ΠΟΣΟ “ΑΝΩΔΥΝΟ”ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΕΝΟΣ GREXIT;

ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΟ 4ο ΡΑΪΧ



Εάν η Ελλάδα εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, ανοίγοντας την πόρτα της εξόδου, η οποία θεωρείται κλειστή, τότε θα ακολουθήσουν πολλές άλλες χώρες – ιδίως αυτές που είναι ισχυρές, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, αλλά στραγγαλίζονται από τη Γερμανία

Το ευρώ είναι κατά πολλούς το νόμισμα, μέσω του οποίου «θα αναδυθεί από τη στάχτη» ξαφνικά, χωρίς να το περιμένει κανείς, η τέταρτη γερμανική αυτοκρατορία – το 4ο Ράιχ όπως ήδη ορισμένοι φοβούνται.

Η νέα αυτή μεγάλη δύναμη στον πλανήτη θα διεκδικήσει, εφάμιλλα με τις υπόλοιπες (Η.Π.Α., BRICS), την παγκόσμια ηγεμονία – αφού συμπληρωθεί με τα κράτη που ήδη βρίσκονται στην «ουρά αναμονής»(Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία, Κροατία, Τσεχία και Ουγγαρία), επεκτεινόμενη στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας.

Εν τούτοις, η ευρωπαϊκή κρίση χρέους ναι μεν ενίσχυσε σε πολύ μεγάλο βαθμό τη Γερμανία, οικονομικά και πολιτικά, αλλά προκάλεσε σημαντικούς τριγμούς στο οικοδόμημα, με βασικό υπαίτιο την Ελλάδα –αφενός μεν λόγω της πλήρους αποτυχίας του προγράμματος λιτότητας, αφετέρου επειδή είναι η μοναδική χώρα που ένας μεγάλος αριθμός των Πολιτών της, επίσης των πολιτικών κομμάτων, έχει τοποθετηθεί εναντίον των μνημονίων.

Φαίνεται λοιπόν πως αποτελεί ένα μεγάλο εμπόδιο, όσον αφορά τα γεωπολιτικά σχέδια της Γερμανίας, το οποίο δεν μπορεί να «υπερπηδηθεί» απλά και μόνο με την καταδίκη της χώρας στην χρεοκοπία, καθώς επίσης στην έξοδο από την Ευρωζώνη – αλλά με την άνευ όρων υποταγή και τη συνθηκολόγηση της, την οποία θα επιδιώξει να επιτύχει η καγκελάριος, με κάθε θυσία.

Οι υποψήφιες χώρες υιοθέτησης του ευρώ

Η αρνητική επίδραση της ελληνικής κρίσης διαπιστώνεται από το ότι, οι έξι υποψήφιες χώρες για την υιοθέτηση του ευρώ οι οποίες, σύμφωνα με τους κανόνες, είναι υποχρεωμένες να το κάνουν όταν εκπληρώσουν τα κριτήρια του Μάαστριχτ, δεν φαίνονται πλέον πρόθυμες – το φοβούνται καλύτερα, με εξαίρεση ίσως τις πιο αδύναμες οικονομικά, όπως η Ρουμανία.

Πόσο μάλλον όταν άλλα κράτη της ΕΕ, όπως η Δανία και η Μ. Βρετανία, έχουν ήδη ψηφίσει εναντίον της υιοθέτησης του ευρώ, έχοντας αντιμετωπίσει πολύ καλύτερα την κρίση με το δικό τους νόμισμα – ενώ η Μ. Βρετανία διερευνά την έξοδο της από την ΕΕ, με δημοψήφισμα που πιθανότατα θα διενεργηθεί το 2016, αντί το 2017.

Η Σουηδία είναι επίσης, εκ των πραγμάτων (de facto), εκτός πορείας εισαγωγής του ευρώ, αφού δεν προσάρμοσε ανάλογα τη νομοθεσία της κεντρικής της τράπεζας, ενώ δεν έχει μέχρι σήμερα υιοθετήσει το μηχανισμό ισοτιμιών ΙΙ – γεγονός που σημαίνει πως δεν προτίθεται να συμμετέχει στην Ευρωζώνη.

Βέβαια, το κοινό νόμισμα φαίνεται πως διαθέτει μία σειρά σημαντικών πλεονεκτημάτων – όπως την εξάλειψη των διακυμάνσεων των συναλλαγματικών ισοτιμιών, τον περιορισμό του πληθωρισμού, τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού, την ασφάλεια των χωρών-μελών, την οικονομική τους ολοκλήρωση κοκ.

Εν τούτοις, ειδικά όσον αφορά την ασφάλεια, αφενός μεν τα προβλήματα της Ελλάδας, αφετέρου η συμπεριφορά της ΕΚΤ, έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνη των υποψηφίων χωρών – ενώ έχουν φέρει στην επιφάνεια τα μεγάλα ελαττώματα του κοινού νομίσματος, τεκμηριώνοντας επί πλέον πως μία χώρα μπορεί να «διορθώσει» καλύτερα τις οικονομικές ανισότητες, έχοντας τη δική της νομισματική πολιτική.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ





Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *