστούν, γιατί μοιραζόμαστε κοινά αισθήματα.

Οσο για τα άτομα που αναφέρω, μόλις διαβάσουν κάτι τέτοιο, είναι γνωστό τι θα πουν. Ακόμα ένα φουκαριάρικο ανθρωπάκι που δεν ξέρει τι του γίνεται. Ισως να έχουν και δίκιο. Δεν ξέρω τι γίνεται σε εμένα αλλά παρακολουθώ τι γίνεται στους άλλους. Σε αντίθεση μ΄εκείνους που παρακολουθούν μόνο τι γίνεται στο εγώ τους. Μέχρι του σημείου που να αυτοχειροκροτηθούν και να νοιώσουν περήφανοι γιατί τα κατάφεραν.

Θυμηθείτε μόνο, πόσοι πραγματικά φωτισμένοι άνθρωποι έζησαν φτωχά, ανώνυμα μέχρι κάποιος να ανακαλύψει όλο το έργο τους, κοντά στους ανθρώπους, ακούμπησαν άφοβα πληγές και μοιράστηκαν κρεβάτια με αρρώστους. Μοίρασαν το φαγητό τους στα δυο. Πλούτισαν τη σοφία τους και τις γνώσεις τους από την ίδια τη ζωή, κυκλοφορώντας ανάμεσα στους ανώνυμους ανθρωπάκους και παρακολουθώντας τη ζωή και το θάνατο στην αληθινή του διάσταση. Κι οι περισσότεροι έσβησαν στη ψάθα, ξεχασμένοι ή κυνηγημένοι ή ακόμα και θανατωμένοι από εκείνους που κυνηγούν τους πραγματικά “επικίνδυνους” και όχι τους δήθεν.

Λίγος σεβασμός λοιπόν σε όλους τους ενθουσιώδεις αναζητητές της αλήθειας, γιατί οι μανάδες εκπαιδεύονται πως να δίνουν ληγμένα τρόφιμα στα παιδιά, και τα αδέσποτα ζώα και άνθρωποι μαζί, τσακώνονται για το καλύτερο κομμάτι στα σκουπίδια, ότι και ναναι…

Ας συμμαζευτούμε λιγάκι, ας κατεβούμε λίγο από το θρόνο του μεγαλείου μας και της φιλαρέσκειά μας, γιατί έρχονται εποχές που το πρόβλημά μας δεν θα είναι απλά τα μεταλλαγμένα, η χορτοφαγία ή η κρεατοφαγία, το αδυνάτισμα ή το πάχος, τα βιολογικά ή τα σάπια τρόφιμα, αλλά το πως να ξεφύγεις από τους κανίβαλλους που θα εισβάλουν στην αυλή σου πεινασμένοι. Το θεωρείται υπερβολή και καταστροφολογία αλλά εύχομαι να βγω ψεύτρα, πολύ φοβάμαι όμως ότι η ευχή μου θα πέσει στο βρόντο μάλλον….

Σε κάποιες άλλες εποχές, αν παλέψουμε για να συμμαζέψουμε λίγο αυτή την αηδία που απλώνεται γύρω μας, αν διώξουμε το κακό που έχει απλωθεί σαν μόλυνση στη ζωή μας, θα έχουμε όλο το χρόνο να τσακωθούμε και να συμφωνήσουμε και να βγάλουμε στο φως αλήθειες κρυμμένες και ξεχασμένες. Τώρα όμως είναι ανάγκη να μην πέσουμε στην παγίδα να μοιράσουμε τους ανθρώπους σε χρήσιμους και άχρηστους γιατί δεν θα διαφέρουμε σε τίποτα από αυτούς που στέκονται απέναντί μας. Δεν περισσεύει κανείς. Περισσέουν μόνο εκείνοι που χειραγωγούν τους ανθρώπους να το βλέπουν έτσι.