Μετά την προ λίγων μηνών ανακοίνωση του Πρωθυπουργού για την ανάγκη μιας παγκόσμιας κυβέρνησης και παγκόσμιας οικονομίας, καθώς και την προ ημερών επίσκεψη του Σόρος, ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Ανοιχτής Κοινωνίας, είναι πλέον επιβεβαιωμένο ότι η παγκόσμια (και πολύ περισσότερο η Ελληνική) οικονομική κρίση, είναι καθαρά παραπλανητική (και φυσικά τεχνητή) κίνηση ή οποία αποσκοπεί στην….
επίτευξη της παγκοσμιοποίησης.
Κρίση βεβαίως υπάρχει, και είναι εξαιρετικά μεγάλη. Η κρίση αυτή εκτός από πολιτική (έχουν καταρρεύσει όλα τα πολιτικά και οικονομικά μοντέλα διεθνώς), είναι πρωτίστως κοινωνική και ανθρωπιστική. Μετακινήσεις τεράστιου αριθμού πολιτών μετά από πολέμους ή αναταραχές, από πολλές διαφορετικές χώρες διαφορετικών θρησκειών, κουλτούρας, οικονομίας, κλπ σε χώρες γειτονικές ή μη, αναμιγνύουν και επαναπροσδιορίζουν τις τοπικές κοινωνίες, πολλές φορές όχι προς όφελος των τοπικών κοινωνιών.
Υπάρχουν βεβαίως παραδείγματα ανάμιξης διαφορετικών πολιτισμών, για παράδειγμα η Μαλαισία στην οποία συνυπάρχουν αρμονικά τρείς διαφορετικές κουλτούρες (Αραβική, Ινδική και Κινέζικη), εκεί όμως η μετάβαση έγινε με πολύ αργά βήματα (πέρασαν πάνω από 100 χρόνια) και με κυβερνήσεις που ενδιαφερόντουσαν για τη χώρα (οικονομική ανάπτυξη – κοινωνικά δικαιώματα). Υπάρχουν επίσης παραδείγματα όπου η μετανάστευση έγινε με κανόνες που συνέφεραν τη χώρα αλλά ταυτόχρονα δεν ήταν απάνθρωποι ή αντικοινωνικοί (π.χ. Γερμανία, Αυστραλία).
Όπως λέει και η γνωστή παροιμία «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται», στην προκειμένη περίπτωση ο λύκος είναι οι τράπεζες και οι πολυεθνικές. Όπως φαίνεται παραπάνω, το θέμα της μετανάστευσης είναι σχετικά εύκολο να λυθεί γιατί υπάρχουν λύσεις έτοιμες που δουλεύουν. Η παγκοσμιοποίηση όμως είναι αυτή που θα φέρει τα μεγάλα κέρδη για τις πολυεθνικές και τις τράπεζες.
Η πλήρης ισοπέδωση θρησκειών , κουλτούρας, γλώσσας και οτιδήποτε άλλο αποτελεί ταυτότητα ενός ανθρώπου / λαού, γίνεται πολύ εύκολα παρθένο έδαφος κέρδους από κερδοσκόπους. Ο επαναπροσδιορισμός ή καλύτερα η δημιουργία μιας νέας κουλτούρας ενός παγκόσμιου κράτους χωρίς διαφορετικές γλώσσες, σύνορα, θρησκείες, κουλτούρες, μπορεί να φαίνεται σαν αρχή μιας ιδανικής κοινωνίας, αλλά η ιστορία έχει αποδείξει εκατοντάδες φορές ότι πίσω από κάθε τέτοια κίνηση πάντα κρύβεται κάποιος που θέλει να κερδίσει από αυτό.
Δεν θα χρησιμοποιήσω ακραίες απόψεις (οι οποίες πολλές φορές αποδεικνύονται σωστές), αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει απολύτως καμία διαβεβαίωση ή απόδειξη ότι η παγκοσμιοποίηση θα γίνει με τρόπους κοινωνικά, ηθικά και οικονομικά σωστούς, ή να το πω διαφορετικά, θα γίνει προς όφελος των πολιτών.
Είναι ηθική υποχρέωση του κάθε ένα από εμάς, μέσω της ενημέρωσης – συζήτησης – μελέτης αν όχι να σταματήσει, τουλάχιστον να σταθεί ελεγκτικά απέναντι σε όποιον του χτίζει τη νέα του ζωή, όχι μόνο του ίδιου και των παιδιών του, αλλά και όλες τις επόμενες γενιές. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εξαιρετικά κρίσιμη χρονική στιγμή (από τις ελάχιστες στην ιστορία της Ανθρωπότητας), που πρέπει να πάρουμε θέση απέναντι στο μέλλον της Ανθρωπότητας.
Costas K.