Αρχέγονες θρησκευτικές τελετές και παραδόσεις που επιβιώνουν ακόμα στις μέρες μας

1Παράξενα, φριχτά, αρχαία και παγανιστικά θρησκευτικά μυστήρια που επιβιώνουν ακόμα στις ημέρες μας και προκαλούν ανατριχίλα ή σοκάρουν με την σκληρότητα τους.

 Ο δυτικός κόσμος έχει αποκοπεί από τις αρχέγονες τελετές και λίγες είναι εκείνες που τηρούνται ακόμα στον πλανήτη εν έτι 2015.

Οι παρακάτω εικόνες είναι σκληρές αλλά αποτελούν τεκμήρια των πολιτισμικών παραδόσεων που εξακολουθούν να υφίστανται θυμίζοντας μας την ποικιλομορφία των εθνών, των παραδόσεων και των δοξασιών τους, αλλά και εικονοποιώντας τα άκρα στα οποία μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για τη θρησκεία του.

Αυτοί που ακρωτηριάζουν τα δάχτυλα τους ως μορφή πένθους

Τα μέλη της φυλής Dani από την Παπούα, στην Ινδονησία, κόβουν τα δάχτυλά τους για να δείξουν τη θλίψη τους στις τελετές κηδειών των αγαπημένων τους προσώπων. Μαζί με τον ακρωτηριασμό, αλείφουν επίσης στα πρόσωπά τους με στάχτη και πηλό για να εκφράσουν την θλίψη τους.

Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις της φυλής παραπέμπουν σε αυτό το είδος τελετουργίας. Σε περίπτωση που ο αποθανών θεωρείται ισχυρός άνδρας για τη φυλή, θεωρείται πως το πνεύμα του θα έχει τεράστια εξουσία επί του λαού.

Τα κορίτσια που είχαν σχέση με τους νεκρούς κόβουν τα ανώτερα τμήματα των δακτύλων τους. Πριν από την κοπή, τα δάχτυλα είναι δεμένα με σπάγκο για πάνω από 30 λεπτά.

Μετά τον ακρωτηριασμό, οι άκρες των δακτύλων στεγνώνουν, στη συνέχεια καίγονται και οι στάχτες θάβονται σε μια συγκεκριμένη περιοχή.

Αυτομαστίγωμα (Ashura)

Η ημέρα της Ασούρα, η δέκατη ημέρα του ισλαμικού μήνα Μουχαράμ, σηματοδοτεί την απαρχή του σχίσματος στον μουσουλμανικό κόσμο.

Τα μέλη της μειοψηφικής μουσουλμανικής κοινότητας των σιιτών, τιμούν την επέτειο του θανάτου του ιμάμη Χουσεΐν Ιμπν Αλί, εγγονού του προφήτη Μωάμεθ και κατά αυτούς, νόμιμου διαδόχου του.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σκληρό έθιμο στο οποίο οι πιστοί αυτοτραυματίζονται, επιχειρώντας να βιώσουν τον σωματικό πόνο και την αγωνία του εγγονού του Προφήτη.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο ιμάμης Χουσεΐν που σκοτώθηκε μαζί με συντρόφους του στη μάχη της Κερμπάλα, αποκεφαλίστηκε και το πτώμα του ακρωτηριάστηκε, με αποτέλεσμα πολλοί σιίτες να τιμούν την επέτειο με αυτομαστίγωση, μέχρι σε σημείο να αιμορραγούν.

Οι σιίτες υποστηρίζουν πως το αυτομαστίγωμα δεν τους το επιβάλλει η θρησκεία, αλλά το επιλέγουν οι ίδιοι προκειμένου να εκφράσουν τη βαθιά τους πίστη.

H παραπάνω φωτογραφία είναι από το Sooc.gr και τον εορτασμό του εθίμου τον περασμένο Νοέμβριο στον Πειραιά.

Η τελετή ταφής των Εσκιμώων

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τελετουργικό που τείνει να εξαφανιστεί. Οι Εσκιμώοι συνήθιζαν να αφήνουν τους ηλικιωμένους που είναι ένα βήμα πριν τον θάνατο, πάνω σε ένα κομμάτι παγόβουνου, το οποίο έστελναν να ταξιδέψει σε άγνωστη πορεία στην θάλασσα.

Οι Εσκιμώοι πιστεύουν στη μετά θάνατο ζωή και με αυτήν την τελετή πιστεύουν πως στέλνουν το αγαπημένο τους πρόσωπο να γίνει ένα με τη φύση.

Οι Εσκιμώοι Ινουίτ πιστεύουν πως κάθε τι έχει ψυχή: άνθρωποι, ζώα, φυτά, οι δυνάμεις της φύσης, η θάλασσα, ο άνεμος κλπ. Πιστεύουν ακόμα πως όλα είναι συνδεδεμένα, όλες οι ψυχές μεταξύ τους.

Έχουν Σαμάνους (σοφούς μάγους-γιατρούς) που, όπως πιστεύουν οι Ινουίτ, μπορούν να θεραπεύσουν κάθε σωματικό ή ψυχικό πρόβλημα, να προβλέψουν τον καιρό, να συμβουλέψουν και να καθοδηγήσουν.

Η φυλή που κάνει σούπα τη στάχτη των νεκρών

Η φυλή Yanomamö ζει στον Αμαζόνιο, σε μια περιοχή ανάμεσα στη Βενεζουέλα και τη Βραζιλία. Η συγκεκριμένη φυλή επιδίδεται στο πιο ακραίο έθιμο.

Όταν πεθάνει ένας συγγενής της οικογένειας, τα υπόλοιπα μέλη επιδίδονται σε μια μορφή κανιβαλισμού τιμώντας τη θρησκευτική παράδοση και τους Θεούς των Yanomamö.

Για την ακρίβεια, όταν πεθαίνει κάποιος, τυλίγουν το σώμα του με φύλα δέντρων και το αφήνουν στο δάσος. Εκεί, το νεκρό κορμί αφήνεται στα έντομα και στα άγρα ζώα τα οποία θα του επιτεθούν. Στη συνέχεια, οι ιερείς μαζεύουν τα κόκαλα μετά από 40 μέρες, τα αποτεφρώνουν και ρίχνουν τη στάχτη μέσα σε μια σούπα την οποία και καταναλώνει όλη η φυλή.

Η θυσία της αρκούδας

Οι Αϊνού είναι ένας λαός 15.000 περίπου ατόμων, που κατοικούν στα νησιά Χοκάιντο, Σαχαλίνη και Κουρίλες. Οι Αϊνού είναι οι τελευταίοι απόγονοι ενός λαού που κατά την νεολιθική εποχή κατοικούσε ολόκληρη την Ιαπωνία, όμως από τους προϊστορικούς ακόμα χρόνους, καθώς πιεζόταν από τα μογγολικά φύλα που είχαν ξεχυθεί από το κέντρο της Ασίας, ζητούσε καταφύγιο όλο και βορειότερα, περιορίζονταν συνεχώς σε αριθμό και σε έκταση.

Η θρησκεία τους αποδίδει μεγάλη σημασία στην αρκούδα.

Κάθε οικογένεια τρέφει αρκούδες.

Η παράδοση τους επιτάσσει τη θυσία της αρκούδας για να εξευμενίσουν τους Θεούς. Οι Αϊνού σκοτώνουν τη μητέρα αρκούδα, μεγαλώνουν τα μικρά της για δύο χρόνια και μετά τα θυσιάζουν και εκείνα. Στη συνέχεια πίνουν το αίμα της αρκούδας και τρώνε τη σάρκα της ενώ φτιάχνουν τοτέμ με τα κεφάλια των νεκρών ζώων.

Φωτιά στα κάρβουνα (πυροβασία)

Πάμε τώρα σε ένα θρησκευτικό έθιμο που το συναντάμε και στην Ελλάδα. Η Πυροβασία είναι μια τελετή που έχει σαφή σχέση με αρχαίες τελετές και μυστήρια Διονυσιακού χαρακτήρα και λαμβάνει χώρα μέχρι και σήμερα στον ελληνικό χώρο κυρίως στη Θράκη καθώς και στα παράλια του Ευξείνου Πόντου και της άλλοτε Ανατολικής Ρωμυλίας.

Η τελετή εκτελείται «εν χορώ», με γυμνό βάδισμα πάνω σε ένα στρώμα πυρακτωμένων κάρβουνων για αρκετή ώρα, χωρίς την αίσθηση του πόνου ή να προκαλούνται ίχνη εγκαυμάτων. Παρά ταύτα πρόκειται για μια τελετουργία που εμφανίζεται και σε διάφορες άλλες περιοχές του πλανήτη, όπως στη Νότια Αμερική, στην Ασία, στην Αφρική και στην Ευρώπη.

Εκείνοι που ζουν με τους νεκρούς τους

Για τον λεγόμενο δυτικό κόσμο οι εικόνες νεκρών που «σηκώνονται» από τους τάφους τους και κυκλοφορούν ανάμεσα στους ζωντανούς είναι το λιγότερο ανατριχιαστικές. Η περιφορά γίνεται βέβαια με τη βοήθεια των ζωντανών.

Για τους κατοίκους ενός μικρού χωριού στην Ινδονησία όμως, αυτό το περίεργο έθιμο είναι ένας τρόπος να τιμήσουν τους νεκρούς συγγενείς τους και μάλιστα το εφαρμόζουν κάθε 3 χρόνια.

Το μακάβριο τελετουργικό αποκαλείται Ma’nene και εφαρμόζεται στην περιοχή Toraja της Ινδονησίας.

Κάθε τρία χρόνια, οι κάτοικοι ξεθάβουν τους νεκρούς συγγενείς τους και τους φοράνε καινούργια, καθαρά ρούχα. Στη συνέχεια τους περιφέρουν στο χωριό σαν ζόμπι.

Στις κηδείες, είναι συνηθισμένο επίσης για τους ανθρώπους της Toraja να θυσιάζουν βοοειδή.

(Η παραπάνω λίστα στοιχειοθετήθηκε από το site all-that-is-interesting.com)

via

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *