ΤΑ ΡΑΚΗ ΤΩΝ ΟΥΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Όταν οι «απατεώνες της δραχμής» και τα ράκη της ουτοπίας συναντώνται, τότε το

κοκτέϊλ για τους αφελείς και τα λοιπά ιδεοληπτικά ξόανα γίνεται εκρηκτικό…

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Τον Λεωνίδα Χατζηπροδρομίδη δεν τον γνωρίζω, παρά μόνον μέσα από τα

γραπτά του –που θεωρώ ότι είναι και υψηλής εγκυρότητας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά

τα Βαλκάνια και ειδικά την Σερβία. Εξάλλου, ο συγγραφέας του «Σταλινισμού και

των μεταμοντέρνων θαυμαστών του» (2013) έζησε από το 1974 έως το 1989 στο

Βελιγράδι και υπήρξε ανταποκριτής της Ελευθεροτυπίας και της Αυγής. Ομιλεί

άπταιστα σερβικά και από τα γραπτά του καταλαβαίνει κανείς ότι κατέχει τον

σταλινικό ολοκληρωτισμό όσο λίγοι στην χώρα μας. Στο τελευταίο έτσι άρθρο του

στο Athens Review of Books που εκδίδει ο Μανώλης Βασιλάκης, με τίτλο «Το

φάντασμα του ολοκληρωτισμού πάνω από την Ελλάδα», ο Λεωνίδας

Χατζηπροδρομίδης γράφει, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα:

«Φαντάσματα από το ιστορικό παρελθόν κάποιων σκουριασμένων

ιδεολογιών, που έχουν ταφεί στον σκουπιδοτενεκές της Ιστορίας, κάνουν

απειλητικά την εμφάνισή τους στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας και

προσπαθούν να την επιστρέψουν σε άλλες εποχές, από τις οποίες έχουν

απελευθερωθεί οι λαοί της Ευρώπης.

»Η ελληνική σταλινογενής αριστερά φιλοδοξεί, με ιδεολογικά εργαλεία που

δεν λειτουργούν στον σύγχρονο κόσμο, όχι μόνον να αλλάξει την Ελλάδα αλλά να

μεταμορφώσει και την Ευρώπη. Δυστυχώς, όταν οι φαντασιώσεις διαμορφώνονται

όχι από πρωτογενές υλικό αλλά από τα κατάλοιπα και τα ράκη ουτοπιών που

εγκλημάτησαν στην διάρκεια του 20ου αιώνα, τότε τα πράγματα είναι σοβαρότερα.

Τα φαντάσματα αυτά δεν έχουν δυνατότητες επιβίωσης γιατί στερούνται ιστορικού

οξυγόνου και μόνον τυφλωμένοι φανατικά εγκέφαλοι τα επικαλούνται. Αυτή η

επίκληση οδηγεί σε έναν κλειστό και απομονωμένο κόσμο όπου η ιδεολογία αυτή

όλα τα κατάλοιπα του ιστορικού παρελθόντος προσπαθεί να τα εμφανίσει ως

ιστορία.

»Η σταλινική όμως ιδεολογία έχασε την αίγλη της, ως υπόσχεση του

φωτεινού μέλλοντος, και παραμένει ως θρησκευτική πίστη στους οπαδούς της, οι

οποίοι τώρα υπόσχονται την αξιοπρέπεια, την περηφάνεια, τις λαμπρές εθνικές

παραδόσεις και την Ιστορία ως ένα νέο υποκατάστατο της ιδεολογίας τους. Εδώ

βέβαια συναντώνται με άλλες κατά το παρελθόν εχθρικές ιδεολογίες, αλλά για τις

ανάγκες της χειραγώγησης και την άνοδο στην εξουσία όλα επιτρέπονται. Έτσι

διαμορφώνεται η κοινή μήτρα του εθνικολαϊκισμού, όπου συμβιώνουν οι

σταλινογενείς της “αριστεράς” με τους “ψεκασμένους” και η κοινή πλέον καπηλεία

των εννοιών της αξιοπρέπειας, της περηφάνειας και του Έθνους και επιδεικνύεται

κατανόηση ακόμα και για οπαδούς του ναζισμού. Ένα από τα στοιχεία που τους

ενώνει είναι το μίσος για την Δύση και την Δημοκρατία και η αγάπη προς τον

ολοκληρωτισμό. Υπάρχει ένα νεφέλωμα φαντασιώσεων, υποσχέσεων και κενής

ρητορικής, αλλά κανένα σαφές πρόταγμα για το μέλλον…».

Πηγαίνοντας σε ακόμα μεγαλύτερο προοπτικό βάθος, ο Λεων.

Χατζηπροδρομίδης προσθέτει:

«Ο απομονωτισμός και η ταπείνωση, ως αξιοπρέπεια και ιστορική

προοπτική, εκφράστηκε μεταπολεμικά πληρέστερα από τον Ενβέρ Χότζα, στον

αλβανικό παράδεισο, ο οποίος δήλωσε το 1978: “Η Ευρώπη πρέπει να ακολουθήσει

τον δρόμο μας, γιατί στην πολιτική προοπτική είναι πίσω από εμάς”. Σήμερα, η

παρανοϊκή αυτή αντίληψη εκφράζεται από τον δήμιο της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ

Ουν. Μήπως η ελληνική σταλινογενής “αριστερά” φιλοδοξεί να τερματίσει πρώτη

στην εκτός τόπου και χρόνου κούρσα της σε κάποια έρημο στην ευρωπαϊκή ήπειρο;

»Η έλλειψη αυτογνωσίας και η εύκολη καταγγελία των ξένων για όλα τα

δεινά μας οδηγεί στον φανατισμό, που ενισχύεται από τα ιδεολογικά στοιχεία των

ολοκληρωτισμών, του σταλινισμού και του ναζισμού. Ας σοβαρευτούμε και ας

ενηλικιωθούμε. Η φυγή στο άγνωστο, σε φαντασιώσεις πάνω στα κατάλοιπα,

αποτυχημένων και εγκληματικών ουτοπιών είναι ο βέβαιος δρόμος προς την

καταστροφή. Ο υλισμός της μαρξικής θεωρίας μετατράπηκε, στην πορεία της

φθοράς του μέσα από την εξουσία, σε απόλυτο ιδεαλισμό. Ο Λένιν τόνιζε ότι η

ιδεολογία γίνεται υλική δύναμη όταν την ασπαστούν οι μάζες. Η σταλινογενής

“αριστερά” επικαλείται τώρα με περίσσια άνεση ότι και η αξιοπρέπεια δεν είναι

υλικό στοιχείο αλλά όταν την ενστερνίζονται οι λαοί αποκτά τεράστια δύναμη. Εδώ

βέβαια πρόκειται για χειραγώγηση λαών που μετατρέπονται σε μάζες, ενώ την ίδια

καπηλεία προωθούν και οι οπαδοί του ναζισμού. Χρειάζεται σωφροσύνη πολίτη και

όχι μάζας για να οδηγηθούμε στον πολιτισμό και να ξεφύγουμε από την ιδεολογική

βαρβαρότητα».

Σε αυτή την περίφημη και τόσο διαυγή ανάλυση του αρθρογράφου στο ARB

θα πρέπει να προσθέσουμε ότι, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, η ιδεολογική

βαρβαρότητα στην Ελλάδα έχει και ισχυρά επικοινωνιακά καθώς και κεφαλαιακά

ερείσματα. Οι ιδεολογικοί εκπρόσωποι της φαιοκόκκινης ολοκληρωτικής πανώλους

δεν είναι μόνοι τους. Για μία μακρά περίοδο είχαν πλήρη πρόσβαση σε

συγκεκριμένα τηλεοπτικά και άλλα μέσα επικοινωνίας, με κύριο μάλιστα εκφραστή

τους τον πάμπλουτο Λάκη Λαζόπουλο, μέγα γελωτοποιό και δήθεν ηθοποιό.

Παράλληλα, όμως, και μία σημαντική κατηγορία επιχειρηματιών και

ελεύθερων επαγγελματιών, μπροστά στην αδυναμία των υποτιθέμενων αστικών

πολιτικών δυνάμεων να πραγματοποιήσουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και να

βγάλουν την χώρα από ένα ολέθριο και βαριά άρρωστο από την διαφθορά του

πελατειακό σύστημα, προτίμησε να βγάλει τα μάτια της φέρνοντας στην εξουσία

μαθητευόμενους μάγους του μαρξισμού-λενινισμού. Επιβεβαιώνεται έτσι

πανηγυρικά ο Λένιν που, πολύ εύστοχα, είχε πει ότι οι καπιταλιστές, προκειμένου

να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, είναι πρόθυμοι να πουλήσουν στους

εχθρούς τους ακόμα και το σκοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουν.

Υπήρχαν όμως και δύο άλλες κατηγορίες πολιτών που στήριξαν το

συνοθύλευμα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Από την μία πλευρά ήσαν οι κατά Λένιν πάντα «χρήσιμοι

ηλίθιοι» και, από την άλλη, έπαιξε και παίζει ακόμη τα ρέστα του το «λόμπυ της

δραχμής». Το τελευταίο, συνεπικουρούμενο από νοσταλγούς της «Ελλάδας

Ελλήνων Χριστιανών» και από άλλα εθνικιστικο-λαϊκιστικά στοιχεία, παίζει το χαρτί

των Λαφαζάνη, Βαρουφάκη, Λαπαβίτσα και Χρυσής Αυγής. Παράλληλα, όμως, μέσω

Διαδικτύου, προβάλλει και τον Πάνο Καμμένο ως «σωτήρα» της χώρας μία

δεδομένη στιγμή.

Τον τελευταίο καιρό, πάντως, πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι την φόρα του

«λόμπυ της δραχμής» την έχει κόψει δραστικά και κυνικά η Ρωσία, η οποία

διεμήνυσε ότι «με λαμόγια δεν δέχεται να παίξει γεωπολιτικά παιχνίδια». Στο

πλαίσιο αυτό, Ρώσοι διπλωμάτες έδωσαν στην γερμανική κυβέρνηση ονόματα των

ανθρώπων του «λόμπυ της δραχμής» που γνωρίζουν και διαβεβαίωσαν την

καγκελάριο Α. Μέρκελ ότι δεν έχουν καμμία ανάμειξη στην αντιγερμανική

προπαγάνδα που οργιάζει στην Ελλάδα.

Ρώσος διπλωμάτης, εξάλλου, μάς είπε ότι η Ρωσία έχει άλλα, σοβαρότερα

προβλήματα προς επίλυση από τα παιχνίδια με την πτωχευμένη Ελλάδα.

(

Use Facebook to Comment on this Post