Του Παναγιώτη Τελεβάντου
Αυτά που κατανοούν ακόμη και λαικοί μη θεολόγοι, που ίσως δεν είναι και τόσο στενά δεμένοι με τη ζωή της Εκκλησίας, δεν τα αντιλαμβάνονται δυστυχώς οι Νεοβαρλααμίτες. Τόσο ξένοι είναι προς την πραγματικότητα ώστε αδυνατούν να συλλάβουν τα οφθαλμοφανή και….
αυταπόδεικτα.
Ακόμη και “οι αγράμματες κυρούλες”, όπως τις ονομάζει ο προσφάτως αποβιώσας Ακαδημαικός Ιάκωβος Καμπανέλλης, κατανοούν τη γλώσσα των Ευαγγελίων επειδή έχουν παιδιόθεν συνεχή αναστροφή με την λατρεία της Εκκλησίας. Ποιος άλλος λαός κατανοεί τη γλώσσα των προγόνων του σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνου;
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
____________
Ας κάνουμε τον παραλληλισμό με τα Αγγλικά. Ο θεωρούμενος πατέρας της Αγγλικής λογοτεχνίας Geoffrey Chaucer (1343 – 1400) έγραψε τα συγγράμματά του (Canterbury Tales και άλλα) το δεύτερο ήμισυ του 14ου αιώνα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, για να μελετήσουν τα έργα τουChaucer οι Αμερικανοί φοιτητές του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης (ακόμη και αυτοί που σπουδάζουν Αγγλική λογοτεχνία), χρειάζονται ειδική εκπαίδευση στη γλώσσα του Chaucer, τα λεγόμενα “Middle English”, η οποία είναι πολύ πιο επίμοχθη από την εκμάθηση της γλώσσας του Ευαγγελίου από ένα Νεοέλληνα, παρόλον ότι τα Ευαγγέλια γράφτηκαν τον 1ον μ.Χ. αιώνα.
Ας σημειωθεί ότι δεν έχουν μόνον μεγάλη δυσκολία να αντιληφθουν την έννοια των λέξεων αλλά ακόμη και να προφέρουν σωστά τις λέξεις. Δίνω ένα παράδειγμα για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν. Η λέξη “Knight”(=ιππότης) προφέρεται“νάιτ” στη σύγχρονη Αγγλική γλώσσα. Στα “Middle English”όμως προφερόταν “κνιχτ”!!!
Ας μην μιλήσουμε πια για τις δυσκολίες, που έχει ένας σύγχρονος φοιτητής της Αγγλικής λογοτεχνίας, στο ίδιο πανεπιστήμιο, για να διαβάσει το Ηρωικό Επος “Beowulff”(η συγγραφή του οποίου χρονολογείται μεταξύ του 8ου-11ου αιώνα) και το οποίο είναι γραμμένο στα λεγόμενα“Old English”. Χρειάζεται συστηματική προσπάθεια εκμάθησης αυτής της γλώσσας σε δύο τετράμηνα, για να γίνει το κεμίενο βατό στους φοιτητές.
Για να αντιληφθείτε πόσο μόχθο αναμένεται ένας φοιτητής να καταβάλει για την εκμάθηση της γλώσσας των “Old English”, που είναι γραμμένο το ηρωικό έπος“Beowulff”, αναφέρω την αντίστοιχη προσπάθεια εκμάθησης των αρχαίων Ελληνικών στο ίδιο πανεπιστήμιο. Σε δύο τετράμηνα ο φοιτητής που δεν ξέρει λέξη Αρχαία Ελληνικά πρέπει να είναι σε θέση να μεταφράζει Ευριπίδη!!!
ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΛΟΤΙΜΙΑ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
____________
Και όμως! Εμείς είμαστε τόσο αφιλότιμοι ώστε θέλουμε να αποκόψουμε αυτή τη θαυμαστή γλωσσική συνέχεια της Ελληνικής γλώσσας, “που κατανοούν ακόμη και οι αγράμματες κυρούλες”, όπως είπε ο αείμνηστος Ακαδημαικός Ιάκωβος Καμπανέλλης.
Λίγη προσπάθεια χρειάζεται με τη βοήθεια των θεολόγων και των φιλόλογων για να μπορούν τα παιδιά μας να κατανοούν – σε πολύ προχωρημένο βαθμό – τη γλώσσα του Ευαγγελίου, των Αγίων Πατέρων και της Θείας Λειτουργίας.
Δυστυχώς! Αντί να στρέψουν προς αυτή την κατεύθυνση την ποιμαντική τους προσπάθεια οι Νεοβαρλααμίτες τελούν τη Θεία Λειτουργία σε μεταγλωττισμένη μορφή παρά την αντίθετη απόφαση της Ιεράς Συνόδου.
Ο ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ
_____________
Αυτά για τη γλωσσική διάσταση της μεταγλώττισης η οποία είναι η παρωνυχίδα της ζημιάς που γίνεται με τη μεταγλώττιση των ιερών κειμένων.
Αυτό που πρώτιστα μας ανησυχεί είναι ότι στην ουσία της είναι Νεοβαρλααμισμός, δηλαδή προσπάθεια επιβολής νοησιαρχίας στη λατρεία της Εκκλησίας.
Αυτό απέδειξαν -μεταξύ άλλων – κορυφαίοι ορθόδοξοι θεολόγοι των ημερών μας (π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Σαράντης Σαράντος και ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος) με τις σχετικές εξαίρετες θεολογικές πραγματείες τους.
Οσοι διαμφισβητούν το Νεοβαρλααμικό χαρακτήρα της προσπάθειας μεταγλώττισης των ιερών κειμένων ας μελετήσουν προσεκτικά τα περισπούδαστα κείμενα των τριών αυτών σύγχρονων κορυφαίων θεολόγων.
Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι, αν έχουν και την ελάχιστη έστω καλή διάθεση, δεν θα δυσκολευτούν να αντιληφθούν ότι έχουμε να κάνουμε με πολύ σοβαρής μορφής αίρεση, η οποία με κανένα τρόπο δεν μπορεί να αφεθεί να ριζώσει.
Το ευτύχημα είναι ότι η Ιερά Σύνοδος – με την ιστορική της απόφαση για το θέμα των μεταγλωττίσεων – έθεσε το θέμα στη σωστή του βάση και έτσι κατοχύρωσε και συνοδικά τον αιρετικό χαρακτήρα του Νεοβαρλααμισμού.