Πως τα φεραν η μοίρα κι οι αιώνες να μην ακούμε ποτέ τους ποιητές…

Μελίνα Κονταξή

Ιστορικός – Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού

Πολλοί σήμερα θεωρούν την απουσία της πνευματικής ηγεσίας ως λόγο της ηθικής παρακμής που αποτέλεσε βασικό λόγο και της οικονομικής κρίσης. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ακούγαμε την πνευματική ηγεσία ακόμα και όταν την είχαμε.

Ένα ενδεικτικό παράδειγμα μας έρχεται από την αρχαιότητα. Ο Αριστοφάνης, με την κωμωδία Ιππείς στην οποία κατήγγελλε το δημαγωγό της εποχής του Κλέωνα αλλά το μήνυμα του έχει διαχρονική αξία, καθώς λίγα πράγματα άλλαξαν από τότε, νίκησε στους αγώνες αλλά έχασε στην πραγματικότητα καθώς η πολιτική του Κλέωνα επικράτησε, με καταστροφικές συνέπειες για την Αθήνα.

Ένα μικρό απόσπασμα από το έργο που μιλάει για την αντίδραση του λαού σε όσους του χαϊδεύουν τα αυτιά, που ξεπερνάει την εποχή του Αριστοφάνη:

«Πρώτα πρώτα αν κανείς στη λαοσύναξη σου φώναζε Αχ λαέ μου σ αγαπώ, ερωτευμένος είμαι και σε γνοιάζομαι και μόνο εγώ φροντίζω τις δουλειές σου, μόλις άκουγες τούτονε τον πρόλογο φούσκωνες τα φτερά σου σαν τον κόκορα και στύλωνες τα κέρατα σαν ελάφι»

Κάποια στιγμή θα πρέπει να απαιτούμε έργα από τους πολιτικούς και να μην τους προσκυνάμε με λόγια μόνο. Τότε θα έχουμε τους ηγέτες, πολιτικούς και πνευματικούς, που θα αξίζουμε, στη θέση που τους ταιριάζει.