“Οι πολλοί ακολουθούν σαν πρόβατα”

Πες μου σε παρακαλώ…
Μπορεί να κλονιστεί ένα σάπιο σύστημα χωρίς να το κατακεραυνώσεις;
Γιατί το παίζεις λοιπόν χαζός και απορείς γιατί δεν κατεβαίνει ο κόσμος κάτω να τα κάνει μπάχαλο…
Δηλαδή να βγάλουν άλλοι το φίδι από την τρύπα, χωρίς να χαλάσεις εσύ καμία σου συνήθεια.
Ε, όχι!
Θα τ’ακούσεις, γιατί πολύ σου γλείφουν τα αυτάκια χρόνια τώρα, κι εσύ με τη σειρά σου γλείφεις τα αυτάκια άλλων: Ίσως της γυναίκας σου, ή του άντρα σου, ίσως των φίλων σου, που σου τη λένε αλλά δε θέλεις εσύ να τους ακούσεις, του διευθυντή σου που τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ μην και δε γίνει όπως πρέπει η δουλειά του, άσε που σε έχει και για την ψυχοθεραπεία του και πρέπει να μη φωνάζεις, να μην αντιδράς, μην κάνεις φασαρία, να περπατάς στα νύχια και πολλά άλλα που εσύ έχεις κλείσει στην ψυχή σου και δεν τα ξεστομίζεις ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό.
Ακόμα και σε ψυχαναλυτή να πας, τώρα, δεν ξέρω πραγματικά αν θα καταφέρεις να γιατρευτείς.
Φοβάσαι, φοβάσαι, φοβάσαι… Και δεν ξέρεις να διαχειριστείς κανένα φόβο σου. Φοβάσαι μην απολυθείς και μείνεις χωρίς δουλειά και σε απορρίψει η οικογένεια.
Ε και; Καλύτερα είναι να λες ναι σε όλα;
Κι όταν φτάσεις τα πενήντα ή τα εξήντα, να εμφανισθεί ο καρκίνος; Γιατί είναι σίγουρο ότι εάν κάνεις στη ζωή σου πράγματα που θέλουν οι άλλοι και όχι εσύ, θα την καταστρέψεις, θα αρρωστήσεις.
Οι λίγοι που εσύ τους αγνοείς ή τους σνομπάρεις, αυτοί κάνουν τη διαφορά, αυτοί που κατακεραυνώνουν ήδη παράνομες συμπεριφορές.
Εσύ τολμάς να πεις στα ίσια στον Πάγκαλο, ότι “εγώ κύριε δεν τα έφαγα μαζί με σας και άλλους παρέα”;
Εσύ τολμάς να πεις “άντε και πνιγείτε πλούσιοι παράνομοι φοροφυγάδες, φέρτε τα λεφτά στη χώρα ή εξαφανισθείτε”;
Τολμάς να κλείσεις την τηλεόραση στην ώρα των ειδήσεων;
Ή σε φτιάχνει ακόμα ο Τράγκας, η Τρέμη, ο Πρεντεντέρης, ο …, η… και όποιος ακόμα ή όποια νομίζουν ότι φέρνουν τα πάνω κάτω στην ενημέρωση.
Προφανώς θέλεις να ακολουθείς τους πολλούς, γιατί δεν έχεις γνώμη, δε διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου άρα και τις φοβίες σου.
Γι’αυτό κάνεις κριτική και λες “γιατί δεν κατεβαίνει ο κόσμος ρε παιδί μου στις πλατείες, να γίνει χαμός”; Πως κυρία μου, ή κύριέ μου;
Την ίδια ώρα τρέχουν τα σάλια σας, σκέφτεσαι το νέο μοντελάκι, τα νέα ψηλοτάκουνα παπούτσια, το παντελόνι το σικάτο και το σαλονάκι και την πισίνα… και …
Σαν και σας, τους πολλούς, είναι και οι βουλευτές, οι περισσότεροι μπορώ να πω.
Τις ίδιες ανησυχίες έχετε, κι ας έχουν περισσότερα χρήματα.
Αφήστε λοιπόν τη διαφορά να την κάνουν οι αντίθετοι από σας, με τον τρόπο που ξέρουν κι ας είναι και λίγοι…
Πάντα στην ιστορία, την αλλαγή την έφερναν οι λίγοι.
Οι πολλοί ακολουθούσαν.