Το παράπονο του «εξόριστου» Νίκου Ξανθόπουλου

Το «παιδί του λαού», που αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος σταρ τη δεκαετία του ’60, παραμένει το ίδιο σεμνό και ταπεινό όπως ακριβώς στις ταινίες του. Ο 81χρονος σήμερα Νίκος Ξανθόπουλος έχει αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας,απολαμβάνοντας την… αυτοεξορία του και την αγροτική ζωή στο κτήμα του στα Σπάτα.

Ο πρωταγωνιστής, που μεγάλωσε γενιές και γενιές και ταυτίστηκε με την ξενιτιά του Στέλιου Καζαντζίδη, έγινε είδωλο και αποθεώθηκε τόσο ως ηθοποιός όσο και ως τραγουδιστής, αποκάλυψε πως ο ρόλος του «ταπεινού και καταφρονεμένου» τού ταίριαζε γάντι, γιατί έτσι ήταν και ως άνθρωπος.

Αφορμή γι’ αυτή την εξομολόγηση καρδιάς στάθηκε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία (καρέ από κινηματογραφική σκηνή) που ανάρτησε ο ίδιος στη σελίδα του στο facebook. «Μια ζωή σκεφτικός και προβληματισμένος, γι’ αυτό εκείνες οι ταινίες μού ταίριαζαν γάντι. Ακόμα και τώρα, ο ίδιος. Γέρασα και μυαλό δεν έβαλα» έγραψε στη βαθυστόχαστη ανάρτησή του ο Νίκος Ξανθόπουλος και συνέχισε: «Τι βασανίζεσαι, άνθρωπε; Είσαι ένα βήμα από την έξοδο, τι ψάχνεις να βρεις και τρώγεσαι; Τα μισά της χιλιάδας είναι πεντακόσια, που λέει κι ο εγγονός σου, ακόμη δεν το χώνεψες; Υπάρχουν πολλά πράματα αχώνευτα, παιδί μου, πώς να ησυχάσω;» έγραψε, δείχνοντας την ανησυχία του για την κατάσταση που βιώνει η χώρα.

Σήμερα δηλώνει αγρότης. Το γράφει ο ίδιος ακόμη και στο status του στο facebook, το οποίο μοιάζει να είναι ο μόνος συνδετικός του κρίκος με τον έξω κόσμο.

O ίδιος ασχολείται με τις λεμονιές και τα αμπέλια του. Καμαρώνει όταν βγάζει καλή σοδειά στις ντομάτες. «Ανεβάζει» φωτογραφίες με τα αγαπημένα του ζωάκια. Εχει ακόμη και λίμνη με πάπιες στο ησυχαστήριό του. Με το τρακτέρ του σκάβει βαθιά τη γη και φροντίζει το μποστάνι του. Λατρεύει τα παιδιά του και παίρνει ζωή από τα εγγόνια του. Συγκινείται με το παρελθόν, αλλά η ζωή είναι μπροστά.

Φτωχογειτονιά

Και όσο πλησιάζει το βήμα για την «έξοδο», όπως έγραψε, τόσο εκείνος θα κοιτάζει το μέλλον, και όχι τη φτωχογειτονιά της Νέας Ιωνίας όπου μεγάλωσε. «Εχω κάνει από το 1964 έως το 1969 καμιά τριανταριά ταινίες παίρνοντας 4.000 δραχμές. Στην “Ξεριζωμένη γενιά” έφθασα να πάρω 700.000 δρχ. Επαιζα περίπου τον ίδιο ήρωα. Ενα παιδί με λαϊκή καταγωγή, που προσπαθούσε να επιβιώσει και να φτιάξει τη ζωή του. Υποθέτω ότι στο πρόσωπό μου ο κόσμος έβλεπε μια φυσιογνωμία που ταίριαζε σε αυτό τον ρόλο. Κι άλλοι έκαναν τέτοιους ρόλους.

»Ο Χρήστος Νέγκας, ο Γιώργος Καμπανέλλης, ο Θανάσης Μυλωνάς, ο Νίκος Κούρκουλος, ακόμη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Επαιζαν όμως με ανοιχτό πουκάμισο και σταυρουδάκι που φαινόταν.

»Ενα λαϊκό παιδί από γειτονιά δεν ήταν έτσι. Εμένα με βοήθησαν και τα βιώματά μου. Πολλές από τις ιστορίες του κινηματογράφου τις είχα ζήσει στη γειτονιά με τους γειτόνους μου» είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του.

Δήμητρα Δάρδα

Πηγη espresso