ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ BLOGS

Σταμάτης Κυριακάκης

Διαβάζοντας το άρθρο της κ. Αρτέμιδας Καπούλα στις 31 Μαΐου συγκινήθηκα. Έφερνε τη φωνή μιας αξιοπρεπέστατης γυναίκας σαν όλες τις Ελληνίδες ΜΑΝΕΣ, σε ένα ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ΘΕΜΑ. Σκέφτηκα να της γράψω κάτι. Άνοιξα το κείμενο και έπεσα επάνω στα προηγηθέντα σχόλια!! Με έπιασε απελπισία. Πόσο κενός πρέπει να είναι κάποιος, όταν σε….
ένα τέτοιο κείμενο, απαντά με άσχετα και ανούσια πράματα! Όταν με αυτό τον τρόπο μηδενίζει τα συναισθήματα για τα παιδιά μας και το μέλλον τους και μάλιστα τα συναισθήματα μιάς μάνας. Είναι πολύς καιρός τώρα που γίναμε όλοι καθημερινοί αναγνώστες των BLOGS. Άλλοι από αγάπη, άλλοι από ανάγκη ενημέρωσης, άλλοι για να βγάζουν τα εσώψυχα τους, και άλλοι για διάφορους άλλους λόγους, βρίσκονται εδώ με διάφορους τρόπους. Από τον πρώτο καιρό μας χαρακτήριζε μια αντιπολιτευτική διάθεση, ή για να το πω καλύτερα μια διάθεση καταγγελίας των κακώς κείμενων. Μέσα από αυτές τις σελίδες, πολλοί πήραμε θάρρος να κάνουμε ένα βήμα ακόμα, αρχίζοντας δειλά δειλά να γράφουμε τις σκέψεις μας. Σκέψεις που στην αρχή το ίδιο το μέσο μας έδινε τη δυνατότητα να κρατάμε την ανωνυμία μας ενώ μπορούσαμε να λέμε ότι θέλουμε. Έδινε όμως και τη δυνατότητα σε άλλους να μας κρίνουν, να μας κατακρίνουν, και γενικά να αρχίζει να διαφαίνεται ένας διάλογος και μια ανταλλαγή απόψεων, που μας γέμιζε ελπίδα για την επόμενη μέρα. Σιγά σιγά ξεπεράσαμε το φόβο της ανωνυμίας, όχι όλοι βέβαια, Άρχισαν να δημιουργούνται και πολλά άλλα BLOGS με διάφορα ονόματα και κατευθύνσεις και κάπου μας γέμισε αισιοδοξία ο πλουραλισμός και η ανάπτυξη όλων των ιδεών. Ένα μεγάλο βήμα επικοινωνίας και Δημοκρατίας. Σήμερα στις δύσκολες μέρες που περνάμε η πληροφόρηση έγινε άμεση έγκυρη και πολυδιάστατη. Ένας πραγματικός θησαυρός στην υπηρεσία του Ενημερωμένου Πολίτη.

Ενώ λοιπόν θα περιμέναμε να εξελιχθεί ο διάλογος , να γίνει πιο μεστός και πιο βαθύς , άρχισε να ωριμάζει ένα περίεργο και καθόλου επιτιμητικό φαινόμενο. Το γραπτό των ύβρεων και των βρώμικων λέξεων. Κάτι σαν μεταφορά των χείριστων ελληνικών γηπέδων στο διαδίκτυο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν νοιάζονται για το τι αναρτά ο καθένας εδώ. « Απαντούν» για άλλο θέμα σε άλλους τόνους βρίζοντας και λοιδορώντας και καμία σχέση του αρχικού κειμένου με τις απαντήσεις! Μπαίνει ένα ερώτημα σε μένα και φαντάζομαι σε πολλούς από εμάς. Ποιος ο σκοπός των ανθρώπων αυτών; Τι επιδιώκεται με αυτή τη συμπεριφορά; Πως συμβαίνει ΠΑΝΤΑ αυτοί γράφουν με όνομα ΑΝΩΝΥΜΟΣ; Δεν προσπαθώ και ούτε είναι πρόθεση μου να κάνω τον ηθικολόγο . Άλλωστε σιγά μην είναι αυτό το ζητούμενο τώρα. Αυτές οι σελίδες είναι σελίδες ενημέρωσης και προβληματισμού με ανταλλαγή ιδεών. Η δική μου ιδέα ενάντια η παράλληλα με τη δική σου να φτάσουμε κάπου αν μπορούμε ή τουλάχιστον να ενημερωθούμε για την άλλη άποψη. Το υβρεολόγιο με την ανωνυμία, τι προσπαθεί να πετύχει και να προσφέρει στην ανταλλαγή ιδεών και όλοι αυτοί που το κάνουν σε τι αποσκοπούν; Εν τοιαύτη περιπτώσει, αν θέλουν να θίξουν ένα άλλο θέμα γιατί δεν το αναρτούν, παρά γεμίζουν τις υπάρχουσες αναρτήσεις με αλλοπρόσαλλα πράματα, όταν με τον τρόπο αυτό, το μόνο που καταφέρνουν είναι να σταματούν το διάλογο και την επικοινωνία ; Τα blogs ειδικά σήμερα έχουν μια πολύ μεγάλη αποστολή και σημασία. Είναι πηγή πληροφόρησης και έμπνευσης στους καταριμαγμένους Πολίτες αυτής ης χώρας. Οι συγκεντρώσεις στις πλατείες μας δείχνουν το δρόμο. Αυτός ο δρόμος που μας μαθαίνουν τα παιδιά μας, αντί να τους τον έχουμε μάθει εμείς , είναι ο δρόμος της αξιοπρέπειας, της ήρεμης δύναμης, της γνώσης και της απαίτησης για ένα καλύτερο, ευγενέστερο, ομορφότερο και σίγουρο μέλλον. Μήπως θα έπρεπε να προβληματιστούμε και να το σεβαστούμε; Μήπως πάλι στραβά αρμενίζουμε; Είναι ευθύνη όλων μας εδώ μέσα, να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια του Πολιτισμένου, Αποφασιστικού, Ήρεμου διαλόγου, Η Ελλάδα μας μπορεί να κινδυνεύει και από το κλίμα των Άναρχων Ελληνικών γηπέδων, που οι κρατούντες όχι αναίτια συντηρούν σε αυτό το επίπεδο!!

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *